Spring naar bijdragen

Zaterdag 24 maart


BamBam

Aanbevolen berichten

  • Antwoorden 133
  • Created
  • Laatste antwoord

Top Posters In This Topic

Top Posters In This Topic

Hoi Water, ik ben blij dat je er weer bent. Ik moet zeggen dat ik een beetje ongerust was. Gelukkig dat je nu hulp krijgt. Ik weet niet wanneer je met de AD begonnen bent, maar de eerste twee weken kun je je er knap beroerd van voelen. Dat zal de arts je ook wel verteld hebben. Niet iedereen heeft er last van, maar ik had het behoorlijk erg. Dus ik wil je gewoon even waarschuwen.

Marion, hartstikke knap, alleen en zonder drank. Je mag apetrots zijn op jezelf.

Mick, goed van jou dat je nuchter van dat feest weg kon. Best te doen hè? Grappig dat je van tappen houd, ik heb het al jaren niet meer gedaan, maar ik heb het ook altijd leuk gevonden om te doen. Vooral serietappen, een hele hoop glazen achter elkaar zonder te tap uit te zetten, en toch allemaal precies vol genoeg en met genoeg schuimkraag. Kon ik best trots op zijn. :$:D

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Kinderen zul je toch moeten leren om los te laten denk ik,
want je kunt ze niet eeuwig aan het handje blijven vasthouden.


Een klein verhaaltje

Net als een kind - onder tranen - met een kapot stukje speelgoed naar ons toekomt,
zo ben ik met mijn gebroken dromen naar God gegaan,
omdat ik hem vertrouw.
Maar in plaats dat ik Hem rustig aan liet werken,
hing ik ongeduldig om Hem heen
en zei telkens hoe ik ze zou repareren, als ik Hem was.
tenslotte griste ik ze uit zijn handen en riep ontredderd:
"Waaron schiet U niet op?"
"omdat" antwoordde hij,
"jij ze niet loslaat".

uit: verander verdriet in vreugde van Robert H. Schuller.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

@marion, hangt denk ik van je definitie van loslaten af; voor mij is dat: niet claimen, niets van ze eisen, maar ze ook niet laten vallen

mijn schoonouders konden dat niet: eerst altijd claimen, en toen hij niet beantwoordde aan wat ze van hem eisten, toen lieten ze hem keihard vallen.

mijn ouders zijn mijn grote voorbeeld: ik kreeg de vrijheid, maar ik kon altijd bij ze terecht, ook met mijn fouten en problemen.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

lieve mensen,

ik heb morgen weer een vrijwilligersdag, dus dat is vroeg op, en met de zomertijd toch al een uur korter, ik heb net de klokken een uur vooruit gezet, en mijn wekker aangepast, ik ben als de dood dat ik me zou verslapen, ik ben de eerste spreker, dus ik moet er echt op tijd zijn.

mijn man kan lekker uitslapen, boft hij even!

misschien ben ik morgen vroeg helder genoeg om nog even langs te piepen, anders ben ik er pas morgenavond weer.

slaap lekker allemaal, en een fantastische zomertijd toegewenst!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Een klein verhaaltje

Net als een kind - onder tranen - met een kapot stukje speelgoed naar ons toekomt,
zo ben ik met mijn gebroken dromen naar God gegaan,
omdat ik hem vertrouw.
Maar in plaats dat ik Hem rustig aan liet werken,
hing ik ongeduldig om Hem heen
en zei telkens hoe ik ze zou repareren, als ik Hem was.
tenslotte griste ik ze uit zijn handen en riep ontredderd:
"Waaron schiet U niet op?"
"omdat" antwoordde hij,
"jij ze niet loslaat".

uit: verander verdriet in vreugde van Robert H. Schuller.

