weer een dag erbij!

[orleando]

Spud, de dagen dat ik een uitglijder heb denk ik inderdaad wat jij schrijft. Waarom niet drinken, want hij denkt schijnbaar dat ik elke dag drink...En dan wordt hij weer laaiend, ik verdrietig en zo gaat het maar door.
Verdorie, dit is heftig...ik zit hier te huilen...Niet om jullie, maar kan het even niet meer aan...

[Mai]

Orleando, meissie, huil maar. Het lucht op!
Ik heb hier wat afgejankt, en nu nog.
Het komt goed, echt waar. Probeer er wat minder krampachtig mee om te gaan.
Laat het los, en gun het tijd!
Kijk niet op de klok, maar luister naar je gevoel.
Je wilt het , je kunt het! Relax!!

[Har]

quote:

---

Originally posted by:

orleando

Jullie mogen eerlijk tegen me zijn hoor, ookal zijn het soms harde woorden, maar dat geeft niet. Ik vraag hier toch ook wat te doen...

Misschien is het een idee, dat ik eerst zelf met iemand ga praten (en dan niet de huisarts, maar maatschappelijk werker of zo) , net als toen m'n moeder overleed en dan maar wel de vuile was buitenhangen? M'n ouders kunnen me nu niet tegenhouden...Ik zou het doodeng vinden, maar dan ziet manlief toch, dat ik weer een stap zet om er goed en gezond uit te komen. Want dat ik zo niet verder kan zie ik ook wel in..

---

Goed plan Orleando Is verdorie niet mis wat je aan bagage met je meedraagt. Erken dat de oorzaken van jouw gedrag een kopie zijn van de misdragingen van je ouders.
Daar moet je echt aan gaan werken, breng het aan het licht! Knok voor jezelf meid, je bent het waard

[Mai]

Hee Soothe, dat vind ik leuk!
Een buiging voor mij.
Eén voor jou terug!

Keep on practising!

[Houtje]

@Orleando,

Ik zit hier hardop te praten tegen je ik BLIJF erbij. Als jullie niet zover samen kunnen komen dat je beter gaat communiceren (hoe, dat maakt me niet uit) heb ik daar nog steeds zorgen over. Ik onderschrijf wat Har zegt. Het feit dat jij een slechte prater bent, is het probleem van de betreffende therapeut en DIE moet profi genoeg zijn om er toch wat uit te trekken dat wat jullie belemmert / weerhoudt van een normale communicatie. Ik heb in dit eenzame gevecht "omdat je zoveel van de kinderen houdt" en "omdat je je vader en moeder in ere wilt houden" het gevoel dat het toch erg veel voor ánderen is.
Doe je eigenlijk ook de internettherapie? Daar krijg je ook hele goeie inzichten van, over wat wel en niet helpende gedachten zijn.

Kun je niet met je man afspreken dat jullie een uurtje per twee dagen of drie dagen, dus twee keer in deweek, samen erover praten. Voor mijn part dat je hem een brief schrijft dat je je afgewezen voelt. Zo komt het bij mij over. Als hij zich keihard omdraait, ik zou ALLANG woest zijn geworden, en dat is niet de bedoeling.

En het feit dat je zo moeilijk kan praten, is dat niet JUIST één van je problemen, waarom je slecht je emoties weg kan zetten door ze te uiten en te bespreken. Je zult merken, naarmate je kids groter worden, dat ze ALLES maar dan ook ALLES van je in de gaten hebben. Misschien een mooie tijd om er wat aan te doen vóór ze gaan puberen. Ik ben blij dat ik de therapie gedaan heb toen ze nog jonger waren.

Ik zit wel erg te drammen realiseer ik me, maar meid, ik zie gewoon allemaal valkuilen voor je en daar wil je bij helpen en je voor beschermen. Dat is niet mijn taak, maar misschien kun je 1% van wat ik zeg gebruiken, en dan heeft het toch nut gehad.

