voorstellen

[Joan]

Goedemorgen,

 

Ik kom hier, omdat ik klaar ben met een leven met drank.  En omdat ik weet uit ervaring hoe eenzaam het kan zijn als je worstelt met een probleem dat anderen niet kennen, of willen erkennen kom ik op een plek waar mensen begrijpen hoe het is en hoe het voelt om een continue strijd te voelen met een glas wijn. Zal ik wel, zal ik niet, eentje kan toch wel, zo erg is het allemaal niet, ik heb twee dagen niet gedronken, ik heb even rust nodig, ik mag mezelf belonen enz enz enz. pfff, wat een gedoe en energie gaat hierin verloren.

 

Ik ben 42 jaar, ik heb twee prachtige dochters en gelukkig getrouwd. Ik heb een super leuke baan, we hebben een goed lopend bedrijf. Gewoon helemaal niks te klagen. Een fijn leven, maar helaas met een zwart randje. Mijn drinkgedrag. En daar wil ik voorgoed afscheid van nemen.

 

Het afgelopen jaar heb ik zo ongeveer mijn hele leven op z'n kop gezet. Voorafgaand aan dit proces was een enorme relatiecrisis. Dat was de trigger om hulp te zoeken en te kijken wat er voor zorgt dat ik vast loop op een aantal gebieden. Mijn relaties is goed gekomen en beter dan ooit, mijn baan heb ik opgezegd en ben een ander pad op gegaan. Vriendschappen zijn verbroken en nieuwe vrienden zijn erbij gekomen. Ook alcohol heb ik geprobeerd uit te bannen, maar blijkbaar kun je niet alle problemen tegelijk oplossen.

 

En dan nadert het einde van dit meest roerig jaar in mijn leven en besef ik dat er nog 1 groot probleem ligt dat ik nog niet echt heb aangepakt. En dat is mijn strijd om nuchter door het leven te gaan.

 

IK weet van mezelf dat ik met schrijven soms een laagje dieper kom en eerlijker tegen mezelf durf te zijn. Dus ik hoop dat ik met jullie hulp, steun en vragen dit proces kan ingaan.

 

fijne dag allemaal

 

 

[Hanneke]

Goedemorgen Joan,

 

Wat herkenbaar. Dat gezeur met : zal ik wel, zal ik niet enz.  De hele dag vaak ook alleen in gedachten bezig zijn met drank. Omdat je uitziet naar het volgende moment waarop je weer drinken kunt. Voor mij is dat ook de reden om helemaal te stoppen met drinken. Niet eens dat ik de laatste tijd dagelijks dronken was. Maar gewoon de obsessie. Wat een energie gaat er niet in zitten.

 

Ik heb veel aan de AA. En ik heb de Tactive online behandeling gedaan. Ik weet nu in ieder geval wat me triggert. Heb ik het te moeilijk  dan neem ik weer een poos Refusal. Een pil waar je absoluut niet bij mag en kan drinken.

 

Je hebt niets te klagen schrijven. Dat is toch een goede basis om verder te komen. Maar het is wel moeilijk in je eentje nuchter te worden. Contact met lotgenoten of op een andere manier hulp is vaak nodig.

 

Ik wens je heel veel moed toe.

 

Hanneke

[lady jane]

Hallo Joan en welkom hier.

Wat heb je al een hoop werk verzet!

En je hebt het moeilijkste voor het laatst bewaard denk ik.

Alhoewel je relatie redden is ook een giga klus, dus je hebt

bewezen dat je echt kunt gaan voor wat je wilt/verlangt.

Deze laatste klus kun je dus ook klaren.

Zeker met dit forum en eventueel de training van Tactive

achter de hand. Het is mij ook gelukt, en ik was al vele jaren

verder als jij met mijn geworstel. Bij mij moest er een scheiding en

depressie aan vooraf gaan eer ik de moed en kracht vond en de

drank kon laten staan. maar het is me gelukt en ik ben daar nog elke dag blij mee.

Het is zo de moeite waard Joan, wat je ook op je pad tegen gaat komen wanneer je gestopt blijf.

Zoek het uit, werk eraan, neem therapie als dat nodig blijkt, maar zet door!!!!

