Zaterdag 8 Augustus

[Vie]

Ziza jij zat zelf met een ziek kindje waardoor jullie niet naar het vakantie-adres konden gaan.
Gaat het nu wel weer een beetje?

Het is denk ik niet aan ons om een ander zo streng toe te spreken. Tuurlijk is dat alleen maar betrokkenheid. Maar hebben we niet allemaal "stomme" dingen gedaan. Nou ja dat is een beetje mijn insteek momenteel, meer kijken naar de pijn die ergens achter zit. En ik heb uit pijn, en uit verdediging ook wel eens dingen gezegd... nou ja.

Verder heb allerlei klussen gedaan, dat gaat lekker door.

Noa, dat is zo waar, als je beter kan moet je beter doen. Ik denk dat mijn lief het wel leuk vindt, met mijn vriendin op stap, een beetje spannend. Dat zou ik zelf ook vinden.

Haha, zo grappig, dat je zonder sleutel de deur uit ging. Stupity girly, dat DOE je toch niet!
Dat heb ik zelf wel eens gedaan, en daar stond ik zonder sleutel voor mijn deur. Wat er toen gebeurde zullen we maar niet in de boeken optekenen.
Beterschap trouwens.

[Houtje]

Goedemorgen iedereen,

Hier ook keurig in het ritme. Is beter voor me. 23 uur erin, uurtje lezen of puzzelen en dan slapen en 8 uur eruit.
Mijn kids zijn 10 dagen met hun vader op vakantie, maar toch probeer ik het erin te houden.
En hier ook een grote berg strijk, het was de afgelopen dagen té warm, dus vanavond.
Het loopt niet weg!

Suf,

Ik hoop dat je behalve het forum ook nog andere begeleiding/therapie hebt.
Ik kan je de Internettherapie van Tactus van harte aanraden.
Gratis, anoniem, en bijzonder goed om je "drink" en "trek"-momenten en achterliggende emoties in beeld te krijgen.
Je zegt dat je keihard werkt, daarvoor respect.
Maar ik vind het nog steeds jammer dat ik pas de moed en kracht heb gevonden ná mijn echtscheiding om te stoppen met drinken.
Ik ben in 2003 gescheiden, mijn kids waren toen 5 en 7 jaar.
Ik heb mijn ex allerlei zaken verweten, die ik nu 1. door het niet-drinken 2. door verloop van de tijd ;
niet meer zo zwart-wit zie.
Ik wist, (zoals Ziza ook zegt) ook precies hoe het aan hem lag.
Alle fouten die hij maakte, werden door mij uitvergroot, en mijn eigen fouten werden door mij weggepraat.
Pas nu ik een lange(re?) periode niet meer drink, heb ik het inzicht gekregen dat er veel,
heel veel niet klopte aan het beeld dat ik de lucht in slingerde.
Dat is jammer, voor ons beiden, maar vooral voor onze kinderen.
Niet dat ik anders niet was gescheiden, maar dan was het anders gelopen. En je weet nooit hoe.
En dat vind ik jammer en verwijt ik mezelf, dat ik dat indertijd niet helder heb willen zien.

p.s. je hebt een mooie omgangsregeling! Maak er goed gebruik van en bied je kinderen het vertrouwen dat ze verdienen. Je zult er nooit spijt van hebben.

[An]

Ik vind het nog steeds heel moeilijk en soms nauwelijks verteerbaar om
onder ogen te zien wat mijn aandeel is in alle toestanden in mijn huwelijk.
Ook als ik niet drink blijf ik die alcoholist.
Mijn humeur, gedrag en wensen zijn soms nog steeds 'onder invloed'.
Ook in de tijd dat ik compleet op nul stond.
Ik zeg dit niet graag over mezelf en krijg er de kriebels van.
Maar als ik heel, heel eerlijk ben, dan weet ik dat die rot
drank heel subtiel soms zeer dominant aanwezig is.
Alleen al het feit dat ik b.v. niet mee uit wil, omdat
ik niet wil drinken.
Misschien moet ik het anders formuleren.
Ik heb een handicap en dat heeft invloed op het hele gezinsleven.
Dus ook in je huwelijk.

Het is gemakkelijker om naar de ander te wijzen dan naar jezelf.
Hoe meer rust ik nu krijg en hoe meer ik bij mezelf kom
zie ik ook weer mijn aandeel.
Daar word ik niet blij van, maar ook niet al te verdrietig.
Want alleen wat bij mij ligt kan ik veranderen.
Een ander kan ik niet veranderen.

[Houtje]

Nog even:

De verhouding met mijn ex is nu stukken verbeterd. Ik heb ook een gesprek met hem gehad,
waarin ik hem verteld heb dat ik spijt heb van mijn drank-gedrag. Dat was een open gesprek en we kunnen nu meer dingen samen doen voor onze kinderen.

