Dinsdag 10 juni

[safidepafi]

Har fijn dat het zo goed bevalt die eerste stap!

[Har]

Dank Safi, ja...ik besef maar al te goed dat het voor mij net zo belangrijk is uit een isolement te komen, als voor de mensen die ik ontmoet

Ben trouwens op zoek naar een fietskar...zal zo is kijken op Marktplaats. Heb een voorstel ingediend of die door de hulpdienst kan worden aangeschaft; daar zijn ze positief over....wel zo makkelijk, zo'n ding.
Effe kijken dus.

[albertina]

Nou ik ben blij dat er hier ook mensen zijn die mijn mening delen dat nachtdiensten
een hele grote trigger kunnen zijn.
Ook ik heb altijd de meeste moeite om niet de drinken als ik vroege diensten he, zijn toch ook
een soort halve nachtdiensten.
Gelukkig heb ik ook normale tijden en zijn de vroege diensten in de minderheid.
Ha har wat leuk voor je zeg, Join the club van de werkenden zou ik zo zeggen.

[safidepafi]

Hey die Tina..hoe gaat het nu:heart:
Pff..schrik weer een beetje te boven, meid wat een stunt!

Har .dat zou erg handig zijn voor je klussenwerk een fietskar!

[albertina]

Nou de schrik zit er nu pas ik, hed had veel erger af kunnen lopen,
ik heb nog geluk gehad.
Nu overal pijn en moeite met ademhalen door die ribben.
Ach saf ik ga er maar van uit dat het weer goed komt.
Het is nu even niet anders.

[safidepafi]

Toevallig dat je dat zegt Tina..het is nu even niet anders.
Want ik zit net een stukje te lezen en zal het even voor je kopieren dat daar goed op aan sluit

Column Karin Bosveld
Iedere dag is een goede dag

Eigenlijk moet ik dit stukje niet schrijven. De zenmeester die mij ertoe inspireerde, drukte ons op het hart een ander er niet mee lastig te vallen maar het voor onszelf te houden. Ik schrijf dit stukje dus voor mezelf.



De kop boven dit stukje is ontleend aan de volgende koan (een raadselachtige vraag of uitspraak, bedoeld om ons uit ons denken te halen en bij onze intuïtie te brengen). Zenmeester Ummon richtte zich tot zijn verzamelde leerlingen en zei: "Ik vraag jullie niets over de dagen vóór de vijftiende van de maand. Maar ik vraag jullie wat over ná de vijftiende.
Kom en vertel me wat over deze dagen."
En hij gaf hen zelf het antwoord: "Iedere dag is een goede dag."

Die laatste zin dus, iedere dag is een goede dag. Hoezo? Je rijdt 's morgens in de spits naar je werk en krijgt een aanrijding in de file. Je zit nog niet achter je pc of de crècheleidster belt: je kind heeft koorts, of je hem wilt komen halen. Een goede dag? Het is maar hoe je het bekijkt. 'Goed' en 'niet goed' zijn labels die je geeft op basis van je verwachtingen. Als een dag niet aan je verwachtingen voldoet, zul je geneigd zijn hem als 'niet goed' te labelen. Schiet je daar wat mee op? Neuh. Je baalt, wordt misschien chagrijnig, gaat lopen stressen. Als je de dag, ondanks alles, als 'goed' labelt, schiet je daar wat mee op? Aan de feiten verandert het niets. Aan je humeur waarschijnlijk zelfs niet.
De vraag is ook niet of je iets 'leuk' of 'fijn' kunt vinden dat het eigenlijk niet is. De vraag is of je de dingen kunt nemen zoals ze zijn, inclusief je eigen reactie of gevoelens daarbij.
Dat wordt bedoeld met 'goed'. Het is zo. Punt.
Tekst: Karin Bosveld

[safidepafi]

Mijn hond vind het hoognodig tijd om haar koppie weer eens buiten de deur te steken. Dat krijg je als je geen tuin hebt.
Dus ik ga maar een eind fietsen, is ze gelijk wat energie kwijt en ik wordt weer wat gezonder.
Tot later!

Fijn dat ik jullie heb!

[Har]

Hoi Tina...gaat het weer een beetje? Een gevallen vrouw ben je, terwijl je juist zo graag op je pootjes wil staan Het komt vast weer goed maar meid, doe rustig aan...neem de tijd en ben begaan met jezelf dat mag..

