Ik ben weleens benieuwd wie en hoeveel ? , en mijn verhaal .

[Ztiertje]

Puur uit nieuwsgierigheid , en ik denk als een heel goede stimulans voor evt. nieuwkomers ben ik benieuwd wie , en hoeveel mensen het zonder opname , en zonder refusal etc. hebben gedaan / gered .

Ik zelf ben n.l. 4 maanden terug behoorlijk van me zelf geschrokken , heb toen het besluit genomen dat ik dat alles absoluut niet meer wilde .

Ik ben na de schok direct de volgende dag gestopt , en eigenlijk vervolgens zonder professionele hulp het tot op heden helemaal zelf gedaan .

Wel heb ik me die zelfde week nog aangemeld bij de locale AA , die ik nog elke week trouw bezoek .

En waar ik ook behoorlijk veel baat bij heb .

En me nog een aantal dagen later hier heb aangemeld .

Heel gek heb ik slechts en paar dagen last en angst gehad voor het alcopad in de supermarkt .

Vrij snel ben ik begonnen met andere bezigheden te zoeken etc. , en behoorlijk zware gesprekken met mij zelf etc.

Ik ben nog steeds bezig om voor me zelf in mijn hoofd alles op een rijtje te krijgen , maar mede door de ervaringen in de AA groep weet ik dat dit wel heeeeeeeeeeeeeeel lang kan duren .

Schokken in die bevindingen leiden bij mij niet tot terugvallen etc. , ik verwerk die zelf door de regel " verander wat je kan , en wat niet meer te veranderen / herstellen is laat het zo , het zij zo " toe te passen .

In tegenstelling tot heel wat andere mensen heb ik gelukkig totaal geen trekmomenten etc. , en vaak vraag ik me dus weleens af wat doe ik eigenlijk bij die AA , en op dit forum ?

Wel ik blijf zowel bij die AA , als ook hier , want het verleden heeft me laten zien dat ik wel degelijk een alcoholist ben .

Wel degelijk een terugval had etc.

Want ca. 10 jaar geleden was ik heel ernstig ziek , en lag min of meer zelfs op sterven .

Dit heel ernstig ziek zijn had ik te danken aan de nonchalance / nalatigheid van mijn toenmalige huisarts , die jarenlang zware buikpijnen afdeed met maagzuur remmertjes .

Dit terwijl de ware oorzaak kirsten ( gezwellen zo groot als ganzen eieren ) op mijn darmen en pancreas ( alvleesklier ) zich aan het ontwikkelen waren .

De ............ liet hier zelfs op mijn aandringen niet , geen verder onderzoek naar doen , hij was immers de arts , hij was immers de deskundige ??????????????

Pas toen ik met zware pijnaanvallen bij een weekendarts ( stagiere ) belande , werd mijn kwaal ontdekt , en lag ik binnen het uur in het zkhs .

Diagnose op de eerste plaats was , dat ik / ze al eigenlijk veel te laat waren .

En ik dus reddeloos verloren was , maar ?????

Een prof in het AMC te Amsterdam ging een proef doen , en ik mocht als laatste in de groep meedoen .

Ik werd goed op de risico,s gewezen , maar wat had ik te verliezen ?????

Niks toch ?

Klaar was het anders toch al voor me nietwaar ?

En eigenlijk het enige wat ik op het moment voor mijn operatie nog wilde was van die vreselijke , ja echt vreselijke pijnen af .

Die pijnen die ik toen onderging kan ik me nu niet eens meer voorstellen , ik voelde zelfs hele erge pijn als ik in de auto zat , op de snelweg , en er was een naad tussen het asfalt wegdek .

Ze ( het AMC ) vergaten me na belofte een keer op te roepen voor de operatie , en toen moest ik nog eens 14 dagen wachten .

Toen het eindelijk zo ver was ( op een vrijdag moest ik me melden ) , en na het inschrijven mocht ik van ze nog het weekend thuis doorbrengen .

Het zat in mijn hoofd zo diep , dat ik puur heel angstig was dat op maandag toch mijn plek weer bezet zou zijn .

Ik verder enorm opzag tegen de dubbele pijnlijke autorit van ca. 2 maal 30 km , ik voelde immers alles , maar dan ook alles .

