nuchter blijven

[Indigo]

Heb je een fijne avond gehad Poppy?? 

[Akkordeon]

Prachtig, die inzichten van gisteren!

Is het gelukt ze toe te passen?

[Poppy]

Bedankt voor jullie lieve berichten. Ik zal kort even melden dat er vanaf donderdag een familiecrisis/ruzie is. Ik ga niet op de details in vanwege de herkenbaarheid. Maar het is voor iedereen heel akelig, alleen maar verliezers, ik heb veel boosheid over me heen gehad, welliswaar niet tegen mij maar over een ander waar ik ook van hou. Ik kan je zeggen dat onze verhoudingen, en dan druk ik het zacht uit, ingewikkeld liggen, heel veel pijn en veel beschadigde een beschadigd gezin. Met vriendin ging best goed ze reageerde heel lief.

Er was ook dreiging van geweld en dreiging van weer breuken in de familie, dat laatste kan alsnog gebeuren maar ik hoop het niet, de laatste jaren ging het juist weer goed na daarvoor jaren niet. Ik wilde gister heel graag drinken, uiteraard heb ik het niet gedaan, maar de behoefte om in een zo snel mogelijk tempo een fles wijn leeg te drinken was heel erg aanwezig. Wat ik wel heb gedaan toen ik gister alleen thuis kwam was kaarsjes aandoen, wierook en thee gedronken en later gisteravond kreeg ik een telefoontje dat het ergste waarschijnlijk (hopelijk) voorbij. Maar klaar is het nog niet en dan nu Parijs (ik ga er hier verder niet over schrijven dat doe ik in reallife wel daarover delen).

Ik ga later wel lezen, wil eerst iets doen ter afleiding.

[Akkordeon]

Hoi Popy,

Dat klinkt erg naar!

Ik geloof best dat je dan trek kreeg. Super dat je lief was voor jezelf en kaarsjes hebt aangestoken in plaats van toe te geven!

Knap!

Ik hoop dat je steun in je omgeving hebt in deze moeilijke tijd.

Sterkte en veel liefs!

[Poppy]

Hey Akkie (als ik je zo mag noemen),

Bedankt voor je hart onder de riem. Vind het erg moeilijk en wordt er erg somber van, het lukt me wel om me af en toe een tikkie minder slecht te voelen, maar mijn wereld ziet er weer naar en dreigend uit en daardoor steken depressieve gevoelens flink de kop op. Ik krijg wel wat steun maar voel me er zo eenzaam in, het gevoel weer met mijn rug tegen de muur te staan en geen kant uit te kunnen is zo akelig. Ik weet wel als dit langer gaat duren dan 2 weken dat ik dan hard aan de bel moet trekken, ik ga niet weer depressief worden door nare gebeurtenissen van buitenaf(indertijd een klinische depressie met angst en paniekstoornis + een dysthieme stoornis gehad en die laatste heeft jaren geduurd). Het gevoel mezelf niet te kunnen beschermen is zo zo naar en is in mijn jonge jaren ontstaan.

Ik moet het maar even per moment nemen a.s. donderdag heb ik pas weer therapie. Maandag aan het werk daar zie ik bijna naar uit vanwege de afleiding. Verder probeer ik er echt wat van te maken af en toe mezelf een humorvolle trap onder de kont te geven dan maar even paljassen en afleiding zoeken.

[Meya]

Hey Poppy, naar om te horen. Rete knap dat je niet aan de drank gaat. Ik heb vrij ruime ervaring met beschadigde gezinsverhoudingen die steeds weer de kop op steken. En met drank. En met de combinatie van beide.

Ik vertel jou zo te horen niks nieuws als ik zeg dat die combi een hele hele slechte is. Hou het droog, neem de eerste niet. Zodat je er ten minste nuchter naar kijken kan (en geen dingen doet of zegt onder invloed).

Het gezin kun je niet veranderen, toen niet, nu ook niet. Wel kun je er zelf nu anders mee om leren gaan dan toen. Sterkte!

(Oh ja, een aantal jaren geleden reageerde je met depressie, dat hoeft nu helemaal niet weer te gebeuren).

[Poppy]

Hey Meya,

Bedankt voor je reactie, jij hebt daar dus ook een bak met ervaring mee en ik denk nog wel veel meer hier.

Het is en het voelt vooral zooooh complex.

