Jeanne

[tomtom2]

Je kan van alles bedenken om uit de leegte te komen: Een vrije dag, een bord lekker eten, een nieuwe race fiets? Dat hielp tijdelijk bij mij tijdelijk totdat ik de oude Griekse en Romeinse filosofie ontdekte en uitvond dat al dit soort vragen (zinloosheid, depressie, nutteloosheid, hebzucht, angst, hoogmoed, en weer opnieuw) al 2000 jaar geleden werden besproken. En er werden ook oplossingen aangedragen! Ik snap ook niet dat Seneca, Aurelius, Epictetus en Plato niet standaard op onze scholen worden geleerd. Het gaat niet over complexe, abstracties over filosofie van het woord ofzo maar over concrete tips: focus alleen op wat in je controle is; wat is het ergste wat er kan gebeuren en dan zal je zien dat het meevalt, wat zijn mijn valkuilen in het denken, etc, etc...

Het boek dat samen met de meetings en stappen van de AA mijn leven heeft verandert was Filosofie van het leven, door Jules Evans. Niet omdat het een briljant boek is maar omdat het mij voor het eerst in aanraking met zoiets als de Stoics bracht. Probeer het! Ik ben misschien enorm biased tegen de "professionele hulpverlening" die van maandag tot vrijdag, van 09.00 tot 17.00 beschikbaar is, maar ik hoor ook weinig bewijs die mijn bias ondergraaft :-). Heel veel wat de professionals vertellen is, om maar eens een toepasselijk spreekwoord te gebruiken, oude wijn in nieuwe zakken :-)

http://www.philosophyforlife.org

[Jeanne]

- 

5 december 2015 bewerkt door Jeanne

[Jeanne]

-

5 december 2015 bewerkt door Jeanne

[Meya]

Hou vol Jeanne.

Ik aarzel steeds of ik je wel of niet zal attenderen op het filmpje van MijnGerrit dat hij soms promoot. Daarin legt een verslavingszorg psychiater uit dat de drank je pleziercentrum in je hersenen heeft verdoofd. Je kunt dus geen plezier meer voelen, zeker niet in de kleine dingen. Dat is het slechte nieuws. Het goede nieuws is dat je hersenen dit kunnen herstellen. Dat duurt drie maanden.

Dus hou vol. Blijf vandaag in elk geval droog.

[Jeanne]

-

5 december 2015 bewerkt door Jeanne

[Gast]

Misschien is huilen wel een goed teken Jeanne. Er gebeuren dingen.

Lekker huilen schijnt te kunnen opluchten. Ik heb dat zelf niet zo meegemaakt, maar lees het hier regelmatig.

Ik wens je een goed weekend!

[Jeanne]

-

5 december 2015 bewerkt door Jeanne

[tomtom2]

Existentialisme, Sartre, Wittgenstein: eerlijk gezegd vond ik dat altijd studenten-kroeg geleuter uiteindelijk. Alain de Botton heeft inderdaad ook enkele goede boeken geschreven. Als filosofie geen praktische toepassing heeft is het nutteloos volgens mij.

Het ergste wat je kan je kan GEBEUREN. Zelfmoord is niet iets wat je overkomt maar is een actieve daad dus valt daar niet onder. Het ergste wat je kan gebeuren is dat je je voelt alsof je dood wilt. Maar dat zijn slechts gedachten en die gaan voorbij. Dat wil niet zeggen dat het makkelijk is maar uiteindelijk komt morgen gewoon de zon weer op.

Een goed weekeinde nog!

Thomas

[Jeanne]

-

5 december 2015 bewerkt door Jeanne

[tomtom2]

Absoluut niet bagatiserend bedoeld. Ik heb zelf vele malen van mijn moeder moeten horen ' maar je kan er toch gewoon eentje nemen'. Het enige wat ik wilde zeggen is dat je volgens de techniek jezelf het slechtste moet voorstellen dat je kan gebeuren/overkomen. De gedachten overkomen je: zijn buiten je controle. De daarop volgende reactie is wel in je controle!

