Stoppen na langdurig gebruik (28 jaar)

[Asha]

Beste mensen,

 

ik ben nieuw op dit forum, althans, ik heb hier veel dingen gelezen maar nooit iets gepost. Dus ik stel mij graag even voor: ik, V, ben 49 jaar, en sinds 1992 werkzaam als verpleegkundige (ziekenhuiszorg/psychiatrie/verslavingszorg/acute zorg). I.v.m. nachtdiensten ben ik ooit Temazepam gaan slikken (op ‘advies’ van een aantal collega’s), ik was toen 21 jaar jong. Van kwaad tot erger. Ik slikte heel wat weg, alles door elkaar. Werd er actief van en een blijer mens (dacht ik).

Om een heel erg lang verhaal kort te maken:

vandaag 4 maanden geleden mijn laatste 1 mg Diazepam ingenomen, een afbouwschema van 12 weken. Ik ben er erg ziek van: een heleboel rare sensaties (huid, haar, ogen, evenwicht, ruiken etc), alle zintuigen zijn zwaar overprikkeld. Het neigt naar psychose al weet ik waan en werkelijkheid wel van elkaar te onderscheiden.

De fysieke (deels ook objectiveerbare) klachten zijn ook niet gering: ik heb het gevoel dat ik verschrompel, mijn huid ziet er sinds januari uit alsof ik 70 ben. Mijn hersenen weigeren dienst. Heb ik hersenschade, Alzheimer, Parkinson? Als gevolg van bijna 30 jaar troep slikken? Wat is er aan de hand met mijn hormoonstelsel? Etcetera. En waarom heb ik de ene dag heel erg veel last, om vervolgens af en toe een paar uur klachtenvrij te zijn?

Het zijn allemaal angstige gedachten die de revue blijven passeren. In dat hoofd van mij. Malen, piekeren, chaos, mijn brein gaat op volle toeren door terwijl ik dagelijks moeite ondervind de volgorde van dingen te bepalen. Een soort apraxie. Ik weet niet meer hoe ik moet koken, mijn huis op orde moet krijgen, de was moet ophangen. Raak ‘in paniek’ bij de gedachte dat ik iets moet plannen. Dat ik überhaupt iets moet doen dat enige planning vereist.En ik weet wel wat de oorzaak is. Ik heb dit vaker ervaren. Alleen nog nooit zo hevig als nu. 

Ik kom net van een bezoek aan de huisarts. Kon niet uit mijn woorden komen, zat daar als een bevend veulen voor mij uit te staren. Met de complimenten van de dokter. Want het is toch heel erg knap, en ik moet vooral volhouden. De benzo’s waren al na 7 dagen mijn systeem uit, dus dat is het probleem niet. Ik heb mijn huisarts voor mijn komst een link naar de Ashton-manual gestuurd. Met korte uitleg. Hij had een deel gelezen zei hij.  Ik ben na 10 minuten het consult uit gelopen. Buiten het feit dat ik mij niet in staat voelde te vertellen wat eraan scheelde, vond ik de reactie van de arts weer zo’n enorme domper. Hij wist duidelijk niet wat hij ermee aan moest. Ik ook niet. 

 

 

 

 

 

 

[Wilhelmina]

Op 17-4-2020 om 15:34 zei Asha:

Beste mensen,

 

ik ben nieuw op dit forum, althans, ik heb hier veel dingen gelezen maar nooit iets gepost. Dus ik stel mij graag even voor: ik, V, ben 49 jaar, en sinds 1992 werkzaam als verpleegkundige (ziekenhuiszorg/psychiatrie/verslavingszorg/acute zorg). I.v.m. nachtdiensten ben ik ooit Temazepam gaan slikken (op ‘advies’ van een aantal collega’s), ik was toen 21 jaar jong. Van kwaad tot erger. Ik slikte heel wat weg, alles door elkaar. Werd er actief van en een blijer mens (dacht ik).

Om een heel erg lang verhaal kort te maken:

vandaag 4 maanden geleden mijn laatste 1 mg Diazepam ingenomen, een afbouwschema van 12 weken. Ik ben er erg ziek van: een heleboel rare sensaties (huid, haar, ogen, evenwicht, ruiken etc), alle zintuigen zijn zwaar overprikkeld. Het neigt naar psychose al weet ik waan en werkelijkheid wel van elkaar te onderscheiden.

De fysieke (deels ook objectiveerbare) klachten zijn ook niet gering: ik heb het gevoel dat ik verschrompel, mijn huid ziet er sinds januari uit alsof ik 70 ben. Mijn hersenen weigeren dienst. Heb ik hersenschade, Alzheimer, Parkinson? Als gevolg van bijna 30 jaar troep slikken? Wat is er aan de hand met mijn hormoonstelsel? Etcetera. En waarom heb ik de ene dag heel erg veel last, om vervolgens af en toe een paar uur klachtenvrij te zijn?

Het zijn allemaal angstige gedachten die de revue blijven passeren. In dat hoofd van mij. Malen, piekeren, chaos, mijn brein gaat op volle toeren door terwijl ik dagelijks moeite ondervind de volgorde van dingen te bepalen. Een soort apraxie. Ik weet niet meer hoe ik moet koken, mijn huis op orde moet krijgen, de was moet ophangen. Raak ‘in paniek’ bij de gedachte dat ik iets moet plannen. Dat ik überhaupt iets moet doen dat enige planning vereist.En ik weet wel wat de oorzaak is. Ik heb dit vaker ervaren. Alleen nog nooit zo hevig als nu. 