Gelukkig wordt er door niemand meer excessief gedronken, wel allemaal beschadigd en een die heel hard en agressief roept en en waar ik erg bang van wordt. En ook het gevecht hoe ik mijn positie moet bepalen om mezelf te beschermen en hoe blijf ik trouw aan mezelf en anderen. Het constante malen en gevoel van angst is slopend.

Fijn dat je zegt dat het nu niet weer hoeft te gebeuren, ik heb natuurlijk afgelopen jaren veel bij geleerd en de vorige keer, hoe naar het ook was heb ik ook 'overleefd'. Maar ik ben de figuurlijke klappen zo beu het voelt zo murw, ik ben murw, van houdt het ook nooit op. Ik kan het niet meer. Dus daar moet ik wat mee.

Ik moet mijn grenzen bewaken, ik heb het recht mezelf te beschermen en ik wil me van de ruzie distantiëren. En als me dat kwalijk genomen wordt en niet gerespecteerd wordt dan is dat maar zo denk ik. Direct heb ik niets met de ruzie te maken, maar zaken worden wel geverifieerd bij mij en harten gelucht en boosheid geuit.

Ik schrijf hier wat gedachten hierover op zodat ik het wat kwijt ben en vooral een beslissing kan nemen en niet volkomen machteloos alles maar moet incasseren.  Dus zelf leren er anders mee om te gaan zodat het wat dragelijker voor me wordt.

Ik ga nu weer iets doen ter afleiding, werk ook een beetje.

[Meya]

Een van de belangrijke lessen die ik heb geleerd: distantieren mag, aanhoren hoeft niet, zelfs contact hebben is niet verplicht.

Je zegt het goed: dat recht heb je.

[Poppy]

Dat is echt waar hè dat het mag, ook ik dus ( ik weet ook wel dat hier een klein angstig meisje spreekt, maar ik ga opzoek naar die volwassene in me die me kan beschermen).  Het aanhoren is op het moment niet meer te verdragen, ik denk dat ik vanavond maar ga oefenen om me dit recht eigen te maken.

En al die "ja maar' stemmetjes te gaan weren. Ik denk dat ik een mantra ga bedenken. Bedankt Meya

[Poppy]

Hey Gerrit,

Bedankt voor je lieve ♥ (ik heb niet zo'n mooi hartje) onder de riem. Je hebt gelijk oefening baart kunst, dat zal ik in mijn oren knopen.

Ik ga wel iets opschrijven voor mezelf. Even een tekst voor degene die het aangaat, dan ga ik maar de kapotte (overslaande) grammofoonplaat doen.

Ik wil mezelf geen slachtoffer meer maken door het gedrag van de ander, ik ben verantwoordelijk voor mezelf dus ik ga me ook zo gedragen.

Wel fijn om dat hier zo op te schrijven, geeft me toch wel kracht, dus fijn om hier te zijn!

 

welterusten

[Akkordeon]

Je laatste post klinkt inderdaad krachtig!

Ik zie geen enkele reden waarom jij je onderuit zou laten halen omdat 2 anderen ruzie hebben. Want zo klinkt het wel.

En oefenen in zelfzorg en grenzen stellen kan nooit kwaad!

Maak er een fijne dag van!

[Poppy]

Je hebt helemaal gelijk het is ook een ruzie tussen 2 à 3 gezinsleden, ik heb er feitelijk niets mee uit te staan.

En dit is zeker een uitgelezen kans om zelfzorg en grenzen te oefenen, ik kan het willen dat het er het er niet is maar daar doe ik mezelf te kort mee. Dealen met die hap, zei ze heel stoer. Maar het voelt wel vele malen beter om vanuit mijn kracht te handelen en mijn angst en zware gepieker als een heel serieus signaal te zien i.p.v. dat  er me iets heel naars overkomt.

Ik ga er een fijne dag van maken Akk, dank je! Ik wens jou ook een fijne dag.

[Monster]

Poppy, wat ben je mooi en dapper bezig. En zo eerlijk dat je nog onzeker bent of je wel goed genoeg bent. Of je imperfect mag zijn. Of je echt mag zijn. Dat mag toch ook groeien en ondertussen toch al goed genoeg zijn? Precies zoals een kind goed genoeg en schitterend is en nog heel veel mag groeien tegelijk?

