maandag 3 augustus

[Soothe]

Rapilos, een jaar droog.
Maanden rijgen zich aan elkaar, en dan een vol jaar bereikt.
Ik weet nog het aparte gevoel van een vol jaar droog.

Dus hoppa, op naar het tweede jaar.
Het moet lukken.

Groet en sterkte van Soothe.

[tasseke]

heb net gebeld voor het officiele rapport!

had een afspraak voor de bespreking van de uitslag, daaropvolgend een afrondingsgesprek van de resotherapie (al twee maanden terug), daarna een bespreking met een stagiare overdat rapport, de dag daarna een bespreking over datzelfde rapport mbt tot de vervolgtherapie en vrijdag een intake over datzelfde rapport bij een tussen persoon!

snap jij dat nog?

ik gevraagd of ze dat rapport kunnen opsturen, ik ga zelf wel op zoek naar een geschikte therapie!
allemaal gel@l op niets af om vervolgens tot de conclusie te komen dat ik mijzelf moet aanmelden bij een andere organisatie.

zit uberhaupt te denken om helemaal te stoppen met therapie, ben nu ruim een jaar bezig en heb het gevoel dat ik van kastje naar de muur wordt gestuurd.
krijg tig diagnoses met de nadrukkelijke boodschap dat ik door mijn dubbele diagnose eigenlijk onbehandelbaar ben.

Volgens mij kan ik gewoon beter een baan zoeken! dan heb ik rust en regelmaat en nog geld bovendien!

[Ziza]

Rapilos gefeliciteerd !! Harstikke goed !! Een jaar is echt lang.

-----------------------------------------------------------------------------------


When you relate to the past, you relate to no one or any thing.
You are literally talking to yourself. No one else is listening.
You have already heard all you have to say about that, so,
let go.

-- Larry James

------------------------------------------------------------------------------------

[CPAS]

Hoi en goeie morgen allemaal.

Eerst en vooral RAPILOS GEFELICITEERD! 1 jaar! Nu gaan voor het volgende en het volgende en het volgende enzovoort.

Voor mij is het (weer) vandaag de eerste rookvrije dag.
Vandaag is ook de dag dat de stucadoor komt (rond 12.00) voor de voorbewerking van plafond en muren.
En zo meteen ga ik aan de slag met mijn computer. Man vond nog een oude ubuntu schijf en die ga ik dan maar gebruiken.
En natuurlijk nog een tweetal wassen vouwen en opbergen.
Verder heb ik niets op mijn agenda staan voor vandaag.

Ik wens jullie een hele fijne dag.

[Sara]

Hey Tas,

Dat lijkt me allemaal een beetje dubbelop zo. Om te beginnen zou ik dat gesprek met de stagiaire maar schrappen, da's alleen maar goed voor haar/hem. En kunnen ze die rapportbesprekingen niet combineren? Lijkt me logisch wanneer je een uitslag bespreekt je het ook koppelt aan het vervolg!?
Probeer je kop niet gek te laten maken, eis waar je recht op hebt en laat niet met je sollen.
(haha moet je horen wie dat zegt, ben helemaal geen durfal).

Succes, hou 't koppie koel/cool

[druppeltje]

Rapilos ook van mij de welgemeende felicitaties. Vind het erg knap gezien je situatie dat je toch niet uitgegleden bent. Wens je veel kracht die vol te houden. :present:

Fibo dat heb je mooi gedaan met dat hart in het midden.

Suffie jij ook gefeliciteerd met je week droog staan. Is heel wat hoor zo'n eerste week.

Caro wat een prachtig en ontroerend verhaal.

Hier is alls kits, letterlijk en figuurlijk hahaha

[Rudy]

Rapilos van harte gefeliciteerd met je eerste jaar zonder drank.
Chapeau, maak er een feest van vandaag.