Ik kom net van een bezoek aan de huisarts. Kon niet uit mijn woorden komen, zat daar als een bevend veulen voor mij uit te staren. Met de complimenten van de dokter. Want het is toch heel erg knap, en ik moet vooral volhouden. De benzo’s waren al na 7 dagen mijn systeem uit, dus dat is het probleem niet. Ik heb mijn huisarts voor mijn komst een link naar de Ashton-manual gestuurd. Met korte uitleg. Hij had een deel gelezen zei hij.  Ik ben na 10 minuten het consult uit gelopen. Buiten het feit dat ik mij niet in staat voelde te vertellen wat eraan scheelde, vond ik de reactie van de arts weer zo’n enorme domper. Hij wist duidelijk niet wat hij ermee aan moest. Ik ook niet. 

 

 

 

 

 

 

Asha welkom je moet geholpen worden hier op het forum er komt vast wel iemand om jou te helpen   liefs wil

[Mientje]

Dit herken ik heel goed. 4 dec 2019 heb ik mijn laatste diazepam gehad.(via opname) En ik voel mij ook nog heel erg ziek. Heb geen energie en kan niet langer dan een half uur iets doen. Dan ben ik op en moet rusten. Volgens de psychiater kan dit niet komen van het afkicken maar zo ervaar ik het wel. Naast Tracydal gebruik ik nu ook Quetiapine.

[Asha]

@Wil, dank voor je support.

@Mientje

Dan gaan we ongeveer gelijk op zo te lezen. Mag ik vragen waarom je Tracydal en Quetiapine gebruikt? en sinds wanneer? Pittige middelen, beiden. Waar je ook zeer slaperig van kan worden. 
Hoe lang heb jij benzodiazepinen gebruikt?

Take care!

Vandaag heb ik twee keer een wandeling gemaakt, 2 x 5 km. Wat toevallige ontmoetingen en leuke gesprekken. Ik vind ‘mijn stad’ weer aangenaam nu het zo rustig is. Mensen lijken vriendelijker, minder opgefokt. 

Het wandelen en de contacten buiten deden mij goed, hoewel de brainfog niet verdween. Het voelt alsof ik geen enkele invloed heb op mijn brein. Pas nu lijkt het wat op te klaren in mn kop, maar er zit een continue ‘zoem’ in mijn hoofd. Alsof er een ijskast naast mij staat die teveel geluid maakt.  Omdat ik sinds januari alleen maar op bed heb gelegen zijn mijn spieren, of wat daarvan over is, enigszins protest.
Maar voor vandaag is het okay zo. Heb mn best gedaan. Ik teken voor dagen als vandaag. Het was een bovengemiddeld goede dag. Lekker om dat te kunnen zeggen

Ciao!

 

[Mientje]

Ik heb de oxazepam wel zo'n 40 jaar geslikt. Kon zonder mijn leven niet aan. Naast de oxazepam heb ik volgens de psychiater alle antidepressiva gehad die er bestaan maar reageerde nergens goed op. De tracydal gebruik ik voor mijn stemming en de Quetiapine na het afbouwen van de oxazepam en die gebruik ik om rustig te blijven. De psychiater was hier  niet blij mee, alweer medicijnen, ik heb er zelf ook geen goed gevoel bij en heb er ook veel bijwerkingen van, maar zonder lukt echt nog niet, dag en nacht wakker en helemaal niets kunnen. Nu kan ik nog weinig, maar toch iets meer. Dat rare zoemen in mijn hoofd herken ik ook, ook heb ik een druk op de rechterkant van mijn hoofd, waar ik hoofd en oogpijn van krijg. 

 

[Asha]

@Mientje

wat een enorme worsteling zeg. 
ik herken jouw verhaal van alle anti-d zo’n beetje geprobeerd hebben. Ik vind het zelf lastig, nu weer iets gaan slikken om deze klachten minder te maken. Zit je weer aan iets vast wat effect heeft op je brein, gedrag etc.

Als ik dit 35 jr geleden geweten had..etc. 
Benieuwd of er ooit een dag zal komen dat ik medicatie-vrij ben.

[Mientje]

Als het even kan raad ik je ook niet aan om weer iets te gaan slikken, zelf kan ik niet anders, lag weer hele dagen ziek op bed, (maar mijn psychiater is er ook op tegen, al geeft hij ze wel)dus ik moet wel en als jij al 2 x 5 km. wandelt vind ik dat heel knap. Doorzetten. Ik weet zeker dat je er wel komt. Je bent bij mij vergeleken nog lekker jong. Ik ben dat verschrompelde vrouwtje van jou gezicht, 71 jaar maar voel mij nog steeds 17. Officieel mag ik nu 20 minuten actief zijn en moet dan weer gaan rusten en als dat goed gaat mogen er twee minuten bij op...enz. Ik heb gelukkig wel goede begeleiding, wat soms ook wel lastig is omdat ze absoluut niet geloven dat mijn klachten nog van het afkicken komen en ik dat dus wel denk. En als het morgen weer mis is omdat 2x 5km. misschien toch iets teveel was. Houd vol en houd moed. Want het komt echt een keer goed.