Ik besloot het weekend daar te blijven , velen willen zoiets helemaal niet uit angsten in hun hoofd etc.

Ik zag echt helemaal niet op tegen die operatie , wat het ook zou worden , het zou sowiso " mijn bevrijding" worden .

Heel mijn leven had ik inmiddels overdacht , en materieele voorzorgen daar waar nodig genomen .

3 tot 6 uur stond gepland voor die operatie , het werden er 9 uren met 2 professoren en een normaal heel medisch team .

En ook nog de nodige studenten er om heen .

Als een ( nog ) levend lijk overleefde ik die operatie , weken nog ( tijdsbesef ben en was ik totaal kwijt ) moest ik blijven om enigzins te herstellen .

Ik moest zelfs weer zelf op mijn eigen benen leren staan etc. etc.

Herstellend van mijn ziekte kreeg ik in het zkhs vrienden , die gewoon alcohol in het zkhs haalden , zelfs lieten bezorgen etc. etc.

Het was ook voor mij herstellend van mijn operatie wel verleidelijk dat dat zo makkelijk kon en ging allemaal .

Ik deed er echter niet aan mee , met roken was het helaas anders

Na die operatie was ik helemaal alcoholvrij , een leeg blikje bier moest ik van kotsen van de lucht etc.

Toen bleef ik 4 'a 5 jaar helemaal zonder enige verdere moeite helemaal nuchter .

Op een oudjaarsavond werd ik overmoedig , en ging door een buurvrouw overstag , die aandrong om met " iedereen" een glas champagne te drinken .

Verdorie het werd die nacht dus een hele liter Vodka mix er achter aan .

En ik was dus weer helemaal terug bij af , het alcomonster had me weer te grazen !!!!!

Welkom terug in ALCOHELL !!!!!!

Wat je zelf op dat moment dat je er bent natuurlijk niet zo ervaart .

Weg heldere gedachten .

Weg mooie geniet momenten etc. etc.

Verdorie ca. 4 jaar heeft mijn ALCOHELL weer geduurd , weer 4 jaar van mijn leven naar de *!

Waarom vertel ik jullie dit toch wel behoorlijk zware verhaal ?

Vooral voor de twijfelaars tussen stoppen , en minderen .

Minderen begin niet eens aan die waanzin van je zelf in de maling nemen , dit lukt ( bijna ) niemand .

Na een tijdje heeft het ALCOMONSTER je weer volop te pakken , hij geniet gewoon van de sadistische spelletjes met ons .

Daarom laat hij je ook ( tijdelijk ) in de waan dat het je lukt .

En als vervolg op niet minderen , en mijn waarschuwing er voor , wil je dan alsnog na bepaalde tijd weer helemaal stoppen .

Je moet weer door die pijnen , die ellendige gedachten etc. etc. heen .

Beter en pijnlozer is helemaal in 1 keer de knop om .

Ik heb het zelf helaas ervaren , en wil anderen er graag voor behoeden .

Hard zijn voor je zelf helaas , goede harde confronterende gesprekken met jezelf .

Goede back up achter je hebben is super belangrijk , en een ijzeren wil om te stoppen .

Je zult zeggen is jouw back up alleen dan de AA , en dit forum ?

Nee mijn back up zijn mijn herinneringen hoe ik geleden heb , hoe het allemaal ging etc.

Heb met mij geen medelijden of zoiets , doe zelf je voordeel met mijn helaas waar gebeurd verhaal .

En de waar gebeurde verhalen van andere alcoholisten die hersteld zijn .

AA en dit forum zijn uit pure angst dat dat verschrikkelijke ALCOMONSTER me weer te pakken krijgt slechts een hele kleine reserve back up .

Mijn gezin dat is soms wel mijn back up , als ze zeggen " joh wat ben jij verandert " .

Of van " joh wat ben jij lastig geworden sinds je niet meer drinkt " hahahaha , ja want idd. ik ben voor hen veel lastiger geworden .

Ik vind niet alles zomaar meer goed , ik ben niet zo snel meer om te praten etc.

Kortom ik begin weer een normaal mens te worden , met mijn eigen mening etc.

Ten tweede zet ik mijn verhaal er neer voor de nieuwelingen hier , put hier je kracht er uit .

