maandag 29 maart 10

[Yvonne]

Oke Emma, doe rustig aan hoor

[ekstertje]

Emmaroos, fijn dat je erweer bent!
Isa: hou je taai!
Wanita: wederom welkom;)

En alle anderen: have a nice day;)


Ga er nu weer vandoor dames:)

[VM1]

Hou je sterk Emma! Schrijven helpt!

[Yvonne]

Fijne dag verder ekstertje.

[Emmaroos]

Ik weet niet eens waar ik beginnen moet.
Als jullie het willen begrijpen dan begin ik maar bij 25 februari 2009.
Het was mijn 50e verjaardag en we, mijn man, de kinderen en ik stonden buiten bij de sarahpop te kijken.
Opeens werd ik niet goed en kreeg ik een hersenbloeding. Om een heel lang verhaal kort te maken, ik had een overlevingskans van 20% maar, vechter die ik ben, kwam ik er doorheen.
Ik had net besloten om mijn leven weer op de rails te krijgen na 8 jaar teveel drinken en nu kwam dit erweer tussen.
Ik was afgestudeerd als verpleegkundige, moest alleen mijn scriptie nog doen en die werd in juni 2009 goedgekeurd. Gediplomeerd was ik op 8 december 2009.
Mijn gezondheid ging goed en het leek erop dat ik niet veel aan de hersenbloeding overgehouden had.
Ik wilde dus in januari wel weer aan het werk maar uit een neuropsychologische test bleek dat ik cognitieve problemen had.
Ik herkende mijzelf daar niet in en kon er thuis niets van merken. Tenminste in januari niet meer.
Af en toe begon ik dan ook weer te drinken want ik was de wanhoop nabij, thuis liep het tussen mijn man en mij niet lekker en nog veel meer, ik ben ook op het forum terechtgekomen en had daar veel steun aan.
Nogmaals wilde ik mijn leven weer oppakken en startte met refusal en ik slikte ook al antidepressiva.
Maar toen kwam er ineens een andere Emmaroos tevoorschijn. Een Emmaroos zonder drank, zonder emoties en vlak.
Ik mocht aan het werk op de verpleegafdeling maar dat ging in zo'n moordende tempo en hoe ik ook vroeg of het wat minder kon, het mocht niet.
Ik was aan het werk of ik sliep, viel 10 kilo af en was altijd grieperig en had geen weerstand en kwam erachter dat de test toch gelijk had.
Als de telefoon ging en er kwam een opname en er moest een patient naar de rotgen dan wist ik niet wat prioriteit had enz enz.
Toen kreeg ik vorige week te horen dat ik toch revalideren moest en cognitieve training moet krijgen en niet meer op een verpleegafdeling kon werken.
Sinds mijn 13e jaar zit ik zonder werk en heb een enorm doodswens want ik zie het niet meer zitten.
Ik heb weer gedronken en samen met de refu ging dat niet en de rest weten jullie.
Ik heb het gevoel dat ik alles nog lang niet opgeschreven heb en mijn man zegt altijd dat ik eerder een punt moet zetten.
Als iemand je niet begrijpt of meer willlen weten dan vragen ze het je wel.
Is dit een duidelijk verhaal lieverds?

[Yvonne]

Lieve Emma,
Heb je verhaal gelezen, zal het nog eens doen.
Maar wat ik tot nu toe begrijp is dat je lang zonder werk hebt gezeten, die opleiding bent gaan volgen, met aardig wat tegenslag hem hebt afgemaakt, uiteindelijk na een poos ermee aan de slag mocht, dat je het tempo nietj (direkt) kon aanhouden en nu aan het eind van het liedje (voorlopig) het allemaal niet meer ziet zitten, eigenlijk knockout bent.....
Ik kan me er wel wat bij voorstellen , wat goed dat je dit allemaal zo vertelt.......

