Ree (en GewoonDoen),
Dat stemmetje dat zegt, 'Weet je wel heel zeker dat je écht geen trek hebt in een glaasje?', dat ken ik ook. Dagelijks komt het voorbij. Ja, het is mijzelf uittesten. Maar eigenlijk dus ook: mezelf wantrouwen, in elk geval nog geen 100% vertrouwen hebben in mijzelf, waarom zou ik anders de behoefte voelen om mezelf op de proef te stellen? Eigenlijk denk ik (nog steeds) dat ik niet 'goed genoeg' ben om echt te kunnen stoppen.
Hé!, bekende gedachte en oud gevoel: zelfafwijzing. Nergens meer voor nodig. Ik ben wél goed genoeg. Hoef ik niet te bewijzen, is zo. En als of wanneer ik dan een keer tóch trek krijg, dan is dat nog steeds goed en nogal begrijpelijk ook. Want dat ligt niet aan mij, maar aan mijn jarenlange verslaving en die is ook niet mijn schuld. Zo zie ik het.