Hoi ik ben...

[Siss]

Hoi,

Ik ben een vrouw van 28 jaar en heb een vaste relatie. Samen hebben wij een dochtertje.
Ik heb me hier niet aangemeld voor mezelf, althans niet direct. Mijn vader heeft een (denk/hoop beginnend) alcoholprobleem/verslaving.

Ik maak me hier erg veel zorgen over, evenals mijn moeder, broer en onze partners. Ik weet niet precies in welk stadium hij zit en of we al kunnen spreken van een echte 'verslaving' of alleen nog een 'drankprobleem'. Daarom heb ik me hier aangemeld. Ik hoop dat mensen die hier hun ziel op tafel gooien daar geen probleem mee hebben, aangezien ik hier dus niet voor mezelf ben.

Mijn vader is 51 jaar en is al ruim 30 jaar getrouwd met mijn moeder. Hij heeft 2 kinderen, waarvan ik er eentje ben en nog een zoon van 24. Sinds 2 jaar merken we dat hij erg veel drinkt. In het begin voornamelijk op verjaardagen en feestjes. Daarna ging hij ook steeds vaker door de weeks drinken vanaf een uur of 3, 4. Op den duur ging hij steeds vaker drinken doordeweeks en vaak ook als hij alleen was. Wij vonden dit niet gezond en zeker niet als hij het deed uit verveling. Hij heeft daarom al meerdere keren met zichzelf en mijn moeder afgesproken te minderen en niet te drinken doordeweeks. Dit gaat dan een paar weken goed en vervolgens sluipt het er langzaam toch weer in. Voornamelijk drinkt hij wanneer er problemen zijn of hij stress heeft.

In het voorjaar van dit jaar kwamen we erachter dat hij flessen whisky verstopte. Hij heeft een bedrijf aan huis en werkt veel buiten. In de schuren had hij weleens aan mijn partner laten zien dat hij daar een fles bewaarde, omdat mijn moeder zo zeurde als hij een drankje nam. We weten niet precies hoelang hij dat al deed, maar toen kwamen we er dus achter dat hij af en toe stiekem dronk. Wij hebben hier in het geheim natuurlijk wel met mijn moeder over gesproken en zo heeft ze hem weer even op het rechte pad kunnen krijgen (althans, dat denken we) het leek weer even goed te gaan, maar na een tijdje ging hij toch weer teveel drinken.

Ongeveer een maand geleden heeft mijn moeder hem naar de dokter gestuurd. Hij wilde niet dat zij er bij was en naderhand heb ik ook het gevoel dat hij door schaamte niet alles heeft vertelt aan de dokter. De dokter noemde hem aan de hand van zijn verhaal een 'probleemdrinker' en wilde zij het nog even aanzien. Ik was hier best boos over. Het is een hele grote stap voor iemand om met zo een probleem naar je dokter te stappen en als hij dan vervolgens weer naar huis wordt gestuurd met 'we kijken het nog even aan' dan vraag ik me af of dat nu wel zo verstandig is. Er is natuurlijk al heel wat water door zee gegaan voordat hij de moed had naar de dokter te stappen.

Maargoed, we hebben het toch nog even de kans gegeven en aangekeken. Helaas (zoals verwacht) ging het niet spontaan en vanzelf over en als ik soms s'middags bij hem koffie kwam drinken rook ik af en toe een vreemde lucht bij hem. Ik heb vroeger met 70% alcohol gewerkt en vond soms dat hij daar naar rook. Antiseptisch. Vreemd.

Zijn gedrag vond ik ook af en toe vreemd. Als we daar op visite waren geweest zwaaide hij ons wanneer we weg gingen altijd uit, voornamelijk zijn kleindochter en dat vond hij geweldig. De laatste paar weken zegt hij bij de deur gedag en gaat dan vlug naar binnen. Omdat mijn moeder ons wel blijft uitzwaaien heeft hij dan even een momentje alleen in het huis. Afgelopen weekend heb ik mijn moeder direct achter hem aan gestuurd en heeft ze hem kunnen betrappen op stiekem drinken.