Het was alles bedoelt om je een hart onder de riem te steken want het gaat je vast lukken!

[Jeanne]

-

5 december 2015 bewerkt door Jeanne

[Monster]

Jeanne, harde werker............

Je draadje lezend word ik helemaal blij van de boeken die je leest/las.

Buiten de filosofie om word ik een beetje moe van het harde werken van jouw brein. Misschien denk je jezelf beter te kunnen denken )huh), misschien niet. Ikzelf heb heel wat jaren mijn brein al het werk laten doen, want mijn brein was het belangrijkste en meest krachtige instrument dat ik tot mijn beschikking had.

Het loste niet het malen op, het verdreef niet mijn weerstand tegen alles wat ik wil zoals ik dat wil. Vooral mensen! Mensen waren niet zoals ik vond hoe ze moesten zijn of hoe ze zich moesten gedragen. Accepteren was bij mij de opstap naar minder weerstand. Accepteren, niet alleen met mijn hoofd maar Volledig Accepteren. Immers, ik ben goed genoeg zoals ik ben met al mijn nukken en rariteiten.............. ieder ander is óók goed genoeg met zijn nukken en rariteiten.

Accepteren, daar heb ik meer dan een jaar over gedaan om te zien dat dit voor MIJ de eerste volgende stap zou mogen zijn.

Dit kan voor jou héél anders zijn he, misschien heb jij dat al onder de knie.

 

Hetgeen iemand schreef over geduld, dat onderschrijf ik wel. Langzaam is een woord dat in herstel vaker voor komt dan mij lief was en is. Alles wordt beter, maar het dúúrt .............pfffff

Hopelijk ervaar je deze posting niet als betweterig, ik deel mijn ervaring en mijn eigen struikelblok alleen maar.

Ik leer juist van jou, het is fijn om jouw draadje te lezen.

Dank je wel voor jouw openheid, en sterkte voor deze periode.

[Jeanne]

-

5 december 2015 bewerkt door Jeanne

[Akkordeon]

Hoi Jeanne,

Ik heb zelf het rotsvaste geloof dat mensen goed zijn. Allemaal.

Alleen nemen sommigen de foute beslissingen of zijn ze soms de weg kwijt. Dat heeft iedereen toch wel eens? Voor mij geen reden om mensen af te wijzen.

Zelf ga ik hier vaak te ver in. Investeer ik meer in mensen dan ze in zichzelf doen. Omdat ik meer in hen geloof dat zij zelf.

Misschien kunnen we een stukje delen? Geef ik wat ik teveel heb aan jou en komen we beiden beter uit :-)

Sterkte vandaag!

[Gast]

Jeanne, met name in jouw teksten naar aanleiding van de eerste twee citaten herken ik mezelf eigenlijk heel erg goed.

 

Ik ben nu ruim een jaar geleden aan yoga gaan doen om mijn flexibiliteit wat te bewaren. In de oefeningen gaat het, in mijn eigen woorden, om een combinatie van concentratie, spanning en ontspanning. Ontspanning van die spiergroepen die je niet nodig hebt, maar kennelijk steeds wel aanspant. Aan het einde van een les doen we altijd een ontspanningsoefening. Gedachten die naar boven komen hoef ik niets mee, omdat ik met andere dingen bezig ben.

Ik heb gemerkt dat ik in het dagelijks leven in allerlei situaties delen van het ontspannen, loslaten, dingen laten voor wat ze zijn, parkeren, noem maar op, kan toepassen. Tijdens mijn werk, in een vervelende vergadering, tijdens een familiebezoek ... Mij helpt het om zaken te accepteren (die ik niet kan veranderen). Misschien wat voor jou, of heb je er al ervaring mee?

