dhen

Haha Wil, ik vind het wel grappig dat je vrouw naar Al-anon gaat en jij niet naar de AA, dat is net zoiets dat ik tegen m'n man zeg: ga jij maar naar de tandarts, wat hij braaf doet trouwens en dan doe ik alsof ik geen kiespijn meer heb

Pffft, wat een verhaal Rudy; fijn dat je weer schrijft. Willie: feli met 6 maanden. Alaine, ik ben niet zo goed in vragen om hulp en ook niet in dankjewel zeggen, geloof ik. Dat wil ik rechtzetten. Ik vind het namelijk heel fijn dat je zo uitgebreid antwoord gaf. Ik heb wel dankjewel gezegd maar die was wel erg mager; dus ik doe een nieuwe poging: Ik vind het echt tof dat iemand, jij dus, de moeite neemt om na te denken over een lastige vraag en met zinvolle adviezen te voorschijn komt, dat je doet voor me, dat raakt me.

De laatste 5/6 maanden heb ik lekker gehuppeld; lol om m'n eigen dwaze zelf en nog meer lol om verstopte maar gevonden wijze zelf. Wist ik veel dat ik 2 zelf in me had. Eigenlijk vind ik het 1 zelf maar dan met 2 kanten. Komt de ene kant dan heb ik trek in een borrel of in ieder geval weglopen. Komt de andere kant dan is er weinig aan de hand en voel ik me vrij. Ik heb een kant die wil overleven en een kant die wil leven. Dat leven is leuker; ik voel me vrijer om als een onbeschreven blad in de wereld te staan en bekijk die wereld ook neutraal; ik kijk gewoon wat zich aandient en handel daar naar, zonder veel vooroordelen of het stoppen in hokjes of wantrouwen of wat dan ook. Dit voelt goed; ik ben open en de wereld om mij heen is open. En mochten mensen dit niet zijn dan heb ik er weinig last van, want dat is hun keus om gevangen te zitten, niet mijn verantwoording en het ligt niet binnen mijn mogelijkheid om, waar ze dan ook in vast zitten, ze te bevrijden. Mijn sta in de weg voor leven is een hardnekkige overlevende in me. Eigenlijk begrijp ik die overlevende wel; het is wel logisch dat die is ontstaan. Het is er zo eentje die zich vastklampt aan; ach je bent sterk; je hebt al zoveel stormen doorstaan en meer van die fraaie eigenschappen. Maar ja dat nuchter zijn; die levende, wil zich niet meer vastklampen. Achter al die overlevende eigenschappen zitten m'n angsten en m'n eenzaamheid; stel dat ik niet sterk ben. Het waren namelijk overlevingsmechanismen; sterk uit noodzaak. En als die overlevingsmechanisme niet aan hun voorwaarden voldoen ach dan is er een borrel; een redder in nood. Maar ja ik wil die borrel niet meer en ik wil ook niet meer overleven; ik ben het zat; leven is geen overleven, alleen maar sterk genoeg zijn om alle ellende te doorstaan, kom op zeg. Toch had het wel een functie; als ik niet weet hoe te leven dan maar overleven. Maar nu zie ik overleven als niet leven en daar wordt het een gevaarlijker verhaal. Want als ik niet in staat ben om te leven en overleven vind ik niet meer de moeite waard; wat blijft er dan over. Gaan zuipen, gek worden, dood gaan; weet ik veel, nee ik weet het niet. De laatste week heb ik mij in overleven gestort en ik heb het totaal niet naar m'n zin; ik wijs iets in mezelf af; iets levendigs in mij is het totaal niet eens met de overleveraar. Ik weet eigenlijk nog niet met wat. Ik ben wel van die drank af maar ik ben niet 1,2,3 van die dubbele zelf af. Toch werkt er blijkbaar een waarschuwingssysteem en die rent niet meer weg; de overlevende verjaagt de levende niet. Maar ze hebben wel een conflictje met elkaar. Eerst accepteer ik dat conflictje niet, totdat ik bedenk dat dit weer vastklampen is; los, laat los; het is niks, het is niet nodig dat vasthouden aan en loslaten is niet eng. Het is gewoon een weg naar eenwording, ik en mezelf zijn 1 en eigenlijk was ik daar ook al maar m'n automatische piloot niet en daar zit m'n struikelblok waardoor ik struikel over m'n benen in huppelpas. Dat is niet zo erg het is alleen maar m'n levende die zegt hee mallotitge overlevende: waar ben je nou helemaal mee bezig. Denk ik dus zo ongeveer