[Joan]

Hallo allemaal,

 

Dank voor jullie lieve woorden en jullie welkom. Lady Jane, Wat jij schrijft is precies waar mijn grote angst zit om te stoppen. Het gaat erom dat ik heel graag verder wil, het pad op, wat nu voor me ligt en volgens mij hoef ik het alleen maar aan te pakken. Maar tot nu toe was daar altijd drank bij. Drank is zo verweven in mijn leven, dat ik soms denk "wie ben ik zonder drank". En dat boesemt mijn angst in.

 

Iedereen in mijn omgeving kent mij met een glas wijn. Bij ons is altijd een feestje en wijn genoeg. Geen etentje zonder wijn. En ik merk aan mezelf dat ik nog niet echt de knop heb omgezet, omdat ik daarmee ook heel zichtbaar wordt dat ik een probleem heb. Zichtbaar voor anderen. En daar schaam ik mij voor. Die schaamte, die kwetsbaarheid, dat voelt als een enorme druk.

 

De afgelopen periode heb ik heel langzaam het minderen kunnen inzetten. steeds een glas minder, zodat nog niet zichtbaar is, wat ik werkelijk wil doen. Nuchter zijn. Energie opbouwen voor een verdere start, een goed voorbeeld zijn voor mijn twee puberdochters, waar ik ook de verslavingsgevoeligheid zie.

 

In mijn jeugd was er altijd alchohol. Het is zo gewoon om het te doen, dan het bijna pijn doet om daar afscheid van te nemen. 

Op een of andere manier zoek ik naar een punt waar het echt klaar is, waar ik het bijna kan doen met een ritueel, iets symbolisch. Geen idee of dit heel vaag klinkt maar zo voelt het.

 

Maar al schrijvend realiseer ik mij, dat de identiteit die alchohol mij geeft,en daarmee ook een enorme macht, zo groot is, dat ik daar idd hulp bij nodig heb. Ik heb afgelopen jaar een aantal maanden therapie gehad, waar alchohol ook de aandacht heeft gehad. Maar de tijd was nog niet rijp. En nu wel. De rest van het werk is gebeurt, nu dit, enorme stuk nog.

 

Gisteren heb ik het bij twee glazen wijn gehouden. Ik kon goed en heel bewust over stappen naar thee, ondanks de trek die ik bleef voelen. Wat ik nu wil gaan doen, ik bij mezelf onderzoeken wat die trek precies is. Wat voel ik, wat gebeurt er.

En stap twee is dat ik hulp zoek. (nog) niet in medicijnen maar zoeken naar de oorzaak.  Ik ga terug naar mijn therapeut

 

Dank jullie wel en graag tot gauw

en o ja, ik ben een ochtend schrijver. In alle rust, bij de kerstboom, met de hond aan mijn voeten.

[lady jane]

Je bent goed en weloverwogen bezig Joan.

En met jouw manier heb je je eigen angst al aangepakt.

Door zorgvuldige en zichtbaar voor anderen nu al te minderen

heb je jezelf een heel legitiem argument verschaft, mochten er al vragen komen.

Ik wilde graag wat versoberen en het minderen is me zo goed bevallen, dat ik

dat nog even doorzet en wie weet stop ik zelfs helemaal! Mijn eten smaakt beter,

ik merk dat ik beter luister naar mensen, lekkerder in mijn vel steek en heb me

nooit af durven vragen wat alcohol op de lange termijn met mijn lichaam doet.

Bovendien wil ik graag een goed voorbeeld zijn voor mijn pubers.

 

Je snapt dat dit mijn argumenten zijn, voor jou kunnen ze net iets anders liggen.

Maar de voordelen begin je vast zelf al te ervaren. En schaamte is dus niet nodig.

Het is fijn te lezen dat jij al schrijvend tot zelfreflectie komt.

De therapie die je had heeft voorwerk gedaan en nu kun jij het vervolg aanpakken.

Als er geen medicijnen nodig zijn, ook niet doen, zou ik zeggen. Dat kan altijd nog.

Ikzelf bleek ook niets nodig te hebben uiteindelijk. Met therapie, mindfulness, sport,

sauna, yoga ben ik in de loop der jaren erg ver gekomen en nu aan het oogsten.

Mijn dochter is ook verslavingsgevoelig en mijn zoon ook. Beiden met andere dingen

en gelukkig beiden niet met drank of drugs. Maar de games/pc/smartphone en nu

ook nog decemberkrasloten , probeer ik alert te blijven en hen er ook bewust van te maken.

