Malloot

Dank je wel Sara, Doch het valt wel mee toch? Ik "zie" dat jullie allemaal goed bezig zijn. Stoppen is immers niet zó moeilijk! Volhouden en niet telkens weer in dezelfde valkuil stappen. Dát is moeilijk.

Goedemiddag mensen, Hoewel ik dagelijks jullie wederwaardigheden lees, doe ik niet al te vaak mee. Komt nog wel! Ben momenteel nog téveel met mezelf bezig. Wel sta ik inmiddels gelukkig al weer 2.5 week droog. Heb veel hulp in mijn omgeving gelukkig. -------- Niemand is ooit zo druk, of hij vindt nog wel even tijd om mij te vertellen hoe druk hij is!

Hallo Beste Wilrijk, Bedankt voor je lovende woorden. Ik ben inderdaad best wel een vechter. Voor anderen; minder vaak en gemakkellijk voor mezelf. Je vertelt dat je te maken hebt met een huwelijksbreuk. Ik heb een aantal jaren geleden een einde gemaakt aan mijn huwelijk (niet zij, zoals zovele van onze "vrienden" dachten). Je hebt evenals ik een aantal studies doorlopen. Net als ik met vluchtmogelijkheden. Was het niet een écht vluchtproces? Ik vraag je dit, omdat ikzelf dat wél zo ervaren heb. Na een aantal studies - de eerste was de zg. Moedermavo - werd ik in mijn familie al gauw de professor genoemd (zie je wel, alles heeft een reden!). Ik moet ook zeggen dat ik knap veranderde. Was ik eerst net zo oppervlakkig als mijn broertjes en zusjes; ik begon na te denken over het leven en hoe ik daarin een plaats kreeg. Toen ik op het toppunt van mijn kunnen uiteindelijk weer in een zwart gat viel, werd de eenzaamheid groter dn die ooit geweest was. Het gevolg heb ik in mijn introductie al uitgelegd. Ik heb na mijn scheiding alles -maar dan ook alles- achtergelaten. Een prachtig groot huis, 2 auto's etc..Ik zeg niet dat jij dat ook moet doen, maar toch! Ik ben er uiteindelijk nog weer veel rijker door geworden. Hou me nou bezig met schrijven, schilderen en veel lezen. Maar ja, de drank is altijd om me heen, dat nou weer wel. Gelukkig hou ik het alweer iets meer dan een week vol. En wil dt om allerlei redenen ook blijven vol houden. ------------------------ Ongeluk zou moeten zijn als water in de woestijn, daar verdwijnt het vanzelf.

Hallo Ik merk dat enkelen mijn gekozen naam niet helemaal juist vinden. Toch wil ik hem niet veranderen, omdat ik té goede herinnneringen heb aan deze naam. Mijn poes, die me 10 jaar van zijn leven heeft gesteund heette zo. Overal en altijd was hij bij me, zonder riempje, zonder problemen, soms vervelend, soms helemaal even weg, maar altijd aanwezig. Hij is vorig jaar overleden en tot nu toe heeft niets of niemand hem kunnen vervangen. Ik moét hem wel in ere houden. En wat mezelf betreft: ik voel me soms ook een malloot. Maar als dat associeer met mijn poes, is dat het beste compliment dat ik mezelf kan geven.

Hallo Cathy, Je kan en mag je bedenkingen hebben over de door mij gekozen naam Malloot. Toch wil ik hem houden, omdat ik me soms zo voel en omdat ik een poes heb gehad met die naam. Dit dier (een échte vriend) heeft de laatste 10 jaar van mijn leven zoveel met mij meegemaakt, dat ik hem op deze wijze wil eren. Niet alleen heb ik ontzettend veel aan dat dier te danken: hij was altijd en overal bij me. Zonder riempje, zonder problemen, Soms weg, maar altijd dichtbij. Helaas is hij vorig jaar overleden.