De reden dat ik haar meten achter hem aan stuurde, was omdat we die avond 2 flesjes vodka verstopt achter een radio in de werkplaats (achter het huis) vonden. Die waren leeg. En er stonden ook 2 flessen rode wijn achter een kapotte tv verstopt met een glas ernaast. Dat glas had ik toen wij s'middags onverwachts langskwamen op de tafel in de keuken zien staan en was na een poosje opeens verdwenen. Van die 2 flessen wijn was anderhalve fles leeg. We denken dat hij dat tussen 4 en half 6 heeft gedaan in de namiddag. We hadden op dat moment een heel belangrijk gesprek met hem en hij liep steeds even weg naar de werkplaats en was ook steeds weer snel terug. Ik had al aan zijn gedrag, praten en ogen gemerkt dat hij stiekem aan het drinken was en ben daarom later op zoek gegaan in de werkplaats en heb toen die flessen gevonden.
Dit is verderop in de avond iets geëscaleerd en mijn moeder had besloten om de volgende dag de dokter te bellen voor een nieuwe afspraak.

Ik had van Refusal gehoord en hoopte dat de dokter hem dit wilde voorschrijven. Volgens mij geeft dat rust in zijn hoofd waardoor hij niet de hele dag hoeft te vechten tegen de verleiding. Ik heb mijn ouders ook gezegt dat ze dáár om moesten vragen en mijn moeder was het daar stellig mee eens. Mijn vader vind nog steeds niet dat hij een probleem heeft, maar omdat hij het niet leuk vind dat wij ons zo druk maken wilde hij die pillen dan ook wel. Maar niet omdat hij vind dat hij ze nodig heeft dus. Wat een schatje he?! De dokter heeft deze pillen niet voorgeschreven. Hij deed al erg moeilijk over de pillen die hij nu wel heeft voorgeschreven. Namelijk Campral. Verder heb ik mijn moeder nog niet gesproken, dus weet niet precies waarom hij geen Refusal heeft gekregen.

Het is een heel lang verhaal geworden en ik hoop dat er mensen zijn die het willen lezen. Aan de hand van dit hele verhaal heb ik een paar vragen en daarom heb ik er dus zoveel in gezet. Ik heb hier al een beetje rondgelezen en zag dat er mensen zijn die er veel slechter aan toe waren dan mijn vader nu, maar hoe staat hij er nu dan voor?

Is mijn vader alcoholist of probleemdrinker?
Wat is daar het verschil tussen?
Zal mijn vader als hij nu ingrijpt ooit nog wel gezellig op een verjaardag kunnen drinken?
Wat is Campral? en werkt dit goed bij iemand als mijn vader (naar aanleiding van het verhaal)?
Is Refusal op dit moment nog wat te heftig voor hem?
Kun je Refusal ook zelf bestellen of alleen op dokterrecept? (denk dat ik het antwoord al weet)
Moet hij ook mentaal hulp zoeken?
Zit hij nu in de ontkenningsfase of schaamt hij zich er gewoon voor?

En tot slot: Hoe gaan we met hem om? Moeten we streng zijn of begrip tonen? Ik heb soms het gevoel dat ik hem aanspreek alsof het een puber is. 'Pap, je bent toch niet aan het drinken he?' en pap, je liegt niet he?' Ik kan me voorstellen dt hij dit misschien niet leuk vind uit de mond van zijn dochter. Maar misschien heeft hij dat gewoon even nodig nu. Ik denk dat velen hier wel weten hoe je wel of niet benaderd wilt worden en hoop hier wat antwoorden te kunnen krijgen.

Alvast bedankt! En als iemand nog vragen voor mij heeft, kom maar op!

Groetjes Siss

[Kohtje]

Hallo Siss,

Ik heb je verhaal gelezen en herken veel van je vaders gedrag in mezelf. Ik wil je wel antwoorden maar vanavond lukt me dat niet meer. Morgen wil ik wel een poging wagen. In elk geval veel sterkte met de situatie.
O ja, even heel kort, het lijkt me wel dat je vader een serieus alcoholprobleem heeft. Jullie moeten hem in elk geval niet de hand boven het hoofd houden, daarin kan hij alleen maar bevestiging zien dat het allemaal nog wel meevalt, maar dat doet het mijns inziens niet....