Wat zij er mee kunnen is winst en voor de rest vertrouw ik erop dat de basis sterk genoeg blijkt.

[Joan]

Goedemorgen allemaal,

 

Lady Jane, heel even was in verwarring en dacht ik naar mijn eigen post te kijken en te lezen. Ik voel me soms zo eenzaam in dingen. Mijn angt dat mijn kids dezelfde verslavingen hebben. Ik wil ze overal voor behoeden. Zeg zelfs tegen ze hoe slecht het allemaal is, maar zelf geef ik een bar slecht voorbeeld.

 

Gisteren heb ik wel gedronken, maar minder als ik anders zou doen. Toch voelde ik me heel slecht s'nachts. Veel hartkloppingen, zweten. En dan kan ik zo boos worden op mezelf, omdat ik weet waar het vandaan komt. Dat ik zelf de keuze heb gemaakt dat volle glas op te pakken. En eigenlijk vind ik mezelf ook hypocriet om dan hier te komen en zeggen dat het weer mislukt is.  Dit is een zwarte kant in mezelf die ik graag wil helen. Maar ik durf gewoon niet.

 

Misschien herkennen jullie dit volgende ook. Wat ik merk, is dat ik niet de kracht heb tegen vrienden om te zeggen dat ik niet wil drinken. En waarom niet, omdat ik het ook niet leuk vind voor hun. Wat gebeurt er namelijk. Ze gaan rekening houden met mij. Ze gaan ook niet drinken. En dat wil ik niet. IK wil dat ze doen wat ze zelf willen. Waar ze mij mee kunnen helpen is om het gewoon simpel weg niet aan te bieden, en zelf datgene te doen wat ze zelf willen. Als ze een wijntje willen, doe dat dan, maar houdt geen rekening met mij. Het is namelijk mijn proces, niet dat van een ander. En ik wil het ook niet bespreken met vrienden. Omdat het te pijnlijk is. Ik wil geen vragen, geen gedoe. Ik wil dit proces doormaken, maar wel alleen, met hulp van mijn therapeut en met mensen die snappen hoe het voelt, al ken ik ze niet.

 

vandaag komt mijn familie. Mijn moeder drinkt altijd heel weinig. Ze heeft een echte afkeer van mensen die aangeschoten zijn. Helaas gebeurt dat in mijn familie wel. Ik ben echt de enige niet in mijn familie met een probleem. Ik denk alleen wel dat ik de enige ben die hier heel bewust van is. En ook hier vind ik de confrontatie weer moeilijk. Ik weet gewoon heel zeker dat als ik dat actief naar buiten breng, ik mensen in mijn familie het heel moeilijk maak. Dat heel pijnlijk zichtbaar wordt wat het patroon is. En toch wil ik het doorbreken. Ik denk echt dat dit een familiepatroon is. Al meerdere generaties. Maar als ik dat ga doen, dan ga ik zorgen voor de pijn van een ander en dat moet ik niet gaan doen. Ik moet mijn eigen pijn aanpakken.

 

IK heb jullie gewaarschuwd... Schrijven leidt tot zelfreflectie. Ik heb inmiddels mijn therapeut geschreven en ik hoop zo snel mogelijk langs te kunnen gaan om dit probleem voor eens en voor altijd aan te pakken.

 

Vandaag wil ik nuchter blijven. Ik heb nauwelijks energie om nog wat te doen. Dat is een trigger, dan pak ik snel een wijntje, ga op de bank zitten en dan gebeurt er niks meer. Dan is er rust.  Ik wil rust in mezelf, dus vandaag hou ik het droog

 

fijne eerste kerstdag met iedereen die je lief is.

[Joan]

Zojuist een mail naar mijn therapeut eruit gedaan.

het voelt echt als een reuzestap.....

 

Snappen jullie als ik zeg "hiermee wordt het echt"

[lady jane]

Zeker wordt het echt nu Joan,

en er zijn wat valkuilen. Ik merk dat alinea 3,

waarin je schrijft dat jij niet wilt dat de anderen

niet drinken om solidair te zijn, een valkuil is.

