zondag 3 mei

[Hermie]

Ja Pip zo langzaam aan word ik een grote meid haha. Heb emoties te lang verborgen achter een stoer voorkomen en grote mond. Je klinkt opgelucht dat je kids er weer zijn. Die van mij heeft nog een week vakantie die van jou ook en zo ja heb je nog leuke plannen met ze?

Beter laat dan helemaal niet: Joan gecondoleerd met je grote verlies en Rudy sterkte morgen!

[Hermie]

Jongelui ik ga naar bed. Ik wens iedereen een goede nacht en morgen weer fris op.

[Har]

Wat een rust hier.
Heb vandaag zo'n beetje een bezinningsdag; morgen heb ik het intake gesprek bij PsyQ....vandaar. Het volgende hoofdstuk van mijn zelfverkozen behandeling.
Heb er maanden op moeten wachten. Nou ja.. wachten, ben ondertussen wel in therapie bij Novadic geweest.
Vandaag het laatste anderhalf jaar in gedachten de revue laten passeren, phoeh wat is er veel gebeurd. Heb daarbij wat postings doorgelezen die ik in die tijd hier geplaatst heb. Die geven een goed beeld van de fases die ik doorlopen heb.
Morgen ga ik weer terug in de tijd, geeft me toch een ietwat onbestemd gevoel vooral omdat ik nadrukkelijk in het NU leef de afgelopen maanden...dat gaat me wonderwel goed af en dat is ook tevens de reden dat ik me zo goed voel de laatste tijd.

Als ik jullie verhalen van vandaag lees, over werk, financiële problemen, relationele problemen en het niet weten wat te doen (keuzes maken) besef ik, dat ik goed af ben de laatste tijd. Soortgelijke problemen behoren in mijn leven immers tot het verleden...sta er nu geheel anders voor.
Heb de zekerheid van vw.werk, wat ik graag doe....hernieuwde vriendschap met de vrouw die al 31 jaar deel van mijn leven uitmaakt, rust in mijn donder ongetwijfeld met 'medewerking' van diazepam (slik 2x daags 5 mg. sinds eind december) en wat het belangrijkste is, ik houd consequent de vinger aan de pols.

Heb geleerd de dialoog met mezelf aan te gaan voordat ik beslissingen neem over de hoeveelheid hooi die ik op mijn vork ga nemen en over hoe met mijn emoties om te gaan. Hum ja, het laatste is dus verstandelijk te benaderen, had ik nooit gedacht
Daardoor ben ik sterker geworden en dus stabieler; kom niet meer in zelfopgelegde stress situaties terecht. Stel niet uit tot morgen wat ik vandaag kan doen en heb daar gelukkig ook de energie voor en nog belangrijker, zin in. Maakt me niet uit wat ik doe als ik maar bezig ben, correctie...dat op een rustige ongedwongen manier doe, met aandacht.
Zelfs de afwas doen kan ik een pretje vinden
Heb dit wel eerder ervaren in mijn leven, dat gelukkig kunnen zijn met mijn (de juiste) omstandigheden maar heb dat eigenlijk nooit lang vast kunnen houden, getuige de burn-outs die ik gehad heb.
Of het me nou voor de wind ging of de wind volop tegen had, maakte niet uit. In beide situaties ging ik herhaaldelijk (kon er donder opzeggen) onderuit. Ik heb het nu over de jaren dat ik NIET dronk. Mijn jeugd en de langere periodes van droogstaan.

Zeker, de jaren waarin ik WEL dronk hebben natuurlijk niet geholpen (understatement)
Maar 1 ding is me inmiddels duidelijk geworden. De lange periode van 15 jaar (van mijn 22e tot mijn 37e) waarin ik écht tot het gaatje ben gegaan met drank en alle kenmerken van een alcoholist vertoonde (ontkenning, onverschilligheid, egoïsme, destructiviteit) hebben dit deel van mijn leven werkelijk verpest. De andere jaren zijn een mengeling van de zoektocht naar mijzelf en incidentele terugvallen, met drank tot gevolg, geweest.
Hum ja, daarbovenop ben ik dan nog van begin 2004 tot januari 2008, in de oude val van vóór 1993 getrapt. De ontkenning/onverschilligheid (drank) was weer volop aanwezig maar ik zat dan ook tot aan mijn nek in de problemen, ik noem het maar verzachtende omstandigheden...ahum.
Klopt natuurlijk niet helemaal, maar als een van nature stresskip het mes door allerlei instanties op de keel krijgt gezet; er in de familie enorme ruzie is enz. enz. en ik bijna berooid op straat stond en alles verloren had...tsja, daar was het wankele evenwicht wat ik in die jaren daarvoor had opgebouwd niet tegen bestand. Begrijp me goed, géén excuses voor die terugval maar blijkbaar was ik niet sterk genoeg om die ellende te dragen. Komt vooral ook omdat ik emotioneel (lees het gevoelsvlak) nog niet geheel van voren wist hoe ik van achteren in elkaar zat

Lijkt wel of ik dat nu eindelijk wél weet, of liever gezegd weet te voorkomen dat ik afglij in chaos die ikzelf creëer. Ben door die harde lessen standvastiger geworden en weet het letterlijk uit mijn hoofd te laten me al te veel zorgen te maken....als die er niet zijn. Was ik vroeger namelijk nogal goed in. Problemen zien die er niet waren. Piekerdepieker....aard van het beestje.

