Valkuilen

[Vladimir]

Dit is een zelfonderzoek, wie doet er mee?

Valkuilen

De één zegt dat ze niet te vermijden zijn, een ander laveert er moeiteloos omheen. Sommigen gingen met de bulldozer te werk, om zoveel mogelijk valkuilen bloot te leggen, sommigen dansen over de kuilen heen, in de hoop er niet door te zakken. Voor de één is het een mijnenveld, voor de ander een rozenbloempje dat wel degelijk steekt. Kortom; wat zijn uw valkuilen en hoe lossen we ze op?

Wat is een valkuil?
Wat is een valkuil, als we spreken over drank?
Voor mij is een valkuil een situatie waarin ik tot voor kort er niets beters op wist te vinden dan een fles open te trekken en het op een zuipen te zetten.
Voor mij bekende valkuilen zijn:

Gevoel:

1. Doelloosheid
   Uitzichtloosheid

Actie:

1. Hard gewerkt hebben (bouw)
   Veel verdiend hebben - afsluiter

Situatie:

1. Alleen zijn, of
   Met mijn vriendin aan de keukentafel

Dit zijn zo op het eerste gezicht mijn valkuilen.

Wat deed ik met zo'n val in die kuil?
De eerste trappist was zó weg, de 2e deed dan al snel mee. Tegen de tijd dat de derde op was, was het laat genoeg om in de nachtwinkel te kunnen pretenderen dat ik geen drank in huis had gehaald, die avond. En er zo nog eens 2 of 3, of soms zelfs meer op een avond kon bijkappen.

Hoe herken ik een valkuil?
Allereerst wil ik hier aanduiden dat ik mij in mijn actief-drinkende leven zeer wel bewust was van de hoeveelheid drank die ik naar binnen goot en dat dat 'not-done' was. Ik lette er dus goed op waar en wanneer ik dat deed, die drank-inname. Daarom is het ook zo eenvoudig om een valkuil te herkennen; ze hebben er zelf al eerder gezeten. Toen was het een schuttersputje, waar we dekking zochten voor 'de grote boze buitenwereld'. Nu zoek ik dus geen dekking meer en dans ik over de putten heen.

Wat doe ik tegen die valkuilen?
En
Wat zijn uw valkuilen en wat doet ú om de valkuilen te vermijden?

[Vladimir]

Wel, valkuil nummer 1 kwam ik vanavond tegen.
Aan tafel, na het eten, niets te doen.
Geen gespreksonderwerp, geen werk meer liggen, TV hebben we niet.
Ruim een maand geleden zou ik een trappist hebben opengetrokken, uit gewoonte.
Omdat het gevoel van leegheid mij besluipt.
Morgen pas weer echt iets te doen, niet nu.

Een normaal mens zou een boek pakken, of iets dergelijks.
Een normaal mens?
OK, boek gepakt, zitten lezen. Werkt.
Een biografie over de koning van Spanje.
Leest vlot weg, is best interessant. Ach ja, een mens moet iets met zijn avonden.

Gelukkig hebben wij geen TV, enkel internet.
Nu is het 10 uur. En zit ik achter de PC.
Ook ledig, maar echt wel geen goesting meer in die trappist.
Weer een avond nuchter afgesloten

Valkuil no. 1: Niets te doen hebben

[Otje]

HALT

Hungry
Angry
Lonely
Tired

Ik wil daar zelf Reward (Beloning) aan toe voegen, want dat is voor mij de grootste trigger.

[Ziza]

Voor mij is er maar een valkuil : mijn denken !

[Vladimir]

@Ziza: Zeker weten?
Al die andere (sociale of anderszins) al weggemasseerd?

@Woman: dus HALT is niet afdoende.
Goed om te lezen
HALT is ook erg negatief; honger, boos, moe & alleen.
Is drank nu niet net iets wat wordt aangeleerd in gezelschap, inderdaad als beloning voor een lange dag hard werken?
Dan wordt het al HAALT, met de extra A van Award, of HALTA. Nog net geen Malta

Maar goed, ik hoop dat u begrijpt dat ik doel op de persoonlijke valkuilen, niet op de mantra's van tegenbewegingen.
Zoals bij mij agressie niet werkt; als ik boos ben wil ik niet drinken. Dan wil ik dat uiten.
En uitwerken (creatie) of uitspreken (ruzie). Omdat dat mij beter afkoelde dan drinken (opkroppen).
Terwijl die eenzaamheid voor mij weer wel een gevoelige trigger is.

