Ik voel me een malloot

[Malloot]

Hallo, malloot wil zich even voorstellen.
Ik ben een man van 60 en al jaren alcoholverslaafd. Die verslaving heb ik tot voor enige jaren redelijk verborgen kunnen houden in die zin, dat ik voor mijn omgeving in in mijn werk redelijk goed bleef functioneren. Anderen hadden meer last van mijn gebruik dan ikzelf (maar zo is het -vrees ik- altijd). Het geboren zijn als oudste in een erg groot gezin heeft in mijn hele leven een behoorlijk stempel op me gedrukt. Het je uit die situatie willen redden had tot gevolg dat ik me meer en meer ging terugtrekken van mijn familie. Dat kon ook, omdat ik op mijn 26e in de avonduren ben gaan studeren (ik werkte al vanaf mijn 13e) en zo altijd wel een reden kon verzinnen om aan andere aktiviteiten NIET deel te nemen: tijdgebrek. Daarbij komt dat ik maatschappelijk steeds verder steeg en me ook kon verschuilen achter werk. Mijn zoon (ik heb 4 kinderen, allen volwassen inmiddels) heeft dat gedrag het beste verwoord; "Pa, je bent er wel, maar je bent er nooit". Altijd maar weer werk en studie. Als je dan toch nog in staat bent te functioneren, heb je niet in de gaten, dat je jezelf maar een slechte dienst bewijst. Immers, altijd was er wel weer die borrel die je kon nemen. En tijdens leuke weekeinden en vakanties was toch ook nog erg legitiem? Fout ging het een aantal jaren geleden, toen ik na een groot aantal reorganisaties (waarbij ik een grote rol speelde) zelf aan de beurt was om te verkassen. De functie die ik toen aangeboden kreeg is nooit meer wat geworden. Ik kreeg zogezegd geen poot meer aan de grond. Ik had inmiddels een platonische vriendin (ik zweer het) en desondanks -of dankzij- huwelijksproblemen. Toen ook de kinderen (inmiddels volwassen) zich steeds meer met mijn leven gingen bemoeien is alles in het honderd gelopen en kon ik mezelf maatschappelijk en persoonlijk niet meer handhaven. Angsten die de andere kant hadden -namelijk dat ik mezelf wat zou aandoen- heb ik echter altijd verworpen. Ik heb nooit met dergelijke ideeën gespeeld. Toen ik uiteindelijk dan ook ontslag heb gekregen (na 42 jaar te hebben gewerkt) stond mij een volledig drankleven niets meer in de weg. Geld speelde helaas geen rol. Ik had een goede uitkering; nog steeds was ik in bezit van een camper en een boot en ik was altijd onderweg, op het water of in het buitenland. Veel, veel teveel gedronken. Nu doe ik het noodgedwongen wat rustiger aan. Ik ben allang blij dat ik geen noemenswaardige lichamelijke klachten heb, maar die drang mensen, die drang!
Begin van dit jaar ben ik van februari tot half mei alcoholvrij gebleven, de weken daarna was het weer helemaal mis. Nu sta ik sedert een week gelukkig weer droog, mezelf gelukkig prijzend dat ik dit keer geen blackout verschijnselen heb gehad bij het afkicken. In mijn eigen belang, maar ook in het belang van mijn opgeving moet ik nu toch een keer helemaal volhouden, want weet je, als je 60 bent en je hebt mijn karakter, dan denk je vaker en vaker: de gemiddelde mens wordt 76. Hoelang heb ik nog?
En ik heb nog zoveel te doen; kan nog zoveel (weer) voor anderen betekenen; kan me weer nuttig maken en voelen. Wil weer waarderen en gewaardeerd worden. Wil weer houden van en van gehouden worden. Dit: het deelnemen aan het forum, voeg ik toe aan de vele positieve ervaringen die ik óók heb.
Het geloof dat ik het kan heb ik nog steeds. De interactie brengt me hopenlijk datgene dat ik er nu van verwacht.

O ja, ik heb veel mensen geholpen in hún leven, maar hou me (overigens ten onrechte) té vaak vast aan het idee dat bij de beste schilder de verf van de voordeur dondert.

