Toch maar even mezelf voorstellen

[monique]

Hoi ik ben Monique, ik lees en schrijf hier al een tijdtje mee, maar heb mezelf nog niet goed omschreven hier. Ik vind het wel een beetje eng om mezelf te omschrijven, maar daar gaat ie dan. Ik ben een alleenstaande moeder (al 8 jaar) met 2 puberzoons, 2 honden en 4 katten. In mijntienerjaren al heel veel gedronken, op m`n 12 de uit huis gegaan omdat ik mijn moeder niet zo aardig vond, in pleeggezinnen gezeten. En op m`n 16 de al op mezelf gaan wonen. Toen ik 19 was werd ik moeder en op m`n 21 kwam nummer 2. In de tijd dat mijn kinderen klein waren dronk ik alleen in de weekeinde en op feestjes, maar toen ik alleen kwam te staan met m`n kids, en een moeilijke lat relatie van 6 jaar sloop de alcohol beetje bij beetje in mijn systeem. Het begon `s avonds met een paar wijntjes als de kids op bed lagen, en na een aantal jaar verschoof langzaam maar zeker de tijd naar steeds vroeger. Om 16 uur al aan de wijn, en niet meer stoppen tot de fles leegwas, en soms ging fles nummer 2 ook open en op. Ik kreeg steeds minder fut en ik had ook geen plezier meer in het leven. Verschillende hulpinstanties afgelopen, maar ik ben toch zelf degene die hier iets aan kan doen/ moet doen. Ik ben nu aan het minderen, maar ga ook nog wel eens de fout in, met vallen en opstaan noemt men dat toch? Maar het begin is er in ieder geval. Dit forum is mijn eerste stap en heeft me al een paar keer goed geholpen. Het moeilijkste van minderen vind ik dat alle gevoelens en emoties veel harder aankomen, maar daar moet ik gewoon even doorheen. Daar leer ik nog wel mee omgaan, nou dat was het zo`n beetje in grote lijnen. groetjes van Monique.

[ferry]

Hoi Monique,

We hebben elkaar al een paar keer op het forum gesproken, maar vindt het toch knap van je. Dat je toch nog even de moeite neemt je voor te stellen.

Ferry.

[Anna]

Hoi Monique, ik had al vaker iets van je gelezen, maar weet nu dus ook een beetje wie je bent. Ik ben ook een alleenstaande moeder van twee al vrij grote jongens. Ik kan me dus wel iets bij je situatie voorstellen. Ik drink ook al heel lang vrij veel, en ik weet ook niet precies wanneer je nu kunt zeggen dat ik echt een drankprobleem had. Misschien altijd al, want drank was altijd een vluchtweg voor mij, als ik me niet prettig voelde. Maar de laatste jaren ging het steeds erger uit de hand lopen. Ik heb in de loop der jaren heel veel minderpogingen gedaan. Meestal lukte dat ook wel een tijd, maar ik viel altijd na verloop van tijd terug naar veel te veel.
Toen ik pas hier op het forum schreef adviseerde iemand mij om eerst een paar maanden helemaal te stoppen, om in ieder geval mijn lichaam te laten ontgiften, en daarna verder te kijken. En na weken vallen en opstaan heb ik dat tenslotte gedaan. Ik heb ontdekt dat niet drinken mij veel meer rust geeft dan minderen. Je hoeft niet meer voortdurend bezig te zijn met de vraag wanneer je drinkt, hoeveel, wanneer je de volgende mag. Daar kon ik niet tegen. Misschien is dit voor jou ook een tip.

En het is waar dat je emoties veel harder aankomen, alcohol verdooft namelijk. Maar altijd je gevoelens verdoven is niet goed voor je geestelijke gezondheid. Het is beter om ze toch een keer te ervaren, ermee te leren leven, al is dat niet gemakkelijk. Ik loop er zelf iedere dag tegenaan. Maar daar kun je ook hulp bij zoeken.

Veel succes!

Anna

[monique]

Dank je Anna, voor je (altijd) lieve woorden, dit is voor mezelf pas de tweede keer dat ik wil minderen, het verschil met de vorige keer is dat ik het toen alleen voor anderen wou doen, deze keer sta ik er zelf achter, na maandenlange gesprekken met mezelf. En je kan tegen de hele wereld de schijn ophouden, maar niet tegen jezelf. groetjes van Monique.