Kon ik hem eerst niet luchten of zien (en dat vergrootte ik dan zelf uit door mijn drankgedrag),
nu komt hij wel eens eten, de kinderen vinden dat heerlijk. Laatst was hij bij de musical van groep 8
van mijn dochter, en kwam eten. We gingen echt met zijn vieren naar school toe. Dat alles is pure winst.

[An]

Vanavond ga ik trouwens uit eten.
En ik ga niet drinken.
Dat voelt goed.
Ik heb er zin in.

[Houtje]

An,

Dat zeg je mooi (ik was ondertussen ook aan t schrijven dus las t niet).
Het blijft aanwezig, zo niet in het heden dan wel in het verleden.

Ik zie ook mijn eigen aandeel, en de kunst is om daar, tja, "vrede" met te sluiten?

[An]

Houtje: dat heb je mooi geschreven! en geweldig hoe jullie nu met elkaar om kunnen gaan.
Zo ontzettend belangrijk voor de kinderen.
Zit je een beetje alleen te zijn???
Heb je nog plannen?

[Houtje]

Suf,

Ik weet niet of je dit nog leest. Maar als je zo hard aan het knokken bent, en echt werk maakt van
een drankvrij beter leven, dan past de naam "Suffertje" niet zo goed meer, toch?

[albertina]

Ik vind het knap dat jullie zo goed naar jezelf kijken en er lering
uit trekken.
En vooral dat de regelingen met de kinderen goed gaan.
Die hebben er ook last van.
Suf, zet 'm op, genoeg ervaringsdekundigen om je hier
te steunen.

[An]

Houtje: haha, we schreven tegelijk.
Ja dat zeg je (weer) mooi.
Er vrede mee sluiten, ik denk dat ik daar een beetje mee bezig ben.
Vrede sluiten met mezelf, de situatie.
Vrede met het verleden, afscheid nemen en echt loslaten.
De afgelopen twee jaar waren emotioneel zwaar.
De bom ontplofte absoluut vorige maand en dat heeft zo moeten zijn.
Hierdoor heb ik meer afstand kunnen nemen van mijn man, letterlijk en figuurlijk.
Vrede hebben met het feit dat het niet is zoals je zou wensen dat het is.
Vrede ermee hebben dat die ander compleet anders is.
Vrede hebben met het feit dat ik hier niet weg kan of zou willen......

[Vie]

Houtje en An, ik prijs mijn gesternte dat ik geen kinderen heb gekregen. Omigod, wat zou ik die een pijn hebben gedaan.
De realiteit van de eigen verantwoording komt pas de laatste jaren bij me binnen.
Ik denk dat er een of andere hogere IK heeft gezegd: kinderen moet jij maar niet krijgen, daar ben je niet aan toe.

En dat is absoluut geen veroordeling van jullie hoor, want ik geloof zo dat je toch wel je best doet om het goed te doen, ook als je drinkt of dronk. In jullie geval zeker voltooid verleden tijd.

Houtje ik heb vooral aan jou een vraag. Je bent steeds zo druk bezig om het nu goed te maken, wat je vroeger "fout" hebt gedaan in jouw ogen.
Heb jij ooit wel eens het idee dat je helemaal goed bent zoals je nu bent tegenover je kinderen? Dat je niet meer hoeft te compenseren, bedoel ik.

[Suffertje]

Vie, dank je wel, maar ik heb er veel aan hoor. Het is natuurlijk moeilijk om jullie het juiste gevoel te geven van de situatie, omdat woorden op papier anders over komenzonder beeld en intonatie, daarnaast vertel ik weinig details over waar het aan scheelt bij mijn partner (vwb haar onredelijkheden in het verleden) en bovendien ken je het verhaal alleen van mijn kant.
Niettemin heb ik die (strenge) aanpak nodig om mij goed bewust te maken van mijn aandeel. Veelal hoor ik geen nieuwe dingen, maar ik moet dingen vaker aanhoren en van meerdere kanten om goed te beseffen waar ik te kort schoot. Ik kan er tegen en heb er zelf om gevraagd. Zelf ben ik ook geen zachte heelmeester......

En Houtje, jouw verhaal is ook mooi en daarvoor ook dank. Heel herkenbaar, want dat uitvergroten wordt ook veel gedaan door mijn partner. Soms is bij haar vaak altijd en af en toe niet is gelijk nooit. Veel dingen worden opgeblazen, maar ach.
Wel vind ik het erg jammer dat zij van haar kant naar de buitenwereld alles erg eenzijdig vertelt. Ik spreek soms mensen uit onze omgeving die nu alleen mijn onredelijkheden kennen omdat ze niets verteld heeft over mijn kritieken naar haar.