De wereld draait niet om jou (al denken we dat wel vaak);

zij zijn volwassen en als zij wel solidair willen zijn is dat hun keus en wie

weet is het wel een kado, ook voor hen. Maar het is niet jouw keus, daarmee

geef je jezelf teveel macht. En bovendien blijf je dan ontevreden over je eigen drinken.

Als ik het weer terugdraai naar mijn drinkperiode, dan was dat idee een verkapt achterdeurtje

openhouden. Als ik niets hardop zei, dan had ik nog de mogelijkheid open van wel/niet drinken.

Juist toen ik het hardop zei werd het werkelijkheid voor me en kon ik beter de situatie

handelen. Ik had mijn "geheim" verteld en nu kon ik niet meer terug ook. Rust kwam er.

De fam. ging in de ontkenning en nog. Ik dronk immers niet zoveel (als zij?) en het viel allemaal

best mee. Ook mijn therapeuten zeiden soortgelijke dingen. Slechts één SPVer was er echt strikt in

en mijn supervisant zei: in deze tijden moet jij helemaal niet drinken.

Pijnlijk, maar waar, blijkt nu. Maar verder zit iedereen er met zijn/haar eigen deel in, het is een

soort van overdracht/tegenoverdracht/spiegel en ieder ziet wat ze wil en aankan op dat moment.

Benieuwd naar je vervolg.

[dhen]

Hoi Joan, door teveel te drinken zorg je ook wellicht voor pijn bij een ander,

bij je moeder of je partner bv die zich misschien schuldig voelt over het feit dat jij een borrel nodig hebt.

Je gaat niet stoppen om hun pijn te doen, je gaat stoppen om er achter te komen wie je bent zonder drank.

Uiteindelijk zal je merken dat je veel meer identiteit hebt zonder drank dan dat je nu kan zien,

drank maakt je niet tot wie je bent maar het legt een laag over hetgeen je van jezelf liever niet ziet

of bang voor bent, zo werkte het bij mij althans. Het gevolg is een deels weggestopte identiteit

waarvoor ik altijd op de vlucht was, in drank of ander gedrag.

Het ontdekken van wie je bent zonder drank lijkt misschien eng maar het is een mooi proces, groeien in jezelf,

je thuis voelen bij wie je bent en daarmee met een veiliger gevoel in de wereld staan, naar jezelf en de ander.

[Joan]

Jullie hebben helemaal gelijk. Goed om terug te lezen wat ik zelf heb geschreven en jullie antwoord hierop.

Ik moet het nog wel even op me laten inwerken.  zo kom ik een laagje dieper.

 

Heb vanochtend een heel emotioneel gesprek gehad met mijn man. Waarin ik alles heb verteld, wat er in mijn hoofd zit, het continue gevecht, de vermoeidheid. Alles.

En omdat ik niet de enige ben geweest die vorig jaar therapie heeft gehad, was dit een liefdevol gesprek. Met ruimte en openheid naar elkaar.

 

Wat ik volgens mij vooral moet beseffen is dat dit mijn eigen, hele persoonlijke keuze is en wat anderen daarmee doen, is hun stuk. Volgens mij is dat ook wat jullie zeggen. Dat ik niet de regie wil hebben over wat anderen doen met mijn keuze, maar dat ik dat bij hen moet laten. Klopt dat?? Als zij solidair willen zijn, is dat goed, zo niet, dan is het ook goed.

 

Wat ik ook lastig vind is het ontkennen door anderen "het valt toch wel mee, eentje kan toch wel". Ik heb steeds het gevoel dat ik in de verdediging moet. Wat is dat toch? Is het confronterend voor mensen??

 

voor nu, ik ga lekker koken. Mijn grootste hobby. Het is mijn droom om daar ooit mijn werk van te maken.

 

fijne dag allemaal

[dhen]

 

 

Wat ik volgens mij vooral moet beseffen is dat dit mijn eigen, hele persoonlijke keuze is en wat anderen daarmee doen, is hun stuk. Volgens mij is dat ook wat jullie zeggen. Dat ik niet de regie wil hebben over wat anderen doen met mijn keuze, maar dat ik dat bij hen moet laten. Klopt dat?? Als zij solidair willen zijn, is dat goed, zo niet, dan is het ook goed.

 

 

Yep, vind ik ook

 

Mijn ervaring is idd dat niet drinken confronterend is voor veel mensen.