Ik zal denk ik met mijn 58 jaar ouder zijn dan de meeste nieuwelingen .

Mensen put hier uit je kracht , als zo,n oude * kan stoppen , en al 4 maandjes gestopt kan blijven , nou dan kunnen jullie het zeker toch ook ?

Ik gun echt niemand de ALCOHELL die ik heb ervaren .

Ik gun het ALCOMONSTER zo min mogelijk slaven / patieenten .

Ik gun de alcofabrikanten geen winsten !

En ik gun zeker " de staat" de alcoholaccijnzen niet !

Het is uit het diepst van mijn hart een vrij lang verhaal geworden , maar ;

U gun ik een gelukkig en ALCOHOLVRIJ leven !

[Dylan]

Ztiertje, dat is inderdaad een heel verhaal geworden. Geeft niks. En om meteen maar je eerste vraag te beantwoorden: Buiten het feit dat ik na enkele weken dit forum ontdekte, heb ik verder geen hulpmiddelen gebruikt.

Of dit hele verhaal nu wel of niet een hele goede stimulans is voor nieuwkomers zoals je veronderstelt, laat ik even in het midden.

Wel herken ik het één en ander en dan doel ik op een fase die je wellicht doormaakt. Ik doel daarbij met name op stelligheid in je beweringen. Het patroon werd mij, en dan doel ik op mijzelf, met name duidelijk toen ik dit voor de tweede keer meemaakte. Het idee het allemaal wel te weten; gevoel om anderen te (kunnen) en willen helpen etc.

Inmiddels ben ik tot de conclusie gekomen dat mijn gedachtegangen wel heel erg uitgingen van mijn persoonlijke situatie. Ik zie bij jou hetzelfde gebeuren.

Inmiddels ben ik daarin wel wat milder ... of nee.. genuanceerder geworden denk ik. Het zit toch allemaal iets ingewikkelder in elkaar dan ik dacht en ik leer nog elke dag bij. Sommige dingen zijn eenvoudig en helder, andere juist helemaal niet.

Neem nu bijvoorbeeld het stoppen/minderen. Een eeuwig thema. Grotendeels ben ik het met je eens. Stoppen is een stuk makkelijker, tenminste... voor jou en mij. Zoveel staat vast. Minderen is niet eens een optie.

Maar geldt dat voor iedereen?

Wel ben ik ervan overtuigd dat een veel en veel te grote groep denkt dat, heeel misschien, minderen nog wel eens zou kunnen werken. En deze groep denkt, geheel onterecht ook, dat ze wanneer dit eventueel zou lukken, beter af zijn dan met stoppen. Tja.

Het zal ongetwijfeld ook te maken hebben met waar men vandaan komt. Hoeveel en hoe lang men gedronken heeft.

En nu ben ik al weer een veel langer verhaal aan het typen dan ik van plan was haha. Dus hier laat ik het even bij.

[Ztiertje]

Dylan heel erg bedankt voor jouw verhaal , jouw visie etc.

Ik leer hier ook veel van , van verhalen , en ervaringen van anderen bedoel ik dan .

Elk geval , ieder persoon is een geval apart heb ik bemerkt .

En zeker herken ik het punt in jouw verhaal dat sommige dingen juist moeilijker zijn geworden , de juiste beslissingen weer durven nemen .

Het verwerken van " jouw" ( ik bedoel dus mijn ) verleden , de gewone menselijke dingen , daar waar het fout ging met ????? etc. etc.

Ik wil graag anderen helpen , of ik dat goed doe , en of ik niet te grote stappen wil nemen ???????

Ja het is en blijft de vraag .

Tot op heden kan ik gelukkig daar waar nodig gas terug nemen , sorry zeggen als ik verkeerd uitval naar mensen .

Want helaas ( aard van het beestje ) ben ik direct en duidelijk naar anderen wat ik wel en niet wil etc.

Was ik eigenlijk altijd al , maar veel ging aan me voorbij door de alcohol .

Nu reageer ik dus op meer dingen .

Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat er ook nog heel veel boosheid , ja zelfs opgekropte woede in me zit .

Die ik eigenlijk per direct kwijt zou willen , maar dit lukt me gewoon niet .