Hoe dan ook wil ik alle mensen vandaag weer bedanken voor hun input. Vind ze zeer waardevol.

[Houtje]

An,
dank je wel. Ik vind het nog steeds moeilijk om dat soort dingen "goed" weer te geven.
Het gaat zo om die hele diepe gevoelens, en dan zijn letters zo beperkt.

Ja, ik red het stukken beter dan bv. een paar jaar geleden. Ik heb het echt moeten leren,
de kids zijn het hele jaar hier, en korte weekends bij hun vader (je weet wel, door de sporten
die ze ook bij mij doen op zaterdag).
Maar ook dát leer ik steeds beter. Ik leef eigenlijk (ook in de weekends) heel saai, maar het
bevalt me wel. De waanzinnige hoogtepunten met drank ben ik kwijt, maar gelukkig ook de
afschuwelijke dieptepunten.
Ik heb het gevoel dat ik nog steeds (bijna 4 jaar verder) aan het "genezen" ben en ben wéér
verbaasd over de vooruitgang die ik bv. het afgelopen halfjaar gemaakt heb.
Van de week belde ik mijn fysio om te komen sporten (spontaan, ikzelf) ze sprong een gat in
de lucht. Ik heb haar verteld (een schát van een mens, meisje eigenlijk, maar zó invoelen en lief),
dat ik inmiddels wéét hoe het me goed doet, die regelmaat van elke week sporten, maar dat dat
méér dan een jaar heeft geduurd. Vroeger moest ze mij bellen, nu bel ik háár. Voelt lekker.

Ik heb géén spectaculaire plannen. Dit weekend een afspraak, vanavond lekker TV en strijken.
Morgen koken voor de afspraak (heerlijk).
Van de week komen mijn vriendinnen die ik in 2005 notabene hier heb leren kennen en met wie ik
al jaren een hecht groepje ben gaan vormen.

En mijn administratie schreeuwt om een lange dag aandacht, maar is wel fijn als het weer gedaan is.

Niets spectaculairs dus. Maar er zullen vast nog wel leuke dingen komen hoor.

[Suffertje]

Oh ja, Houtje,

Ik heb relatietherapie (maar partner heeft afgehaakt)
Psycholoog
Huisarts
Online behandeling (ADB) voor alcohol
AA club
ADB forum
Naltrexon (gestopt wegens dubieuze vermoeidheid)
Refusal
B1 vitamine

als hulpmiddelen.
Ook een paar enorme uitlaatkleppen aan mijn 3 zussen en een paar (beste) vrienden.

Veel wel he, maar dit is mijn eerste serieuze stoppoging en wil geen middel onberoerd laten als het mij kan helpen.

Suffertje

[albertina]

Een romatisch gebeuren,

zoals jullie weten leeft mijn moeder niet meer.
2 jaar geleden is de beste vriend van mijn vader overleden.
Mijn moeder zijn vrouw hij en mij pa hebben een vriendschap
van 50 jaar gehad.
Nu gaat mijn vader morgen met de vrouw van zijn overleden viend
uit eten, ik had al eens meer in de gaten dat ze elkaar zeer graag mogen,
ik denk zelf meer dan dat..
In elk geval vind ik het erg leuk, voor beiden, trouwens
een goede vriendschap op die leeftijd, wat wil je nog meer?

[NoaduBois]

Heel goed suffertje, ik vind dat je vastbesloten overkomt, en volgens mij realiseer je je in elk geval goed wat er speelt, dat is de eerste belangrijke stap. Keep it up!

[Houtje]

Suf,

Is niks teveel. Iedere hulpverlener of hulpmiddel heeft een andere input.
Het klinkt me niet verkeerd in de oren (maar wie ben ik?).
Een mix van deskundigheid (professioneel) en zelfhulpgroepjes zoals hier vind ik zelf erg heilzaam.
Je bent voor mij geen Suffertje meer!

Vie,

Je stelt een hele moeilijke vraag. Niet dat ik die niet wil beantwoorden, maar ik kan het antwoord
eigenlijk helemaal niet goed geven, omdat het ook te maken heeft met mijn persoonlijkheid
en de karaktervorming (en mijn psyche) waarvan ik zelf niet naadloos kan zeggen:
punt 1 t/m 49 komen van mezelf, en 50 t/m 99 door de scheiding (zoiets).
Ik krijg langzaam het gevoel, vooral bij mijn oudste, die zich al aan het "losweken" is zeg maar,
dat hoe méér ze dat doen, dat losweken, hoe meer ik ze kan laten gaan, dat het "goed" is zó.
Maar élke dag word ik geconfronteerd met de scheiding, of ik nou wil of niet. En het blijft een wond.
Niet een wond van schuldgevoel, maar van "het is er nu eenmaal". De wond wordt minder diep, maar
er komt een litteken, een korstje, en dat blijf je voelen als je er overheen wrijft. En dat doe je elke dag.
Ik moet er over nadenken, maar dat mag wel hè?