Maar ook hier mee kan je kijken naar je zelf ipv wat het met de ander doet.

Waarom heb jij het gevoel dat je in de verdediging moet, welk gevoel zit er achter de verdediging ?

[Ztiertje]

Joan mogelijk heb je hier iets aan ; https://burgelijkongehoorzaam.wordpress.com/2013/12/16/verslavingsgenen-het-kwade-zaad/

 

Lees dat maar eens door , en hou dat waar je wat aan hebt goed in je achterhoofd .

 

Verder zeg ik " laat ze denken , en zeggen wat ze willen" , jouw wens staat vast , je hebt alvast een goed begin gemaakt , ga vooral door .

 

Ga vooral met niemand , maar dan ook niemand discusies aan over wel / geen alcohol drinken .

 

Zeker niet met jezelf !!!!!

 

Komt je eigen ik ook maar met de gedachte er aan aan , zet jezelf KEIHARD op je nummer .

 

Mijn theorie gaat zelfs nog dieper dan dit hoor , maar dat is evt. iets voor nog later .

 

Veel er van kun je ook op die site vinden die ik je gaf ; https://burgelijkongehoorzaam.wordpress.com

 

Want ik geloof ook  in complot , vergiftiging van ons , door hoger af , en ons pogen verslaafd te houden 

[Joan]

Goedemorgen allemaal,

 

Na een heerlijke eerste kerstdag die ietwat pijnlijk is afgelopen, omdat ik snoeihard mijn teen stootte en nu wel redelijk wat pijn in die voet heb, ben ik ook trots op het feit dat er genoeg alcohol was, maar niet voor mij. En wat is het dan fijn om je hoofd bij gesprekken te houden, aandacht te hebben.

 

Dank voor jullie antwoorden. Dhen, je vraag is terecht, wat maakt dat ik mezelf wil verdedigen. Of in ieder geval het gevoel heb dat ik dat moet doen.

Mijn allereerste gevoel zegt dat hier de erkenning in zit voor mijn alcoholprobleem.  Dat het een serieus probleem is. Mezelf aangevallen voelen op mijn eigen keuze voelt ook aan als niet serieus genomen worden. Deze vraag  vind ik wel lastig.

 

Eigenlijk is het wat anders. Het is de angst voor de verdediging. Het is nog niet feitelijk zo. Ik ben bang dat mijn mensen mijn keuze raar vinden, niet serieus nemen. De angst dat mensen mijn minder waard vinden, omdat ik een alcoholprobleem heb. Dat ik afgewezen wordt omdat ik een alcoholprobleem heb.

Hier zit een hele oude pijn. Die op andere delen in mijn leven ook naar boven komt. En dus ook in mijn alcoholgebruik.

Als ik alcohol drink, hoor ik erbij. Dan ben ik 1 van hen. Als ik stop, stap ik daaruit, hoor ik er dan nog wel bij??

 

Tja, volgens mij is er maar 1 manier om achter te komen en dat is om er door heen te gaan en kijken wat het met mij doet, wat het oplevert. En of mijn angsten daadwerkelijk waar zijn.

 

Ook dit moet nog landen, moet een plek krijgen, verwerken en nogmaals belichten enz enz.  Maar erachter komen wat mij tegenhoudt is heel waardevol. Dank voor jullie aandacht en tijd

 

fijne tweede kerstdag

[dhen]

Herkenbaar je antwoord, idd een oude pijn die invloed heeft op je hele leven.

Ik keek altijd wat anderen van mij vonden, dat leek belangrijker dan wat ik zelf vond.

Maar uiteindelijk bleek na het stoppen en de confrontatie met m'n verslavingsgevoeligheid

dat de angst voor afwijzing vooral iets was wat ik zelf deed, ik wees mezelf af.

[Ztiertje]

Joan wat anderen vinden moet je piebbbbbbbbbbb aan hebben , het is jouw keuze die zij dienen te respecteren .

 

Zo niet verdienen ze jouw vriendschap niet , laat je NIET leven / be invloeden door een paar dombo,s die niet verder kunnen denken dan dat het duurt tot de fles leeg is .

 

Niet eens discussies er over aan gaan , dat is nog beter .

 

Helemaal NIET met jezelf , want jij hebt tegen je zelf gezegd dat het vanaf .............. basta was .

 

Hou dat in je achterhoofd .