Wellicht tot morgen.

[Siss]

Hoi Kohtje,

Bedankt vast voor je reactie. Ik zou het heel erg fijn vinden als je er misschien morgen nog even op terug wilt komen. Alle informatie is welkom. Ik ga in ieder geval nog wat verder lezen hier op het forum, alleen uit de verhalen van andern kan ik ook al wat informatie krijgen en misschien tips over hoe we hem kunnen helpen.

Groetjes Siss

p.s. en hoop tot morgen

[Rudy]

dag Siss ...nu ik lees dat je niet bent aangemeld vraag ik me af of het dan wel mogelijk is, om privé berichten te ontvangen, anders mijn moeite om te antwoorden voor niets is geweest.

Ik zou het op prijs stellen dat jij me dat t.z.t even laat weten..

GroetRudy..

[Siss]

Waar las je dat dan? Voor zover ik weet ben ik wel aangemeld hoor. Ik moet echt inloggen met gebruikersnaam en wachtwoord.

O, wacht...ik zie al wat je bedoelt. Ik schreef dat ik me niet had aangemeld voor mezelf hahaha Bedoelde je dat? want ik heb me dus wel aangemeld, maar niet met vragen voor mezelf, maar voor mijn vader. Zo bedoelde ik het.

Ik zou je antwoord evengoed nog heel erg op prijs stellen.

Alvast bedankt.

Groetjes Siss

[Siss]

Rudy,

Ik heb hem ontvangen hoor. Ga het straks lezen. wat heb je een ontzettend uitgebreid antwoord gegeven. Hartstikke bedankt. Ik ga na het eten alles even lezen, mijn vriend komt net thuis dus moet hem even gezellig ontvangen

Bedankt!

[Zeeman]

Hallo Siss,

Wat een verhaal, even leek het alsof ik in een spiegel keek, heel erg herkenbaar, zo was ik tot voor kort ook.
Ik flessen verstoppen voor mijn vrouw, zij de flessen verstoppen voor mij. Ook effe met een smoes naar de schuur, fles onder de werkbank halen en even vlug innemen en in de woonkamer met de reguliere borrel meedoen.

Moeilijk probleem, bij mij is van de ene dag op de andere dag het kwartje gevallen. Mijn vrouw heeft wel al diverse keren gezegd van: "Stoper nou mee" , en dan maar je knikken, naar de schuur sluipen en weer een flinke slok uit de fles. Zij zegt nu op haar beurt: "Blijkbaar moest je hetzelf inzien en dat is nu gebeurd" en verder heeft ze er geen woord over vuilgemaakt, geen verwijten achteraf, helemaal niks.

Ik praat hier puur over mijn situatie, misschien is er hoop voor je vader, misschien ziet hij het ook een keer. Ik duim voor je meid, sterkte

[stien]

Hallo Siss,
Voel vooral met jullie mee, ik ben een nieuwkomer van een week op het forem. Heb o.a. deze stap gezet doordat ik op mijn p.c. las, houd je vast! "Kun je dit even aan je moeder vragen" Ehm, even zien,
geloof dat het wel mee valt op dit moment." "Nou laat maar dan". Dat was de communicatie met mijn zoon en schoondochter via p.c. die ik achteraf kon lezen. Dit deed mij zoveel pijn! Mijn kinderen maken regelmatig opmerkingen, maar gaan niet in discussie, het blijkt n.l geen zin te hebben. Ik weet er vaak de andere dag niets meer van! Hoop opwinding voor niets, zeg gewoon ga naar bed, de meeste mensen zijn ook gewoon moe en als ze alcohol op hebben tijd gedesorienteerd. Advies ga niet ook nog eens jezelf opfokken want dat treed als een wisselwerking op, en verergert de situatie.
Er bestaan ook hulpgroepen voor familileden die hulp willen bij amensen. Los van de alcoholisten die het zelf nog niet willen toegeven. Het minst erge voor je vader zou zijn om met dit forem dagelijks mee te lezen en tot bezinning te kunnen komen dat hij daadwerkelijk een probleem heeft. Want dat hij een probleem heeft staat voor zich.
Siss, ik hoop je hiermee een klein beetje geholpen te hebben, laat horen hoe het gaat?