[Har]

Safi:

[Mai]

Hoi!

De belangrijke stap gezet. En wat denk je, ik vond alleen maar begrip. Thuis een gevoel van leegte wat me overviel, na dat goede gesprek. Ben Klaas in de armen gevallen en heb gezegd dat hij me even stevig vast moest houden. Hij wou zich er weer met een Jantje van Leiden van afmaken, maar die vlieger ging niet op
Op de fiets terug, realiseerde ik me opeens hoeveel ik nu alweer heb! (dat gaat snel!).
Dat het forum heeft gezorgd voor een enorme doorbraak in mijn leven! Alles is hier bespreekbaar, en er wordt altijd naar je geluisterd. ik merk nu ook dat ik het meer en meer in real life durf toe te passen! Er is dankzij mijn stap hier naartoe en dankzij jullie eindeloze geduld met mij, een heel proces in gang gezet. Ik kan en wil niet meer terug. Er valt nog zoveel te beleven en te ontdekken!
Ik word ook steeds minder bang voor het begrip tijd. Die is gewoon nodig om je leven weer andersom te leven. Jezelf de tijd te gunnen, en achterom kijkend, beseffen dat het eigenlijk nog heel snel gaat....

Tina, meisje. Je bent een kei! Een mens om trots op te zijn. Ik ben het op je! Wees het ook maar mateloos op jezelf! Sterkte hoor, met deze tegenvaller, die je weer zo galant incasseert!

Pip, het werkt! Van je af schrijven waar je nergens anders mee terecht kunt. Blijven doen! Je helpt jezelf (en ons) ermee!!!!!

[Mai]

Zie tot mijn schrik, dat ik alweer weg moet. Op naar de volgende afspraak! Eerst de hond nog uit!

Eén ding is zeker, wat er ook gebeurt, vandaag drink ik lekker niet
Hoop dat jullie allemaal het lef hebben, mee te doen!
Ga goed en denk aan jezelf!

Laterss!!!

[CPAS]

Hoi allemaal,
Was net aangemeld en nu vraag vriendin of ik mee ga wandelen. Dat ga ik dus doen.
Tot later en hou het droog.

[Ziza]

Hoi allemaal,

Even een korte break van mijn werk.. het is best druk en mijn collega is op vakantie dus het is behoorlijk aanpoten hier... is ook wel lekker trouwens...

Wat ik de laatste tijd meer en meer besef dankzij mijn partner is dat gedrag wat ik vertoon een uiting is van mijn waarden en overtuigingen , gedachten en gevoelens... nu kan ik mijn gedrag wel veranderen maar als mijn oude waarden , overtuigingen , gedachten en gevoelens in stand blijven zal vroeg of laat altijd terugkeren naar "oud" gedrag... onherroepelijk zelfs...

Een killer vind ik persoonlijk als ik ga roepen "zo ben ik nu eenmaal"... geen kans op verandering meer...en het is ook een goedpratertje naar mijzelf toe mocht ik iets fout doen...
En wat ik ben of wie ik ben heb ik zelf geen idee van maar als het moet kan ik zeggen "zo ben ik nu eenmaal"...mmm best wel grappig eigenlijk...

Stap 4 legt voor mij de zaken op tafel zoals ze in mijn hoofd zitten...

Een mooi voorbeeld is als ik tegen mijzelf zeg "andere mensen vinden mij niet leuk" of "ik ben niet aantrekkelijk"... als dat een rotsvaste overtuiging is dan handel ik daar naar met als gevolg een benedenwaartse spiraal en kan mijn overtuiging zelfs veranderen in "ALLE mensen vinden mij niet leuk" terwijl het gewoon onzin cq een leugen is... en waarop is de leugen gebaseert ? op een ervaring of meerdere ervaringen die in het VERLEDEN hebben plaatsgevonden en de gedachten en gevoelens die daar toen bij had VANDAAG constant herhaal in mijn hoofd... dus iets wat 20 jaar geleden heeft plaatsgevonden SPEELT VANDAAG nog steeds in mijn hoofd...en het is ook eens vele malen erger geworden dan 20 jaar geleden... eigenlijk martel ik mijzelf met allerlei gedachten over het verleden met alle negatieve gevolgen voor vandaag...de pijn die anderen mij echt of door mij ingebeeld hebben gedaan staat niet in verhouding hoe ik mijzelf pijn doe door het te blijven herhalen..dus dat bepaald hoe ik in het leven sta , hoe ik handel etcet...en als ik pijn heb geef ik dat altijd door...want dat wat ik ik heb dat geef ik aan andere mensen...
Welnu het mooie van het werken met een sponser/coach is om eens een aantal kritische vragen te stellen aan jezelf en deze op te schrijven...en te bespreken...