[Rudy]

Lieve mensen vandaag niet bijgelezen.
Wel vannacht wegens slapeloosheid het eind van de draad gevolgd van gisteren.
Veel herkenning.
Wat mij deed denken aan mijn eigen moeder, inmiddels overleden.
Aan de emotionele gijzeling, haar leven aan mij opgedrongen.
Bang voor alles geworden, bang voor de dood en daardoor niet van het leven kunnen genieten.
De projectie van angst, minderwaardigheid en zelfmedelijden, van haar op mij bedekt met een laag negativiteit.

Alles nog eens beschreven in onderstaand verhaal, zij het in een ander situatie.
Maar wel vergelijkbaaar.
En dat wilde ik jullie niet onthouden.

Innerlijke vrijheid is denk ik je los maken van het juk, de verouderde normen en waarden opgelegd door ouders.
Het is de moeite waard hier naar te kijken, vermits je er last van hebt.
Het opent deuren die voorheen gesloten bleven.
De ruimte die ontstaan is immens groot.
Ineens ontstaat er ruimte voor geluk en liefde, vertrouwen en veiligheid.
De drank, de zucht, de gremlins verdwijnen naar de achtergrond.
Een nieuw leven biedt zich aan.

Onderstaand verhaal heb ik zaterdag gelezen in de Telegraaf, ontroerend en waar.



EINDELIJK BEVRIJD VAN MIJN MOEDER'



"Door trouw aan mijn moeder te blijven. heb ik nooit de kans gehad op een eigen leven. Zij kwam altijd op de eerste plaats. En hoe vaak ze mij ook sloeg, mishandelde en vernederde en hoe boos
ik ook op haar was. zij kwam altijd op de eerste plaats. De behoeften die ik als kind had: warmte. veiligheid liefde. aandacht, werden door mijn moeder volledig opzij geschoven. De enige emoties die ik kende waren onveiligheid en angst. Een angst die altijd aanwezig was. vierentwintig uur per dag. Een onveiligheid die ik nu na zoveel jaren nog steeds niet onder woorden kan brengen. Maar na bijna zestig jaar ben ik uit haar gevangenis haar concentratiekamp gestapt. Haar verleden maar ook dat van mij, kleeft aan mijn huid.
'Ik zat verstrikt in haar web van haat, boosheid, pijn en verdriet'
Onafwasbaar, onoplosbaar, niet zichtbaar, maar altijd aanwezig, elk moment van
de dag. Zoals het nummer dat op haar linkeronderarm was getatoeëerd. Ik wilde zo graag van haar loskomen, op eigen benen staan en een eigen leven leiden, maar het leek wel of duizenden draden mij gevangen hielden. Alsof ik verstrikt zat in haar web gesponnen van haat, boosheid, pijn en verdriet. Haar verleden was mijn heden en mijn toekomst. Haar zelfbeeld van niets-zijn was ook het mijne geworden. Een zelfbeeld zonder eigenwaarde, want dat was vernietigd in het concentratiekamp en vervolgens door haar met dezelfde vernietigende kracht. Een kracht waar tegen ik niet was opgewassen.
Daar begon het gevecht dat ik moest winnen,


omdat het tijd was om nu eindelijk mijn eigen leven te gaan leiden buiten het concentratiekamp. Een kamp waarin zij ooit ongewild en zonder keuze was beland en waarin zij mij, zonder het zelf te willen. ook had gestopt. Ze dwong me te beleven. wat zij ooit had beleefd. Maar kon ik haar dat verwijten? Zij had geen keus gehad
en net als ik, geen kans om daaruit te ontsnappen. Kon ik haar iets verwijten terwijl ze zelf geen leven heeft gehad zoals zij zich dat als jong meisje misschien had voorgesteld?
Het antwoord is 'nee': ook zij had geen keus. De gruwelijkheden die haar zijn aangedaan zijn onvergetelijk. Ze zijn te waanzinnig om ooit verwerkt te worden tot iets wat een gewoon mens kan begrijpen.