[Emmaroos]

Ik reageer op vragen nu maar nee Yvonne ik heb alleen na mijn hersenbloeding in de ziektewet gezeten.
Ben verder nooit zonder werk geweest, werk al sinds mijn 13e

[VM1]

Heb je hulp bij de cognitieve training Em??

Kan zinvol zijn zeker na een CVA! Ook al merk je het zelf niet, er blijft toch altijd wel "iets" hangen.

Mijn ma die al wel 67 is was geestleijk ok na haar CVA ( lichaamlijk niet, dus heeft ze daarvoor gerevalideerd), maar wij merken toch dat ze bv. emotioneler is enzo! En daarbij ook bozer!

Niet makkelijk maar komt wel goed! Verleden kunnen we niet veranderen maar met de toekomst moeten we verder en kunnen we alles mee!

Liefs

[Yvonne]

Duidelijk, voor het eerst sinds je 13e zonder werk.
Maar Emma, die therapie die men voorstelt , zou dat niet heel goed kunnen zijn?
En niet meer op een verpleegafdeling werken.... als de therapie zijn werk doet zou je dan toch weer terug naar die afdeling kunnen gaan?

[Emmaroos]

VM het was een SAB, geen CVA.
Een SAB is een aneurysma en kan restloos zijn. Die training ga ik ook doen maar dat is alleen om te kijken hoe ik met problemen om moet gaan en ik ga dat zeker doen maar de concentratieproblemen blijven en de prikkels die er nu teveel zijn ook.
Het is niet vertrouwd om dan op een verpleegafdelin te werken Yv

[Yvonne]

Lieve Emma,
Je bent vorig jaar vreselijk ziek geweest, hebt jezelf er bovenop geknokt, sterker nog: je hebt je opleiding volledig en goed afgerond.
Daar is vreselijk veel kracht en doorzettingsvermogen voor nodig.
Zie hoeveel je hebt bereikt...... geef niet op op dit moment, je hebt je man, je hebt kinderen en je hebt jezelf..... geef jezelf de kans om ook nu weer omhoog te klimmen ...

(aanpassing: aflleiding moest opleiding zijn)

[Emmaroos]

Lieve Yvonne, dat ben ik nu ook aan het doen dat ookrabbelen maar ik heb het gevoel dat ik het niet meer kan en dat ik niet begrepen word

[Yvonne]

Heb je het dan over je man of kinderen of wie???

[Emmaroos]

Mijn man begrijpt het wel, mijn kinderen deels maar ik wil het voor jullie duidelijk maken en ik heb het gevoel dat ik het niet duidelijk opschrijf.
Daarom reageer ik na mijn verhaal op vragen en hoop dat jullie wel zien dat ik wijs met jullie ben en ik kom naar over als ik mezelf teruglees

[VM1]

Emma, iedereen heeft zo zijn issues!

Maar goed dat je op vragen antwoord! Maakt het duidelijker hoe we moeten reageren!!

Liefs!

[Emmaroos]

Dank je VM.
en ja Is, ja jij weet al meer, ik heb ook nu ht gevoel dat ik het niet op een rijtje krijg.
Zit hier nu te huilen, moeilijk zeg.

[Yvonne]

Oke,ik denk sowieso dat je heel blij moet zijn dat je man en je kinderen je begrijpen Emma.
Als je 8 jaar aan de drank bent geweest, daarna zo ziek bent en vervolgens weer aan de drank gaat doet dat een ongelooflijk beroep op hen, je hebt ze nog, dat is in ieder geval iets wat je moet koesteren hoor.
Ik heb zojuist het draadje van gisteravond nog even gelezen...... zag daar eigenlijk ook alleen maar hele lieve reakties op jouw verhaal.
En begrijpen???? Tsja, ik denk ook niet dat je het mensen mag kwalijk nemen als ze niet echt begrijpen ...... het is ook niet niks wat er is gebeurd, maar dat is iets anders dan geen begrip opbrengen voor je, en dat begrip lees ik overal.