Veel mensen zijn angstig om dit soort zaken aan papier toe te vertrouwen laat staan het te delen met een ander persoon in stap 5... mijn angst bestond uit de overtuiging (en daar ga ik weer) dat "als je zou weten hoe ik werkelijk was jij me nooit meer wilde spreken of dat je mij stom vond"... welnu mijn sponser maakt het werkelijk geen bal uit wat ik gedaan heb en/of wat ik denk en wat mijn overtuigingen zijn...zijn taak is om mij te helpen die blokkades in mijzelf te ontmantelen zodat ik bevrijd raak van dergelijke zaken zodat mijn "licht" kan schijnen in plaats van dat er een muur om heen staat...
En dat is een levenswerk... "the art of living"...zoals ik het zie...

En dat wens ik jullie allemaal toe ; dat jullie in het licht van jezelf kunnen staan...

[Otje]

Hoihoi
Het gaat lekker, gister vreselijk spannend nieuws gekregen, flink in de stress geschoten, en de flessen vlogen voorbij hoor, maar geen optie meer, heb ze door laten vliegen. Veel gehuild dus, ja dat krijg je dan als je niet kan verdoven. Gelukkig veel steun van vrienden !
De hele avond geen internet dus ik kon hier ook mn ei niet kwijt
Arme ik, nee hoor, ben hartstikke trots dat ik het vol hou en er zo achter sta.
Weer een dag, hiephiep hoera !!!
x

[albertina]

Mooi Ziza, doet me aan gisteren denken toen ik die val maakte, ik schaamde me dood, en waarom?
Omdat iedereen naar me keek, ik ben nogal verlegen en hou daar dus niet zo van.
Waarom heb ik er een hekel aan als ik in het middelpunt sta?
Dat gaat erg ver terug, kleuterschooltijd, maar ik weet waar het vandaan komt die verlegenheid,
nu weet ik dat het niet reeel is, even zo'n moment van herkennig van dat oude gevoel.
Alsof het mijn schuld is, niet dus, ach ja zo leer ik elke dag weer bij.

[albertina]

eigenlijk wil ik het verhaal van de kleuterschool wel opschrijven, lijkt me sterk dat iemand mij hierdoor herkent.
Toen ik 5 jaar was en dus op de kleuterschool zat, had ik een buurmeisje die altijd iedereen krabte als het haar niet aanstond.
Zo had zij dat ook bij mij al een paar keer gedaan.
Nu zaten wij ook bij elkaar in de klas dus het kon niet uitblijven dat het ook een keer op school gebeurde.
Zelf had ik haar nooit iets terug gedaan, ik ben en was niet zo' agressief type.
Maar toen zij mij op school het gezicht openkrabte omdat ik met een ander vriendinnetje aan het spelen was werd ik toch wel zo boos dat ik haar in de hand heb gebeten.
De juffrouw zag dat en wat er toen gebeurde maakt mij nog steeds boos.
Wij moesten(de klas)naar het speelterrein daar bond ze een springtouw om mijn nek en moest ik als
hond lopen, dus op mijn handen en knieen.
Zij moedigde de kinderen uit mijn klas aan om vooral goed te kijken, want alleen honden beten immers?
Nou ik kan jullie vertellen dat dit de grootste maar dan ook de grootste vernedering is geweest die ik mijn hele leven bij mij zal dragen.
Als ik in situaties ben waarin ik in het middelpunt ben komt dat gevoel altijd weer boven.
Zelf nu 46 jaar later.
Natuurlijk zijn mijn ouders naar school gegaan en hebben hun zegje gedaan, maar toch ik heb er nog vaak last van, helaas..........

