Houtje

Het is een hele goede serie Soda, ik heb hem op internet gezien en hier ook al eens getipt. Er worden twee mensen gevolgd, die "normaal" drinken maar dat blijkt toch wel een beetje "veel" te zijn als je het allemaal optelt. Doe jij de internettherapie van Tactus Soda? Want deze tv-cursus past er uitstekend in, in de uitgangspunten van Tactus.

Nee Pippi, Allereerst hoe is het met je? Hoe kwamen je kids thuis, die waren toch bij Pa dit weekend? Heb je deze week weer schildercursus? Over dochter: nee, ik denk dat ze al niet lekker was (en misschien daarom onbewust ook niet naar het feest wilde, dat kan) ze had dit weekend al hoofdpijn en vorige week natuurlijk natuurlijk dat drukke kamp in de IJzertijd. Hoofdpijn en buikpijn, de bekende klachten van "het is me even teveel". Misschien heeft ze (onbewust) het schoolfeest ook wel vergeten door dat het haar eigenlijk ook teveel was. Het is allemaal zo spannend zo'n feest, wie met wie geschuifeld heeft, en dat soort dingen. Safi ook niets van gehoord. Cacao, zo zijn er nog wel meer.

Tina, Ik heb keurig aan de HA gemeld dat ik wat wil proberen af te bouwen. Als je niet afbouwt, kun je ook niet te weten komen of die injectie in mijn pols tegen de pijn van het C.T.S. effectief is (en de brace) dus je moet het wel kunnen VOELEN hè of het pijn doet en of de pijn minder wordt. Ik ga deze week naar 100 mg. (ik schreef gram haha) morfine gemiddeld en mag het overdag proberen met 80 mg. dus allemaal onder dokter's controle. Ik heb alleen vanmorgen mijn tranen weer zo zitten wegslikken voor Dochter, die is natuurlijk ook thuis, en A. kampeert ook hier, en hoe moet ik nou eigenlijk tegen A. zeggen dat die maar op moet rotten? Dat ik zelf ziek ben en dat twéé patiënten me te veel is? A. heeft een naar verleden van ziek-zijn. Zijn Ex was altijd boos als hij ziek was, en hij heeft in de 15 jaar van hun huwelijk nog NOOIT een kopje thee op bed gehad, geen glaasje water niks. Dat vind ik dan zo lullig, en hij is natuurlijk alleen, als ik hem naar huis stuur en hij voelt zich zo beroerd, dat vind ik ook zielig (zal ik maar zeggen) en ongepast van mij. Hij heeft geen bed meer en ligt op een matras op de grond, dat is toch ook armoe als je ziek bent? Maar ja, het is een forse man, en mijn hele "vrouwelijke slaapkamer" ruikt nu naar "ziek" want hij gaat natuurlijk transpireren, dus ik kan vanavond mijn bed weer verschonen. Meestal taait hij dan op zo'n rot moment af, na het eten of zo. Dan kan ik aan de was, mijn bed verschonen, de afwas doen. Ik wil het niet, en tóch vind ik het moeilijk om hem naar huis te sturen.

Dochter is dus ziek is, en ik kwam terug van de apotheek (krijg steeds de morfine voor een week, ook wel zo prettig en duidelijk voor iedereen) en kom thuis en wil mijn dekbed eruit gooien ligt A. er nog onder. Die was vannacht blijven slapen. Hij heeft al jaren klachten van paniek-aard en dat sloeg op zijn blaas, het is genant, maar hij kon zijn plas niet meer ophouden. Nooit gedacht aan paniekstoornis. Nu heeft hij Efexor en Oxazepam, in de eerste fase van de behandeling om te bezien als de oxaze helpt IS het wsch. de paniekstoornis die hem helemaal ziekmaakt. Wel lullig dat niemand in al die jaren er ooit op is gekomen. Dat er iets anders aan de hand zou kunnen zijn dus. Hij heeft een mieterse psych nu, een collega van mijn psych, en daar wordt hij voor het eerst "gehoord en gezien" voor zijn gevoel en serieus genoemen. Hij heeft overigens 6 jaar in Canada gewoond, daar is Dochter 1 geboren van hem, daar was hij helemaal gelukkig in het land, met de mensen, en had toch die klachten met dat plassen en zo. Nou is het natuurlijk ook een tikkie genant als grote man dat je je plas moeilijk op kan houden, maar zijn huwelijk was toen al slecht, erg hè. En toch een Dochter gekregen, evenoud als mijn Dochter. Allebei 11 en in groep 8. Ik heb dan nog Zoon van 13 en hij heeft in Nl nog een zoon gekregen die is nu net 7 geworden. Wat een verschil, spelen die kinderen voor rol in het gezin, de ene dochter de oudste de andere de jongste. Euhm.........heb ik nou teveel gezegd? Neu.