[Emmaroos]

Dat bedoel ik nou.
Ik bedoel niet te zeggen dat jullie me niet begrijpen maar misschien moet ik het anders zeggen, ik bedoel snappen.
Alleen van het forum heb ik de meeste begrip gekregen omdat jullie allemaal door hetzelfde zijn heengegaan.
Ik zie jullie ook als mensen waarbij ik mezelf kan zijn.
Daarom schrijf ik ook lieverds.

[Yvonne]

Alles op een rijtje krijgen is heel belangrijk.
Accepteren dat het is gebeurd is ook heel belangrijk.
Daar moet je mee beginnen, en van daaruit zou je moeten gaan bouwen.
Misschien is er professionele hulp die jou daarbij kan helpen?
Hier vind je een luisterend oor, maar ik betwijfel of wij jou echt kunnen helpen de boel op een rijtje te krijgen.

[Yvonne]

Isa zet um op hoor.
Je ziet er nu al tip top uit........
Je kunt het.
ik hou mijn vingers gekruist voor je.

[Emmaroos]

Goed zo Isa, hij weet pas wat hij mist als hij je kwijt is.
Zo'n mooie vrouw en die doet het hem toch maar zonder drank

[VM1]

Emma ,ikweet niet of je nog iets van gisteren hebt terug gelezen, rond de middag was er een belangrijk gesprek tussen Alf en Bam Bam!

Ging over ongeveer hetzelfde als wat jij nu doormaakt!

[Emmaroos]

Ik ga kijken VM

[smart]

Hee Emma roos,
ik ken je nog niet zo goed, maar heb je verhaal door laten dringen.
Ik ben zelf vpkige, werk 40 jaar in het vak.
Ik vroeg me af of je een vaste baan hebt; kun je straks terugkeren??

Het is je recht (!) om bij te komen en te revalideren/trainen! Dat je daarover rouwen moet dat begrijp
ik ook maar al te goed!! Je voelt je miss terug bij af. Maar dat is niet zo! Je hebt in diezelfde tijd je opleiding afgemaakt: klasse! Ja toch?! Erg knap!
Wees ietsje zachter voor jezelf meid. Je bent al zó ver. Nu even pas op de plaats!

Weet je, het ouder worden an sich is al... euhh, euhh, niet zo leuk.... pgggghh (sorrie dit is even van mezelf)
Maar er liggen zoveel werk kansen! Het komt wel weer.. trouwens...... miss ook niet, maar ook dán is relativering op zijn plaats. Op de 1e plaats moet het om je gezondheid gaan!!

Ik hoop dat ik jouw hele verhaal goed begrijp. Tegenzin in het leven werkt niet erg mee natuurlijk.
Komt dat nu ook weer bij je naar boven? Is dan werken in de vp niet heel zwaar voor je?

Ik heb om andere redenen deels gekozen voor invalwerk.... de zorg is verzakelijkt en ziek. Ik wens daar niet eens bij te horen eigenlijk, maar ... als ik inval is iedereen blij! Tssss.
Zo doe ik het met mijn kruimels....... en geld willen verdienen.

Ben jij van dat geld afhankelijk; of heeft het meer met je gevoel van eigenwaarde te maken?

veel sterkte in elk geval lief mens!

[Yvonne]

Hoi Cathy,
wat zeg je dat mooi over dat ouder worden.
We komen er niet onderuit, het gebeurt gewoon.
Ik ben zelf niet werkzaam in de zorg, maar in het bedrijfsleven.
Wel heb ik vroeger toen de kinders nog klein waren en daarvoor als verpleeghulp gewerkt, vond ik schitterend.
De laatste tijd vraag ik me wel eens af of ik wel goed zit: zou liever voor mensen of dieren zorgen.
Maar ja, vaste baan, goed pensioenvooruitzicht , goede arbeidsvoorwaarden.....
dat laat je niet zomaar los.
En toch..... ik twijfel steeds meer.
Wat jij daar schrijft helpt me hoop ik weer een stukje verder.