Maar na bijna zestig jaar samen met haar in datzelfde kamp te hebben gezeten.
ben ik eruit.
Eindelijk ben ik los gekomen uit dit web van waanzin.
Ze is en blijf: mijn moeder, dat zal nooit veranderen, maar het was tijd om de navelstreng door te knippen die onlosmakelijk verbonden was met haat, vernedering, vernietigingsdrang en pijn. gevoed door mensen die haar om onverklaarbare redenen haatte, zoals zij ook mij haatte.
Ik heb mezelf losgeknipt en ben niet langer slachtoffer van haar enorme woede op het leven.
Ik ben losgekomen om te zijn wie ik ben
Een vrouw met een verleden, een heden en een toekomst. Een vrouw die op eigen benen staat en haar leven eindelijk gaat invullen zoals zij dat zelf wil.
Een vrouw die met een glimlach de wereld opnieuw gaat ontdekken buiten het kamp waar ik al die jaren samen met haar heb gezeten
Dag mama. rust zacht.


In VROUW verteld blijven de inzenders anoniem. Wilt u ook Uil' verhaal delen? Mail of schrijf de redactie.
redactie.vrouw@ttg.nl

[Rudy]

Op de valreep suffertje feliciteren.
Van harte gefeliciteerd met jou eerste week.
Het begin is er.
dag per dag.

[Rudy]

Goedemiddag Kirk

[Rudy]

Ik ben weg, lekker buiten.
Snoeien in de tuin.
Tot een volgende maar weer.

[Vie]

Wat een aangrijpend, afschuwelijk verhaal Rudy.
Ik kan maar 1 ding denken: gelukkig bestaan er ook zelfstandige, lieve moeders die nooit hun kinderen op zouden zadelen met wat hen is overkomen. (Zo eentje had ik er.)
Ik bedoel niets te bagatelliseren, maar er iets positiefs tegenover te stellen.
Je komt er natuurlijk nooit helemaal onderuit, de invloed van je ouders.
In ieder geval begin ik steeds meer de positieve dingen te zien die ik van ze heb meegekregen.
En voor de rest om te zien in begrip en mildheid.

[Rudy]

vraagje, zijn er meer mensen die de berichten van het forum naar het opgegeven email-adres niet meer krijgen door gestuurd.

Een paar keer na gevraagd bij de moderator, maar geen antwoord terug gehad.

[Vie]

Hihi, je moet er toch niet aan denken dat je al die berichten in je mail krijgt.... of misschien bedoel je dat niet Rudy?

Ik ben inmiddels in Rotterdam beland maar blijf binnen want er komt waarschijnlijk een pakje met de post.

[Soothe]

Rudy,

Hoi Rudy, ik snap je niet helemaal.
Als je de berichten in je E- mail wilt. ( Bedoel je dat?)
Dan aanmelden voor de discussie.
Rechtsonder, links naast het gele sterretje.

Dat zou moeten werken.

[druppeltje]

Rudy wat een vreselijk emotioneel stuk. Voor mij absoluut niet herkenbaar maar wel heel aangrijpend.

Integendeel zelfs want vond haar meer zus al moeder. Kan ook wel want ze was 19 toen mijn broer geboren werd en 22 toen ik kwam. Zwaar protestants opgevoed dus toen ze de vrijheid had ging ze daar van genieten, alleen had ze inmiddels wel 2 kinderen die ze overal meer naar toe nam hahaha.

Wat mij pijn heeft gedaan is dat ze op haar 68e te horen kreeg dat ze longkanker had en nog maar ongeveer 2 jaar zou leven. Ik wist wel beter als oncologie verpleegkundige want dat zou ze nooit redden. Helaas kreeg ik gelijk want na 3 weken (!!!!) stierf ze al. Ben die weken bij haar geweest en heb ook haar handen vast gehouden. Voorgelezen en voor haar gezongen maar vooral gezegd dat ze een hele lieve moeder is geweest en de leuke herinneringen opgehaald. Dit maakte haar heel rustig.

Binnen een jaar vond ik mijn man dood en ben toen druppeljte geworden.

De dood komt toch altijd nog onverwacht ook al zie je hem aan komen. De angst voor het onbekende zal er altijd zijn maar liefde kan veel verlichting geven voor degene die moet gaan of aan het overgaan is.