 

Ik heb ooit 10 van die kaartjes gratis laten afdrukken zoals hieronder afgebeeld , ik heb er een stuk of 4 afgegeven aan 4 mede AA leden als hulpje .

 

Ik heb zelf 1 maal iemand zo,n kaartje in de handen geduwd omdat die maar bleef zeuren dat ik alcohol moest drinken , en gelijk draaide het gesprek op gezondheid etc.

 

Dus er was gelijk geen propaganda richting alcohol meer , en klaar .

 

Mocht je er behoefte aan hebben ook zo,n ( of een paar ) van die visitekaartjes af te drukken / af te laten drukken .

 

Hier is de link waar het plaatje staat ; http://www.mijnalbum.nl/Foto550-BK88GLVD.jpg

 

En hier kun je helemaal gratizzzzz 10 van die kaartjes laten afdrukken ; http://www.esprinto.nl/gratis.aspx

 

Meer heb je er ook niet nodig denk ik .

[Joan]

Natuurlijk besef ik heel goed dat ik last heb van het feit dat ik bezig ben met wat anderen vinden, denken enz.

maar het uitschakelen van deze gedachten vind ik lastig. 

En dan gaat het alleen maar om gedachten. Het is feitelijk niet eens aan de hand. Zo irritant dat je gedachten aan de haal gaan met jezelf. Maar toch laat ik ze komen. En ook weer gaan.

 

Vandaag had  ik het moeilijk. Een middag met mijn schoonfamilie vraagt het uiterste van mij. Het zuigt mij leeg. Ik ben niet echt aanwezig in deze gesprekken. Het voert te ver om uit te leggen, maar wel dat dit een enorme trigger is om te gaan drinken en te verdwijnen in de mist van alcohol.

Gelukkig heb ik dat niet gedaan. En ook niet daarna, toen ze weg waren en ik rust zocht. Een heerlijk feel good film en een kop thee hebben mijn door de shit getrokken.

 

Vanavond nog een heerlijk uitje met mijn gezin. Maar het is oke. Ik heb niks nodig. Ik wil juist heel erg genieten van deze rustige avond, met aandacht voor elkaar.

Onze meiden zijn relaxed en gezellig. Misschien ook wel niet voor niks.

 

fijne avond allemaal

[Joan]

Hallo allemaal, goedemorgen,

 

Het is even geleden dat ik langs ben geweest, maar ondertussen is er veel gebeurd. Na een wat aarzelende start, zal ik wel, zal ik niet, heb ik vanaf zondag 29 december geen druppel meer gedronken. Mijn wens was om nuchter 2013 achter me te laten en heel bewust te kijken naar wat is geweest en dus ook heel nuchter 2014 in te gaan.

 

En zoals verwacht komt het duiveltje meerdere malen per dag op mijn schouder zitten, beginnend rond 17.00 s'middags. En dan nog een keer rond kooktijd en soms ook na de koffie.

Maar sinds een dag of 2 wordt het wat minder. Alleen het "thuiskom"ritueel na mijn werk, die is redelijk hardnekkig. Vaak namen we een wijntje en namen de dag even door. Vaak kon ik wel stoppen na dat wijntje, regelmatig ook niet.

 

En tjonge, wat mis ik dat moment. Tuurlijk weet ik feitelijk wel dat dat moment ook anders ingevuld kan worden, maar ik word gewoon af en toe helemaal mee genomen in dat gevoel van "shit, was mis ik het, vind ik het wel leuk zo, zonder wijntje??

 

Ik ben op maandag 30 december gestart met de therapie. Redelijk confronterend om hardop te praten met iemand over je verslaving. Wat ook heel leerzaam, helpend en hopelijk straks ook wat meer helend.

 

Toch voel ik me niet altijd fijn. Soms boos, gefrustreerd, opstandig. Maar ook wel verdrietig en wat melancholiek. Daar moet ik blijkbaar doorheen. Zou het een soort van "rouw"zijn. Afscheid nemen van. Geen idee, maar soms voelt het zo. Maar aan de andere kant slaap ik goed, heb ik meer energie en voel ik lichamelijk dat ik herstel. Lastig, dat geest en lichaam andere signalen afgeven.