De crisis die in oktober vorig jaar tot uitbarsting kwam (zat er al aan te komen vanaf begin augustus....werd steeds depressiever) is weer een ander chapiter. Heb er toen nogal wat verklaringen aan gegeven, maar ga die niet herhalen....is geweest. Nu bezie ik die periode ook anders.
Ik accepteer inmiddels dat ik de weg kan kwijtraken als ik halsstarrig te diep in zaken ga duiken die niets met het leven van alledag van doen hebben. Het paranormale bijvoorbeeld. Het bestaan daarvan valt niet te ontkennen en mijn aanleg evenmin maar ALLEEN MET DE JUISTE BEGELEIDING ga ik me daar ooit aan wagen....ooit, of misschien wel helemaal niet.

Heb namelijk (voor het eerst) ervaren dat ik wel degelijk kan fuctioneren samen met anderen, in een omgeving die bij mij past. Vandaar ook het steeds minder virtueel aanwezig zijn hier. Heb contacten te over....contacten die ik onderhoud en waar ik naar uitzie en daarbij maak ik me ook nog nuttig en ben de vrolijke mens die ik kan zijn, die met humor veel op zijn plek kan krijgen. Ook de moeilijke zaken kan ik relativeren en emotioneel gezien kan ik inmiddels tot 10 tellen....1,3,2,4,6,5,8,9,10
Stapje verder nog....het 'normale' leven heeft prioriteit nr. 1 gekregen...pffff, wat een verlossing.
Is ook in therapie gebleken de afgelopen maanden dat ik mede dankzij het afto(b)ppertje diazepam, de scherpe kantjes van mijn leven door minder overprikkeling de baas kan zijn. Ben verdorie veel helderder in mijn geest, voel me totaal niet verdoofd maar juist springlevend....ik, die altijd zo tegen medicijnen en ad ben geweest.

Nu krijgt de zoektocht dus een vervolg bij PsyQ, voornamelijk om tot een diagnose en verantwoorde medicatie te komen (mocht die nodig zijn). Moet toch een keer van die pammetjes af nietwaar? Misschien kan ik wel zonder, zoniet....ik zie wel. Ga het uitpluizen gewoon ondergaan, niet als slachtoffer maar als overwinnaar hoop ik daaruit te komen. ADD of niet, ERS of niet...maakt me nu niet zoveel uit, weet immers wat stabiliteit voor mij betekent en dat wil ik niet meer loslaten. Daarbij ken ik onderhand mijn valkuilen.
Heb daar ZELF veel invloed op, meer dan ik ooit heb kunnen denken door eindelijk eens rust in mezelf TOE TE LATEN en de juiste keuzes te maken. Hooggevoeligheid kan ook een PLUS betekenen!

Ik ben te benijden vanwege de vrijheid die ik daarin heb, wordt bijv. niet gedwongen (geen sollicitatieplicht) onzinnig of nutteloos werk te doen. Ik red het financieel wel en voel me 'thuis' bij mijn maatje....één die me van binnen en buiten kent en andersom

Yep, tis weer eens een epistel geworden. Hoop niet, dat jullie dit zien als het alleen met mezelf bezig zijn op het forum. Ben vooral IRL aanwezig en minder hier. Het gaat zoals het gaat.
Neemt niet weg dat ik begaan met jullie, ook al laat ik dat niet zo vaak meer blijken.
Moet met name aan Rudy en de anderen die met hun gezondheid kampen denken vandaag en de stoeiers met alcohol waarvan ik er 1 ben.
Ik heb daarover geen illusies, hoe goed het ook met me gaat van de alcohol zal ik af moeten blijven. Punt. Zo klaar als een klontje, heb het NIET nodig, heb mezelf in optima forma nodig.
Er is zoveel om voor te leven, uitdagingen genoeg.

Lieve mensen, dit was wel genoeg voor vanavond..oeps tis inmiddels nacht. Ga dit nu plaatsen voordat het foetsie uit mijn computer verdwijnt...lees daarna nog wel even de postings van deze dag. Nog iemand hier?

taalvoutjes