zondag 14 juni

[PEM]

@ Sandra, goed van je dat je de alcohol hebt weerstaan gisteravond op het terrasje. Ik denk dat ik nog wel een gremlin gevecht zou moeten doorstaan.

Mijn "boze bui" is bijna overgewaaid. Nog niet helemaal. Er is van alles gaande in dat koppie van me nu ik niet meer drink. Ik ben er op het moment ook erg onrustig en opstandig van. Ik wil van alles maar tegelijkertijd ook niets. Gevolg: er komt eigenlijk niets zinnigs uit mijn handen. Maar ik heb gisteren lekker gehuild en dat lucht ook wel op. Niet gedronken. Ik had eigenlijk ondanks de emoties geen trek kwam ik later op de avond achter.

Het zonnetje verdwijnt hier ook al langzaam. Balen, want ik heb net de was lekker buiten hangen.

[Houtje]

Dank jullie wel voor jullie goede wensen, de koorts hoort bij de Q-koorts, misschien heet het ook wel koorts omdat je zulke hoge koorts hebt? In van die pieken dan, van normaal tot bijna 40.

Caro, wat een toestand, nou heb je geen bed! Ik vind je tekening (zeg ik het goed) voor Lia echt fantastisch mooi. Het is ook zo'n vrouw met een drive. Ik heb haar zelf ook gesproken en het is heel bijzonder wat ze doet. Ik heb haar sieraden, de ketting en het armbandje voor de Borstkankerstichting indertijd meteen gekocht. Ik draag de ketting soms en het armbandje heel vaak.

[albertina]

Goedemorgen,

ik las het draadje van gisteren en ben er verdrietig van.
Waarom? Helaas ken ik het gevoel depressie maar al te goed.

Ik ken ook het gevoel wat Corinne zo mooi omschreef,
een levenslustig iemand die dan ernstig ziek wordt.
Dan vraag ik mij af, waarom hij of zij?
En mij overvalt dan ook het gevoel dat ik hun plaats zou willen innemen.

En, nee je krijgt geen kaartje bloemetje of medeleven.
Je moet je er maar overheen zetten.

Van de week heb ik na een half jaar geen contact te hebben gehad,
mijn zus weer gesproken.
Ook van haar kreeg ik te horen dat zij niet met mijn buien en nukken om kan gaan.
Wel benoemde ze dat het haar met anderen wel lukt, bij mij kan zij er niet mee omgaan.
Het is hard om te horen, ik zie mezelf helemaal niet als een nukkig persoon,
wel als iemand die haar grensen moet bewaken.
Een depressie doormaken is keihard werken, keihard werken om toch nog het
positieve uit het leven te halen.

Keihard werken om je grenzen te bepalen en leren hoe ermee te leven.
Lichamelijke ziekte is erg, toch is een depressie ook een ziekte, helaas niet
zichtbaar aan de buitenkant.
En zeker niet door iedereen begrepen.

Helaas!

[PEM]

Jemig, tas, ik kan me voorstellen dat je moet wennen aan het idee. Zo weet je dat ze erheen moet, je weet dat het beter is, je stelt je in op een datum wanneer het gaat gebeuren en dan ineens is het eerder. Dan wordt het moeilijk. Sterkte ermee.

[PEM]

Depressie, is idd een ontzichtbare en weinig begrepen ziekte.

@Albertina, misschien kan je zus er bij jou niet mee omgaan omdat het zo dichtbij is. Dat van anderen kan ze waarschijnlijk relativeren. Ze helpt daarbij en daarna kan ze haar eigen ding weer doen. Bij jou is dat anders. Je bent per slot van rekening haar zus. Dat is en band (en of je nou goed of slecht met elkaar kunt) die band is er. Dat maakt het voor haar waarschijnlijk erg moeilijk.

Liefs Pem

[Tatum]

Ik zou willen reageren op Hannah van gisteren.

Veel begrip, collega's melden zich bij mij ziek en dan heb ik ook wel eens van "was ik maar ziek, dan kon ik thuisblijven"

Toch als ik écht ziek word dan word ik niet blij.

Negatieve aandacht willen hebben.