Eenzaamheid bestrijd ik door de liefde voor mijzelf op te wekken.
En u/jij? Want ik denk dat uw dansen diezelfde 'motivator' is; die liefde voor uzelf oppeppen, om niet in de eenzaamheid te verzanden.
Klopt?

[Otje]

Goed draadje dit...

Ik dans omdat ik altijd al gedanst heb, dat is wat ik graag doe. Een vorm van expressie, lichaamsbeweging en kicken op de muziek.
Oorspronkelijk ging ik vroeger uit om te dansen, daar kwam drank bij (en een poosje ook drugs) maar daar ging het me niet om. het is wel geeindigd met niet meer dansen en wel drinken. Dus nu heb ik een nieuwe manier gevonden om te kunnen dansen, waar het hoort, in de dansschool en op het podium.

Eenzaamheid heb ik geen moeite mee. Als ik behoefte heb aan een praatje ga ik met da dog naar buiten en het praatje ontstaat vanzelf. (ze is erg leuk)
Ik ben graag alleen dat vind ik erg prettig. Mn eiegen dingetjes, mn eigen sfeer.

Later meer hierover
x

[Vladimir]

Tof, Woman, thanx!
Die valkuil herken ik wel.
Vroeger zelf ook veel gedanst.
En de valkuil van het wèl uitgaan en níet dansen ken ik nu ook.
Gelukkig heb ik mijn theater waar ik mij in kan verliezen.
Da's ook zoiets, toch?

Het ledig gevoel (het leven heeft gen zin) is voor mij een trigger (geweest).
Gelukkig kan ik tegenwoordig in volle overtuiging beweren:
Leven hééft geen zin, wij géven het zin.

Dus heb ik er weer 'zinnen an'

[naomi]

Chaos is een van mijn valkuilen. Op dit moment volop aanwezig, die chaos... Met mijn sponsor heb ik afgesproken dat ik voor elke dag een 'losse' planning ga maken. Dat zou mij langzamerhand weer naar regelmaat kunnen leiden.

Een van de dingen die ik weer wil gaan doen is schilderen. Dat staat voor morgen op de planning, naast mijn cursus Kroatisch die ik heb laten verslabakken. Eten is ook zoiets dat ik op de planning zet, omdat ik het anders vertik om te doen.

[Vladimir]

Naomi, eten is toch wel de allerbelangrijkste

En schilderen; eigen atelier?
tip; schilderspullen al klaargelegd?
Schetsen in de aanslag?
Of werkt joe zonder?

nog een valkuil
Deze kwam ik vandaag tegen, toen ik nog een paar kleine boodschappen bij de plaatselijke Turk ging halen. Terwijl ik buiten stapte, kwam er een gast van net 30 binnen met een kistje mandarijnen. En -ik gok- zijn pa er achter, met een doosje aardbeien. Zijn pa zat duidelijk in/aan/onder de drank en hij zelf zag er ook niet al te florissant uit. Vitamine slikken om te kunnen blijven drinken...

Onderweg naar huis dacht ik: alcohol als zingeving!
Dát is pas een valkuil!

Omdat het leven geen zin heeft (wij geven het immers zelf zin), is alcohol een reden zo goed als elke andere. En door uzelf een verslaving aan te kweken, heeft u in elk geval iets dat moet worden onderhouden. Het geeft het gevoel van verantwoordelijkheid, van 'leven'. Van 'bestaan'. Het onderhouden van uw verslaving is een réden om te bestaan. Het stempel, de maatschappelijke positie van 'alcoholist' is nog geeneens een eenvoudige. Men moet er veel voor doen en nog meer voor laten.

Ik drink, dus ik ben. Zoiets.