Als ik je verhaal zo lees van je dagelijkse GEVECHT dan krijg ik gewoon een beetje buikpijn. Dat moet je je niet aantrekken, zo bedoel ik het niet, maar misschien is het een signaal voor je.

Kan de huisarts jullie niet eens samen op gesprek hebben en uitleggen aan je man hoe moeilijk het voor jou (en voor hem) is en wat wederzijds begrip oproepen? Bij ons in de praktijk zit ook iemand van Indigo dat is Altrecht (Midden-Nederland) de oude Riagg, en die kan gewoon ik geloof gratis met mensen praten met allerlei soorten problemen. Een soort laagdrempelige hulp.

Bij ons heet het http://www.indigodirect.nl/ maar misschien kunnen zij of je huisarts zelf je verder helpen.

[Houtje]

Ik zat te typen toen je zelf al zoiets zei. Goed zo !!!!!!! En nou doorzetten!!!!!!!!
Maatschappelijk werk is ook een prima idee. Maar je MOET wat doen denk ik.
Nu heb je ons nog om mee te denken, maar als je een uitglijder hebt (wat zómaar kan, sprak de deskundige) en je komt hier niet meer terug omdat je je schaamt of weet ikveel wat voor reden, dan ben je weer een handvat kwijt.

Complimenten meid, je bent aan het knokken en dat valt niet mee (sprak wéér de deskundige ).

[Gast]

Pfff, ik heb echt een mega onnozelle onzekerheid voor die sollicitatie vandaag! Hoe kan een mens van iets kleins toch een ontzettend probleem maken zeg!
Rieel weet ik dat er niks aan de hand is wanneer ik een afwijzing krijg, dan past die baan gewoon niet bij me en is er ergens anders een betere.
Maar gevoelsmatig is dat toch ff anders hoor! Het voelt alsof ik op mijn persoontje afgewezen word. Dat ik bij een eventueele afwijzing mezelf dan ook maar meteen afwijs alszijnde nutteloos persoon.. Zo dat is lang geleden dat ik dat gevoelt heb..
Blijkbaar zit ik alweer te lang op m'n huidige werk anders zou ik deze gevoelens niet hebben.. Dat is mijn metegraad voor iets wat "goed" of "slecht" voor me is.. Bij het slechte ga ik m'n oude gedrag van vroeger vertonen.
Nou lucht op om het hier even te ventileren.. Ga ik me nu maar weer bezig houden met de realiteit.. Sollicitatie moet nog komen, dus het is nutteloos om me nu druk te gaan zitten maken over afwijzingen in het verschiet.

[Har]

Houtje: fantastisch wat je schrijft, je spreekt uit ervaring
Laat het binnenkomen Orleando, dit is werkelijk de moeite waard

[Houtje]

Har :$
Het is helaas zo. En ik kan het niet nalaten een ander daarmee te vermoeien

[orleando]

Houtje, ik, hoe zal ik beginnen...Ik heb nooit aan mezelf gedacht. Ik was er toen m'n moeder me nodig had, m'n vader, m'n zus en nu man en kinderen. Als iedereen gelukkig en tevreden is ben ik dat ook.
Ik heb vaker dan me lief is aangegeven, dat ik het niet leuk en zelfs pijnlijk vind hoe mijn man reageert en dan wordt hij nog bozer. Nu zeg ik voor de lieve vrede maar niets meer en loop me het vuur uit de sloffen om het allemaal zo goed mogelijk te doen en dat kost me energie die ik momenteel niet zo veel heb (weer zo'n ontwenningsverschijnsel). Je hebt gelijk als je schrijft, dat ik het allemaal voor anderen doe, alleen stoppen met drinken doe ik voor mezelf. Anders drink k mezelf regelrecht naar m'n ouders en daar ben ik nog te jong voor.
Ik probeer een goede moeder te zijn (ze zijn 6, 5 en 3) en ze mogen met al hun vragen en problemen naar me toekomen en dat doen ze ook. Mijn moeder sloeg als ze gedronken had, ik niet. Mijn vader zat aan m'n zus en mij, van ons krijgen ze de normale knuffels en kusjes.
Ik weet, dat ik proff. hulp moet zoeken (de internettherapie volg ik al), maar moet ik dan dit soort dingen vertellen? Dat maakt me BANG!!!

