Hoi An, Dank je voor de ondersteuning. Mijn eerste paniek reactie is wel weg, al zo snel. De angst zit hem vooral nog in het feit dat ik mezelf niet echt vertrouw met mijn keuze. Dat ik Antabus nodig denk te hebben, zegt mij dat ik niet stevig in mijn schoenen sta. Mijn ergste angst is dus dat ik het zonder de mensen die ik kwijt ben, niet echt wil. Drank is zó'n verleidelijke 'partner'... Antabus werkt wel aardig als een paardenmiddel, dus gelukkig: voorlopig heb ik niets te kiezen! Da's sterk en zwak gelijkertijd... en daarom blijf ik nog wel even bang. Ik krijg daardoor wel even de tijd om sterker te worden, en dan de eigen, volwassen keuze te maken. Later, als ik groot ben