dagdraad in boekenclub verdwenen?

[Houtje]

De hele dagdraad zit in de boekenclub geloof ik.

Erica,

Meid ik leef met je mee. Veel meer heb ik niet te zeggen want zit zelf in de shit. Maar je weet, we hebben al lang contact hoe ik ben. Later meer.

Emma,
de tip om librium te vragen is altijd voor 2 weken volgens mij aan een huisarts sámen met therapie en Campral of Refusal om te helpen stoppen toch? Ik smijt verder nooit met pammetjes.

Ik klink boos maar dat ben ik niet. Nooit op jou. Ik stuur een taxi om je naar je auto te brengen !!

P.S.
Ik heb een super-kxxxx-weekend gehad. Mijn fiets ligt in het ravijn. Ik heb vrijdag een fles Martini leeggekieperd uit ellende en verdriet niet eens dronken geworden en twee dagen lopen kotsen en migraine gehad. Morgen aan de Refusal voor de rest van mijn leven. Gelukkig waren de kinderen uit logeren een dagje bij hun vader en een dagje spelen maar ook vandaag heb ik de hele dag liggen slapen omdat ik me zo depri voel en gewoon mijn bed niet meer uit kan.

Ik moet misschien toch maar aan opname gaan denken. Hoe verniel ik mezelf?

[pietjepuk]

Jxxxxx, Houtje, Verdxxxx,

En dan nog wel Martini. Het klinkt of je jezelf inderdaad wilde pesten, vrijdag. Gunde je jezelf niet dat het goed met je ging? dat je trots was op jezelf?

Of had je ook asociaties denk je?? kinderen weg, helemaal alleen. Daar hoort een fles Martini bij.

Het shitte is, dat je er zo onzeker van wordt, althans, dat had ik na mijn misstap, een week ervoor dacht ik nog: mij krijgen ze niet meer klein, maar dat gevoel is verdwenen. En dat maakt het moeilijk.

Toch is denk ik het enige wat je kan doen, fietsje uit het ravijn slepen, slag uit je wiel laten halen, wat extra olie op de ketting, zadeltje afstoffen, bandjes oppompen, bel oppoetsen en ....

weer met ons mee de hele hoge berg op!

sterkte lieve Houtje, ik weet (helaas) hoe je gevoel nu is. Het is k*t. Maar bij de pakken neerzitten helpt niet. Hoe heetten die monsters ook al weer? Gremlins toch? Gremlins zijn toch niet sterker dan Houtjes?? kom nou!!

Pietje

[Emma]

Houtje en haar foutje, balen meid. Balen. Maar zoals pp al zegt, fiets opvissen (of misschien een inzameling voor een nieuwe) en hup. hup hup hup. Vervelend dat je er zo depri van bent.

Hier gaat het weer wat beter. Vanmorgen bij kraak meneer. Het is deze keer dus wel een tussenwervel die verschoven is. Hij noemde het frictie en dan gaan al die spieren hun best doen de boel recht te houden. En dat doet pijn, heel veel pijn. Hebben ook nog even over de WAO gepraat. Er zat volgens hem wel ergens een verband tussen, ik verzet me ertegen dan ontstaat er frictie en hup. Het gevoelige tiepje he.
Maar de ergste pijn is minder, ik kan weer een beetje bewegen. Alleen m'n been doet ellendig veel pijn. Spieren kwestie. Ik ga daar maar eens met voltaren zalf ofzo smeren.

Maar echt heel blij ben ik nog niet. Het ziet er toch een beetje uitzichtloos uit vind ik. Volgens kraakmeneer die ook denkt dat hij coach is (misschien is hij dat ook wel) moet ik van m'n passie m'n beroep maken, het gaatje in de markt vinden. Ja ja zucht ik dan, daar ben ik al jaren mee bezig maar ik heb geen passie en ik zie geen gaatje.

Maar ach, we gaan door. Het is beter weer, dus morgen ga ik op een terras zitten met een kussen in m'n rug en een boek en laat liters koffie aanrukken. En heel moeilijke broodjes. Ook naar van immobiel zijn, een boterham smeren en soepopwarmen lukt nog net maar dan is het wel over.

grrrrr.
Emma

[Satja]

Jeeee, Houtje!!!