[stien]

Zeeman,
Al reactie gehad over een "peut"om te starten?
Was zeer teleurgesteld men stelde over twee werkdagen, ik volop feest afscheidnemen mooit niet.

[Siss]

Hoi Zeeman,

Je hebt zeker geen dochter van 28, zoon van 24 en kleindochter van 3 he?! haha
Mijn vader zou helaas een forum als deze nog niet op zoeken. Ik zou willen dat hij het wel deed, dan ziet hij via andere verhalen misschien in dat het echt niet gezond is wat hij nu doet en vind hij hier wat steun van mensen die precies weten wat hij nu doormaakt.

Vanmidag was ik bij hem en hij denkt dat hij van de Campral ook zie wordt als hij erbij drinkt. Ik weet niet of ik dit zo moet laten of dat we juist wel eerlijk tegen hem moeten zijn??? Hij komt er immers toch wel een keer achter.

Ik moet zeggen dat ik er zelf ook best moeite mee heb te erkennen dat mijn vader een alco is. (niet uit schaamte, want ik denk dat alcoholverslaving één van de makkelijkste verslavingen is die je kunt krijgen. Het is immers op elke hoek van de straat legaal te koop.) Het is zo onwerkelijk. En bij elke bevestiging de ik hier krijg, is het weer net of het over iemand anders gaat dan mijn vader. Heel raar. Wat ik ook zo ontzettend vreemd vind is dat hij het echt zelf niet ziet. Vanmiddag zei hij dus dat hij er geen moeite mee heeft om niet te drinken. Maar dat geloof ik dus niet! Anders had hij niet stiekem gedronken?? Als je weet dat je vrouw en kinderen zich er echt zorgen over maken, waarom zou je dan iets blijven doen als je er niet verslaafd aan bent. Als ik hem 3 jaar geleden een verhaal vertelt zou hebben over iemand die hetzelfde drinkt als hij nu, dan weet ik zeker dat hij dat niet gezond gevonden zou hebben. Het is heel raar wat een verslaving met iemand kan doen. Je hoort het altijd wel, maar nu we het zelf meemaken sta ik er echt raar van te kijken. Eng gewoon! Mijn vader??? Dat kan toch niet?! Maar dat denkt waarschijnlijk iedereen....

Groetjes Siss

[Siss]

Hoi Stien,

Ook bedankt voor je reactie,

Ik ben inderdaad ook al lid bij een andere forum, speciaal voor de partners en kinderen van. Ik kan daar ook veel informatie vinden. Het fijne van dit forum is dat je hier een beetje inzicht lrijgt van hoe hij nu denkt en zich voelt. Op die manier kom je er denk ik beter achter hoe we met hm om moeten gaan.

Ik fok me niet op gelukkig. Want ik ben absoluut niet boos op hem. Ik begrijp waardoor hij zich rot voelt en weet precies hoe hij in elkaar zit. Ik heb een hele sterke band met mijn vader, lijk qua karakter ook erg veel op hem. Niet dat ik goedkeur dat hij drinkt wanneer hij zich rotvoelt natuurlijk. Ik maak me alleen verschrikkelijk zorgen om hem. Hij heeft zijn ouders ook op vrij jonge leeftijd verloren. Ik heb zijn vader (mijn opa) nooit gekent. Hij overleed toen hij 57 was. Mijn oma was wat ouder gelukkig en heb ik 16 jaar mee mogen maken. Maar toch vond ik 73 nog erg jong, zeker met het gezonde leven dat zij had. Had een groentenstal, at supergezond. Fietste nog vrolijk Amsterdam door. Leverkanker. En dan zit mijn vader nu aan de drank. Pap, denk toch om je lichaam. Ik ben altijd al bang dat hij aan dezelfde ziekte als zijn ouders gaat, dus zou het liefst willen dat hij zichzelf goed verzorgt om die kans toch te verkleinen.