[Har]

Kop op Spud! Goed dat je even je twijfels benoemt. Ga er maar onbevangen in en zeg niet ja als je nee bedoelt (voelt). Werk is niet zaligmakend...al helemaal niet als het niet bij je past.
De meerwaarde is niet dat je werk hebt maar dat je werk naar tevredenheid kunt houden.
Tsja, je weet het nooit van tevoren maar gebruik je intuïtie, die lijkt me bij jou goed ontwikkeld

[orleando]

Spud, hoe laat moet je op gesprek? Dan steek ik een kaars voor je aan.

[Gast]

Pas om 2 uur, dus ik heb nog zeëen van tijd om me nutteloos druk te maken..
Ik ben maar begonnen om m'n kleren te verstellen.. Heb ik wat afleiding en die lagen er al ruim een jaar

Ach en wat kan me nou eigenlijk gebeuren! Ik heb een routeplanner, telefoonnummer en m'n cv ligt er al.
Nu mezelf nog laten zien en that's it! Ik zeg steeds tegen mezelf dat het niet het einde van de wereld is en dat scheelt al een heleboel. Is het ook niet, alle andere afwijzingen heb ik ook met glans overleefd dus deze baan ga ik gewoon krijgen.

[Houtje]

Lieve Orleando,

Volgens mij weet je drommels goed diep in jezelf dat je kinderen er last van krijgen als je er NU niets aan doet. Je hebt je eigen ervaringen als bewijs.
Laat dat bewijs je niet leiden. Jij bent een ander mens, met andere inzichten, je leeft in een andere tijd. Nu is er wel begrip voor dit soort moeilijke omstandigheden en voor mensen die zo liefdeloos hebben moeten opgroeien is er hulp die zo hard nodig is. Je wilt dat gedrag niet doorgeven, maar hoe dan wel?

Als ik je verhaal lees en invul op de puntjes......wat ik niet weet (van jou, maar wat ik van mezelf kan invullen met mijn eigen ervaringen met mijn ouders, brrrrrrr) dan is je mond houden en je best doen absoluut niet de goeie oplossing.

Misschien word je wel boos op mij, dat mag, maar liever boos op mij dan op je kinderen maar ook niet op je man. Die moet ook door een heel proces met een vrouw die aan het veranderen is.

Nee, je ouders kunnen je fysiek niet (meer) raken, maar vergis je niet, je beoordeelt jezelf nog steeds volgens hún normen en daarom ben je zo streng voor jezelf. Je hoopt dat iemand vandaag of morgen zegt: Meid, wat ben je een fantastische vrouw en moeder, je krijgt volgend jaar een lintje hoor. Maar dat lintje krijg je NOOIT. Ja later, als je kinderen opgroeien tot volwassenen en je gaat zien dat ze goed opgevoed zijn en dat ze de normen en waarden uitdragen die jij erin gestopt hebt.

Maar je mond houden en het vuur uit je sloffen rennen? Klinkt gevaarlijk in mijn ogen.

Ga naar die maatschappelijk werkster, schrijf haar/hem een brief, print voor mijn part uit wat er hier vandaag geschreven is, maar laat het er niet op aankomen. Echt, je kan dit niet alleen met je mond houden voor de lieve vrede. Dan word je ziek of gebeurt er iets anders. Geloof me alsjeblieft. Al is het maar 1%.

Ik moest allang weg zijn, maar ik wacht nog heel even op je.