Maar ja per direct / gisteren / vandaag / morgen , dat is de gedachten van elke ( herstellend ) alcoholist .

We willen allemaal dat " nu , morgen" onze problemen zijn opgelost , we zijn hersteld etc.

Een vlucht terug in de alcohol zou dit weer temperen dat weet ik , maar die vlucht terug wil ik dus nog meer niet .

En ik heb zoiets van laat er maar uitkomen , wat er uitkomen moet .

Het moet toch , net als dat je door de eerste pijnen heen moet .

Misschien dat ik daar ( boosheid / woede ) wel hulp voor moet zoeken / hebben , maar dit ga ik strak in de gaten houden .

Ik was van plan dit aan te geven in het gezin , benieuwd hoe ze gaan reageren .

En of ze niet gaan pogen om mij ( in hun voordeel ) mijn grenzen te gaan laten verleggen etc. hahahaha .

Hoeveel ik gedronken heb ?

Ach genoeg , veel en veel te veel alles bij elkaar .

Ik zou de gevulde tankopleggers vol niet graag naast elkaar zien staan hahahahaha .

Maar hou het op een stuk of 10 'a 12 halve liters per dag , en wanneer ik de kans kreeg nog de nodige Vodka / Rum mixjes .

Hoe lang ?

Ach zoiets vanaf mijn twintigste met tussen poosjes , ik ben nu 58 jaar .

Ik verwijt niemand iets , ik wil indien men er niet over wil spreken er niet over discusseren etc.

Gelukkig ben ik zover , indien die ander er in wil blijven c.q. het niet kan , tsja zijn / haar leven .

Tsja zijn / haar wens / onmacht etc.

Nogmaals met klem minderen is echt niet eens een optie voor de meeste mensen , je houd je zelf totaal voor de gek .

Je doet je zelf nodeloos pijn , je maakt je zelf nodeloos blij .

Wij Alco's zijn veroordeeld tot een alcoholvrij ( verder ) leven .

[Jaap]

Laat ik het nog maar eens herhalen, dat is soms best goed.

September 2010. Op een feestje straalbezopen en stoned zat ik

met iemand te praten. Of eigenlijk hij hoorde mij uit over de staat van mijn

leven en ik raakte in de knoop. Mijn moeder was de zomer er voor

overleden, ik was daar nog erg mee bezig, maar hij ging er ook over

door waar ik nu mijn geld mee verdiende. Hoe die twee zaken

precies aan de orde kwamen weet ik niet meer, maar ik zat er erg

om heen te draaien en gezien mijn staat werd dat een aanfluiting.

Ik had gewoon moeten zeggen dat ik even teerde op inkomsten van

mijn vriendin en dat het dus gewoon allemaal prut ging. Want dat was

zo. Ik deed eigenlijk geen zak meer.

Dat ik me zo opstelde heeft me behoorlijk geraakt. Zo was ik namelijk

helemaal niet dacht ik. Maar er was kennelijk iets aan de hand dat

ik verborgen wilde houden. Maar dat was geen groot succes geworden

en daar prikte deze jongen mooi doorheen. Op dat moment kon ik

hem wel wurgen en de dagen er na ook, maar het heeft me ook doen

inzien dat ik op een pad zat dat doodliep.

Twee dingen erkende ik. Dat het drinken wel erg uit de hand aan lopen was

en dat ik ook maar weer eens wat moest gaan doen. Mijn bijdrage aan

ons inkomen was praktisch nul en daarbij ondernam ik ook nog eens niets.

Wat mijn vriendin tot grote ergernis was. En ik deed het soms af als, dat

als ik weer wat de doen had zou dat drinken ook wel minder worden.

Wat eigenlijk een erg suffe redenering is. Geen alcohol meer tot je nemen

is een stuk eenvoudiger dan werk vinden, of in ieder geval werkzaamheden

die je een bevredigend gevoel geven. (Het hoeft niet altijd betaald te worden)

Maar goed ik had ook mijn alcoholprobleem erkend. En ging er serieus mee

aan de slag. Ik ging bijhouden wat ik nou dronk en wanneer en waarom. En ik

had na een maand, zo ergens in oktober besloten een aantal dagen in de week

niet te drinken en ook op een aantal dagen het beperkt te houden tot een bier

of acht. (Dat vond ik toen een nette hoeveelheid.)