 

In mijn dagboek lees ik terug dat ik vaak op momenten wil drinken als ik moe ben. Dan wil ik gewoon wat rust. Dat is de koppeling die ik heel sterk voel met drank. En het stomme is, dat ik daarna nog veel vermoeider ben. Die vicieuze cirkel probeer ik nu te doorbreken, maar het is wel heel hardnekkig.

De komende tijd zullen wel meer lastige dingen langs komen, maar ik voel wel trots dat ik nu de stap gezet heb, dat dag 1,2,3,4 enz. voorbij zijn en dat ik de wens om nuchter te blijven heel scherp op mijn netvlies heb staan.

 

Fijne dag allemaal

[lady jane]

Hai Joan,

ja dat gevoel van rouw herken ik wel

en daar schrijven meer mensen over her.

En net als mensen waar we over rouwen

wordt de drank in je mind verheerlijkt soms.

Dat momentje na je werk wordt dus belangrijker

dan nodig is, want je kunt dat net zo goed met een

kopje thee of fris in ere houden.

Het rustpunt en samen even napraten is waar het om gaat,

dat daar alcohol bijhoort is onzin, dat is een gewoonte

en die gewoonte is uit de hand gelopen. Maak jezelf niets wijs alsjeblieft

want dan is het einde zoek.

Onze geest kan rare dingen bedenken.

Net als je niet altijd fijn voelen.

Logisch. Je voelde je ook niet altijd fijn toen je nog dronk, toch?

Gewoon doorgaan meis, het wordt anders, soms beter en zelden

slechter. Leven is met ups en downs. En mensen met een drankprobleem

kunnen  het leven uiteindelijk véél beter aan zonder alcohol. succes!

Bedenk maar eens wat een goede start je hebt gemaakt al, wat er wel verbeterd is

en hoe trots je je weer kunt voelen nu.

[Joan]

Hallo allemaal,

 

Lady Jane, dank voor je woorden. Ik neem ze vaak even door, omdat het klopt dat je de momenten van waar drank bij was, groter maakt en idd verheerlijkt. Ik lijk wel te vergeten hoe erg het soms was. Nu ik een twee weken verder ben, gaan er lichamelijk wel wat rauwe randjes af. Ik slaap heel goed, mijn energie komt terug, en ik heb meer concentratie. Allemaal positieve dingen. Maar eigenlijk wordt het nu pas moeilijk. nu komen de momenten van "uit eten, met vrienden afspreken, zondagmiddagen met film, zonder wijn enzn enz.

 

En elk moment heeft zijn eigen confrontatie. Ik vond het verschrikkelijk moeilijk om in het restaurant iets anders te bestellen dan wijn. Het leek ook wel of iedereen aan de wijn zat die avond. Maar ook het eerste gesprek met mijn moeder. Bij mijn ouders was alchohol ook heel normaal, al heel jong zag ik niet anders. Maar mijn moeder begreep het goed en gaf aan dat ze het heel knap vond dat ik er zo mee om wilde gaan. Toch voelde ik ook schaamte om het te vertellen. ik wil gewoon niet graag fouten maken, stomme dingen doen. Mezelf verschuilen achter een oeroud mechanisme van stoer doen, niet kwetsbaar willen zijn. Mijn alcoholprobleem haalt dit mechanisme weer naar boven. eigenlijk veroordeel ik mezelf, en ben daarin ook heel hard naar mezelf.  Gelukkig ben ik er bewust van.  zodat ik mezelf niet helemaal naar beneden haal, maar ook kan zien dat er nog steeds heel veel moed nodig is, om dit stuk heel zichtbaar voor iedereen aan te pakken. Ik zou willen dat ik me trots voel, maar dat is (nog??) niet zo.

 

Mijn man drinkt nog wel, niet meer door de week, Maar in het weekend wel. Op zich gaat het wel, maar ik ben jaloers, bozig als ik het zie. Toch wil ik hem niet vragen voor mij om te stoppen. Gelukkig kan ik wel bespreken wat mijn gevoel hierbij is, zonder dat hij zich rot voelt. Het gaat niet om hem, maar om mij.

 

OP naar week 3. ik ga gewoon zo door, en ik wacht op het moment dat ik denk, "he, ik heb al een hele tijd niet meer aan wijn gedacht". Dat lijkt me echt een verademing.