[Soothe]

Velen wegen leiden naar Rome, nietwaar Dar.

[Vie]

Ik heb tot mijn zesde bij mijn ouders gewoond. Daarna hebben ze mij "uitbesteed" en bracht ik de schoolvakanties afwisselend bij mijn moeder en vader door.
Dat heeft een paar jaar kwaad bloed bij me gezet, voelde me knap in de steek gelaten terwijl mijn drie oudere halfzussen wel permanent bij mijn vader mochten wonen.
Ik begrijp nu veel beter hun drijfveren en ben over het algemeen blij met de eigenschappen die ik van ze heb meegekregen.

Ja dat wordt een heel leuk pakje Dar, als het vanmiddag komt (en anders morgen.)
Leuke post is altijd een feestje.

[Rudy]

Soothe, als je ongelogd staat kun je je rechts boven aanmelden voor de discussie van de dag.

waarna alle berichten naar het ingevulde email-adres bij je eigen PROFIEL worden door gestuurd.

dat bedoel ik.

sinds een aantal dagen werkt die service niet meer.

[Vie]

Rudy dat komt omdat je dan ongelogd staat... ik zit je maar te plagen hoor, alsof ik zelf nooit een tiebvaud maak.
Ik had nog nooit van die service iets gemerkt. En wat niet weet....

[druppeltje]

Dar is heel herkenbaar vanuit mijn werk. Sommige mensen willen niet sterven als er een dierbare bij is omdat ze dat diegene niet aan willen doen als ze hun laatste adem uitblazen. Heb het heel vaak meegemaakt dat ze dan juist een geniepig moment kiezen om te gaan. Vond de dood van mijn man ook geniepig maar mss heeft hij me willen sparen dat ik hem niet hoeven zien sterven. Je weet het niet he maar vlak voor hun sterven zijn ze heel helder dus ze gaan zoals het hun het beste lijkt. Mijn moeder heeft het me wel laten zien. Dacht dat ze in coma was maar opeens kwam ze recht overeind, wees met haar hand naar voren, pakte mijn handen en stopte met ademen.

[Soothe]

Rudy, dat bedoel ik ook.
Je krijgt dan steeds een E- mail, toch?
Spooky:) het zou moeten werken.

Even gechecked!!
Bij mij is het niet aanklikbaar!
Maar wat Dar zegt, je kan ook in het andwoordscherm aanvinken.
Probeer dat is.

Groet.

[Vie]

Spud ben je gisteravond nog met veel eten op in een gevaarlijke attractie gegaan?

[druppeltje]

Ja he Spud dat vond ik ook al, erg mooi, maja Rapilos is erg speciaal.

Zie nog geen kots op het scherm dus het gaat wel met je?

[Vie]

Dar ik snap waarom jij Geldoff een lekker ding vindt. Dat heb ik zelf trouwens met de zanger van REM met zijn wat strenge, strakke kop.

Kirky, hoop dat je velletje straks prettiger om je heen zit.

Spud het is wel een zwaar onderwerp, maar niks mis mee toch om het er over te hebben?

Ik ben zelf niet bang voor doodgaan, omdat ik niet geloof dat het dan afgelopen is. Dat is iets dat in me zit, een overtuiging dat er nog meer gaat gebeuren, dat de ziel oneindig is.
Waar ik wel bang voor ben is hulpeloos, afhankelijk worden.
Dat is misschien niet zo gek, want ik lijk ontzettend op mijn vader, die een paar jaar voor zijn dood, een herseninfarct kreeg. Hij was Neerlandicus en raakte met dat infarct zijn taalvermogen grotendeels kwijt.
Ik heb gezien hoe hij daar onder leed. Zijn vermogen om zich uit te drukken was voor hem een manier van (over)leven en zich waardevol voelen.
Ook het plotselinge van een infarct beangstigt mij.

Gelukkig kan ik daar goed over met mijn zus praten, die dezelfde 'gekte" heeft wat dat betreft.