Dát maakt down.


Vriend wilde ook negatieve aandacht. Ik heb het niet gegeven......

Heeft hem geleerd om niet zo te reageren.

[druppeltje]

Moet zeggen dat ik er (gelukkig) niet over mee kan praten over depressies want heb er geen last van. Voel me wel eens down maar dat is heel iets anders. Heb wel een collega gehad die er aan leed en moet eerlijk bekennen dat ik er soms doodmoe van werd. Zij zelf trouwens ook en ze merkte dat ze steeds meer gemeden werd op het werk in in prive. Vond dat heel triest want toen ze niet meer in staat was om te werken kwam ze in een heel klein kringetje terecht.

[tasseke]

Depressie.......

dat is één van de moeilijkste ziektes die er zijn.....
het begint met zo moe zijn, nergens fut of energie voor hebben, emoties die niet meer kloppen met de werkelijkheid, je verschuilen voor de moeilijkheden, niet meer weten hoe je moet reageren in de buitenwereld.

ik ben alles kwijtgeraakt door de depressie, eerst omdat ik agressief werd, niemand die mij begreep, later het opschuilen en nu weer omdat ik een "lastig" mens ben.
heb geen sociaal leven meer, geen vrienden, geen werk, totaal geen leuke dingen meer!

nu na 1,5 jaar heb ik de medicijnen weggegooid en ga me elke dag een klein stukje beter voelen, geef mijzelf de beroemde trap onder mijn r..t.
heb de hoop opgegeven op oude vrienden en kennissen, moet een nieuwe weg inslaan.

maar wat ben ik blijven hangen in het "oude", en wat heeft dat mij pijn gedaan, nog steeds eigenlijk!
negatieve aandacht? die staat synoniem voor depressie.
je bent toch vervelend voor de buitenwereld, misschien zelfs onbetrouwbaar.
weet je bij een duidelijke ziekte, die snel overgaat, is iedereen lief tegen je, doen de boodschappen, je wordt gebeld hoe het gaat, je krijgt een kaartje en bij een depressie.......
dan ben je een zeikerd of onbetrouwbaar, je hebt nukken en grillen en plotseling is er niemand meer die jou aardig vindt en de beroemde cirkel is weer rond.

voor mij persoonlijk begon het herstel met acceptatie.......

ik ben al mijn vrienden kwijt inclusief mijn broer....
weet je, ze zijn het eigenlijk nooit waard geweest om in mijn leven iets te betekenen, ik ben dus blij dat ik daar vanaf ben!
mijn werk? ook dat werd tijd voor vernieuwing....

ik ben nu rustig aan een nieuw leven aan het beginnen zonder alle slechte invloeden van vroeger..
tja het gaat langzaam maar ik ga gestaag door!

enne Hannah,
jij gaat ook langzaam maar ook jij komt er wel

[tasseke]

daar kan ik soms zo jaloers op worden

onnozelheid.......

wat lijkt het mij lekker om af en toe dom te zijn, niet kunnen begrijpen dat de wereld groter is dan je eigen gezinnetje en familie, niet weten dat er problemen en of ziektes kunnen bestaan....

tja dan realiseer ik mij.........

elk huis heeft zijn kruis!
soms lijkt het wel dat er bij de onnozele nooit iets rottigs gebeurd, alles gaat voor de wind en dan......
gaat het alsnog fout!
ik ben dan ook in de overtuiging dat elk mens moeilijke periodes in zijn of haar leven meemaakt. de een krijgt het dan jong en de ander ouder, tja dan wil ik niet meer ruilen.
moet ik het nog een keer meemaken???? nah..

[tasseke]

afscheid nemen?

weet je, we staan allemaal op het ladder der leven, het is stom om op hetzelfde sportje te blijven staan terwijl je omhoog moet!

tja, ook zij moet verder, ik kan haar hier wel houden maar daar is niemand bij gebaat ook zij moet verder leren en haar leven opbouwen.
en ach, ik realiseerde mij gisteren terdege dat ik er eigenlijk nooit meer van af zal komen ben alvast gepromoveerd tot peetoma en heb schoorvoetend toegezegd dat ik één keer per kwartaal wil oppassen!

ga even snel ingrijpen hier....
spreek jullie straks nog wel

[dhen]

Onnozel, die discussie van gisteren, Vie ??? tss wat je maar onnozel noemt. Floor; nou lekker
dan dat je zo'n niet begripvolle, veroordelende collega en partner bent.