Een hele fles Martini! Dat is gewoon een regelrechte straf voor jezelf als je het mij vraagt. Geen wonder dat het woord 'vernieling' bij je op komt. Wat zul je daar ziek van geweest zijn.

Je had het de laatste weken natuurlijk toch al steeds moeilijker hè? Waarom zou je opgenomen willen worden? Om van de drank af te komen? Ik zou eerder denken aan een goede therapie, gewoon om jou te ondersteunen want meer dan dat heb je niet nodig. Volgens mij ben je namelijk een oersterke vrouw, al zul je dat misschien zelf niet zo voelen op dit moment. Misschien wordt het tijd om eens te gaan kijken naar wat er GOED gaat, in plaats van naar alles wat fout gaat.
Ik ben alleen bang dat je al zo veel therapeuten gezien hebt in je leven dat je daar weinig heil meer in ziet. Klopt dat?

Nou, Houtje, ik hoop dat je uit dit diepe dal omhoog gaat krabbelen en ik wens je daar alle steun bij die je nodig hebt!

Liefs,

Satja

[anjo]

He, jakkes houtje en nog aan de Martini ook. Ja sorry meid maar als iets goor is.........
Het meest rotte is gewoon dat het je zelfvertrouwen zo aan tast, net zoals PP zei.
Er zit niets anders op dan opstaan en weer door gaan en dat kun je.

Liefs,
Anjo

[Tosca]

Houtje,
Die fiets in het ravijn, naast die van jou is van mij. Whats in the air?? Mijn fiets ligt eral vanaf donderdag maar hij is bijna boven. Morgen klim ik er weer op. Eerst naar de psycholoog en daar proberen de emoties neer te leggen en niet rationeel en gecontroleerd bezig te zijn. Ja daar ben ik goed in..... Ben goed in het geven van de rationele en wenselijke antwoorden maar daar help ik mezelf niet mee.
We gaan door met fietsen!! Ondanks de hobbels en bobbels
sterkte
Tosca

[Houtje]

Ik zie het gewoon soms niet meer zoals Emma zegt. En ik heb inderdaad al zoveeeeeeeeeeel therapeuten gezien.

Een wijze les is hieruit te halen die zouden we verplicht in moeten bouwen in het Cactus gebeuren na een half jaar droog of zo een fles Martini of zo leegdrinken. Getver de getver de getver. Helpt wel voor je 4-uurs trek take it the hard way.

En ja, verders gaat het de laatste tijd allemaal al erg moeizaam. Ik probeer (zwart) wat bij te verdienen maar ik ook erg moeilijk.

Ik vertelde een vriendin dat ik zo beroerd was vannacht stress + overgeven en die zei je bent toch gisteren van de trap gedonderd? Klopt, gestruikeld over een wasgoedje. Volgens haar is hoofdpijn + overgeven de hele dag slapen gewoon een hersenschudding.

Ik weet ook niet wat ik wil Emma. Iets met kinderen en lezen individueel, niet voor de klas. Teveel prikkels. Ik ben ook zeer ongelukkig omdat ik sinds ik niet meer drink nou ja dronk 5 hele kilo's ben aangekomen. Alle kleren dus niet meer aan dus loop al weken in baggy oude spijkerbroek.

Effe zeuren: de hockey moet nl. ook weer betaald voor volgend jaar 450 fleuri. Maar ja, dat is voor twéé kinderen voor een héél jaar dus...... 225 de man vooral Dochter geniet elke zaterdag en tja Zoon zal wel moeten (na zwemmen, voetbal, judo en Scouting) is de keuze óp.

Maar morgen komt de nieuwe droogtrommel gelukkig. Misschien moet ik een was- en strijkservice beginnen. Ach ja morgen voel ik me allicht minder rot dan vandaag toch?