Oeps een late goedemorgen, het kan nog niet. Het is hier ook Jantje lacht, Jantje huilt. Werd vanmrogen helemaal in de war wakker, droomde dat ik op mijn werk zat, waar ik al 10 jaar niet meer geweest ben, maar kan je nagaan, ik heb daar me echt kapot gelopen en zit nog echt met onverwerkte emoties daarover. Huilend dus aankleden, wat een verdriet. Moest naar de huisarts, alles weer besproken, dat ik wel prettig. De tranen waren opgedroogd, had een aardig gesprekje aangeknoopt met iemand in de wachtkamer. Heb geleerd in de therapie als ik me zo voel, proberen te zoeken naar COMMUNICATIE EN AKTIE die bij MIJ past. Aardig gesprekje gehad met vrouw in de wachtkamer. Dokter was niet ontevreden. Ik ben gisteravond mijn morfine vergeten, merkte ik toen ik aan het tellen was, misschien daarom zo rot geslapen, in ieder geval met veel pijn wakker en ik ben inmiddels OVERGEVOELIG voor pijn. Die morfine mag je ook niet zomaar vergeten, dat is niet goed. Misschien daarom wel zo slecht geslapen en die rare dromen. Ik las van de week een artikel dat morfine een harddrug is je kunt verslaafd raken heel snel, de HA zei dat dat wel meeviel, maar daar geloof ik met mijn verslavingsgenen niets van. Ik ga dus afbouwen, ben zo geschrokken van dat verhaal. Van 140 mg. naar 80 mg. per dag deze week. Dan maar wat pijn. Pijn overdag is niet zo erg, maar pijn 's nachts verstoort je nachtrust vreselijk. oeps, inmiddels is het middag........

Hee Soothe, komt de piano ECHT? Ik dacht dat je bedoelde: er zit een piano áán te komen (omdat je dat zo graag wilde en natuurlijk bij Anna weer aan het spelen bent geslagen). Maar er komt er dus écht een, het huis in. Waar moet ie vandaan komen? Hoe groot is die piano?

Huh water, eet je op de zaak of zo warm? * vreemde zin ja. Eet je warm op de zaak en 's avonds brood of zo? Ik voel me een stuk beter sinds ik ook regelmatiger en goed ontbijt. Ik heb 2 maanden achterstallige administratie weggewerkt, heerlijk. En nu even op de Wii. Met de pootjes gaat het goed met speciale kruiden, tip van Floor, dank je nog (weer). Ze lopen niet "vol". Zometeen courgette soep maken voor Dochter en mij, met een prakkie spaghetti en ijs toe. Kan slechter.

Goed zo Floor, nog lekker naar de tuin? Wat heb je nog in de "aanbieding"?

Voor onze Pips. voor Pippi Omdat wij je vrienden zijn mogen we bij jou binnen komen, toch.