[orleando]

Houtje ik ben niet boos op jou en ook niet op man en kinderen. Ik ben alleen verdrietig...
Ik weet het ook allemaal niet meer en doe m'n best en ik hoef geen lintje, maar gewoon het gevoel gewaardeerd te worden is allang best. Mijn kinderen geven me knuffels en vinden me lief zeggen ze. En ik knuffel terug en vind hun ook lief. Maar manlief vind ik nog steeds lief en ik snap, dat hij het ook verdomd moeilijk heeft met mij, maar ik ook met z'n houding nu. Morgenavond moet hij werken en komt hij pas thuis als ik al op bed lig. Dan schrijf ik hem een lieve brief...is dat een idee?? En ik zal hem vanavond als hij thuiskomt vertellen, dat ik proff. hulp ga zoeken.

Houtje, ik luister naar jou, met meer dan die ene %, maar al dit soort dingen maken me erg bang...

[Houtje]

Ik wacht tot 11.15 ik moet vóór 1200 uur wat boodschappen doen, maar dit is ZO BELANGRIJK.
En vanmiddag ben ik de hele middag weg, er is een Schoolvoetbaltournooi en als Dochter een beetje leuk voetbalt (en dat kan ze) hebben we niet alleen de poule-wedstrijden, maar ook kruisfinales, halve finales, enz. Vorig jaar was ik tot 17.30 uur zoet.

[orleando]

en nu zit ik alweer teh huilen...

[Houtje]

Dat is niet erg, dat je bang bent. Dat snap ik hartstikke goed. Huil maar en pak maar een knuffel van een van de kids of zo. Als je je bang voelt, dan laat je volgens mij (???) de emotie toe. En dat wil ik graag, dat je toelaat dat je bang, verdrietig, in de war, eenzaam, dat je dat allemaal BENT EN MAG ZIJN en niet wegzuipt.

Pas als je die emoties toelaat, kan je beginnen te genezen. Denk ik hoor. Maar meestal als ik zo'n buikpijn ergens van krijg, klopt mijn gevoel wel.

[orleando]

Ik moet over een half uur ook weg, weer naar de basisschool. Vanmiddag ga ik met ze iets leuks doen...Mijn energie en vrolijke humeur van vanmorgen is verdwenen, maar ik vertik het te gaan drinken. Water, veeeeeeeeeeel water. Morgen, nee, vandaag bel ik mijn huisarts en laat me doorverwijzen. Beloofd. Erg bang...maar zo om ik niet verder.

[Houtje]

En voel je a.u.b. niet schuldig hè. Ik ben alleen maar blij dat je zo eerlijk durft te zijn. Zoals ik al zei, je kunt ook deze conversatie uitprinten en meesturen.
Lees je pb even.

[Houtje]

Ik weet niet waar je woont, maar bij ons kun je bij het maatschappelijk werk een aantal uren per week zó binnenstappen.

[Houtje]

Enne over je kids, je hoeft niet elke dag wat leuks met ze te doen, je mag gerust een uurtje op de bank gaan liggen met een boekje of blaadje, en ze zelf laten spelen. En de kleintjes zet je gewoon voor de video met wat lekkers. Als je dat niet 365 dagen per jaar doet, 8 uur per dag, geeft dat niets. Ze zijn bij jou in de buurt, daar gaat het om.

[orleando]

Houtje, je kent mij volgens mij, want wat je zegt klopt allemaal. Jarenlang een dikke muur om me heengebouwd en die begint af te brokkelen. Ik begin te voelen en dat maakt me bang en ik word nog angstiger bij het idee om over die gevoelens te moeten praten...

[Houtje]

Nee hand op mijn hart, als je bedoelt dat ik je persoonlijk ken, NEE.
Maar ik HERKEN zoveel. En ik weet wat voor proces het is, hoe moeilijk en pijnlijk het is, en hoeveel energie het kost.

[Houtje]

Ik neem altijd een lekker kopje koffie met warme melk en een suikerklontje, dat heb ik het gevoel dat ik even wat energie krijg. Ontbijtkoek erbij of een boterham. Dit soort emoties vreet energie. Zooooooooo vreemd dat ik geen spriet ben ook al ben ik 1.80 meter .