[mismaff]

hallo houtje ik heb je net een lang brief geschreven maar daar stonden te veel fouten in dus maar even over nieuw ik hebsinds een paar dagen weer een schrijf relatie met mijn nicht waar ik al een paar jaar niks van heb gehoord ik weet dat het mijn fout is geweest maar wat ik tegen haar heb gezecht al
sla je mij dood ik weet het niet ze heeft mij de volgende dag buiten gezet en gelukkig had ik een vriendin
die mij op ving we hebben niets geschreven over het gebeuren maar ik zou het erg graag weten het is verschrikkelijk dat je niet weet wat het was hoe moet ik dat oplossen weet jij hoe of weet iemand anders wat ik moet doen vele knuffels van mismaff

[Emma]

Ha Houtje,
tja dat maakt het soms zo hopeloos he. Denk je dat je alle therapeuten van Nederland wel een beetje hebt gehad, dagen, maanden, jaren naar de navel gestaard en gehoopt dat er een 'teken" kwam van wat of wie dan ook. Maar nee, niks.
Ik lag vannacht in bed m'n hele therapeutisch verleden door te nemen, alle plekken en situaties waar ik inspiratie uit heb geprobeerd te halen. Periodes dat ik redelijk blij was, periodes echt diep ongelukkig. Tja en dan kom ik toch tot de ontdekking dat ik wel iets heb meegepikt van alles wat "buiten" mij gebeurde maar dat ik het toch "binnen" in mij moet vinden.

En misschien moet ik al dat gegraaf en gezoek eens een poosje loslaten en doen wat de dag me geeft. Een oude vriend van mij zegt wel eens dat hij datgene gaat doen die dag was bij het wakker worden voor z'n voeten ligt. Mooi. Ga het ook maar eens toepassen.
Gelijk ben ik dan ook weer zo bang dat ik dan helemaal de grip of richting in m'n leven kwijt raak. Ik denk dat ik toch wel structuur nodig heb, een plan een doel.
Ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat ik op deze manier (het graven en zoeken) niet blij word, niet vind wat ik zoek. Dus geef ik het een poosje de kans het anders te doen. Loslaten! Rozen tussen mij en de problemen inzetten, en weer loslaten!

Ik ga alles maar eens loslaten (nee jullie niet hoor). En dan schijnt de pijn op miraculeuze wijze ook over te gaan. Geloof jij het??

groetjes Emma

[verientje]

Emma,

ik moet volgende week ook de beslissing nemen of ik aan de refusal wil, of wil gaan graven met een therapeut, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik dat eigenlijk helemaal niet wil, dat graven, klinkt misschien heel negatief, maar ik heb vroeger heel lang gewerkt met hulpverleners op het administratieve vlak, en je wilt niet weten wat die mensen zelf allemaal voor problemen hebben. Terwijl ze zelf ongenadig hun theorieën op hun cliënten loslaten maken ze van hun eigen leven een puinhoop. Geen vertrouwen daarin dus. Het enige wat ik wil is stoppen met drinken en dus refusal, alleen voor het begin, want ik kan geen beginnetje maken op dit moment. Dus ik denk dat ik daar maar voor kies, of ga ik nu te kort door de bocht? Weet het ook niet hoor!

liefs Verientje

[tapas]

Misschien maatschappelijk werk? Dat heeft mij enorm geholpen, niet het graven, niet het uitspitten maar gewoon heel praktisch kijken naar wat je nodig hebt en hoe je dat kan doen met kleine stapjes... maar .. zeg ik er eerlijk bij, dan moet het wel klikken! Ik heb een mw die alleen maar aan me verteld dat ik het allemaal goed doe en dat ik me rot mag voelen over dingen, eigenlijk weet ik dat zelf ook wel maar soms is het prettig om het van een ander te horen. Ik ga er altijd weer zingend vandaan.. graven doe ik niet meer.. heb ik teveel jaren gedaan en hielp niet. Gedragstherapie, assertiviteitstraining zijn dingen waar ik zelf meer aan heb gehad. het doen dus!

