Donderdag 5 juni 2008

[Kate]

Ha allemaal,

Ik kom ook even kijken.
Hier alles goed, ik ga me steeds beter voelen.
De wekelijkse ontmoeting met AA genoten sterkt me telkens weer.

Ziza mag ik je nog even heel hartelijk bedanken voor je tip laatst over een cursus in wonderen.
Just what I needed. Het leven wordt steeds boeiender.

lieve groetjes,
Kate

[bliksem]

ik kom hier ook maar even binnenwaaien.ik zie dat meer mensen moeite hebben.
ikweet niet goed raad met mijzelf. ik heb zo'n trek. er komen ook zoveel 'moeilijke' dingen binnen.

ik wil zo graag deze dag droog doorkomen, anders heb ik het gevoel dat alles mij uit de handen glipt.

[bliksem]

goeienavondtrouwens allemaal. ik ben zo onbeleefd.

[ziba]

hello iederen kate ik lees dat je ook naar aa gaat het helpt mij ook heel goed de ontmoetingenge iedere week doet me goed en ik weet niet hoe het werkt maar het werkt .bliksem ik lees dat je moeilijke momenten hebt ik ken he het is heel vervelend maar trek wordt minder met mate dat je niet drinkt .als ik trek had probeerde ik mijn aa sponser bellen of iemand bij wie ik me thuis voelde en ik probeerde erover praten meestal duurde het eventje en dan ging over .vol houden het komt allemal goed groetjes ziba

[water]

Water, de rest komt later? Okee...

Bliksem jij weet net zo goed als ik dat die moeilijke dingen altijd wel binnen zullen blijven komen en dat ze NIETS makkelijker worden als je drinkt. Integendeel. Hou vol, beloon jezelf met nog een droge dag, en morgen is het wèl ietsjes makkelijker geworden. Misschien niet veel, maar iedere droge dag telt mee in het hele proces! Dus grijp jezelf bij kladden ende lurven en ga iets doen om je gedachten te verzetten (hier blijven schrijven kan dat ook zijn natuurlijk), je moet er even doorheen, kom op!

Houtje, niet zo zeuren hoor... mens, blijf lekker hier schrijven, schreeuw het van je af voor mijn part, dan kan ik me tenminste ook nog een voorstelling blijven maken van hoe echte mensen leven. Shine on...

Hoi Ziba, jou ken ik nog wel van "vroeger", ik las dat het goed met je gaat?

[Har]

quote:

---

Originally posted by:

Ziza

Maar telkens moet ik er bewust aan werken... iedere dag weer... en soms flip ik er van en wil ik het ook niet meer en denk rot maar op met dat spirituele 12 stappenprogramma... en dat is gewoon weerstand tegen gezond leven voor mij...op dat moment zeg ik NEE tegen het leven...en dan begint voor mij de pijn...

---

Heel mooi wat je in je post schrijft Ziza. Wat me nog het meest aangrijpt is bovenstaande: .....en dat is gewoon weerstand tegen gezond leven voor mij...

Dat moet wel voor heel veel mensen van toepassing zijn, als je o.m. bedenkt hoeveel vormen van verslaving er wel niet zijn (gat in je hart).
Als ik op mezelf toepas wat jij omschrijft, kom ik weer bij dat kind uit....dat kwetsbare kind in mijzelf, oftewel de pijn...omdat ik als kind warmte en genegenheid gemist heb.
Voor de duidelijkheid, mijn ouders hebben me (ons) opgevoed naar vermogen; we zijn nooit iets tekortgekomen en ik geloof zeker dat ze het beste met ons voorhadden...maar emotioneel/gevoelsmatig gezien hebben ze gefaald; er was nooit werkelijk oprechte aandacht of inlevingsvermogen. Zal nooit vergeten dat mijn vader ooit gezegd heeft toen hij zijn nieuwe zaak opende: ik zou er alles voor over hebben een werkelijk contact met mijn kinderen te hebben (...)