Ssst ik ben er niet

Quote Alf: Vraag komt dan: ben ik een alc. die niet drinkt of een gezonde nietdrinker die niet tegen alc. kan? unquote Dat is wat mij betreft nou net de keuzevrijheid, blijf je 1 dan blijf je een tobbende stopper; levenslang, veroordelend, tunnelwerk, vast etc. Word je 2 dan ben je vrij om te kijken wat je zonder overtollige ballast kan doen, gewoon met wat je in je hebt. Het clownspak aantrekken is een rol spelen en je weet dat je ergens een rol speelt toch. Pfff hoeveel rollen spelen we wel niet; de perfecte echtgenoot, minnaar, werknemer, kok, tuinman, dierenvriend etc. (M/V) En hoe bang zijn we niet om die rollen los te laten, zo bang voor ons zelf en om die angst maar niet te voelen weer wegduiken zodat we het continue aan elkaar vast blijven rijgen, rol na rol. Los; alle maskers weg, puur, wat hou ik over zonder rol, zonder verslaving. Angst dat er niets is omdat we denken aan een zwart gat of angst dat er alleen maar een monster zit? Ja, tuurlijk angst; we lopen niet voor onze lol weg en klampen ons niet voor niks aan een strohalm vast. Totdat je er door heen gaat, voor alles wat angstig lijkt, voor alles waar we o zo bang voor zijn, voor alles wat we verstopten. En dan, dan blijkt dat de angst ongegrond was en ergens weet je dat, wat dit zeg je ook: "ik zie mezelf, maar zo hoor ik er niet uit te zien, zo wil ik er ook niet uitzien." Er is dus een andere kant; zoals je er wel uit hoort te zien en zoals je er wel wilt uitzien en die kant is geen rol, die is gewoon.

Hoi Cathy, ik ben 44. Idd omdat ik niet goed was en daar zit de verslavingsgewenning wat mij betreft. Ik schreef deze laatst, de ena laatste regel kan je lezen als "ben ik zo gewend dat ik niet goed ben" Wat is enger zo blijven als we zijn of loslaten of zoals jij zegt wat is nou eigenlijk vermoeiender En wat als het nu gewoon goed is. Dat alles goed is zoals het nu is. Om de simpele reden dat alles is zoals het nu is. Wat dan. Dan heb ik niets om te klagen. Dan heb ik niets om me zorgen te maken. Of toch ? Weet ik toch wat te vinden? Stel je voor: morgen dan of volgende week of volgend jaar. Hoe moet het dan. Stel je voor dat dit gebeurt of dat. Hoe moet ik daar dan mee omgaan. Wat als het nu gewoon goed is. Is dat eng ? Ben ik zo gewend aan iets wat niet goed hoort te zijn. Ben ik zo gewend dat ik dat ben. Is dat niet eng ?

Hoi Alf, ik ervaar het niet zo als tegenstelling m'n alco-ik en m'n niet alco-ik; het zit allebei in mij maar ik heb wel een keus; altijd. Die keus zien maakt me optimistisch, zonder meer. Ik heb altijd een keus of ik mij in m'n destructieve of m'n constructieve ikje laat meestromen. Maar jaren gewenning bouw ik ook niet 1,2,3 om; tjee het is een interne draai van 180 graden; veel te veel buiten gezocht wat binnen in mij aanwezig is. Noem iets wat je buiten jezelf zoekt en goede kans dat het doodleuk binnen zit, merk ik elke keer weer.

Klopt Cathy, goed gelezen; het verschil tussen theorie en praktijk. Theoretisch vind ik volledig dat het leven goed is en dat ik goed ben; na een leven van verzet vind ik dat lekker; ik hoef niets na te jagen, te bereiken, af te keuren of wat dan ook. Maar praktisch trekt soms; hee zie je wel dat kan je niet, of schuld, of spijt; ik zou willen dat ik 10 jaar eerder wist wat in nu begrijp. Maar op dat moment beantwoord mijn praktijk niet mijn theorie, ik beantwoord wel m'n eigen tegenstellingen waarvan ik vind dat het eenheid is maar het altijd doen vanuit die eenheid is geen automatisme. (pffff wat een zin, is dat nog te volgen) En idd bij koppijn loop ik zo naar verzet; verkeerde pad. Ik herken het ook wel in de dingen die jij schrijft; je weet best wel waar jij je goed bij voelt, wat goed voor is voor jou en toch doen we niet automatisch wat goed is voor ons, maar dit herkennen is al een toffe stap vind ik.

