Graag feedback

[Gast]

Aangezien ik er niet zoveel van bak in de werkende wereld, ik verleg mijn grenzen te graag waardoor ik teveel op mijn hals neem. En afgebrandt raak.

Heb ik me na vele opmerkingen en trouwe lezers laten overhalen om een boek proberen te schrijven over de dingen die ik meemaak in mijn leven. Als een soort van steuntje in de rug voor anderen mensen. Ik weet dat sommige mensen hier mijn verhaaltjes over dieren wel heel leuk vonden. Dus ik vraag hen vooral kritisch hier naar te kijken. Want heb geprobeerd om anders te schrijven en ik vraag me af of ik dat een heel boek vol kan houden. En of het net zo makkelijk leesbaar is als doorsnee van mij.

Komt ie, gebasseerd op mijn opa

 

Ik klop tegen de deur van meneer van der Steen. En ga dan naar binnen met zijn ontbijt.

Hij zit in zijn stoel en staart naar buiten met zijn lippen strak over elkaar.

Ik zeg; “goedemorgen meneer van der Steen, hier is uw ontbijt” “Kan ik u verder ergens nog mee helpen?”

 

Hij richt zijn blik op, kijkt me recht in de ogen aan en zegt: “geef me een flink dik touw, ongeveer 4cm dik en 12 meter lang” “dan bindt ik het ene einde aan die kast daar” en wijst naar een massieve kast die in zijn woning staat. “en het andere eind” zegt hij. “Bindt ik aan mijn nek en dan spring ik uit dit raam” terwijl hij naar het venster wenkt waar hij naar zat te staren toen ik de kamer binnen kwam. Hij kijkt uitdagend naar me.

 

Blijkbaar is het mijn beurt om iets te zeggen.... Dus ik zeg: “ik begrijp u meneer van der Steen en ik zou u graag willen helpen als u het echt meent” en dan houdt ik even mijn mond omdat ik twijfel of ik dit wel kan zeggen, maar dan moet ik het toch van mezelf doen. “ik ga u alleen geen hulpmiddelen aandragen omdat dan mijn toekomst ook op het spel staat” “ volgens de regels mag je immers wel getuigen zijn van iemands vrijwillige zelfdoding maar deze niet geholpen hebben”

 

De ogen van meneer van der Steen worden ineens erg groot en er verschijnt een lach rond zijn lippen. Hij zegt:” ik heb in tijden niet zo´n goed gesprek gehad met iemand als vandaag!”

“zou je alsjeblieft nog even willen blijven?”

En dat doe ik, want ik heb geen verplichting ben vrijwillig stagiaire om te ontdekken wat de zorg inhoudt.

 

En hij vertelde me 100 uit, wat hij allemaal in zijn leven beleefd heeft. Erg interessant allemaal. En dat hij altijd zelfstandige is geweest en hoeveel hij er nu van baalt om afhankelijk te zijn van mensen. Dat zijn vrouw 2 jaar geleden overleden is en dat hij altijd gedacht had dat ze samen dood zouden gaan, zodat ze elkaar niet hoefde te missen. Dat hij naar dat punt ook verlangd.

En dat ik eigenlijk de eerste was die niet schrok van zijn sombere gedachtes of gewoon directe of eerlijke gedachtes. Dat ie wist dat ik actief geen hulp zou kunnen bieden, maar dat het hem deugd deed dat ik open stond voor zijn verdriet daarachter.

 

Paar dagen nadien was hij overleden. Maar naar wat men zegt, hij had een glimlach rond zijn lippen.

 

Ik wil er niet rijk van worden, maar als ik het leuk vind en de lezer ook, een leuk tijd verdrijf

 

 

[Gast]

Hoi Spud,

 

Het is een kort verhaaltje dat je hier hebt geschreven.

Een beetje zoals je wel colums in de krant kunt lezen.

Of in diverse boekjes, zoals de verhaaltjes van Carmiggelt.

Korte, op zichzelf staande en complete verhaaltjes op een, hooguit twee bladzijden.

 

Qua inhoud is het een mooi stukje.

Er zit van alles in en dat is knap.

Sentimenten, actualiteit, eigen mening.

Er zit een mooie wending in aan het einde en het is duidelijk dat het af is.

Ik heb het met plezier gelezen.

 

Qua zinsbouw, woordkeuze en ander taalgebruik is er volgens mij nog veel ruimte voor verbetering.

Ik ben geen taalkundige dus het is maar een mening.

Er zijn cursussen om te leren schrijven, zag ik laatst.

Volgens mij hebben we frummers die zoiets doen of hebben gedaan.

Misschien iets voor jou?