Het is fijn om je te lezen. Dank je wel voor het delen.

[Poppy]

Bedankt voor je lieve woorden Monster, op mijn 52ste probeer ik volwassen(er) te worden en voor mij hoort daar bij dat ook ik imperfect mag zijn, eigenlijk zo zonde om daar tegen te vechten het is een verademing het wel imperfect te mogen  zijn. Het beste wat ik kan doen is goed voor mezelf zorgen en trouw aan mezelf zijn.

Ik wil geen knieval meer maken omdat ik bang ben. Dan maar mijn angsten uitspreken en zeggen dat iets niet aankan, het voelt sterker.

En je hebt gelijk het proces gaat met vallen en op staan dat geldt ook voor mij.

 

Vraagje Monster rij jij zelf motor? Ik heb zelfs nog geen autorijbewijs maar ik ben, ook al zou dat niet zeggen dat het bij me hoort, een fervent MOTOGP fan.

Het was na mijn opname lang geleden dat ik naar de TT trainingen in Assen ging en voor het eerst sinds heel lange tijd een geweldig kick gevoel kreeg toen ik de motoren hoorde, zag en rook. Vanaf toen fan, iets van 12 jaar nu.

[Monster]

ja Poppy, de motor, de kick, het circuit, trainingen, motoGP...............is allemaal HEEL ERG MONSTER

15 november 2015 bewerkt door Monster

[Poppy]

Heb gekeken, wat super stoer  en wat een geluid whohohoho. , maakt me altijd blij als ik er een hoor! 

Ik zat dit jaar op de tribune , vooral dat laatste moment uit de GT bocht met R en M, zooooh.

 

Gave dingen delen is ook fijn!

 

Maar goed ik weet ook dat dit een forum voor andere dingen, maar dit moest even!

[Poppy]

Ter afleiding moet ik maar zulke gedachten opzoeken, mijn hoofd met leuke dingen afleiden.

Vannacht slechte nacht gehad somber en angstig, moeilijk kunnen stoppen met malen. Voel me sowieso vaak angstig 's nachts maar nu ook we erg somber.

Zondagmiddag echt een goede middag gehad heel fijn te mogen ervaren want de familie ruzie haalt erg veel oude trauma's boven. Heb geen PTSS maar wel trauma's opgelopen. Ik voel me erg onveilig maar er is ook weer verdriet om verlies enzo.

Eerste werken en dan morgen weer vrij en dan meld ik me weer.

Fijne dag.

[Poppy]

Bedankt Gerrit,

Het werken ging wel, maar ik voelde me vandaag niet goed. Het stilzetten van mijn hoofd en pijn en angst lukte vannacht en vandaag niet.

De ruzie is zich aan het ontwikkelen tot een akelig en vooral verdrietig drama er zijn alleen maar slachtoffers. Bij mij en bij mijn broers worden oude wonden opengereten, hoe het met mijn moeder zit weet ik niet en mijn gevoel is en dat vind ik best erg, even niet warm naar haar, het kan morgen zo weer anders zijn, maar ik zie en dat is al heel lang heel bekend bij ons dat ze ons niet werkelijk ziet, moeder luisterd nooit en de buitenkant is belangrijk ons werkelijk welzijn heeft ze geen idee van omdat ze zelf beschadigd is en nooit volwassen is geworden, ik zeg al alleen maar slachtoffers.

Ik herken mijn klachten wel, het is een mix van schuldgevoel, de boel willen redden, bang zijn, het gevoel geen kant op te kunnen, mezelf niet kunnen beschermen tegen de psychische pijn. Allemaal patronen van vroeger, want vroeger was het niet veilig en ik wilde als jongste de boel redden. Ik herken deze gevoelens en ben blij dat ik donderdag therapie heb.

Het zou ook goed zijn als ik iets als yoga zou gaan doen, heb het wel gedaan maar kwam lastig uit qua dag e.d. Ik heb wel een paar ontspanningsoefeningen die ik toepas, lukt soms even maar dan wordt ik weer overspoeld door allerlei narigheid. Het klink zwaar nu en dat is het ook alleen ik ben wel van plan om hier goed uit te komen en drinken ga ik zeer zeker niet doen.

Ik ben nu heel moe en ik voel me morgenvroeg zeker beter, dat weet ik nu al.

welterusten.