Dit is een schitterend stukje...echt op mij van toepassing....
Voor mij betekent dit dat ik mijn werk moet doen en God zijn werk moet laten doen...
Mijn probleem is dat alles zelf wil doen en op mijn manier.. dit heeft ertoe geleid dat ik bijna ten onder ben gegaan...ik heb zelf het antwoord nooit gehad om te stoppen en gestopt te blijven...mijn manier van redeneren en mijn akties hebben me zoveel pijn gedaan...en ook andere mensen... het 12 stappenprogramma is a God given program... door eindelijk zelf op te geven en de suggesties te gaan volgen van het AA boek en mensen die langer nuchterder zijn dan ik en nu een gelukkig en zinvol leven hebben ben ik waar ik vandaag ben.... God spreekt tot mij via die mensen en het 12 stappenprogramma... Mijn grootste struikelblok was en is ANGST... mijn sponser vroeg mij eens "waarom wil je zo graag vasthouden aan iets wat je ongelukkig maakt en vernietigt ?" , "waarom wil je je kloteleven zo graag houden? ".... hij zei toen "probeer AA en je kunt altijd dat kloteleven weer terug krijgen als je dat wilt!!".... Voor mij was er niets meer om aan vast te houden wat ik zelf had verzonnen.. ik heb het opgegeven... ik was machteloos en mijn leven was onhanteerbaar... en ik kwam tot de overtuiging dat er een Macht groter was dan mijzelf die mijn geestelijk verstand kon herstellen...

Die Macht groter dan mijzelf is mijn redding voor alles en elke situatie... ik heb besloten mijn wil (dat wat ik denk) en mijn leven (dat wat ik doe) over te dragen aan de zorg van God , zoals ik Hem begrijp... en zodra ik alles weer terugpak en zelf aan het roer ga staan en naar mijn eigen bullshit ga luisteren en denken dat ik alles zelf wel weet dan kan ik de dealer en de slijter ook wel gaan bellen...
Mijn grootste terugval-trigger is mijn verrotte denken over van alles en nog wat... Denken is mijn probleem... en niet alcohol of drugs of andere mensen... het is zo makkelijk om anderen de schuld te geven en zelf geen verantwoording te nemen voor mijn gedrag... ik heb dit jaren gedaan... en het heeft me niets opgeleverd...

En ik kan zeggen uit eigen ervaring dat dit voor mij veel beter werkt dan ik ooit gedroomd had...

Iemand die op dit forum glashard beweert dat hij/zij het zelf wel weet en ook zelf wel weet wat goed voor voor hem/haar is en nog steeds drinkt en/of een rotleven heeft neemt zichzelf keihard in de maling... en zolang je dat niet kan zien blijft alles hetzelfde...

God can help me only if i let Him....

Let go and let God.... (God = Good) , (God = Good Orderly Direction) , (God = Good Old Dude)

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ziza,
Ik geloof helemaal niet in een god of een hogere macht. Maar ik heb ooit weleens een aflevering gezien over Father Brown. In een van die afleveringen vertelde die het volgende verhaaltje (ongeveer hoor, ik kan het na al die jaren niet meer precies zeggen):
Er is een dijkdoorbraak en een man komt vast te zitten op het dak van zijn huis, helemaal ingesloten door het water. Het rampenplan is in uitvoering en reddingswerkers met een bootje komen langs om hem op te pikken. Roept ie: Nee, God moet mij helpen. Enfin, die redders varen weg op zoek naar andere in nood verkerende mensen. Komt er vervolgens een helicopter om hem te redden. En weer roept hij dat hij door God wil gered worden. De helicopter weg. Het water bleef inmiddels stijgen en stijgen en ja, hij verdronk. Komt hij bij de hemelpoort en wordt toegelaten, staat hij voor God en zegt: God waarom kwam u mij niet helpen. Zei God: ik heb een reddingsboot gestuurd en een helicopter, jij hebt die hulp geweigerd. Dus nu zit je hier.
Nog zo een kreet: Help uzelve, zo helpe u God. (of zoiets).

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Hierbij een overweging over "weten wat we nog niet weten" van Rutger Kopland, hij was in het uur van de wolf vorige week, nog op Internet te zien (uitzending gemist) zijn poëzie raakt mij bijzonder altijd. Misschien omdat hij ook pscychiater is en zoveel onderzoek heeft gedaan naar depressies, waar ik zo vreselijk aan lijd.

"Een mooi schilderij en een mooi gedicht
roepen herinneringen op aan wat je nog nooit hebt meegemaakt.
Met de weemoed die daarbij hoort:
zo is het dus, alsof we even zagen hoe de wereld eruit zag
toen wij er nog niet waren en eruit zal zien als wij er niet meer zullen zijn.
Hoe zij haar gang gaat, ook zonder ons."

Mooi hè.