[Lotus66]

Zelf heb ik destijds ook cursussen gevolgd. Onder andere 'Verhalen en romans schrijven' en 'Verhalen en sprookjes voor kinderen'. Erg leuk en leerzaam vond ik het. Een leuke bijkomstigheid was dat ik voor een uitgever heb mogen schrijven. Ik heb dit met enorm veel plezier gedaan, alleen voor mij geen cultuur waar ik me in thuis voel. Los van de schrijverij dan he , want dat doe ik nog steeds maar dan op een ander vlak. 

Spud: Een boek uitgeven via een uitgeverij is erg lastig. Een script wordt vaak (en vele malen) afgekeurd. Het is niet om je te ontmoedigen, maar wel de realiteit. Een andere optie is het boek uit geven in eigen beheer. Dat maakt dat de kans dat je boek 'het daglicht gaat zien' 100 % groter.

[Gast]

Tof de reactie van jullie.

Ja de bedoeling is om korte verhaaltjes te schrijven.

En taalkundig heb ik nog heel wat te leren dus vind dat wel een pakkende opmerking. Te beginnen bij de d´s en t´s volgens regels te plaatsen en niet willekeurig zoals het er op het oog mooi uitziet.

Qua uitgevers, pfff ik word al bang bij de gedachte. Waarschijnlijk moeien deze zich inhoudelijk ook?

Voor mij snijdt met dit schrijven het mes een beetje aan 2 kanten, ik verwerk de dingen die op mijn pad komen en misschien heel misschien heeft iemand er nog wel wat aan? Op de eerste plaats vermaak maar op de 2de plaats misschien een beetje steun.

 

Een cursus lijkt me inderdaad wel een leuk idee en een goede tip. Alleen ben ik daar ook een beetje huiverig voor dat ik mijn eigenheid in mijn schrijven weer verlies. Als ik namelijk merk dat mensen genieten van mijn verhaaltjes, dan ga ik proberen nog meer leuke verhalen te vertellen en dan kan ik het op eens niet meer. Kijk maar op het dierendraadje.

Dit was eigenlijk mijn eerste probeersel om over mensen onderwerpen te schrijven. Meestal verpak ik dat in dierenfabels.

 

Uiteindelijke plan is, als ik voldoende geschreven heb dit te bundelen op een website. Kunnen mensen komen en gaan en zelf bepalen of ze het wel iets vinden of niet.

In de tussentijd doe ik iets constructiefs voor mezelf. Namelijk niet mijn hele leven omschrijven op fora, maar er zelf een soort van samenvatting van maken in een word document. Loskomen van mijn forum verslaving zeg maar.

 

Thanks voor jullie feedback. Hoop dat er ook nog mensen gaan zijn die niet zo positief zijn over mijn schrijven anders ga ik straks nog naast mijn schoenen lopen.

[lady jane]

Spud ik volg al jaren korte cursussen

autobiografisch schrijven. Ooit via een

buurthuis opgestart en de docente en wij

waren zo enthousiast dat we zelf vervolgen

hebben georganiseerd. Elk voorjaar en najaar

6 dagdelen in 6 weken. Soms 1 dagje extra.

Mijn ervaring is dat de creatieve manier van opstarten

mijn hersens hutselt zodat mijn angst voor writersbloc

weg is. Ze boort nieuwe onderpen en methodes aan.

Laat ons free writen en daar iets uit fileren, wat de dan

thuis weer uitwerken. Lezen aan elkaar voor en geven/

krijgen feedback. Niet op taalfouten overigens, op inhoud en vorm.

Dichtseltjes ook,%

[Gast]

Ik denk dat ik hier toch eens rond ga kijken of hier ook cursussen zijn.

Lijkt me eigenlijk best leuk.

Blijkt de manier van schrijven niet bij mij te passen ben ik toch wel eigenwijs genoeg en het mes snijdt aan 2 kanten doe ik ook iets met sociale contacten opdoen in België. Hoef ik dat niet steeds terug in Nederland op te zoeken.

 

Ik heb nu paardrijles in Nederland, kleine anderhalf uur rijden best eens lekker om ergens iets te leren waar ik bij wijze van spreken te paard naartoe kan.

 

En Jane? Al begonnen in je boek? Zware bagage als je met het vliegtuig moet.

[lady jane]

ik zit gevangen in een trilogie 1q84

3e boek begonnen vandaag en hierna de zwerm.

ik zie toch tegen die dikke pil op merk ik, maar het boek daarna

is nog veel dikker (de pelgrim) dus jouw boek gaat voor.

wel heerlijk hoor om zoveel leestijd te hebben en de TV niet aan.