* woordje vergeten

[Houtje]

Ik houd trouwens wel van dit soort "gesprekken" het maakt de raderen in je hersens los.

[Houtje]

Wat ik me wél realiseer (ik zit erover na te denken natuurlijk) is dat mijn schuldgevoel
veel minder groot is, nu ik de "uitdaging" van de opvoeding en het begeleiden naar het groter worden
van mijn kinderen áánga zonder drank.

Door die rottige drank had ik véél meer schuldgevoel, omdat je donders goed weet, dat je een
aantal uren per dag eigenlijk niet goed jezelf bent. Je bent niet eerlijk naar anderen, en zeker niet
naar je kinderen.
Je weet wel, urenlang ouweh**ren aan de foon, mailen, met mensen kletsen en jezelf oh zo interessant
vinden... (au)...dat soort dingen.
Soms niet eens meer weten of ze nou al naar bed zijn of niet (dat vergeet ik nu ook wel eens, maar dat
is anders, omdat ik soms eerder naar bed ga dan mijn kids hihi).

En ik heb het gevoel dat dat nog steeds aan het genezen is, dus óók dat schuldgevoel is aan het genezen.
En ik heb méér schuldgevoel over de drank dan over de scheiding eigenlijk (realiseer ik me nu ik het aan
het schrijven ben).

[Houtje]

Halloooo?????????? (echo, echooooo, echooooooooooo) .

[Houtje]

Hallo Kirky.

Hier ook weinig nieuws, alleen onder de zon nog steeds geen regen, en dat is jammer voor de tuin.

[Suffertje]

Het is rustig hier op het werk en lees (nog) wat aandachtsvoller alle berichten van jullie. Het onderwerp leent zich natuurlijk, maar ik begrijp nu dat er op scheidingsgebied aardig wat ervaringsdeskundigen zijn hier.....
Waaronder ook een aantal recentere ?

Ben benieuwd in welke mate overal bij julliede alcohol parten heeft gespeeld.

Eigenlijk denk ik dat de alcohol in mijn geval mijn geest en lichaam zodanig heeft verslapt dat ik daarvan lui werd en moeite heb gehad om de juiste hoeveelheid aandacht te geven en dingen te ondernemen. Het werd steeds minder.
Of alcohol ansich ook een probleem was weet ik niet, want mijn partner heeft me ook leren kennen destijds als een bovengemiddeld drinker en heeft jaren kratjes bier voor me gekocht en nooit problemen mee gehad.
Op 1x blackout en ziekenhuis na, toen kwam ook gelijk de kritiek op alcohol. Was okt 2007.

[Vie]

Dank je Houtje voor het antwoord, ik wist wel dat jij je hersens graag laat kraken.
(Hmm, seablue en een luchtje... hihi, je weet waarover ik het heb.)

Misschien was ik wel een heel ander mens geweest als ik kinderen had gehad. Waarschijnlijk, zelfs.
Eigenlijk zijn mensen, kinderen, zo sterk dat ze toch wel hun eigen weg vinden, en bijna iedereen heeft wel wat pijn van vroeger meegekregen.
Ik vind het nu fijn om de kleinkinderen van mijn lief te hebben, daar kan ik onbevangen tegenover staan.

Mijn persoonlijke vraag is dan: ik vlinder al mijn hele leven. Als het me te moeilijk wordt, weet ik er altijd wel een grappige draai aan te geven. Er wordt me ook ontzettend veel vergeven.
Wat mij dus bezighoudt is: zou ik dat niet eens een keertje anders gaan doen, want ik ben er niet echt tevreden mee. Blijkbaar heb ik toch een beeld voor ogen van een sterke vrouw, die van alles aankan en een stempel op de wereld drukt. Een madame Curie, of zoiets. Een gedreven mens.
Tot dusver heb ik meest maar pret gemaakt, ook zonder drank.
Hmm, iets voor mezelf om mijn tanden in te zetten.

[An]

Houtje: wat was er het eerst, de kip of het ei.

Feit is dat we nu leven en we ons best doen en dan doen we het goed denk ik.
Je kan niet meer als je best doen.

Ik zit nog steeds op mijn bed, af en toe wel wat doen,
maar ik heb het in mijn rug of zo.

Albertina: wauw wat romantisch zeg!!!

[Vie]

Dat is heel lief Albertina. Doet me denken aan mijn moeder toen ze een huwelijksaanzoek kreeg toen ze 64 was. Ze zei: nee dank je, dat heb ik allemaal al gehad.
Leuk tiep, die moeder van mij, die zei gewoon wat ze dacht.

Zit nog even te brunchen, dan stap ik op de fiets en zie wel waar ik uitkom.