Zondag 23 augustus

[plof]

Waarom wordt er zo rottig op jowan gereageerd?

 

het is weekend

[Gast]

Jammer dat je je er zo over opwond Agnieta.

Maar ben het wel met je eens dat het bericht van jowan nogal uit zijn proporties werd gehaald.

Voelde iemand zich aangevallen of aangesproken ofzo? Erg herkenbaar hoor.

 

Voor mij straalde daar liefde vanuit en begrip.

Vind het dus niet fraai om te lezen, hoe herkenbaar dan ook, dat er een bak van frustraties los gegooid wordt wat ik niet normaal vindt om 1 enkel heel eerlijk bericht.

 

Dank trouwens voor de reacties op mijn bericht. Heb ze gelezen en ze zijn binnen gekomen.

[erik]

Mijn oom heeft Asperger en ik herken wel wat. Met hem nooit een band kunnen opbouwen maar hij is toch mijn oom. Als kind was het me snel al duidelijk dat ik hem niet kon uitnodigen in mijn belevingswereld door te praten over dingen die ik deed. De enige manier om contact te hebben was me verdiepen in zijn wereld en dat was naast wiskunde, informatica, wiskundige filosofie en oud Ijslands, schaken. Als kind hield ik niet van schaken, daar ben ik ook te impulsief en gewoonweg te dom voor vergeleken met mijn oom. Maar door het proberen te leren schaken ging mijn oom het me leren. Hij gaf me plots een verjaardagscadeau; een schaakboek terwijl hij nog nooit gedacht had aan een verjaardag of cadeau. Dat is buiten zijn wereld. Via het schaken kon ik contact met hem maken. Ik denk van Jane te lezen dat ze dat ook op die manier probeert. Gamen is dan net zo een bijzaak als dat schaken voor me was. Ik had opeens een oom waarmee ik dingen samen kon doen.

 

Mijn oom leeft afgezonderd ergens in Amsterdam, hij heeft echt bijna niemand om hem heen. Als hij weken op zijn flat zou liggen zou niemand iets merken. Maar hij heeft schaken en zijn schaakcafe waar hij regelmatig komt. Dat schaakcafe heeft ons telefoonnummer en als er iets is bellen ze ons. Schaken is de lifeline naar mijn oom. En via schaken ontmoet hij andere gelijkgestemden, voor mij allemaal een apart slag mensen maar hij voelt er zich thuis. Daar communiceert hij, daar heeft hij contact en dat is wat telt.

 

Ja wie weet is gamen verslavend, wie weet is schaken ook verslavend. Het is de manier waarop mijn oom zich uit en hij iets van een sociaal netwerk heeft. Meer is er niet, ik zou kunnen proberen zijn huis leefbaar te maken, hem stimuleren in contact, hem bij mij of bij ouders uitnodigen voor gezelligheid. Ja dan zit hij bij ons aan tafel ,,,,,,maar dan is er nog geen interactie. Hij is er wel maar geen verbinding mee te maken. Zowel mijn moeder als ik....been there done that.

 

Ik heb geen kinderen maar wel een familielid met Asperger. Ik kan me heel goed voorstellen dat je op die manier contact probeert te leggen en in de wereld van je kind een verbinding zoekt. Ik las het gisteren al met zoveel herkenning.

 

Verder wat Kabouter zo treffend zegt; waarom niet positieve dingen benoemen ipv met het wijzende vingertje naar gameverslaving. Goed contact met je naasten, daar draait het om in mijn ogen.

24 augustus 2015 bewerkt door erik