Verder zijn er gewoon veel dingen te verzinnen om je prettiger te voelen, doe-dingen! wandelen, een cursus gaan doen, bloemschikken, kleien.. voordeel van cursussen, ze zijn vaak tijdelijk en je hebt kontakt met mensen en iets te doen. Zo heb ik ook jaren bij een koor gezongen, en kippenvel gekregen van wat je met een groep voort kunt brengen. Zo wil ik in september een fotografie cursus gaan doen zodat ik het optimale uit mijn nieuwe camera kan halen... sporten helpt ook om je minder lamlendig te voelen.. ik ben weer begonnen met 2x in de week te gaan joggen... en heb vanmorgen weer bijna de 5 kilometer volgelopen (en dat met 85 kilo en 1.68 dus noem het maar sjokken)

In actie komen dus.. in beweging.. nieuwe niet te bedreigende dingen zoeken.. dat is wat mij uit de lamlendigheid haalt! maar voor iedereen is dat weer anders hoor..

[tapas]

Houtje niet blijven hangen in je misstap hoor.. Je bent al genoeg gestraft met een weekend migraine.. dus je hebt er al geen lol van gehad...en kan je de hokkie niet in termijnen betalen? Vaak is er overal wel een oplossing voor te vinden als je de rust wat vind om het van een afstandje te kunnen bekijken.

[Kate]

Hoi verientje,

Ik kan het niet laten hoor, maar ik heb wel heel veel gehad aan therapie en het oprakelen van vroeger.
Het is alsof er een zwarte angel uit me weg is gehaald.
Tegenwoordig is trouwens de psychologische hulp voornamelijk gebaseerd op cognitieve en gedragstherapie. Dat het daarbij soms ook nuttig kan zijn om dieperliggende oorzaken te kennen en onverwerkt leed te verwerken wil niet zeggen dat je alleen maar aan het "graven"bent.
En wat sommigen hebben meegemaakt, dat ze bij hun therapeut in de armen moesten kruipen, bij mijn weten hoort dat tegenwoordig echt niet meer tot de gedragscode!
(het idee alleen al, ik moet er niet aan denken...........).

Misschien is een combinatie van beide raadzaam: praktische dingen zoals de anderen aanraden en daarnaast therapie.

En natuurlijk zijn therapeuten ook mensen met hun eigen problemen....
Doet me denken aan Beep die een keer zei: ik kan anderen wel helpen, maar mezelf niet.
Nou, ik denk dat Beep toch een hele behoorlijke bijdrage levert op dit forum!

Misschien is het je eigen angst of weerstand verientje, en je moet het natuurlijk op de eerste plaats zelf beslissen!
Maar het kan heel goed werken, therapie...........

groetjes,
Kate

[anjo]

Wat een mooie dag, he? En wat een goede dagraad.
Wat mij betreft heben jullie allemaal gelijk. Dat woordje loslaten, ik heb het al zoveel jaren gehoord, ja wel ook in therapie. Of een plekje geven ook zo'n mooie.
Geen idee, hoe je dat doet totdat je er op een dag achter komt dat je het gedaan hebt. Hoe, geen idee.
Het goede van navel staren is dat je soms het grote plaatje ziet. Echter bij mij werkt het meestal verstarrend. Ik blijf er in hangen.
Dat is zo fijn van de periode waar ik nu in zit. Dat ik merk dat ik echt dingen loslaat. De aanleiding hier toe was puur overleven. Ik moest wel, het werd allemaal te veel. De puinhopen waar ik wel eens naar verwijs. Het was niet bewust maar iets in me heeft me verteld dat ik een andere weg moest nemen.
Dat en een beetje geluk, heb je nodig.
Niet er achter aan gaan jagen maar op een positieve manier met dingen om gaan die op je pad komen.
En een heel klein beetje doen waar je zin in hebt, altijd Spaans willen leren dan je inschrijven voor die curcus in plaats van op de lange baan te schuiven.
Emma, het advies wat je vriend je gaf vind ik een hele goede.