Ik hoop dat hij snel inziet dat het beter is om te stoppen. Dan dat hij het alleen doet voor ons.

Groetjes Francis

[Siss]

Hoi Katrina,

Toevallig schreef ik daar net ook al iets over in mijn vorig bericht. En bij het andere forum kan ik ook met vragen terecht. Maar hier hoor ik het vanaf mijn vaders kant gezien en soms is dat net even iets beter. Maar als er hier mensen zijn die daar wat moeite mee hebben, dan kan ik dat volledig begrijpen. Er zitten hier natuurlijk mensen die nog steeds vechten tegen deze verslaving en ik zou niet willen dat iemand mijn verhaal vervelend vinden om te lezen. Ik wil niemand belemmeren in zijn strijd alles weer op de rails te krijgen.

Dus als dat het geval is, dan hoor ik het graag.

Groetjes Siss

[Anna]

Hoi Siss,

Veel sterkte met je vader. Wat me vooral trof in je laatste berichtje is, dat je vader zegt dat hij geen moeite heeft met niet drinken. Die fase heb ik ook meegemaakt, dat ik zelf dacht dat ik niet echt een probleem had, omdat ik zo zou kunnen stoppen als ik dat zou willen. Het is jezelf en anderen voor de gek houden natuurlijk, en dat doet je vader ook, maar waarschijnlijk gelooft hij er zelf in.

Hij moet zelf in gaan zien dat hij teveel drinkt, het erkennen, en dat is denk ik de moeilijkste maar ook de eerste stap. En die zal hij zelf moeten nemen. Ik ben bang dat je weinig meer kunt doen dan hem laten merken dat je weet dat hij drinkt, al zal hij het steeds stiekemer gaan doen. Laten merken dat je van hem houdt, maar graag zou willen dat hij stopt. Mijn kinderen hebben ook heel vaak tegen mij gezegd dat ze vonden dat ik teveel dronk, en het heeft helaas lang geduurd voor ik zover was dat ik dat zelf ook kon erkennen. Maar als ze er niets van gezegd hadden, was ik waarschijnlijk nu nog steeds niet zover geweest.

Ik wens jou en je familie heel veel sterkte, en ik hoop dat je vader snel inziet dat hij hulp nodig heeft.

Anna

[Zeeman]

Siss,

Ik ben een vader van drie dochters, 22, 19 en 17 jaar en heb twee "schoonzoons" 22 en 20 jaar.

Maar nog geen kleinkinderen, 'gelukkig' niet, ben ik nog te jong voor (48)

[Siss]

quote:

---

Maar nog geen kleinkinderen, 'gelukkig' niet, ben ik nog te jong voor (48)

---

Jong wel ja, maar opa kun je dan al best zijn hoor. Mijn moeder werd oma op haar 48ste hahaha Toevallig he! Ik heb ook een jonge moeder en vader trouwens ook (51) En ze vinden het geweldig! Maar gezien de leeftijd van je kinderen zal het misschien nog even duren, maar je weet maar nooit hihi Je zal er zeker dolgelukkig mee zijn!

Groetjes Siss

[Siss]

quote:

---

Wat me vooral trof in je laatste berichtje is, dat je vader zegt dat hij geen moeite heeft met niet drinken. Die fase heb ik ook meegemaakt, dat ik zelf dacht dat ik niet echt een probleem had, omdat ik zo zou kunnen stoppen als ik dat zou willen. Het is jezelf en anderen voor de gek houden natuurlijk, en dat doet je vader ook, maar waarschijnlijk gelooft hij er zelf in.

---

Vreselijk vind ik dat inderdaad! Het is net of er iemand anders in hem zit wanneer hij over drank praat.
Wat me afgelopen week ook opviel is dat (ondanks Sonja Bakker) zijn buik mega is geworden. Hij lijkt wel opgeblazen!

Ik hoorde vandaag van mijn moeder dat hij van de dokter nu 2 weken niet mag drinken en dan moeten ze weer bij hem komen. Maar het zal toch niet zo zijn dat hij daarna weer mag proberen te drinken???

Groetjes Siss