Ik waai nu weg in m'n huis maar de lucht is tenminste fris, ik wil helemaal geen medicijnen maar nu helpt Ibu wel, kan ik weer een beetje normaal denken. Vorig jaar toen ik zo'n pijnterugslag kreeg moest ik behoorlijk op de rem om niet naar de alco te grijpen. Dit jaar niet, het is blijkbaar niet meer mijn methode om op die manier iets op te willen lossen. Mijn excuus was jaren dat ik tegen de pijn wel moest drinken maar het gaan drinken en blijven drinken is voor mij een terugkerend verslavingspatroon geweest van iets niet accepteren wat er is. Buiten het stoppen met verslavinsgedachten komt er voor mij bij dat ik mijn beperkingen heb te accepteren. Dit heb ik lang niet gekund. Ik was laat met opleiding en een goede baan. Op m'n 30ste had ik het eindelijk net voor elkaar; hbo, baan, man, huis, boom, beest, dosis eigenwaarde, en toen kwam dat ongeluk. Weg was alles waar ik jaren voor had geknokt incl 3 jaar therapie. Het afgelopen half jaar ben ik juist uitermate positief geworden, ik ben uit een zinloze neerwaartse spiraal gekomen en heb het leven omarmd: kom maar, ik doe het wel en ik vind het nog leuk ook. Toch loop ik tegen een balans van accepteren wat ik na mijn ongeluk niet meer kan of aanpakken wat ik wel kan. Mmm terwijl ik dit zo schrijf is het toch actie, ontkennen van mij en dus eigenwaarde; ik wil dat iets er niet is en onderneem dus niet echt actie om daar wat aan te doen, ik hoop gewoon dat het wegblijft. jaja het verslavingsvalkuiltje van me ook zonder drank trekt ie soms (dat weet je best, ja dat weet ik, malloot ikke dus)

Bedankt voor meeleven Alf, Cathy, Carolien. Alaine ik zie wel wat handvaten in je verhaal; dank

Alaine, ik heb een vraagje. Ik heb 14 jaar geleden een ongeluk (hersenkneuzing/ gekarteld hersenvlies boven de cortex/gescheurd jukbeen) gehad en achtereenvolgens; Diclofenacnatrium, Tramagetis, Mebutan en Naprovite gekregen en revalidatie. Uiteindelijk bleek de Naprovite 550 met borrel het beste te werken ( de start van 12 jaar zuipen). Na een aantal jaren verhuist naar Gr, gestopt met pijnstillers en ruim een jaar terug gestopt met drank. In gr. nagenoeg geen hoofdpijn door, volgens oa neuroloog, het verschil in luchtdruk, luchtvochtigheid, zuiver lucht. Vorig jaar kreeg ik na een paar maanden geen drank een felle terugslag en wist niet waar ik het zoeken moest. Ik dacht toen dat het met het afkicken van de drank te maken had. Maar nu is het sinds een dag of 3 weer terug, ik kan hier Naproxen krijgen maar het werkt niet als de naprovite 550 die ik in nl kreeg, panadol (paracetamol) oid helpt niet. Waarom ik die terugslag krijg is me niet duidelijk; misschien seizoensstart, drukte etc. Ik heb wel elke maand wat last tijdens m'n pms dagen. Maar die dagen zijn redelijk op halve kracht te doen, dit nu niet. In principe is het teveel vocht wat op de cortex druk uitoefent heb ik begrepen, de uitwerking lijkt het meest op een pittige hersenschudding of migraine en de veiligste plek waar je me nu kan vinden is onder m'n dekbed maar ik kan m'n normale leven/werk niet doen en het frustreert me. Heb je suggesties? (niet gedronken of enige medicatie, voor de duidelijkheid) Een arts/neuroloog is niet echt een optie hier, wel heeft de apotheek uitermate ruime mogelijkheden, liever nog simpele adviezen. Vorig jaar ging het over toen ik me na 3 moeizame weken uit de smogstad kon wegtrekken en naar een eiland ging, na een paar dagen eiland; frisse berglucht was het weg en niet meer in deze mate teruggehad. Maar ik ben verhuisd en woon volgens mij wederom fris dus ik snap het niet.

Trouwens bij een gevalletje van dronken van je balkon vliegen, komt er hier meestal op je overlijdensakte te staan: zelfmoord. Bij veel verzekeringen heeft dit ook vervelende gevolgen, bv dat ze wel uitbetalen bij een ongeluk maar niet bij zelfmoord. (oww cynich, opgeheven vingertje, das waar brrr tijd om buiten te gaan spelen :cool;)

Mooi, helder, stuk heb je vanochtend geschreven BB. Hoe gaat het met niet-roken ?