Ja ik ben er weer en ik ben (ik doe het nog steeds per dag) op weg naar 18 maanden ADB had ik NEVER NEVER NEVER nooit verwacht maar dankzij de Cactussen is het gelukt. Hulde aan deze fantastische mensen.

In het begin en midden had ik het zonder het forum nooit gered: iedereen vreselijk bedankt uit oktober 2005 en daarna.

Nee, minder depressief ben ik helaas niet geworden. Maar dat is dus niet van de alco. Dat scheelt in je schuldgevoel.
Nee, minder migraine heb ik ook niet, maar niet meer een kater die uitmondt in migraine, en dat maakt dat ik me een stuk prettiger mens voel.

Ik kan elke avond, elk tijdstip in de auto springen om iemand te halen of te brengen, heerlijk. Geen verscholen ritten meer naar de glasbak met angst om iemand tegen te komen. Geen schuldgevoel naar mijn kinderen dat ik ze tekort doe door mijn verdriet weg te drinken.
Zeker, het verdriet is niet minder, de pijn ook niet, maar liever rauw en doorleefd dan weggedrukt door een gore Gremlin. En..........het wordt steeds meer een gewoonte om NIET te drinken, en dat scheelt echt reusachtig. Ik wilde het niet geloven in het begin, maar het "kwart-over-vier-gevoel-de-wijn-mag-open" is praktisch verdwenen. Heeft me na zeker 20 jaar (te) veel drinken wel heel lang gekost en af en toe flinke wanhoop, maar ik heb altijd steun ervaren, van het forum en van de Cactussen. Er zijn er die langer ADB zijn, maar ik ben al trots hierop. Ben ook al bijna 4 jaar NDB (was ik al maar in de scheidingsperiode weer gaan roken) toen ik in dit nieuwe huis trok: laatste sigaret buiten uitgemaakt en zo heb ik ook op 28 oktober 2005 gedacht: en na dit glas kap ik ermee. Ik baal ervan, ik haal mezelf omlaag, ik krijg een schuldgevoel, vooral van die liter die ik thuis nog weg ga werken, en boem-bats ik ben zo gestopt. Viel me 300% mee qua lichamelijke klachten, de geestelijke afhankelijk vond ik veel zwaarder.
Mijn zwakke moment is nog altijd de vrijdagavond (eind van de week, dan "mocht het" altijd). Nu ga ik daar heel bewust mee om, ik zorg voor alternatieven, veel thee en water, de limo's met zoetstoffen mijd ik tegenwoordig als de pest en daar voel ik me veel beter bij. Schijnt dat die in je maag werken als suiker, komt er insuline aan (bedrog) die heeft niets te doen met die zoetstoffen, dus enorme trek. Ik spoel het nu maar weg met wat anders. Of een paar snoepies.

Ja, het gaat steeds beter, maar jemikremie het had wel wat vlotter gemogen. Blijkbaar ben ik toch een zwaar verslaafd gevalletje (kreun) dus sociaal drinken kan ik echt wel shaken. In dat eerste glas zit een spulletje dat je rem oplost, en zo is je eerste glas je laatste (denk je) en je tweede ook (denk je) en je weerstand is weg, en daar ga je.

Zo maar wat overdenkingen na lange tijd.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Inderdaad een mooi gedicht Houtje, en hartelijk gefeliciteerd met 18 maanden ADB! Een hele prestatie.

Dat een hoop vervelende dingen niet zomaar verdwijnen door te stoppen met drinken heb ik in de bijna 8 maanden dat ik nu niet drink ook ontdekt. Inderdaad nog steeds knallende hoofdpijn (schreef ik vanmorgen al), depressief, verder struikel ik nog steeds over iedere scheve stoeptegel en heb ik nog steeds voortdurend ongelukjes en bijna-ongelukjes. Komt dus allemaal niet van de drank.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

o ja Marieke....

Als ik spreek over God zoals ik Hem begrijp heb jij geen flauw idee waar ik het over heb...het is namelijk hoe ik het zie en niet wat jij denkt dat het is...
In discussies of God wel of niet bestaat ben ik niet geinterresseerd... ik ben van mening dat we allebei niet weten waar we over praten..dus dat heeft geen enkele zin...hahahaha...

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden

×
×
  • Nieuwe aanmaken...