Wil hier nu verder niet over uitweiden...het is verleden. Wat ik wel wil zeggen is dat ik nooit heb geleerd goed met mijn gevoelens om te gaan en er mocht zijn zoals ik ben. Neem ik hun dat kwalijk? Nee, want ze hadden niet in de gaten hoe belangrijk dit als onderdeel van de opvoeding is...waarschijnlijk omdat ze het zelf ook niet hebben meegekregen.
In die zin lopen er veel slachtoffers van slachtoffers rond.



Ik wil bovenstaande trouwens niet vergelijken met traumatische ervaringen in je leven of het werkelijk verworpen worden door je ouders, dat is weer een heel ander hoofdstuk waar ik geen ervaring mee heb, gelukkig maar. Het komt wel op hetzelfde neer alleen is de weg naar bevrijding (als die er al is) veel gecompliceerder.

Goed. De weerstand om gezond te leven (of van mezelf te houden) heb ik het grootste deel van mijn leven ervaren. Lang op zoek geweest naar mijn identiteit en toen ik die enigszins gevonden had gaf dat nog niet genoeg "bevrediging" om in balans uit de voeten te kunnen.
Nooit was het goed genoeg, m.a.w. de basis van tevredenheid over mezelf ontbrak.
Of dit nu de oorzaak is dat ik met een alcoholverslaving te maken heb wil ik NIET zeggen; wat ik wel weet is dat wanneer je aan een positief zelfbeeld werkt, je een grote overwinning kunt behalen om je verslaving te zien zoals die is: verslaving heeft vooral te maken met het ontbreken van eigenwaarde.

Vreemd, maar eigenlijk logisch dat een verslaafde er zeer begaan in is zichzelf te overschreeuwen en de ander de schuld te geven van zijn misprijzen. Een ander patroon is dat je nooit genoeg voor de ander kunt doen...eigenlijk is dat compensatie voor wat je te weinig doet voor jezelf!
Valt me op dat de gelukkigste mensen uitstekend voor zichzelf op kunnen komen en hun weg weten te vinden, of ze dat nu hebben meegekregen in hun jeugd en uit een veilig nest komen doet er niet toe want meestal hebben gelukkige mensen hard moeten knokken in hun leven.
Je krijgt niets voor niets en dat is ook een weg om van te leren; typerend dat mensen na een ernstig ongeluk pas gaan waarderen hoe kostbaar het leven is.

Zo ook de herstellende alcoholist want als je NIET drinkt besef je pas wat je aan waarde toevoegt in je leven...juist het ontbreken van de schijnbare "genoegdoening" doet je beseffen dat wat je JEZELF tekort doet wordt opgevuld met een placebo, sterker nog een plaatsvervangend "ik mag er zijn/ik ben best mooi/ik ben grappig/ik kan de wereld aan" nepmiddel.
Als je dat maar lang genoeg blijft gebruiken kom je vanzelf achter het bedrog: JE HOUDT JEZELF VOOR DE GEK erger nog, het verwijdert je van de persoon die je kunt zijn.

Voor mij is dit duidelijk, maar ik stoei nog dagelijks met er onvoorwaardelijk voor mezelf en van daaruit de ander te kunnen zijn.
Ik vind het al heel wat dat ik nu voor het eerst in mijn leven goed kan eten en er lol in heb voor mijzelf te koken. Ik merk dat ik heb geleerd in kalmte op de ander te reageren en goed te luisteren..waarom? ik mag er zijn van MIJZELF en daarom hoef ik niemand meer te overtuigen dat het zo is. Ik heb die WAARDERING niet meer als BEVESTIGING van die ander nodig.
Ik doe weer aan lichaamsbeweging en ben blij dat ik weer wat soepeler in mijn lijf kom. Ik mediteer...daar hoef ik niets anders voor te doen dan mijn ogen te sluiten en zittend mijn lichaam te ontspannen, rustig adem te halen en de gedachten voorbij te laten stromen.
Al de dingen die ik nog niet heb bereikt zijn niet meer frustrerend voor mij NU; dat worden ze misschien wel op een later tijdstip maar daar hoef ik nu niet mee te zitten.
Genoeg gezegd, wil er alleen nog dit aan toevoegen:

Je zult het jezelf aan moeten leren goed in evenwicht te komen; balans tussen gevoel en verstand

Groet
Har

[ziba]

hi water ik ken jou ook van vroeger .het gaat inderdaad heel goed met mij .toen ik vroeger op forum was ging niet zo best ik kon niet alcohol de baas worden .het is niet makkelijk om te stoppen maar het is ook niet onmogelijk .en dat gun ik iederen .groetjes en een fijne dag allemaal ziba

[Houtje]

MENSEN !!!!!!!!!

IK BEN BEWOON IN TRANEN UITGEBARSTEN EN IN BED GEPLETTERD.
Sorry sorry. Ik heb vannacht maar 3 uur geslapen, en ben méér dan uitgeput.

Dat heeft niets te maken met onbeleefd willen zijn of express uitloggen na een rot-posting doen en meteen nokken. Het was ook geen noodkreet, want toen zo heb ik het niet ervaren. Ik heb het nu nog eens goed gelezen van Safi, en me gerealiseerd dat je het ook anders kan lezen.
Maar ik ben onderhand zo moe en uitgeput dat ik soms ook slecht aanspreekbaar, lees "aanleesbaar" ben dus dit ook verkeerd gelezen heb althans ook anders had kunnen lezen afgelopen zaterdag.

Misschien moet ik nogmaals uitleggen dat ik vorig weekend enorm last had van de bijwerkingen van de Tramadol, zo emotioneel en hyper als ik was, zo huilerig was ik ook.

Pippi, sorry. Meid, ik loop toch echt niet expres weg hoor.

Ik dacht: ik loop even naar boven (iets pakken) ik zag mijn bed, pletterde erin en ik was weg. Ik heb niemand voor het hoofd willen stoten. Ik werd om half 5 weer wakker, en dat is fijn. Vanavond een dubbele ouderavond, dus ik zal helaas weer op het fietsje moeten en rechtzitten.

Ik heb maar een nieuw laagje mascara opgedaan . Zoon is even patatjes halen, en daarna ga ik om 1900 uur geloof ik (even nakijken) naar school. Normaal doe ik dat soort geintjes allemaal per auto, dus het valt me ook tegen om alles te fietsen. Ben een luxepaard blijkbaar.

Nogmaals sorry ik heb niet expres zielig willen doen zaterdag, maar door mijn ziekte met die zware depressies zie ik soms écht het licht niet meer. Zeker als die medicijnen dan nog op elkaar gaan inwerken.

Willen jullie dat aub van me aannemen?

[An]

Houtje

[Houtje]

Dank je wel An.
Ik ga even de borden klaarzetten om zo de gehaalde patatjes op te eten.

[safidepafi]

Houtje mij maakt het echt niets uit als iemand gelijk weer uitlogt...ik doe het zelf vaak genoeg. Het is toch een forum, dus voor mijn gevoel is daar niets mis mee.
Ik hoop gewoon dat je net zo goed op je zelf past als je op anderen doet.
Ik had ook niet het gevoel dat je zielig aan het doen was afgelopen zaterdag.
Ik vond het gewoon, als vriendin op het forum, nodig je een hartig woordje toe te spreken op een moment dat jij niet 'aanleesbaar' was.
Een groot misverstand en ik hoop dat je je tranen weer kunt drogen en met ons kunt blijven delen wat er allemaal moeilijk is in je leven.
Houtje een dikke knuffel:heart:

[Har]

Dank voor je verhaal Orleando. Zitten herkenbare zaken in die ik heb ervaren toen ik voor opname gekozen heb.
Het onthechten met name; gericht op het loslaten van je vertrouwde of oude omgeving. Mocht de eerste 6 weken totaal geen contact met het thuisfront hebben.
Het lachen en huilen met elkaar...mijn god, heb in een deuk gelegen bij de verhalen die één van mijn lotgenoten wist te vertellen maar heb me ook diep ellendig gevoeld.
Wat me het meest is bijgebleven is dat voor het eerst de feiten op tafel lagen en dat ik niet alleen daar mee hoefde te stoeien. We zijn als alcie's zo gelijk aan elkaar en de (h)erkenning was bemoedigend.
Dat uit mijn schulp kruipen was hard nodig los van het feit dat ik mezelf naar de verd%&*menis aan het helpen was; voor het eerst kon ik er open over praten en in kaart brengen wat er moest gebeuren.