[Houtje]

Albertina, wat een VERSCHRIKKELIJKE vernedering en kleinering en ..... ik kom niet uit mijn woorden, het is mishandeling en GEWELD gewoon. Wat verschrikkelijk. Ik zit hier met tranen in mijn ogen, ik vind het zó rot voor je.
Tja, en dat je ouders naar school zijn gestapt, logisch maar ze hebben dat NOOIT meer ongedaan kunnen maken.
Meid, wat vind ik dat vre-se-lijk voor je. Tja, logisch dat je daar na 46 jaar nog last van hebt.

Nee, niemand zal je daardoor herkennen hoor. Tjonge jonge wat een kindermishandeling zeg.

Heb je het hierover ook in je therapie gehad (de dagbehandeling?). Het is wel een brandmerk zeg op je ziel.

[safidepafi]

Jeetje Tina

dat is verschrikkelijk wat een slechte kleuterleidster en wat een ervaring om je leven mee te beginnen.
Ik kan me voorstellen dat je daar nog steeds last van hebt.
Bedankt voor het delen!

[safidepafi]

Woman goed dat je hebt kunnen huilen en toch droog bent gebleven..je bent een superwoman!

[albertina]

Nee Houtje, deze herinnering is pas een paar weken geleden naar boven gekomen.
Ik moest toen een presentatie geven op mijn werk, in het engels en de directie was er ook bij, vlak
voor de presentatie begon, het angstzweet brak me uit, terwijl ik wist dat ie keigoed in elkaar zat.De presentatie.
Ik heb het er ook goed vanaf gebracht kreeg zelf exelent in mjn beoordeling, maar die herinnering liet of laat mij niet meer los.
Ik heb het er ook met mijn pa over gehad en die wist meteen het hele voorval naar boven te halen.
Helaas was hij toen het gebeurde in het buitenland voor zijn werk ,maar heeft er nadien alles aan proberen te doen om die juffrouw te laten verwijderen van school, de tijden waren toen anders, nu zou dit niet meer kunnen, hoop ik, gebeuren.
Ja ik moet hier zeker wat mee, ga ik ook doen, de 23e heb ik de intake bij de Brijder.

[Juul]

Leest niemand mijn berichtjes aan het eind van de avond?

@houtje
Waar zit nou dat depressie forum waar je het een paar dagen terug over had.....
En kan dat gedicht waar iedereen vol lof over was niet vinden.

[Houtje]

Gelukkig Tina, dat je vader het nog wéét en dat je "erkend" kan worden in het feit dat dit gebeurd is.
Wens je sterkte ik ben even weg.

[Houtje]

Ik was maar "even weg" maar iedereen zit blijkbaar buiten?!?

Juul,
ik heb het wél gelezen je vraag gisteren.........

Bedoel je met "gedicht" (ik heb géén idee nl.) misschien "het gat in je hart" dat is nl. een verhaal en staat bij thema's.

Het forum over angst en depressie is niet zo moeilijk te vinden, goegel op "angst en depressie" en je hebt het. www.angst-depressie.nl Maar hier is voor jou.

Nog meer vragen, heb ik nog meer dingen gemist? Nogmaals sorry, maar anderen hadden óók deze vraag kunnen beantwoorden, het ligt niet alleen aan mij vind ik. .

Okee?

[Houtje]

Heeeeeeeee Pippa,

Wat eten we vandaag?!?!?

Ik heb vanavond een afspraak met iemand die wil gaan werken als "home organizer" om te gaan "re-organiseren" bij R. thuis. Die vertoont ernstig de verschijnselen van alleenstaande man die het niet redt om 40 uur te werken, 3 uur per dag = 21 uur te reizen, = 60 uur onderweg te zijn én zijn huishouden én zijn huis te fixen.
Ik ga eens kijken, spannend (probeer het positief te zien).

Juul,
Ik heb je een peebeetje gestuurd.

[Otje]

Thanx Saffi
Ben nog steeds erg huilerig, moet er toch uit ofzo....laat het maar gewoon over me heen komen, er is ook zoveel gebeurd afgelopen twee jaar......
Gelukkig veel steun van vrienden die echt voor me klaar staan en heel trots zijn dat ik besloten heb om nuchter door het leven te gaan. Fijn hoor !!!