 

fijne zondag allemaal

[dribbeltje]

Hey Joan,

 

IK wacht met je mee op dat moment...........ben echter wel bang dat dat nog wel even zal duren! NIet demotiverend bedoelt hoor!! Maar realistisch, drank is zo verweven met ons leven dat je inderdaad veel 1ste momenten tegenkomt. Iedere keer weer een stap in de goede richting!!! Weer wat overwonnen!!!! We kunnen het echt, maar het gaat niet vanzelf en we kunnen alle steun gebruiken want het blijft 'gevaarlijk', dat duiveltje is er echt wel en komt op de meest onverwachte momenten aankloppen. MAAR je kan het en ik lees al zoveel positieve dingen die je ervoor terug krijgt! Die moet je wel blijven benoemen want dat duiveltje heeft er 'lak aan' en kent nog meer redenen om wel te drinken. Niet intrappen dus.

 

JIj ook een fijne zondag! En alle anderen die dit lezen uiteraard!

 

Dribbeltje

[Hanneke]

Ja en dat moment komt zeker dat je er even niet meer aan denkt. Maar het zit zo in je systeem je moet even geduld hebben. Het duurt even voordat het eruit is. Het gaat ook geleidelijk.

 

Veel moede ne een goede, nuchtere zondag!

 

Hanneke

[lady jane]

Het grappige is, dat als je op zo'n moment gaat wachten,

je het al meer macht geeft, of meer belangrijkheid. Drank dus he,

ook geen drank is met drank bezig blijven indirect.

Ik heb gisteren weer een dagje Mindfulness gehad en

geoefend met in het hier en nu blijven. En dat geeft zo veel

rust. Als we ons koppie loslaten, dan zien we pas hoeveel gedachten

er gaan over dingen in het verleden en dingen/angsten/zorgen/verwachtingen over de toekomst.

Zelden gaat er een gedachte over het hier en nu.

Toch leeft ons lijf wel zo. Kinderen leven zo, dieren leven zo en de hele natuur ergens ook.

Ons hoofd zit ons soms zo in de weg. Er gaan duizenden gedachten voorbij en we zijn vaak

met de negatieve bezig. En waar we ons zorgen om maken, gaat nog meestal anders ook.

Dat brein onderscheidt ons van de dieren, maar belast ons ook vaak geheel onnodig.

Ik merkte wel dat ik, met een best lui karakter, het veel makkelijker heb om me over te geven aan

het hier en nu, ontspanning, rust en genieten, dan de perfectionisten in de groep.

Dus elk nadeel hep sijn foordeel weer, ook hier.

[Lieselot]

Wauw Joan, wat schrijf je mooi en open!!! Een zelfbewuste vrouw ben je, goed!

Wat goed dat je al ruim twee weken gestopt bent!! Het begin is gezet!!!

Snap helemaal dat je onzeker wordt over wie degene is zonder alcohol.

Erg herkenbaar. Ik was altijd de gangmaker en niemand vond het leuk dat ik stopte. Erg he.

Nog steeds krijg ik alcohol aangeboden, maar zeg uiteindelijk met trots Nee ik drink niet.

Ik vind het een voorbeeld naar de maatschappij. Het is een drug waar veel mensen aan verslaafd zijn en wat veel kapot maakt. Ik begrijp niet dat het legaal is.

Jij gaat het ook redden!!!! Belangrijk is dat je je gaat richten op jezelf. De manier hoe jij naar anderen mensen kijkt en wat jij denkt hoe ze over je denken is jou interpretatie en dat is niet belangrijk. Belangrijk is wie jij vind wie jij bent. Ik weet het al jij bent iemand met wilskracht die liefdevol is en veel meer dan dat. Ga van jezelf houden, omarm jezelf. Gooi je leven om en maak jezelf middel punt van je eigen universum en selecteer daarbij alleen de mensen die jou goed doen. Dan wordt het pad wat je aan t bewandelen bent steeds lichter. Ik ben trots dat je de eerste stap gezet hebt!

Ik ben niet vaak online, maar kijk zo af en toe eens. Ik zelf ben 1.5 jaar geleden gestopt. Nog steeds vind ik het op momenten moeilijk om de verleiding te laten staan ( het is constant grijpbaar) vooral als het leven tegen zit. Door een slok te nemen weet ik dat ik weer terug bij af, ben dus we houden stug vol oké? 

Succes, you can do it!