Ik heb daarnet een hele discussie gehad met mijn vader, hij vind dat het lijkt alsof het (de puinhopen) mij
niet raken. Na gisteren weten jullie wel beter. Echter, ik probeer heel bewust er niet in te blijven hangen.
Er is niets dat ik er nu nog aan kan doen, het is gebeurd. Vandaag is vandaag en deze dag moet ook geleefd worden en waarom die laten verpesten door iets wat al gebeurd is en waar ik geen macht over heb?
Ondanks het feit dat Oprah heel Amerikaans is, vind ik het idee om elke dag te kijken naar iets waar je die dag dankbaar voor bent best waardevol. De dag is nog maar net begonnen maar ik heb er al 3, ik heb een vader die om mij geeft, ik heb een heel leuk telefoongesprek gehad met een vriendin, het zonnetje schijnt en ik heb toch maar mooi dit forum ontdekt, jee,dat zijn er 4.

Dat mij het niet altijd lukt mag duidelijk zijn. Dat ik mezelf nog steeds danig in de weg zit ook. Maar het streven naar te genieten van het hier en nu is behoorlijk nieuw voor me maar probeer ik er wel in te houden.

Dat gezegd was gisteren een veldslag voor me. Het is zo'n gewoonte van me geworden om die dagen te verdrinken. En dan zo lekker negatief, ja het is niet moeilijk om niet te gaan drinken als je geen geld hebt.
Feit is dat ik niet eens gekeken heb of ik niet iets bij elkaar kon schrapen plus ik leef in een dorp waar je nog gewoon op de pof dingen kunt halen en buurvrouwen die me heus wel iets willen lenen als ik een of ander verhaal ophang. Ik heb mezelf gisteren ook beloofd dat ik als ik een goede dag heb een flesje wijn mag halen waar ik dan van mag genieten in plaats van het geld te gebruiken om juist niet bewust te zijn van iets. Ach, ik beloof mezelf wel vaker iets betekent niet dat ik het dan ook doe. In ieder geval, we hebben gisteren weer gered. Is dat je valkuilen erkennen? Of gewoon mind games met jezelf spelen?
Maakt niet uit, het is gelukt, al heb ik er vandaag nog bonkende koppijn van.

Emma, als de tijd er klaar voor is dan ontdek je wel je "passie" gewoon alert blijven en het niet afdwingen van dan lukt het juist niet. Laat die navel vandaag even doen wat hij moet doen namelijk pluisjes verzamelen en ga lekker die "moeilijke" broodjes eten. Wat is trouwens een moeilijk broodje?

En waar is Houtje? Ligt ze nog voor pampus? Of is ze juist in opperstemming en druk bezig?

Iedereen een prettige dag!

Liefs,
Anjo

[anjo]

Ach Verientje, lijkt me juist wel leuk. Ik heb een hele aantrekkelijke therapeut:D

[anjo]

Sorry, Kate.

[Kate]

Ha ha, lijkt-ie op BP? Nou dan bezoek je hem wel trouw zeker.

KAte

[anjo]

Was het maar waar! Nee, hij is eigenlijk een beetje verkreukeld en wat contactgestoord.
En hij is heel erg dokter.

Maar ik noem hem gewoon bij zijn voornaam en krijg hem zowaar op zijn praatstoel, heb dus eigenlijk gewoon heel erg leuk contact met hem.

[beep]

Hoi Kate,
Bedankt voor het compliment!
Graven in het verleden kan juist een hele slechte uitwerking hebben in sommige 'gevallen". In het hier-en-nu aan je problemen werken kan dan juist veel zinvoller zijn. Ik las daar ook al wat over bij Tapas, die had prima tips.

En inderdaad, bij je therapeut op schoot kruipen is hartstikke fout ( van de therapeut). Figuurlijk kan dat soms tijdelijk even goed wezen, maar volwassen mensen moeten toch weer op eigen benen verder.
En ja, ik ben soms net een echt mens....

Beep

[anjo]

Hierbij hoop ik dus echt dat het duidelijk is dat ik maar een grapje maakte en niet echt bij mijn therapeut op schoot kruip of zou willen kruipen..........

[Kate]

Nee, Anjo, je hebt je diepste verlangens verraden en kunt dat nu niet meer terugdraaien!!!
En we denken nu hele rare dingen van je!!!!!!!!!