Voortgekomen uit de invulling van de zinloosheid, van de doelloosheid die voortkomt uit gemiste kansen en vruchteloze pogingen. Bijvoorbeeld. En dan is men dat. Een 'alcoholist' in hart en nieren. Dat betekent veel fruit eten, want de rest houdt men niet binnen. En veel drinken, anders doet men de eigen stempel geen eer aan.

Valkuil no. 2: alcohol als zingeving

[naomi]

Goedemiddag Vladimir!

Geen excuses meer! Alles gedaan wat me kon afleiden of een excuus bezorgen om het uit te stellen. Dit bericht is het laatste uitstel dat ik mezelf toesta.

Ik heb fruit gegeten, twee appels en een banaan.

Nu ga ik schilderen. Eigen atelier. Doek staat op de ezel. Verf genoeg en kwasten ook, nog even een pot schoon water om te spoelen.
Ik schets nooit, heb ik een hekel aan. Ik schilder vanuit mezelf. Met kwasten, handen, nagels, acrylverf.
Laag over laag over laag.

Schilderskleren aan: ik kan los!

Bedankt! U zijt een goede gast.

Ik slik overigens ook vitaminen. Drinken doe ik niet meer.
Vitamine B3 moet ik nog kopen, dat is goed voor stoppers met drinken, zegt mijn sponsor (en die geloof ik)

[naomi]

HAHAAAAAAAAAA!!!!!!!!!!!

Ik heb geschilderd!!! Als een zot. WAUW wat een kick!!! Daar kan geen drank tegenop! Die zooi nooit meer, ik schilder weer en dat geeft me een enorme oplawaai ten positieve.
Wat ben ik dom geweest, al bijna een jaar niet geschilderd terwijl ik best weet dat ik dat moet doen om me goed te voelen. Niet drinken. Verf op het doek, emoties loslaten en laten gaan!!!

Ik voel me goed, kan er weer even tegen. Morgen weer schilderen, potjandriekes nog aan toe zeg!

Mijn grootste valkuil is: niet schilderen......

[Vladimir]

Naomi; een betere aanvulling kan deze draad niet krijgen.

YIPPIEE!!

Het is zo mooi om gelukkige mensen te lezen... :D

[naomi]

Dank u wel Vladimir!

Nu ga ik slapen en morgenmiddag na de tandarts? SCHILDEREN!

JIPPIE

[lady jane]

Heerlijk Naomi,
ben er jaloers op
dat je met zoiets als een passie
zoveel geluk kunt ontwikkelen
en nog wel thuis wanneer je uitkomt
en je zin hebt, of juist nergens zin in hebt,
maar weet hier kan ik altijd op terugvallen
gij zijt een begenadigd mens om met
Vladimir te spreken
Nou, dat ga je geen jaar meer verwaarlozen he!

enne wie weet ook ooit een forootje om ons
mee te laten genieten van het resultaat?
groetjes Jane

[naomi]

Hoi Jane!

Dank je voor je positieve bijval. Ik besef dat ik begenadigd ben met mijn talent, daar hoor ik niet zo slordig mee om te gaan, maar het afgelopen jaar lukte het me helaas niet.
Er zal geen jaar meer voorbij gaan wat dat aangaat.

Het zou voor iedereen goed zijn zo'n uitlaatklep te hebben.

Naomi

[lady jane]

Naomi,
niet lukken is niet slordig,
maar juist trouw aan jezelf door
niet te forceren.
Nu zal je kunst weer kloppen
en gegroeid zijn
en je weer voeden
geniet ze
Jane

[Ziza]

Hoi Valdimir,

"@Ziza: Zeker weten?
Al die andere (sociale of anderszins) al weggemasseerd? "

Het gaat om de manier hoe je ergens op reageert.
En alles begint met een idee ofwel hoe je er over denkt.

groetjes

[Vladimir]

@Ziza:
Zonder doen geen denken. Iemand die 100% stil zou gaan zitten en enkel nog (als een plant) zou bezig zijn met voedselinname, zal hoogstwaarschijnlijk ook een dergelijk gedachtenpatroon aannemen. Ervaring is de bakermat van (minstens 98% van) het denken. Net zoals het denken de bakermat is van de ervaring, de beleving. Een traumatische beleving is een beleving die zó ver van de eigen denkwereld vandaan staat, dat men niet in staat is om de ervaring te plaatsen in het eigen denkkader, bijvoorbeeld. Dus neen, niet alles is denken, daar kan ik mij (al lang) niet meer in vinden.

