Het helpt mij, dus wellicht een ander ook? Dus deel ik het even

[Spud]

Ik heb nog kei veel moeite met het stoppen met roken. Het lukt me wel om het te laten, maar dat gaat op pure wilskracht en is niet leuk.

Nu ben ik stom toevallig door een Sarah viering op papier manche gekomen ( behangselplak en van repen papier iets maken, iets wat je vroeger op de kleuterschool deed) 

Ik ben zelf vaak een plaatsjes denker, maar niet creatief aangelegd genoeg om dat plaatje in mijn hoofd ook beeldend te maken. Vaak stopte ik mijn gevoelens en frustratie, ook omtrent mijn verslavingen in fictieve verhalen schrijven over dieren. Maar inmiddels zijn mensen geen fan meer van mijn schrijven en ben ik het zelf ook wel een beetje beu. 

Dus ik was wel echt zoekende waarin ik dan mijn ei kwijt kon in combinatie met sociaal te wezen onder mensen. Ik heb wel een beetje het geluk, denk ik dan, dat er iemand die met kunst bezig is op mijn pad te krijgen. Want dankzij haar, heb ik kunnen zien dat je veel meer kan maken van papier manche behalve sinterklaas cadeautjes zeg maar. 

En, ik merkte dat ik persoonlijk als ik met mijn handen in de behangselplak zat en papier, ik rust kreeg in mijn bovenkamer. En het was ook handig dat het niet makkelijk was om tijdens dat een sigaret op te steken. Ja soms is het dan confronterend wat je bij jezelf tegenkomt en dan is het heel makkelijk om terug te vallen naar oude en vertrouwde. Je peuk gaan roken of een flinke scheut sterke drank nemen zodat je niet meer hoeft te voelen. 

Ik vind het leven nog steeds niet leuk en mensen ook niet. Dus denk vaak ik heb mijn verslavingen gewoon nodig om mezelf staande te houden. Maar als ik dan met mijn handen in de behangselplak zit en iets begin te maken, is die remming zo fijn omdat je praktisch geen gehoor kan geven aan je verslaving en dus ook niet weg kan lopen van je eigen confrontatie. En nee, wat ik nu maak komt nog steeds niet over met de plaatsjes in mijn hoofd, maar is minder frustrerend, omdat dat gemaakt is door mijn pure toestand en niet mijn benevelde toestand. Daarmee leer ik mezelf weer opnieuw kennen. 

En eerlijk gezegd, dat helpt me beter om de eerste te laten staan en de peuk niet te roken. Omdat ik dan het gevoel heb dat ik mijn oude ik weer leer kennen. En beter kan begrijpen waardoor ik ben ik gaan drinken en roken. Want nooit meer doen en niet aan de eerste beginnen, voelde altijd uitzichtloos voor mij. Na een half jaar of 3 maanden vroeg ik me altijd toch af, waar doe ik het eigenlijk voor? Vooral mijn grote vraag, doe ik het nu voor mezelf of voor anderen? Want als je eerlijk uitkomt voor je alcoholverslaving en roken in mijn geval. Wat je daarna ook doet, als je dan nog steeds fouten maakt nuchter of niet, wordt je daar wel op afgerekend. 

Ik ben en blijf nog steeds heel erg open over mijn verslaving, maar als ik nuchter ben en mezelf leer ontdekken zonder en me daar naar gedraag. Voelt het alsof ik weer afgerekend wordt op mijn verslaving, maar ja ik heb ook geleerd dat mensen mogen wennen aan mijn nieuwe mij. En dat ze ook wel even tijd nodig hebben om het trauma wat ze in vriendschap met mij opgedaan hebben te kunnen verwerken en te resetten.

Gewoon off topic, voorbeeld, ik heb een vriendinnengroep, en die wisten altijd dat ik niet zo breed had, maar wel altijd mee deed als we samen iets gingen doen. Ik had ze al 3 jaar niet meer gezien omdat ik mijn auto opgegeven heb en alles op de fiets ben gaan doen. En afgelopen week kwamen we weer samen om de 50ste verjaardag te vieren van onze vriendin. Sla dit maar over om te lezen, want is leuk voor mij en wellicht voor jullie niet. Het plan was, er geen pop neer te zetten maar als echte Sarahs te gaan. De vaste kern van de vrienden van die vriendin, hadden een ontbijt geregeld. Enfin was heel erg leuk, maar toen kwam de rekening van het ontbijt. Niet veel maar ik ben dus absoluut niet van via mijn gsm bankzaken doen. Ik schrijf het liever over. Dus toen ik vroeg om de bankgegevens, kreeg ik te horen dat ze gehoord hadden dat ik krap bij kas zit en werd het mij kwijt gescholden. 

Dat vond ik niet leuk om te horen, maar begreep het wel. Dat is het laatste beeld wat mijn vriendinnen van me hebben immers. Enfin ik heb het gewoon wel leuk om te mogen betalen. En dan is het ook over voor mij. Behalve dat ik via whatsapp wel aan mijn vriendinnen aangegeven heb, dat ik begreep dat het goed bedoeld was, maar dat we elkaar al zolang niet meer gezien hebben en we allemaal misschien wel heel erg veranderd zijn. Dus nog eens een uitje mogen doen. 

Mijn tip dus, als je je verslaving aangaat, zorg dat je een creatieve uitlaatklep hebt. En papier marche is maar een idee.