Dit is een algemene overdenking. Ik denk altijd zo lekker na in de auto. Ik wil de discussie over "het forum" niet onterecht voeden (wat is dat?) maar het forum IS zoals het is. Gisteren of eergisteren? de mooie en sterke discussie en conclusie dat het schrijven over de dagelijkse dingen juist van belang is, omdat daarin de emoties verscholen zitten die ons triggeren (Rudy delen = helen). We máken samen het forum, elke dag opnieuw. Wat? Als niet iemand de dag opent, dan is er NIETS. Een leeg scherm. Geen input, geen output. Als je vindt dat het forum onvoldoende aan je "wensen" beantwoordt, moet je m.i. ook bij jezelf kijken, wat zijn mijn wensen, wat wil ik KWIJT en wat wil ik VINDEN, dat laatste kun je niet over oordelen, want je VINDT alleen wat een ander KWIJT wil. Ik kan alleen voor mezelf praten. Ik zie vanmorgen na mijn noodkreet zoveel lieve en helpende reakties dat ik gelijk kan omschakelen naar de helpende gedachten. Ik vertel over de gisteren over het koken en de courgettesoep, misschien heeft een andere er wat aan, dat koken, wat doen met je handen, helpt, om de trek te verslaan, de bekende vrijdagmiddag. Maar ik krijg ook complimenten, omdat ik hier mijn zwakke kant, mijn pijn durf te laten zien, d.w.z. hulp en steun. En achter de schermen en op de schermen ontstaan warme vriendschappen, soms ook IRL. Kortom, je krijgt wat je geeft. Zo simpel is het. Eigenlijk in het hele leven. En voor mij geldt dat zeker ook op het forum. Ik probeer mensen ook te helpen (ook al is dat meestal per pb of mail omdat het persoonlijke problemen zijn) en die mensen helpen mij weer. Kortom, ik krijg wat ik geef. Krijg je niet voldoende? Vraag je af wat je gééft. Dat wilde ik van de week ook al tegen Vie zeggen, maar ik had de juiste woorden niet, nu springen ze in mijn hoofd en uit mijn toetsenbord. En denk eraan, er bestáán geen normen voor het forum, alleen jouw en mijn eigen normen. Die maken we zelf. Net zoals we de set normen en waarden die we in het leven hanteren ook zelf ontwikkelen. Die kunnen we ook bijstellen, aan de hand van impulsen van buiten, of kiezen om dat niet te doen. En (zoals bij Gem) misschien is er een dag dat het niet meer biedt wat je zoekt. Dan is de juiste aktie en de passende aktie omdat voor jezelf te concluderen en niet te zeggen dat het FORUM niet meer bij je past, nee, JIJ PAST NIET MEER bij het forum. En dan neem je afstand. Dat kan soms een rouwproces oproepen, maar je kan kijken of je je zonder forum gelukkiger voelt, en je minder irriteert (bij voorbeeld) je gaat sporten, meer naar buiten, en hebt de steun hier niet zo meer nodig. Prachtig. Maar neem dat de mensen die er wel nog schrijven niet kwalijk, dat ze niet meer aan JOUW behoeften voldoen. Allé, doe er wat mee of niet.

Albertina, Ik vind dat je een hhindehh wel verdient hoor !! (en water ook) mensen die fulltime werken kunnen niet ook nog fulltime een hh runnen vind ik. En als je het kan betalen, is dat toch prima? Het is heerlijk om thuis te komen in een schoon huis !!!

Pippi..........mijn favoriete nummer. Ik heb een akoestische versie, bloedstollend mooi.

Jij ook al Pippi, Anjo ook, weet ik. (fan dan hè).

Trees, Je kan het niet weten maar ik ben al sinds 1984???? kan dat??? fan van de Dijk, je doet mij een ongelofelijk plezier hiermee. Ook fan van Salomon Burke, die is ook schitterend, die combi. Wauw !!!!!!!!!!!

Wij gaan Maccen bedankt voor de tip (brunchen).

Okee redding 1 is binnen over dochter. Dank jullie zeer hartelijk. Ik probeer ook altijd anderen te helpen dus probeer nu ook jullie goede hulp te absorberen. 2: mijn verhaal over de Wii enz. is misschien voor een ander onzin maar voor mij positief en net zoals mijn verhaal dat ik de vrijdagmiddag heb overwonnen en uiteindelijk de hele middag heb staan koken en een huis vol vrolijke eters had. Dat pakt niemand me af. Ik vraag me natuurlijk ook af of Soothe dat bedoelt, maar als dat zo is, dan moet hij mij maar een pb sturen. Ik ga het me niet aantrekken. O zo. 3: jullie zeggen allemaal mooie waarheden die mij en dochter helpen. Ik besteedsd 1000% meer aandacht aan haar en liefde dan ik vroeger ooit kreeg, hoorde ook bij de tijd, en mijn moeder was nou eenmaal geen persoon met liefde en warmte, helaas. Ik probeer dat wel te zijn. 4. ik vond Adam's posting een knap schilderij, maar met een dun randje. En dat wist hij toen hij het postte. En het is niet aan Soothe om de intenties van Adam te verwoorden . Dat kan Adam uitstekend zelf, als hij uitgezwommen is met de herniaatjes. 5. dat het Albertina zo'n pijn doet, wil zeggen dat tina daar een blauwe plek heeft, daar mogen we voorzichtig en met respect mee omgaan, het is een hardwerkend mens, die heel wat heeft meegemaakt en zich nu zo vrij voelt om zich te uiten, het is aan ons om daar respect voor te hebben ipv het te bekritiseren. zo. Houtje is terug. En Hoe. En hoesnel. En dankzij jullie !!!!!!!!!! Dank jullie allemaal wel.