[Poppy]

Ik denk dat ik bij jou nog wel achterop durf Gerrit, het ziet er altijd veilig uit zo'n motor van jou, heerlijk genieten van de wind en de natuur om je heen (maar dan niet harder dan 40 kn per uur).

Mijn man heeft een hele oude buikschuiver van het merk wat nu weer meedraait in de MOTO GP, heel lang geleden eens achterop gezeten, brrrr dat is helemaal niets voor mij, ik keek de hele tijd de dood in de ogen bij wijze van spreken, (ik weet de afkorting hier niet meer van

Kijk, ik ben pas stoer, ik heb een elektrische fiets en daar voel ik me al Valenino Rossi op, na ja wel eentje die veel te voorzichtig is.

 

Vannacht uiteindelijk wel met een oxa geslapen, ik lag erg te panieken en dan vind het legitiem een te slikken. Ik gebruik het incidenteel, het was vannacht niet te harden voor me dus dan maar zo. Daar zijn ze ook voor ik wil niet doorschieten in het crisis gevoel. Ik was wel eerst kort ingeslapen maar toen totaal fout wakker geworden.

Nu voel ik me weer rustiger en uitgeruster, maar ik voel dat ik labiel ben en ik ga wel wat actie ondernemen richting de broer de nu helemaal onderuit ligt alleen hij uit het op een manier waardoor ik weer terug wordt gekatapulteerd naar mijn trauma's en de hele gezinsdynamiek die volop aan de gang is maakt het allemaal voor iedereen denk ik weer oud en vertrouwd.

Ik wil hem laten weten dat ik zijn pijn voel, de aanleiding van de ruzie is op dit moment en misschien wel nooit meer van belang het mag niet zo zijn dat we hierdoor nog meer schade krijgen. Pijn hebben wel wel alleen ik ben er nu zelf bij om goed voor mezelf te zorgen.

Nu eerst wat afleiding zoeken.

 

fijne dag

[Poppy]

Die neem ik mee , dank je!

Heel verstandig dat je dat hebt gedaan Gerrit. Als mijn oude angsten en patronen niet zo zouden hebben opgespeeld had ik dat misschien ook kunnen doen, blijkbaar ben ik nog niet zo ver. Maar goed ik weet ook dat het diep zit. En ik zit nog midden in het proces  om sterker te worden en dát ik sterker wordt en zelfs al ben kan ik gelukkig wel voelen.

Ik ga ervoor vandaag en ik vertrouw erop dat het beter wordt mijn angsten daarin laat ik maar mooi even links liggen.

[Meya]

Herkenbare problematiek

 

Dat maakt enerzijds dat ik advies geven kan. Anderzijds is er natuurlijk het levensgrote risico van projectie door de herkenaarheid. Neem de tips dus met jouw eigen korrel zout. Komen ze:

 

- je bent niet verantwoordelijk voor het welzijn van je broer, wel voor dat van jezelf;

- het delen van de pijn met je broer is zinvol en kan waardevol zijn voor jullie beiden;

- verdedig je moeder niet naar je broer;

- dat je geen warme gevoelens voor je moeder koestert is heel erg gezond.

 

Zet m op vandaag .

[Akkordeon]

Hoi Poppy,

Als ik je goed lees gaat he bij jou nu om oude pijn. Het lijkt me nuttig om die te voelen en ernaar te kijken. Misschien kan je er vandaag iets van leren wat helpt in je verwerkingsproces. En daarna kan je de pijn weer proberen los te laten. Het is oude pijn die waarschijnlijk nog in golven terug zal komen. Maar zo gaat dat met golven: ze worden telkens minder hoog.

Zorgen voor je broer is een optie, maar niet noodzakelijk. Ik lees ook niks van zorg van je broer voor jou. Terwijl hij in conflict is geraakt en jij daar pijn door krijgt.

Samen kijken naar gedeelde pijn kan helend werken. Als het echt samen is. Niet als jij probeert hem te helen en jouw stuk alleen moet doen.

Maar dat is dus alleen maar heel vrijblijvend mijn idee. Terwijl ik niet eens weet waar het over gaat. Ik schrijf het maar omdat je er misschien wat aan hebt.

Sterkte vandaag!