Dit alles besefte ik later pas. Geef jezelf de tijd meid en laat iedereen in de grond zakken die je veroordeelt; beter nog...negeer het.
Je verdient de aandacht die je nu krijgt en jezelf wilt geven en dat is het begin van herstel. Kop op en een warme hug als blijk voor je moed

Har

[Har]

HOERAAAAAA......HOUTJE HEEFT GESLAPEN
Meid hou maar op met je excuses hoor, we zijn alleen maar blij dat je hebt toegegeven aan je vermoeidheid...snap dat nou is, we willen je eigenlijk verplicht met vakantie sturen!!!!

Eet smakelijk en tot later. Zie het forum maar als een bad, een warm bad van genegenheid waar je zometeen weer lekker in mag stappen en.......je hoeft er niets voor te doen

want
vandaag
is
het
HOUTJE
verwendag!

Zal zo eens een goede filmtip voor je gaan verzinnen...hum....nog iemand anders goede ideeën?

[safidepafi]

Even nietsdoen??

Ik ga zo lekker met de hond en man van de koelere avond genieten.
Daarna even klussen in de bus, de hele keuken wordt gepimpt
Misschien tot later en anders een fijne avond allemaal!

[Har]

Niets doen..
Film kijken..

meer, meer....

[An]

Safi: dat klinkt wel heel goed bij jou, geweldig hoe jullie dit samen doen. Gaat het al beter met je man?

[Houtje]

Ziba,
Ik ken jou ook nog van "vroeger". Begrijp ik nu goed dat je de alco helemaal achter je hebt kunnen laten? Goed hoor, proficiat !!!!

[bliksem]

dank je wel ziba, water en ook har. ik werd meteen na het plaatsen van het internet gegooit. frustratie, frustratie. nu al lezende ben ik weer een beetje bijgekomen. ik wist me echt ff geen raad meer. steeds dat stuiteren tussen goed voelen en slecht. zoals har dat in het stukje zegt heb ik het ook. nu leer ik het gevoel te kennen er te mogen zijn, gewoon te zijn die ik ben. niet steeds dat ik het nooit goed genoeg doe . het automaitsme van ik ben slecht..... dat zit nog zo vooraan. daar om stuiter ik steeds zo, wat betreft mijn gevoel. het gevoel slecht te zijn zit zo vooraan, dat is voor mij zo'n 'zekerheid', dat ik al snel als het niet lekker gaat, dat voel. daardoor zet ik me steeds klem. al die automatische gedachten..... nou daar vecht ik vandaag weer mee, zo als de hele week al. ik ben maar even hier gekomen om mijn hart te luchten.

wat is leven toch lastig. wat idioot dat je gedachten steedsw met je op de loop gaan. ik ben blij dat ik dit hier zo kan zeggen.

goed. ik ga zo weg. de buitenlucht in. even de stad in en daarna naar mijn dochter die aan het verhuizen is.

de trek is nu weer wat minder.

[Har]

Phoeh...Houtje, dat krijg je nooit in een keer verwerkt wat we hier allemaal aan jou schrijven dus bewaar het maar als aandenken van dit moment:
dus tot nu toe

Niets doen...
filmpie kijken....
en niet HOEVEN reageren, want je bent al zo moe...

[Houtje]

Carolien,

Het was zéker geen wrok maar ik was oprecht verdrietig. Ik denk dat je dat wel invoelen. Ik heb niet expres niets gezegd, maar was (en ben) oprecht verdrietig, maar mijn verdriet heeft een andere oorzaak, een andere wortel, snap je dat?