Okee bedankt ik moet me ook als oudere gedragen en haar gedrag niet laten exploderen. Ik had de keuze gemaakt Pip over beter een verloren nacht dan heeft ze nog een dag om bij te komen. Ik heb haar nu verplicht op de Wii gezet om even te bewegen dan komen de endorfinen vrij. Goed, ik ben me ook aan het "herpakken" met helpende gedachten, ik ben er wél voor haar, ik was altijd alleen. En zo probeer ik mezelf ook weer energie te geven.

Nou hier ook plaatselijke zware mist . Het was vannacht na 2-en geworden een drama. Ik ging om 12 uur naar bed, best in goeden doen. Opeens schiet me te binnen HET FEEST !!!!! Dochter is dit weekend niet naar haar vader want ..... ze had gisteravond een klassefeest. Ik heb moeite het op te schrijven zo'n pijn doet het. Dat hele feest ben ik dus STRAAL vergeten ja dochter natuurlijk ook, niet meer aan gedacht. Ik denk ook hoe kan ze het vergeten, waarom stond het niet in de agenda, de grote, op het whiteboard, waarom hebben we er niet over gepraat gisteren. Dochter om 12 uur (discutabel) bij me in bed gehaald, en het verteld. Ik dacht beter een verdrietige nacht, dan heeft ze een dag om er over heen te komen, dan een hele dag huilen, dan heeft ze een rot nacht voor ze weer naar school moet. Het was nog erger dan ik dacht. Ze wilde dóód, er kwamen allerlei rotverhalen uit over school ze heeft geen vrienden. Maar vooral dat ze dóód wil, ik schrok me rot. Ik schiet gelijk in de paniek: heeft ze een depressie, ik herken het zo, dat ze dood wil. Voor ik de huidige psychiater had dacht ik het niet alleen maar ik wilde het ook, alleen nog maar dood gaan. Wat moet ik nu? Naar de meester stappen? Het is moeilijk het laatste jaar, méér kinderen willen niet meer naar school, ze is eigenlijk toe aan de volgende stap. Is dit alleen hormonaal en normaal verder? Voelt ze zich een normaal buitenbeentje van 11? Ik voelde me toen ook vreselijk, en op de middelbare ook nog, maar dat is overgegaan op de middelbare en later toen ik ging leren en werken. Het is zo vreselijk je kind van 11 dat naast je ligt te huilen dat ze alleen maar dood wil en nooit meer naar school. Nu ligt ze te lezen, haar vlucht van de buitenwereld. Ook niet normaal ze leest Harry Potter, steeds opnieuw, de hele serie. Ik was goed op weg maar deze klap komt hard aan. Ik ben ook zo bang dat ze net wordt zoals ik. Dan ben ik dus in de opvoeding en alles volslagen mislust. Het verdriet schiet bij mij naar binnen. Weten jullie raad?

Ach lieverd toch, Wie gaat dat soort nare dingen nou doen als je ook lekker met een boek naar bed kan? wil je er ff over praten (ik was nog even yoga aan het doen)..... of de msn? En bedenk: die kenmerken zijn niet aan je vastgeketend voor de rest van je leven, maar geven je inzicht om iets, en misschien is dan wel duidelijker, wát, je zou kunnen veranderen. Als je het als inzichts- of leerpunten ziet (ja ik moet ook een beetje smalend erom lachen wat ik zeg, maar toch) dan is het handvat. En sommige dingen zijn misschien best eenvoudig een tikkie te veranderen en zijn dan niet meer geldig.

Ik ga de laatste was ophangen, de lichten uitdoen en ook naar boven. Zo mijn laatste fare-well.