Hallo, malloot wil zich even voorstellen. Ik ben een man van 60 en al jaren alcoholverslaafd. Die verslaving heb ik tot voor enige jaren redelijk verborgen kunnen houden in die zin, dat ik voor mijn omgeving in in mijn werk redelijk goed bleef functioneren. Anderen hadden meer last van mijn gebruik dan ikzelf (maar zo is het -vrees ik- altijd). Het geboren zijn als oudste in een erg groot gezin heeft in mijn hele leven een behoorlijk stempel op me gedrukt. Het je uit die situatie willen redden had tot gevolg dat ik me meer en meer ging terugtrekken van mijn familie. Dat kon ook, omdat ik op mijn 26e in de avonduren ben gaan studeren (ik werkte al vanaf mijn 13e) en zo altijd wel een reden kon verzinnen om aan andere aktiviteiten NIET deel te nemen: tijdgebrek. Daarbij komt dat ik maatschappelijk steeds verder steeg en me ook kon verschuilen achter werk. Mijn zoon (ik heb 4 kinderen, allen volwassen inmiddels) heeft dat gedrag het beste verwoord; "Pa, je bent er wel, maar je bent er nooit". Altijd maar weer werk en studie. Als je dan toch nog in staat bent te functioneren, heb je niet in de gaten, dat je jezelf maar een slechte dienst bewijst. Immers, altijd was er wel weer die borrel die je kon nemen. En tijdens leuke weekeinden en vakanties was toch ook nog erg legitiem? Fout ging het een aantal jaren geleden, toen ik na een groot aantal reorganisaties (waarbij ik een grote rol speelde) zelf aan de beurt was om te verkassen. De functie die ik toen aangeboden kreeg is nooit meer wat geworden. Ik kreeg zogezegd geen poot meer aan de grond. Ik had inmiddels een platonische vriendin (ik zweer het) en desondanks -of dankzij- huwelijksproblemen. Toen ook de kinderen (inmiddels volwassen) zich steeds meer met mijn leven gingen bemoeien is alles in het honderd gelopen en kon ik mezelf maatschappelijk en persoonlijk niet meer handhaven. Angsten die de andere kant hadden -namelijk dat ik mezelf wat zou aandoen- heb ik echter altijd verworpen. Ik heb nooit met dergelijke ideeën gespeeld. Toen ik uiteindelijk dan ook ontslag heb gekregen (na 42 jaar te hebben gewerkt) stond mij een volledig drankleven niets meer in de weg. Geld speelde helaas geen rol. Ik had een goede uitkering; nog steeds was ik in bezit van een camper en een boot en ik was altijd onderweg, op het water of in het buitenland. Veel, veel teveel gedronken. Nu doe ik het noodgedwongen wat rustiger aan. Ik ben allang blij dat ik geen noemenswaardige lichamelijke klachten heb, maar die drang mensen, die drang! Begin van dit jaar ben ik van februari tot half mei alcoholvrij gebleven, de weken daarna was het weer helemaal mis. Nu sta ik sedert een week gelukkig weer droog, mezelf gelukkig prijzend dat ik dit keer geen blackout verschijnselen heb gehad bij het afkicken. In mijn eigen belang, maar ook in het belang van mijn opgeving moet ik nu toch een keer helemaal volhouden, want weet je, als je 60 bent en je hebt mijn karakter, dan denk je vaker en vaker: de gemiddelde mens wordt 76. Hoelang heb ik nog? En ik heb nog zoveel te doen; kan nog zoveel (weer) voor anderen betekenen; kan me weer nuttig maken en voelen. Wil weer waarderen en gewaardeerd worden. Wil weer houden van en van gehouden worden. Dit: het deelnemen aan het forum, voeg ik toe aan de vele positieve ervaringen die ik óók heb. Het geloof dat ik het kan heb ik nog steeds. De interactie brengt me hopenlijk datgene dat ik er nu van verwacht. O ja, ik heb veel mensen geholpen in hún leven, maar hou me (overigens ten onrechte) té vaak vast aan het idee dat bij de beste schilder de verf van de voordeur dondert.

Bedankt Madelief, Je zegt dat je wel een trilogie kunt schrijven, maar dat dat te gek zou zijn. Laat ik je dan vertellen dat ik wél veel heb geschreven en dat nog doe. Ik heb naar aanleiding van mijn "levensverhaal"(jou wel bekend neem ik aan) een boek geschreven, maar nooit uitgebracht. Ook nu ben ik bezig met het schrijven van overdenkingen en gedichten. Anderen hebben er nog niet veel kennis van genomen, maar mij helpt het. Vervelend is alleen, dat ik het beste schrijf wanneer ik (weer eens) teveel gedronken heb. Dán heb ik inspiriratie; dán vind ik de woorden; dán weet ik mijn gevoelens, verlangens, tekortkomingen en mijn goede dingen te omschrijven. Zoals gezegd heb ik er wat aan. Je hebt geen idee hoeveel steun je kan hebben aan je eigen schrijverij, wanneer je ze veel later nog eens terugleest en het je als het ware dwingt om over je eigen gedachten (weer eens?) na te denken. Doe het voor jezelf zou ik zeggen.

Oeioei, ik moet toch op mijn typfouten gaan letten, zie ik.

Leg mij eens uit hoe je met elkaar kan chatten. Je hebt dan toch op z'n minst een email adres nodig. Ik ben het overigens wel met je ens dat je d.m.v. chat mee vrijheid hebt en meer persoonlijk kan zijn.

Dag Madelief, Zoals je gezien hebt, heb ik me ook vandaag aangemeld. Ik herken veel van wat je schrijft. Ook ik ben slechter uit diverse crisisopnames gekomen dan dat ik erin ging. Misschien is het forum inderdaad wel van doorslaggevend belang voor ons en de anderen. Het houdt je in ieder geval bezig met iets anders dan drank alleen. Ik ben nog aan het nadenken over hoe ik mezelf zal voorstellen in "wie is wie". Komt nog wel. In ieder geval veel succes toegewenst.

Goedemorgen Madelief en andere forumdeelnemers/sters, Ook ik heb me vandaag voor het eerst aangemeld. Ik heb dit forum nu een aantal dagen wat intensiever gevolgd en vind het tijd worden om ook maar eens mee te praten. Op wie is wie zal ik me de komende dagen wa nader voorstellen.