[Madelief]

Malloot, dank voor het delen van je verhaal! En wat goed dat je nu al een week droogstaat! Hou vol!! Helaas sta ik alleen droog als ik slaap. dus ik ben er nog helemaal niet!

[smart]

Hee Malloot, fijn om even iets meer van je te vernemen.
Uitleg over je naam heb ik inmiddels begrepen. En wat mooier is is dat je hoop hebt op een betere toekomst voor jezelf en je omgeving.
Go for it!!
xxx

[lady jane]

Welkom malloot hier op ons forum
en dank je wel voor het kijkje in jouw leven
met, en straks zonder? drank. ja wat een hoop verwoesting
kun je met drank in je leven en bij je naasten aanrichten.
Gelukkig zie je ook wat er allemaal nog wel in het verschiet
kan liggen wat het voor jou de moeite waard maakt er wat aan
te gaan doen. Ikzelf heb erg veel gehad aan dit forum, in kombinatie met de ADB training.
Mijn lnagste tijd zonder drank en met hulpmiddel was 7 maanden.
Nu ga ik op weg naar 1 jaar en ik voel dat het zoveel makkelijker gaat dat 4 jaar terug.
De knop kon nu pas om bij mij. ik hoop bij jou ook, het is echt de moeite waard.

[will]

Malloot, ik denk dat je een prachtig mens bent. Een mens die goed weet wat hij wil, een vechter om iets te bereiken en dat is heel wat, zo ik begrijp. Ik herken mezelf in het gedeelte van opklimmen, bijstuderen en meer keihard werken, tussendoor de drank rijkelijk laten vloeien, want dat was nodig om te bereiken wat je toen moest. Ik vind het heel moedig van je om dit alles te delen en ben er zeker van dat dit forum je gaat helpen. Ik probeerde eerst te minderen, heb er alles voor gedaan, maar helaas, ik kan het niet. Eens gedronken, geen controle meer, op een enkele keer na. Te weinig dus. Nu op het randje van een huwelijksbreuk alles of niets gezet.
Als je zoveel in je verleden hebt kunnen waarmaken kun je dit vast en zeker ook, met de hulp van forumgenoten.
Welkom in onze warme nest en ik hou van de naam, vooral door het verhaal dat er achter hangt

[Malloot]

Hallo Beste Wilrijk,

Bedankt voor je lovende woorden. Ik ben inderdaad best wel een vechter. Voor anderen; minder vaak en gemakkellijk voor mezelf. Je vertelt dat je te maken hebt met een huwelijksbreuk. Ik heb een aantal jaren geleden een einde gemaakt aan mijn huwelijk (niet zij, zoals zovele van onze "vrienden" dachten).
Je hebt evenals ik een aantal studies doorlopen. Net als ik met vluchtmogelijkheden. Was het niet een écht vluchtproces? Ik vraag je dit, omdat ikzelf dat wél zo ervaren heb. Na een aantal studies - de eerste was de zg. Moedermavo - werd ik in mijn familie al gauw de professor genoemd (zie je wel, alles heeft een reden!). Ik moet ook zeggen dat ik knap veranderde. Was ik eerst net zo oppervlakkig als mijn broertjes en zusjes; ik begon na te denken over het leven en hoe ik daarin een plaats kreeg. Toen ik op het toppunt van mijn kunnen uiteindelijk weer in een zwart gat viel, werd de eenzaamheid groter dn die ooit geweest was. Het gevolg heb ik in mijn introductie al uitgelegd. Ik heb na mijn scheiding alles -maar dan ook alles- achtergelaten. Een prachtig groot huis, 2 auto's etc..Ik zeg niet dat jij dat ook moet doen, maar toch! Ik ben er uiteindelijk nog weer veel rijker door geworden. Hou me nou bezig met schrijven, schilderen en veel lezen. Maar ja, de drank is altijd om me heen, dat nou weer wel. Gelukkig hou ik het alweer iets meer dan een week vol. En wil dt om allerlei redenen ook blijven vol houden.

------------------------
Ongeluk zou moeten zijn als water in de woestijn, daar verdwijnt het vanzelf.