En weer terug....

[Mona]

Nou, hier ben ik dan weer. Open maar even een nieuw draadje.

Het is me niet gelukt op eigen houtje.

Afgelopen woensdag ben ik naar de huisarts geweest en heb mijn verhaal heel eerlijk verteld. Samen kwamen we er wel uit dat ik onderliggend een aantal dingen aan moet gaan pakken.
Ik loop nu ruim 3 jaar met een brok in mijn keel. Huisarts vertelde me dat deze brok letterlijk een brok van verdriet, frustratie en boosheid is.
Alcohol helpt me om deze brok weg te halen, echt, ik word soms helemaal iebel van dat gevoel, dus een paar wijnen om het gevoel weg te krijgen is dan de gemakkelijkste weg.
Maar ik wil dat wijntje niet meer! Mijn hele sociale leven gaat langzaamaan kapot.

Het gekke is, als ik bijv. op mijn werk ben en veel afleiding heb, dan is dat krop-gevoel er niet en heb ik totaal geen behoefte aan wijn. Maar op een vrije dag, of zodra ik thuis ben dan begint de ellende en MOET ik het wegwerken. Thuis ben ik heel gelukkig met mijn twee kids, hond en lieve echtgenoot.

Ik ga in therapie, verdriet verwerken en patronen doorbreken. Het is alleen nog afwachten wanneer ik terecht kan. Tot die tijd hoop ik hier weer steun te vinden.

Herkennen jullie dat krop-gevoel?

[lady jane]

Hallo Mona,
(denk meteen aan de lieve Lita van de Prive/Weekend o.i.d.)
ja ik herken die krop wel. het is ook moeilijk slikken soms, wat het leven ons aan lijkt te doen.
Ik vind die lichaamssignalen vaak heel typerend voor het gevoel wat daarbij hoort en als ik er
open voor sta, helpt het me ook wel, om naar die onderliggende gevoelens te kijken en te voelen wat
ze me te zeggen hebben. En als me dat lukt (lang niet altijd hoor) dan is er acceptatie en gaat het weg.
Alles wil toch gehoord/gezien/gevoeld en geaccepteerd worden, dus laat het er maar zijn!
Ik denk dat therapie je kan helpen de verantwoordelijkheid te nemen en je laat zien dat alcohol gewoon uitstel van executie is. Het blijft verleidelijk zolang je bang blijft voor wat er onder de oppervlakte los kan komen. En het moeilijkst vind ik de keus te maken om die angst niet meer macht te geven dan de moed. Om met die angst onder ogen te zien, er mee in beweging te gaan en te zien welke funktie die heeft of had. Alcohol hielp mij om op de korte termijn het leven simpel te maken. Nu probeer ik dat zelf.
Je schrijft dat je gelukkig bent met je gezin, dus de reden van jouw drinken moet dieper liggen. Ik hoop dat je dat kunt vinden met je therapie, zodat je weer in het hier en nu kunt genieten van wat je hebt nu.
veel succes en kom maar vaak weer naar de dagdraad om mee te lezen en schrijven!

[Mona]

Dankje, Jane.

Het ligt inderdaad veel dieper en ik ken de reden ook.
Maar niet verwerkt omdat er geen ruimte voor was. Opgesloten in mijn lijf waar het als een steen blijft zitten.

Even huilen helpt ook om die krop tijdelijk kwijt te raken, maar hij is al snel weer terug.

Je hebt het mooi omschreven, en ik denk dat je helemaal gelijk hebt.

Toch fijn om weer terug te zijn omdat mijn drinken nog altijd voor de mensen om me heen een geheim is gebleven (vandaar sociale isolement steeds meer).
Ik ben wel erg blij dat ik uit mezelf de stap naar de huisarts gegaan ben, erkenning is de eerste stap.

[alaine]

Mona,

Ik herken dat kropgevoel. Dat is vijf jaar geleden ontstaan, vlak nadat mijn moeder overleed.
De afgelopen jaren heb ik het steeds weg kunnen drinken (dan voelde ik het niet meer), maar tegelijkertijd was ik bang dat ik een tumor in mijn keel zou hebben/krijgen (maar durfde absoluut hiervoor niet naar een KNO-arts; die zou mijn drankgebruik vast direkt doorzien).
Toen vorig jaar een goede vriend van mij overleed aan slokdarmkanker (door drank en sigaretten) ben ik meer overtuigd geraakt dat ik ook moet stoppen, anders KRIJG ik die tumor vanzelf wel.

Nu ben ik ruim een maand drankvrij, en merk dat ik het merendeel van de tijd geen kropgevoel meer heb; alleen nog maar heel soms bij slikken van een te grote hap.
Hier ben ik heel blij mee!

Blijkbaar heeft bij mij e.e.a. vooral te maken met spanning; misschien in het verleden ook wel juist met ontwenningsverschijnselen tot die fles weer open mocht (zoals een roker het meeste stress ervaart vlak voor de eerste sigaret die dag).

Sterkte; goed dat je weer terug bent hier!