Ik ben natuurlijk wel vaker ziek geweest zelfs in 2004 nog een halfjaar kinkhoest gehad, maar toen was ook wel duidelijk dat ik behoorlijk ziek was, en nu ziet niemand wat aan me.

Iedereen gaat er altijd van uit dat ik het wel red, en dat klopt ook wel. Ik heb altijd voor mijn moeder en mijn zusje gezorgd, en kreeg een trap na ipv een knuffel. Natuurlijk loop ik daar onbewust om te bedelen, ik zie nu pas helderder hoe slecht ik me afgelopen weekend voelde. Het serotoninesyndroom, ik had er vele tekenen van.

Los daarvan, ben ik opgevoed met de gedacht dat je NIET aan jezelf mag denken, dat is egoïstisch. Ik was egoïstisch, ijdel, slordig, onbeleefd, enz. enz. dat krijg ik er nu niet meer uit. En hier voel(de) ik me veilig om mijn diepe gevoelens te delen. Dat had ik misschien beter niet kunnen doen, maar ja, ik was wel volstrekt eerlijk in mijn eenzaamheid. En die eenzaamheid, dat is niet over, maar ik ben weer aan het knokken om de goeie dingen van het leven te zien.

[Mai]

Hoi!

Heel de middag liggen pitten opde bank.... van 1 tot half 4! Schrok me rot toen ik wakker werd. Maar niet ernstiger voor mezelf gemaakt dan het was. Niet!
Daarna met zoon en zijn vriendje wel een uur lang op "mijn plekje" de hond laten zwemmen en allemaal gekke filmpjes gemaakt met mijn mobieltje. ik heb zo gelachen om die 9-jarige jochies!

Ik wilde net op Houtje reageren met de gedachte dat Safi het juist andersom bedoelde, toen ik las, dat dat al was gebeurd. Zo moet je het zien hoor Hout! Het is oervervelend (meer dan dat) om je zo ontieglijk rot te voelen. ik hoop voor je dat het straks wat beter zal gaan, als de medicatie aan elkaar is gewend. Sterkte!

Ik lees nog even wat mee..

Dank je Carolien, soms kan ik het opeens heel helder in mijn hoofd bekijken! Da's wel fijn!

[Har]

Ja, ik vond je verhaal ook heel meeslepend Marjo...vandaar dat ik ook zei dat ik blij ben met de verhalen die mensen hier onvoorwaardelijk plaatsen
Vooral blijven doen, je hoeft niet persé iets te schrijven waar je vragen bij stelt...gewoon hoe je je voelt en tegen de dingen aankijkt. Dat geeft mij ook veel voldoening.

[Houtje]

Zo.

En nu heeft dit onderwerp wel voldoende aandacht gehad. Bovendien moet ik naar school. In ieder geval géén koffie drinken want dat is me gisteravond slecht bevallen. En in overleg met de huisarts ga ik morgenochtend gewoon een (korte) computerles geven, ook om er even uit te zijn.

Iedereen onwijs bedankt voor alle hartverwarmende reakties, ik ben er echt HEEL ERG BLIJ MEE, maar het was geen opzet om ze uit te lokken. En wie wat anders wil denken, staat hem of haar vrij.

Latersssssssss!!!!!!

[Houtje]

Ik ga nú op de fiets Carolien !!!!!!!!! Gelukkig redt het volk zichzelf hier wel vanavond.

[Mai]

Ja, en eigenlijk zeggen we allemaal hetzelfde. ook jij Har en Ziza. We moeten nu met onszelf en ons eigen leven uit de voeten. En om dat te kunnen moet je de angst loslaten...
Ik herkende (helaas) veel in je verhaal over je jeugd. Maar, ik probeer nu te zeggen; hé ik leef nú. Deal er maar mee. Baan je een weg door de angst, zodat je verder kan!
Bedankt voor je verhaal Har! Ziza, jij ook!