Hoi Wilrijk, je reisbegeleider of reisverzekering, de acco-eigenaar, toeristenpolitie etc. heeft er veel werk aan om de puinhoop op te ruimen van die toerist die dacht te kunnen vliegen vanaf het balkon. Het lokt zo, na de ouzo, de vrijheid, vliegen naar de zon. Nou ja een mooie kaart volgt er voor de nabestaanden; Hij die dacht Icarus te zijn, geeft nog een beetje troost. Ipv alles voor het laatst te gaan doen zou je kunnen overwegen om het voor het eerst te doen. De eerste vakantie zonder drank. Er zijn mensen die er een vermogen aan uitgeven om in een andere omgeving af te kunnen kicken. Jij mag het gratis en voor niets omdat de vakantie toch al gepland staat. En over een jaar of 2 kan je er op terug kijken; weet je nog; die eerste keer, die vakantie zonder drank, mooie vakantie was dat (ik woon hier al weer heel wat jaren en ik zou willen, uit de grond van mijn hart, dat ik daarvan niet de meeste jaren had verzopen want bijna had ik alles verknald wat me lief is).

Yep BB in alle opzichten Ah nee die posting heb ik gemist, Alf

Woman vroeg om wat tijd (vind ik dus geen doodzwijgen) om zelf eerst heel te worden, waarom daar niet gewoon respect voor, iemand kan toch tijd nodig hebben om op adem te komen? Als ik een rotklap krijg moet ik meestal ook eerst ff op adem komen.

Zeker twijfelneiging maar neemt af die neiging , soms denk ik met dat huppelen pas maar op; kan nooit lang goed gaan, zo meteen lig je weer in de greppel. Maar dat "pas maar op" is zo'n rare gedachte; angst voor iets wat nog moet komen. En wat als het dan niet komt, zit ik me daar toch voor niks een beetje angstig te wachten Ff koken, fijne avond

Jeuzelen is net ff nog niet kiezen denk ik Huppelkracht is tof

Ik huppel volwassen vm; ik neem het serieus, het is voor mij namelijk een nieuwe manier van in het leven staan; mijn leven, en voor het eerst sinds 30 jaar ofzo , besef ik de laatste maanden dat ik de enige ben die kan creëren dat ik het leven leuk vind. De realiteit is alleen hoe wij naar de realiteit kijken; er is keus. In m'n verslavingsgedachten was ik een vrij felle realist nu relativeer ik de zogenaamde realiteit beter.

Afhaken van het huppelpad Vm ? Ik bedoel dat ik in m'n verslavingen schrikbarend destructief dacht en nu beter constructief. Destructief denken is m'n somberpad en opbouwend denken en doen is m'n huppelpad.

Kwijt of rijk ? Volgens mij zag ik een mooie aPPel

Ik dronk toch zo'n uurtje of 4 a 5 per avond, zou je denken dat ik nu een uurtje of 4 over zou houden per dag maar ik kom er gewoon nog 4 per dag ofzo tekort Verder alles tof met me; ik zie de splitsing van keuzes duidelijk; somberpad of huppelpad. De keuze van huppelpad begint ietwat meer vanzelfsprekend te worden

Gooi alle sombere gedachten over jezelf even opzij en kijk eens of er een lieve gedachte voor jou zelf in je zit Gevonden ? Mooi dan ben je lief En als je toch lief bent, kijk dan eens wat je jezelf wilt geven (neeeee geen drank, luchtkasteel of droomprins)

Hoi Foto, ik vind je (bedreigende) berichtje van gisteren naar een forumlid niet kunnen: dat iemand hier moet oppassen, alsof jij iemand van het forum kan verwijderen. Dat kan je niet, en ik ook niet. Je kunt bij Tactive een klacht indienen en dan is het aan hun. Maar iemand een waarschuwing geven dat hij/zij moet oppassen terwijl er gewoon iets gedeeld wordt gaat mij te ver. Foto en Witte; Ik heb altijd veel baat gehad bij verschillende visies hier omdat afkicken van een bepaalde levensstijl inzicht vergt. Het is niet nuttig om een visie die niet bij je past meteen te veroordelen. Het is nuttiger, vind ik, om bij een afwijkende visie van jezelf te kijken waarom erger ik me er aan; wat zegt dat over mij. Het heeft mij in ieder geval afgelopen jaar een ruimtelijker inzicht gebracht. Een inzicht wat ik niet had kunnen ontwikkelen als iedereen op het forum hetzelfde inzicht zou moeten hebben.

Vie; je hebt het nu over wat je van nature hebt; computers etc, maar het ging niet over hebben maar over zijn; wat ben jij van nature. We leven in een wereld waar veel mensen van hun zijn afdwalen, er van uitgaande dat de mens van nature goed is en doet wat goed is, is het interessant om te kijken naar onze natuurlijke staat van zijn en in hoeverre we nog de mogelijkheden hebben om daar naar te leven. Of geloof je er niet in dat de mens van nature goed is ?