Ik heb ruim 12 jaar geleden een ernstig ongeluk gehad en heb daardoor beperkingen die voor
de rest van m'n leven onoplosbaar/niet te genezen zijn. Ik ben ongeveer een anti-hypochonder
en verooordeel zelf mijn pijn, beperkingen en mijn ziek zijn. Verder raakte ik bijna alles kwijt;
uitstekende baan, bijna afgeronde studie, mogelijkheid om kinderen te nemen en collega's,
vrienden die er niet mee overweg konden; in een succesvolle carrière nastrevende omgeving
is een handicap nauwelijks een geaccepteerd iets. Mijn man is gebleven; sterker nog, het
ongeluk gebeurde 1 maand voor ons trouwen.

Toen ik na 7 jaar merkte dat ik in gr minder ziek was door een ander klimaat was mijn keus
snel gemaakt. De afgelopen jaren heb ik mij hier, naar verhouding erg goed gevoelt.
Echt gaan zuipen ben ik pas gaan doen na mijn ongeluk. Gestopt met drinken zo'n 4 maanden geleden.

Dat ging lekker; ik werd fitter, ik kon weer wat dingen die ik na mijn ongeluk niet meer kon.
Tot 2 weken geleden; ik heb me toch een pijnterugslag; ik word er gestoord van; ik kan er slecht
mee dealen en ik heb zwaar de neiging om weer aan de borrel te willen. Want de beloning van
fitter worden lijkt compleet weg.

Ik loop me rot te piekeren hoe dit in vredesnaam mogelijk is, ik heb de geweldige pijnstillers
uit nl niet meer en hier kan ik niet echt vinden wat ik nodig heb. Maar ik verzet me vooral;
ik wil die rotpijn niet meer, ik had m al jaren bijna niet meer en ik wil redelijk kunnen leven,
functioneren etc. Maar vooral waarom komt het nu terug??? Hoe kan dit??

Aandacht, begrip voor mijn handicap? Vergeet het maar. Alleen in nl van een huisarts en
een chirurg; volgens hem had ik een pijngrens van een bootwerker van 45; hetgeen een
compliment was, omdat ik volgens zijn fotoscans tegen het plafond moest zitten maar nauwelijks
een klacht uit. Ik werd meteen volgestopt met morfine. Maar aan de buitenkant zie ik er ook
normaal uit, misschien had ik liever iets zichtbaars gehad maar nog liever had ik
het helemaal niet gehad.

[PEM]

Dhendro

[albertina]

Dhendro,

ik heb even geen tekst.
Wel erg veel respect voor je openheid.

[Vie]

Dit is komisch: zit ik eindelijk in mijn huisje, begint het te gieten.
Leve het draadloze internet!

Rectificatie: ik heb met geen enkel woord beweerd dat een depressie iets onnozels is.
Zoals eerder al aangegeven, kan ik daar ruimschoots over meepraten en ik dank de hemel dat ik er niet veel last meer van heb. Het is de hel op aarde!

Met het woord onnozel bedoelde ik aan te geven dat het helemaal geen zin heeft om hier "ruzie" over te maken.

Ik heb alleen het onbegrip niet ervaren, zoals jullie dat beschrijven. Uiteraard zijn er mensen die zeggen: "ach wat, ik voel me ook wel eens down hoor". Maar er zijn zat mensen die het gevoel wèl kennen.
Ik heb in ieder geval in die depressie-jaren veel liefde en steun gekregen, ook al hielp me dat op dat moment niet zo.
Later wist ik wel wat lieve vrienden ik had, die er nu nog steeds zijn.

[tapas]

Dhendro, dat is lastig zeg, maar toch denk ik dat de pijn niet zozeer terugkomt omdat je gestopt bent met drinken
misschien wel omdat je geen goeie pijnstilling meer hebt?? Kan je daar iets mee? en sta je in Griekenland ook onder behandeling?
Het drinken is natuurlijk wel een manier geweest om er mee om te gaan, met de pijn.