Lekker slapen Blacky. Pfoei, volgens mij heb je vandaag wel hééééél wat respons gehad op je rare toestanden met agenten die je achtervolgen met injectienaalden om je in de billen te prikken het lijkt wel een film. Zal je morgen weer rustig en normaal doen, ik beloof dan ik dan óók reageer ok? Welterusten !!!!!

Zeg cpasje, Ik wil niet onbeleefd zijn, lijken of overkomen, maar ben je niet áárdig onderweg naar de lééfstand? En heb je de overleefstand niet een beetje achter je, nou ja, bén je die niet aan het verlaten? Dus ik kom, gelukkig niet alléén op weg, in de buurt van de leefstand? Of voel je het nog niet zo? Ik zit zo vaak ( ja ik heb úúúúúúúren niets te doen overdag hahahahaha) naar je onderschrift te kijken.

Hee die Gem! Dat het goed met je gaat is toch het belangrijkste, niet hoeveel je hier schrijft, trouwens, waar zou je met jouw leven de tijd vandaag moeten halen? Ik ben het wel met je conclusie eens, met een beetje afstand (het schilderij dat ik vanmorgen beschreef) als je een stapje naar achteren doet zie je veel meer de grotere lijn en die is gewoon goed. Helemaal met je eens. Ik vond het zo zielig voor je een dik been dus het is mij ook gelukt, maar ja, ik natuurlijk gelijk twéé hè? Heb jij al steunkousen? Of een rollator ? Als we maar niet drinken hè? Doei!!!!!!!!!!

Fijn dat je niet boos wordt, ik kam je niet af, maar probeer je juist te helpen. Mijn vriendin belde me een keer toen ik op vakantie was in de auto, in paniek, wanneer ik thuis was, ik ben zelden op vakantie dus we spreken elkaar vaak en dat had ze nu gemist bleek achteraf. Ze zat hier huilend op de bank met een testament in haar hand of ik voor haar zoon wilde zorgen, ze wist zeker dat ze dood ging, ze had die hele 2 weken dat ik weg was een lijdensweg gehad, maar durfde ook niet naar de dokter, ik ga dan altijd met haar mee, ze heeft een lieve dokter die dan doorvraagt of er andere stress op dat moment is (meestal wel) maar ze durfde niet alleen om aan te horen dat ze nog maar een paar weken had......vreselijk toch. Echt een vreselijke ziekte is dat. Inmiddels heeft ze medicijnen ook voor andere dingen die niet goed gingen, en is ze er helemaal van af, bijna dan. Bedankt Geer, voor je lieve vraag, ik red het wel. Ik ben veel sterker dan ik dacht en dat komt vast en zeker omdat ik niet drink. Ben zelf ook verbaasd hoe ik het allemaal red, elke dag in mijn eentje voor twee kids zorgen, mijn depressies en (angst voor, haha, angst voor de angst hè, voor psychoses) en de rest. Ik heb erg veel last van de morfine, waar ik vrij veel van moet slikken wil het werken ivm de andere medicijnen die ik moet slikken die remmen de werking van de morfine. En de morfine remt de werking van o.a. de antidepressiva, dus echt, ik ben blij verwonderd dat ik al maanden overeind blijf. Met gezwachtelde benen, in maat 44 sloffen, schuifel ik over straat wel lippenstift op hè we houden ons wel verzorgd, schone kleren zonder gaten dat lukt nog en elke dag warm eten ook, maar wel iets vaker soep met brood en een keer per week halen we frietjes. Met sla en zo, probeer het gezond aan te kleden. Ben zelf niet ontevreden. Maar ik ben moe, en ik baal als een stekker soms, en slaap slecht door de pijn en die zwachtels en die brace, en dat ik balen. Maar het gááááát en daar gaat het om. Oke? Mee eens hoop ik.

En ik wil je niet beledigen, maar het feit dat jij beschrijft dat die sensaties ernstiger zijn als je je probeert te ontspannen als je staat, geven mij aan (ik heb die vriendin die dat ook zo sterk heeft) dat je dan ook steeds meer erop gefixeerd raakt. Ik hoop dat je een wijze huisarts hebt, die niet gelijk schedelboringen gaat doen, en ik hoop ook dat jij evt. openstaat voor een andere therapie dan chemo, nl cognitieve therapie. Het is een rotprobleem ik wens je er sterkte mee.