(hoe voeg je die emoticons in, als ik selecteer emotion doe krijg ik alleen wat letters ipv een plaatje)
(wou hier een vette knipoog inlassen)

groetjes,
Kate

[Emma]

Leuk draadje geworden. Ik ben nog wel van de '70 therapeuten die een arm om je heen deden en mee gingen huilen, ik was toen een jaar of 15. Indruk maakte dat.

En het eerste therapeutisch contact was op m'n 8ste, bij een psychiater vanwege verlatingsangst. Als ik er nu wel eens op terug kijk.... ik ben m'n ouders dankbaar voor wat ze voor me hebben gedaan. Gezinstherapie, groepstherapie en alles en alles. Maar naarmate m'n ouders ouder worden komt het er steeds meer op neer dat ik een soort "spons" ben geweest voor alles wat er mis zat in hun verledens. En soms krijg ik daar erkenning voor, en dat helpt me nog het meest. Ik slorpte het op, ongewild, ook door m'n ouders, ook m'n broer en zussen vroegen dat niet van me. Maar ja, niet alles heb je in de hand.

Ooit vroeg een therapeut wat ik dan wilde met m'n ouders (ik was begin 20 ofzo), of ik zou willen "dat ze er niet meer zijn". Tja, en ergens zit het daar wel. Ik voel me verantwoordelijk voor hun geluk, wil hun plezier geven, hun trots maken, hun laten zien wat ik doe en kan en wat vooral zij voortgebracht hebben. En elke keer faal ik daar in mijn gevoel weer in. Zij hebben het niet echt gemakkelijk gehad en ergens wil ik het "goedmaken" voor ze. Maar dat kan ik niet. Kon ik alleen maar zeggen "ik ben gwoon gelukkig in wat ik doe", daar zouden zij zo blij mee zijn. Wat het ook maar is.
Misschien hebben veel "kinderen" dit gevoel, ik weet het niet. Ik begrijp ook niet van mezelf dat ik dat zo belangrijk vind.

Emma

[Emma]

het wordt een beetje een zwaar draadje, maar als ik er zo over nadenk lijkt het ook een beetje op de kinderen van de holocaust overlevenden, of het jappen kamp. Ze (de ouders) praten er niet veel over maar er zit zo'n zwaarte aan, er is zoveel gebeurd. En ook dat zo nu en dan "daar praten wij niet over". Terwijl je als kind best veel oppikt. En het is dan voor die kinderen heel lastig om concrete vragen te stellen, concreet te vragen wat er dan gebeurd is, hoe moeilijk het was. hoe pijnlijk of hoe overweldigend.
Mijn ouders zijn niet Jood, niet Indisch maar hun geschiedenis heeft vergelijkbare trekken. En de pijn en het verdriet wat ze nu nog meenemen lijkt daar veel op. Ook de boosheid die ze niet meer kwijt kunnen, omdat degene die ze leed heeft aangedaan er niet meer zijn.

En gelijk wil ik mijn problemen en lastigheden niet geheel op hun terugvoeren. Wat dat betreft ben ik dan wel weer blij dat ik zelf geen kinderen heb. Want ooooo, wat een "geschiedenis" had ik ze meegegeven.

Emma

[Kate]

Emma,

Volgens mij zou jij een hele lieve moeder zijn.
Het zit vaak complex in elkaar, die relatie tussen kinderen en ouders.
En wat kunnen ouders inderdaad veel ballast aan hun kinderen meegeven. Als je je uiteindelijk maar realiseert dat je recht hebt op je eigen leven en verantwoordelijk bent voor jezelf.
Degene wordt die je bent, daar moet ik nu aan denken.
En dat zou wel eens een heel ander iemand kunnen zijn dan zoals je ouders je zouden willen zien.....

Liefs,
Kate

[beep]

Nee, nee, Anjo'tje,
Daar l#l je je niet meer uit!! Een BP-therapeut, daar wil jij wel een extra sessie bij doen.


P.s. Mijn intialen zijn BP!!!!!!!!!