Bewerken: ruzie met de autocorrector

18 november 2015 bewerkt door Akkordeon

[Poppy]

Bedankt Meya en Akk, mooi en waardevol wat jullie zeggen. Het geeft niet dat sommige dingen niet helemaal het zelfde zijn de kern is wel het zelfde.

Ik moest zelf even lachen van je opmerking Meya over mijn gevoelens naar mijn moeder, erg fijn om zoiets te lezen.

En Akkie die zorg naar mij toe is er niet omdat hij dat niet kan maar je hebt wel gelijk die is er niet dus ik hoef niet iets te doen wat ten koste van mezelf gaat. Het is goed dit te beseffen.

Ik verdedig niemand meer het enige waar ik zorg voor voel is de pijn van de ander en dat voor mijn gevoel heeft dat helemaal niet meer met de oorzaak te maken (het gaat over geld) Dat is zo volledig ondergeschikt nu.

Ik ga nu wat doen, ik lees het op een later moment nog een keer het is fijn om me gesteund en gezien te voelen!

[Poppy]

Weer een paar dagen verder.

Donderdag therapie gehad, voor therapie aan voelde ik me niet goed ik was erg aan het piekeren over een mail die ik had gestuurd naar iemand die met de familie-ruzie te maken had. Het was een in mijn ogen prima mail waarin ik in aangeef dat ik  meeleef en dat ik er zelf ook last van heb.

Ik zat me rot te piekeren omdat ik niet een mailtje terug kreeg, al was het maar een soort van positieve bevestiging. Vervolgens therapie gehad waarin we mijn vermijdingsgedrag en het mezelf beschermen tegen het daglicht hielden. Wat is vermijding en wat is goede zelfzorg. Gelukkig genoeg kon ik het haarfijn aanvoelen wie het kleine bange meisje is die voor haar gevoel geen kant op kan en wie de volwassene is die wel keuzes kan maken en ook verantwoordelijk is voor haar daden en keuzes. Daarna was het gepieker over, uit mijn lijf en hoofd. Het kunnen accepteren dat ik niets hoor, het bij de ander kunnen laten, het niet leuk mogen vinden maar niet het gevoel afhankelijk te zijn van hun goedkeuring. Ik sta achter mijn mail aan hen en wat de ander er ook van vindt ik overleef het wel. Voor mij is het heel belangrijk om die twee uit elkaar te halen.

En ik heb ook eigenlijk wel een hekel aan dat kleine bange meisje, moet ik niet hebben, maar ik schaam me er ook voor. Ik ben nu toch een volwassen vrouw van net in de 50, ik kan me toch niet meer beroepen op zo'n kinderlijk gevoel. Fijn om dit even op te schrijven, de echt volwassene in mij begrijpt het prima hoor, het is een overlevingsmechaniek. Mijn therapeute zei ook nog iets over een mechanisme waarvan mensen met vermijdingsgedrag zich van bedienen en dat is dat het winst op levert om maar heel hulpeloos en angstig te doen/zijn. Dat ik daar mijn voordeel mee kan doen, ze heeft ook gelijk, dat is het gevaar dat mensen me dan maar afschrijven en zeggen ach die arme Poppy die kunnen we nergens mee belasten. En ik ondertussen oplucht zijn dat ik niet mee hoef te doen. Wat hier fout aan is is dat ik geen verantwoordelijkheid neem, al zou de uitkomst hetzelfde zijn als ik als volwassene zou zeggen, ik doe hier niet aan mee omdat ik dat niet wil (weet dat het niet goed voor me is) dat voelt het oké en dan neem ik op een gezonde volwassen manier ruimte in en afstand van iets waar ik te veel last van heb. 

Zo ingewikkeld om voor mij positie in te nemen. Mijn therapeute dicht mij bij wijze van spreken een sleutel rol toe in de oplossing van het probleem, nou dat gaat mij nog net wat te ver. Ik neem mijn eigen stapjes wel en ik snap ook wel dat het heel mooi zou zijn als ik niet meer in mijn valkuilen stap, maar ik ga het mezelf ook niet (meer) kwalijk nemen. Stapje voor stapje, bewust worden en blijven zonder oordeel, maar zoeken naar wat goed voelt, wat sterk voelt.

Hoop dat dit wat duidelijk is, in elk geval wel fijn even op te schrijven.

[lady jane]

Hoh!

zeiden de indianen vroeger, als ze het volmondig eens waren

met de vorige spreker.

Nu liken we☺