Die nullijn dat lukte me wel, hoewel ik dat helemaal geen fijn gevoel vond, zeker

niet als ik in gezelschap verkeerde. En dat was nogal eens want ik woonde in een

woongroep. Die beperkte hoeveelheid was ik vaak al snel vergeten en als ik mezelf

weer eens de vrije hand gaf dronk ik vaak nog weer meer dan ik al deed. Toch gaf ik

niet op. En de dagen dat ik niets dronk waren in januari al in de meerderheid. En in

de resterende drie kon ik mijn gang gaan.

Dit spelletje leidde natuurlijk wel af met waar het om begonnen was en dat was

een fatsoenlijke invulling aan mijn leven geven. Daar was ik nog niet echt mee bezig.

Maar ik vond wel dat ik goed bezig was en dat alleen al gaf me goed gevoel. Tot hier

had ik gebruik gemaakt van een boekje, minder drinken, een cursus van Teleac. Er

stond wel in dat het niet bedoeld was voor zware drinkers of alcoholisten, maar ik

dacht ik geef het een kans. En in dat boekje vond ik ook het webadres van Alcohol

de Baas.

Dus daar maar eens kijken. Tja en dan kwam ik tot de conclusie dat ik toch te maken

had met een wat hardnekkiger probleem dan dat ik wat te veel dronk. Ik besefte al

lezend dat ik wel verslaafd was. Ik had dan wel niet heel erg afkickverschijnselen gehad,

maar toch, mijn gedachten gingen als ik niet dronk al weer naar de dagen dat ik weer

kon. Ik moest ze enkel even door. Maar dat is natuurlijk geen leven.

Wat ik hier prettig vond te lezen is dat het echter ook anders kon. Niet drinken en toch

een prettig bestaan. Dat inspireerde me wel om er toch voor te gaan. Ik was namelijk

altijd bang geweest dat als ik niet meer zou drinken ik vreselijk saai leven zou krijgen. En

dat zou natuurlijk ook zo zijn als ik zo leven als op mijn droge dagen. Wachtend (op de

drankdagen). Dus de stoute schoenen aan.

Ik weet het nog goed. Het eerste weekend, eten bij vrienden. Ik zag er echt tegen op.

Ik heb mijn vriend gebeld en gevraagd of hij alcoholvrij wilde kopen voor me. Meer om

het moment te voorkomen dat ik ter plekke alsnog overstag zou gaan. Dat heeft gewerkt.

En hoewel het niet de leukste avond van mijn leven was, was het waarlijk een overwin-

ning. Het was ook geen hel geweest.

Nou ja, ik kan nog even doorgaan, maar nu mag iemand anders weer. Tegenwoordig is het

voor mij in ieder geval geen issue meer, om wel te drinken om het leuk te hebben. Het

niet drinken lost op zich niets op. Maar heeft mij wel een mogelijkheid gecreëerd om met

mijn leven aan de slag te gaan. En dat heeft me heel wat opgeleverd. En gaat nog altijd

door.

[Lytse]

Mijn enige hulpmiddel is de internetbehandeling van Tactive geweest. Dit na een hele lange tijd van minderen en dan het langzamerhand weer uit de hand zien lopen. Ik kwam tot de ontdekking dat ik mijn grootste trigger, chronische pijn, niet kan veranderen en dat het enige dat ik wel kon veranderen was, hoe ik ermee omging.

In die periode als minderaar dronk ik 4 dagen niet en 3 dagen matig. Had ik op zo'n dag heel veel pijn, dan was het zo moeilijk om na het eerste glas mijn drankgebruik in de hand te houden. Op de andere dagen, met een nuchter hoofd, ging dat veel beter. Dat was uiteindelijk voor mij de reden om helemaal te stoppen met drank.

Complicerende factor is, dat mijn man 6 van de 7 dagen heel matig drinkt. Er zijn dus in huis altijd open flessen en er staat regelmatig een ingeschonken glas zonder eigenaar.

Iemand zei eens dat al je ervaringen met drinken en stoppen meetellen. Volgens mij is dat waar. Ik ben er langzaam naartoe gegroeid.

Lytse.