[Jeanne]

-

5 december 2015 bewerkt door Jeanne

[Jeanne]

-

5 december 2015 bewerkt door Jeanne

[Akkordeon]

Hoi Jeanne,

Je hebt wel gelijk, denk ik. Mensen die niet geholpen willen worden, kan je niet helpen. Super frustrerend soms!

Verder heb ik geleerd dat in slaap vallen tijdens meditatie helemaal niet fout is. Slapen is tenslotte de ultieme ontspanning van lichaam en geest.

Grappig wat je zegt van die liedjes: doe ik ook. Maar dan met kleinkunst.

Zullen we dan maar wat gaan zingen vandaag? Is ook goed voor de ademhaling. En beter ademen is beter leven ( heb ik me laten vertellen)

Liefs

[Jeanne]

-

5 december 2015 bewerkt door Jeanne

[Jeanne]

-

5 december 2015 bewerkt door Jeanne

[Monster]

Jeanne, je hebt me laten láchen door de herkenning die ik op mijn beurt ervaar. Vorig jaar vroeg mijn man wat ik voor mijn verjaardag wilde hebben.

"Een lobotomie."

Hij wist niet wat dat was. Het is er gelukkig niet van gekomen.

 

Voor mij was een belangrijk onderdeel van 'eigenwaarde verwerven' en het leren ervaren van mijn gevoel, mijn intuïtie, mijn hart: wat wil(de) ik, echt ik; ik zonder mijn heilige moeten, mijn normen, mijn status en zelfbedachte identiteit?

Wat wil ik, klein en ontdaan van alle vorming, scholing, opvoeding, ontwikkeling?

Zo welbespraakt als ik mij kan etaleren, kon ik dan denken: "Dit vind ik stom. Of gemeen. Of niet lief. Of lekker. Of mooi."

Puur.

Als ik iets nodig dacht te hebben, dan probeerde ik dat mezelf te geven alsof ik mijn liefhebbende moeder was. Troostend. Geduldig. Wachtend. Liefhebbend. Trots. Vergevend. Vergevend? Ja, vergevend. Mild. Zacht.

STOP

DIT TREK IK NIET.

 

Dit oefende ik niet, dit dééd ik gewoon. Dagelijks. Niet om te kijken of ik het waard was, maar vanuit het Besluit dát ik het waard ben. Evenveel als ieder ander mens.

 

maar dit mocht niemand weten, ik schaamde me een beetje voor zoveel , zucht, kleuterschool-werk

 

 

 

 

verder moest ik lachen om 'prietpraat'.........één en al herkenning

dank voor het delen!!! Je bent niet raar. Je bent óók al niet alleen.

[tomtom2]

Ik herken veel van je kritiek op de AA, het hele God gebeuren heb ik niks mee. En toch helpt het mij, maar dat is omdat ik een kleine groep heb gevonden waar ik me comfortabel genoeg voel om te praten. Ik heb twee andere groepen eerst geprobeerd, en daar voelde ik me al heel snel niet thuis. Maar nu ervaar ik het toch als een steun...

[Jeanne]

- 

5 december 2015 bewerkt door Jeanne

[Akkordeon]

Hoi Jeanne,

Heb je zelf door welke positieve dingen er in je vorige post staan?

Ontdekken dat je geen tijd hebt voor jezelf of je omgeving als je

drinkt. Ontdekken dat schrijven je negatieve gevoelens sneller doet afnemen.

Dat lijken mij 2 fantastische mijlpalen!

Nu je dus gewoon wel tijd hebt, kan je dus aan een boek beginnen. Wie weet waar het je brengt?

Hoe oud zijn je kinderen eigenlijk? Al een leeftijd om samen leuke dingen mee te doen? Als je je kinderen kan helpen genieten van een nuchtere mama, lijkt me dat ook weer een opsteker voor jou.

Fijne dag vandaag!

[Jeanne]

-

5 december 2015 bewerkt door Jeanne