Anders gesteld: iemand die zich wapent tegen het trauma van een verkrachting, steekt daar tijd in. Zal dus een verkrachting goed overleven. Maar is de tijd kwijt. Dus mocht die persoon verlaten worden door de partner, iets waar die tijd niet (of minder) in is gestoken, kan dat minder goed worden opgevangen. Is dat denken? Denken is een ervaring als alle anderen (wat is het verschil tussen lichaam en geest en waar ligt de grens?). Sowieso geloof ik al lang meer in het niet-denken, in de stilte tussen de gedachten. Die vertelt mij veel meer dan de gedachten zelf.

[naomi]

Vladimir, goed gesproken!

De stilte tussen de gedachten. Het niet-denken. Daar ben ik ook naar op zoek. Dat geeft rust en op den duur ontspanning. Ik moest er even weer aan herinnerd worden. Het is zo druk in mijn hoofd. De stiltes zijn momenteel te kort, ik schiet steeds weer naar een gedachte. Langzaam zal ik het weer opbouwen, meer mediteren. Uiteindelijk weer in een evenwichtiger patroon komen. Mezelf toestaan wat goed voor me is. Weer schilderen, want dat is goed voor mij. Als ik erin slaag langer niet te denken, kan ik dat ook weer. Ik had het mezelf weer afgepakt, afgelopen week....

Ik drink niet, dat is een goed ding.

Naomi

[Vladimir]

Valkuil: De Her-innering

Laatst liepen wij over straat in het-dorp-waar-ik-niet-van-houd, op zoek naar een plek om een kop koffie te drinken.
Da's niet eenvoudig, om in dat dorp een leuke, aangename plek te vinden om rustig een kop koffie te drinken.
Uiteindelijk, na een uur dralen, toch een plek gevonden.
Simpele kroeg, in het weekeinde een 'danstempel' (ahum), op deze donderdagavond slechts 6 bezoekers, gedempt licht en zachte stemmen.

Wij bestellen ons een kop koffie en krijgen er een glaasje advocaat bij.
Advocaat is nooit mijn ding geweest, maar ik heb het, bij de koffie, leren appreciëren alhier.
En deze was niet slecht; het was lekker, zo bij een kop straffe koffie.

Op dat moment bedacht ik mij, dat de grootste valkuil van een alcoholverslaving de herinnering is.
Op dat moment had ik namelijk totaal geen behoefte aan nog, nog, nog meer advocaat.
Helemaal geen behoefte om straks ladderzat naar buiten te strompelen (zó bont maakte ik het overigens nooit; dat mocht wachten tot thuis).
Toch kon ik mij heel goed inbeelden wat het was om zo dronken te worden.

En die herinnering, dat voelde 'veilig'.
Gelukkig ben ik geen persoon die houd van veiligheden, dus voor mij was het eerder afschrikwekkend.
Het gaf echter wel dat 'geborgen' gevoel dat herinneringen nu eenmaal hebben.
Wellicht de 'vergane glorie'; het ophemelen van het verleden, het oppoetsen van die ervaringen.
En omdat ik al bijna 2 maanden droog stond, was het ook al een 'vervagende herinnering' aan het worden.

Het was echter die her-innnering die mij deed beseffen hoe eenvoudig het is om te hervallen.
Hoe snel we terug kunnen grijpen naar de fles, simpelweg omdat overal om ons heen de drank in volle glorie aanwezig is.
Het is zo eenvoudig om herinnerd te worden aan het gevoel van de drank.
Het is zo eenvoudig en zo maatschappelijk verantwoord om die 'innerlijke staat van welzijn', die dronkaards zichzelf nu eenmaal toedichten, opnieuw te beleven.
Te her-inneren, als het ware.

Vandaar, valkuil no. 3: De HERINNERING

[Ziza]

Ik zou zeggen de obsessie met drank in plaats van herinnering.