Soms kan (medicinale) wiet ook voor pijnbestrijding zorgen

De vraag 'waarom' is vreselijk, en lost niks op, hebben ze mij moeten leren want ik wilde altijd overal het waarom van weten
de vraag 'hoe ga ik hier wat aan doen' kan je weer wel verder helpen.

het rotte is dat verzet juist tegengesteld kan werken,
rouwen en accepteren wat het moeilijkste is wat er is kan juist weer helend werken

maar dat is allemaal makkelijk praten want ik heb jouw pijn niet!!!!

Ik kan je alleen maar heel veel sterkte toewensen!!
en een knuffel geven.

[Tatum]

Ik bedoelde het serieus, niet om over een ander heen te vallen.

Zal me niet meer in discussies mengen. Niet meer schrijven.

Opnieuw een vraag om negatieve aandacht.

Sorrie voor iedereen die ik gekwetst heb.

[sailor]

vie hoezo verdraaid laat wakker? ik was al dik een uur aan het werk! eerst fijn gedoest,toen de paardenstal uitgemest,briljante volgorde! maar ja ik krijg voor het ontbijt ook geen cup a soup maar een cupje bayer en dat geeft heel andere effecten!
uiteraard waren alle voerbakken leeg dus sjouwen met zakken,nog een kip die te dunne eieren legt dus het hele nest moeten verschonen gedver,als ik de dader ontdek is het gelijk kippensoep op het menu!
het is nu 11.45 en ik ben volkomen op en eigenlijk is het de perfecte dag om je buxus te snoeien! a) het is nog niet de langste dag,krijgt die nog een groeispurtje het is bewolkt,dan krijg je geen bruinverbrande randjes aan de blaadjes!
hoe bestel je "het boek" eigenlijk???

[albertina]

Floor,

ik kan het niet nalaten te reageren.
Hoe vaak heb je al niet te kennen gegeven niet meer te schrijven?

Je herkent bij jezelf je vraag om negatieve aandacht.
Doe er iets mee, houd op jezelf in een slachtofferrol te plaatsen.

Daar is niemand bij gebaat, jijzelf al helemaal niet

Schrijf of schrijf niet.
Maar kom niet steeds aan met hetzelfde verhaal.

[Hermie]

Goedemiddag, ik ben nu net een half uurtje weer in het land der levenden. Tsjonge da's lang geleden dat ik bijna 12 uur achtereen heb geslapen. Ga nu eerst eens een en ander teruglezen.

[tapas]

Floor, reageer alsjeblieft volwassen ipv gekrenkt het forum weer te verlaten omdat niemand je begrijpt.
Leg uit wat je bedoeld

Ik denk dat je bedoeld dat als je ziek bent jij dat niet fijn vind en dat dat voelt als negatieve aandacht vragen? maar kan er ook naast zitten en dat je probeert om als je vriend ziek is zijn negatieve aandacht niet wilt belonen? dus dat ie niet als een zielig vogeltje mag klagen over alles? niks mis mee toch!!

De zon gaat hier schijnen, ook de westenwind trekt aan waardoor het wat kouder aanvoelt
De keuken is schoon, boven is het schoon, nu de huiskamer nog en er heerst hier weer orde en netheid!!!!

[HenkT]

goeiemiddag allen vroeger kwam ik wel in ehmmmm krabbedijke Dar woonde je daar, daar was ook wel een strandje

valt niet op dat ik de hele discussie oversla he

[joann]

Deze Dar

hmm, de link werkt niet, maar het is een nummer van maggie mc Neal, ik wil terug naar de kust

opnieuw geprobeerd, hopelijk doet ie het nu wel

[joann]

Ik heb het overnieuw gedaan Dar, nu doet de link het wel!!!

[HenkT]

luister when you're gone maar es met je oortjes in

[HenkT]

krabbedijke ligt aan de weg van ehm bergen op zoom naar vlissingen

deze dan maar even ne me quitte pas