Hoe ga jij om met die valkuilen Vladimir ?

[lady jane]

In elk geval had je een advokaatje
nodig om weer eens op het forum
te verschijnen Vladimir!
Of is het forum ook een valkuil geworden?
Jane

[Otje]

Ik vind het mooi omschreven Vladimir.
Ik vind het soms wel vervelend hoe vaak ik een wijntje krijg aangeboden.
Ik ben er angstig voor ook, ik ken mezelf, ik zeg 8 keer nee en de 9e keer ja.
Dus probeer ik het uit de weg te gaan, en pas als ik er sterk genoeg voor ben begeef ik mij in het hol van de leeuw.
Ik heb nu refusal voor de ergste trigger dagen ever.
Kerst en Oud en Nieuw.
Hoef ik ook niet in conclaaf met mezelf of op een houtje te bijten, maar heb vrijheid en ruimte om opzoek te gaan naar een andere manier.
Kerst wordt beroerd.
Wegens gebrek aan familie en of gezin ben ik (al jaren) aangewezen op mezelf.
It's gonna be a Lonely Christmas.

[Vladimir]

@Ziza: ik laat ze toe; ik kijk er naar en loop er omheen.
Ik hoop dat ik ervan leer, zoals ik dat ook met andere 'valkuilen des levens' doe.
Ik hoop enkel niet verloren te lopen in het ontwijken van een valkuil, maar het valt mij tot nu toe alleszins mee.
Behoefte aan alcohol?
Ja, 1x in de maand, een dag of 2

@Jane: daar is het alcoforum toch voor?

@Woman: dank u, graag gedaan
Die angst, die ken ik wel. Onbekend maakt onbemind.
En ik denk dat dat ook een valkuil is.
Juist door niet te drinken en angstvallig de 'vieringen' uit de weg te gaan, blijven we obsessief bezig met die drank.
Pas geleden (donderdagavond, 5 nov.) had ik ook zo'n moment.
Een viering was op zijn plaats, na een serieuze inspanning (show).
En wat is er beter dan een heerlijke trappist, op zo'n moment, om de avond te besluiten?

Helaas was er 's nachts om 1 uur niet echt een interessante kroeg in het-dorp-waar-ik-niet-van-houd waar ik die zou willen nuttigen.
Of gelukkig. In elk geval heb ik mij niet echt ingespannen om die trappist te vinden.
Wel heb ik daar nog 2 dagen last van gehad; die goesting, die trek had ik beter op dat moment met 1 trappist vervuld dan 2 dagen onvervuld op het verlangen te blijven zitten, dunkt mij.
Dat is schadelijker (stress) dan die ene trappist. Waarbij ik mij terdege besef dat een valkuil zich dan zou hebben aangediend.
En ook dat kan ik enkel maar denken, want ik heb het niet uitgetest.

Dat is nog wat anders dan mezelf te gaan laven aan het collectieve dronkenschap wat het kerstfeest tegenwoordig pleegt te zijn, maar goed.
Wel heb ik het geluk mijzelf te kunnen antispiegelen aan het-dorp-waar-ik-niet-van-houd; dronkenschap is hier de normaalste zaak van de wereld.
En lélijk, lélijk! Ongelofelijk!

[Otje]

Ene trappist, het is link hoor.

Ik heb het wel eens geprobeerd, gewoon discipline. Een wijntje bij het eten.
En dat ging goed.
Dus een paar dagen daarna weer, gezellig toch ....
En dat ging ook goed
Paar dagen later weer, ik helemaal trots, zie je wel als ik me aan mn afspraken hou gaat het best.
maar die avond ging toch de fles op
en nog een fles open
en de volgende ochtend stond ik gammel bij de kassa van de supermarkt om nog drie flessen te halen.
de graving was nog nooit zo hevig geweest en een uitglijder nog nooit zo heftig.
Uiteindelijk 4 flessen op en een boze buurman want ik ging "gezellig"bij hem zitten en hij kreeg me niet weg. Niet geslapen en ladderzat ....
De dagen (weken) erna de schaamte