Ik ben een vrouw van 49 jaar en heb een volwassen zoon. Ik ben altijd een stevige drinker geweest.
Het eerste wat ik deed als ik thuis kwam na een dag werken, was een glas wijn drinken, meestal nam ik niet eens de moeite om eerst mijn jas uittrekken.
Vervolgens begon ik met koken, terwijl ik onder het koken nog mezelf een paar keer bijschonk, maar tijdens het eten, en na het eten, dronk ik geen druppel meer.
Omdat ik wel weer fris op het werk wilde komen, zo nu een dan een paar flinke uitschieters, met vreselijke katers en black-outs. Black-outs vind ik vreselijk, dus meestal lukte mij het dan wel weer om een hele tijd beheerst te drinken, dus wel flink aangeschoten, maar niet dronken.
Zodoende kon ik er goed mee functioneren.
Afgelopen jaar is het door thuis werken, compleet uit de hand gelopen.
Het wijntje na het werken, werd een wijntje tijdens het laatste uur van het werken, daarna na de laatste 2 uur van het werken, en tegenwoordig drink is soms al in de ochtend. En heb ik zeer regelmatig black-outs. De black outs leveren mij enorm veel stress op waardoor ik eigenlijk niet kan functioneren de volgende dag, omdat ik mij steeds afvraag wat ik heb gedaan in die tijd.
Want flink dronken, vind ik het soms een prima idee om te gaan appen, facebookberichten sturen, of te bellen of mailen, vreselijk gênant,
Waardoor ik nog meer geneigd ben om meer te drinken om van de stress die de black-outs opleveren en de schaamte voor mijn gedrag af te komen.
Mijn werktempo holt natuurlijk achteruit, en vaak moet ik het laatste werk van de dag de volgende dag overdoen, waardoor ik uren meer aan het werk besteed.
Ik schaam mij kapot voor mijn gedrag, en mijzelf, en voel mij ook eenzaam, omdat ik er met niemand over kan praten. Bovendien begint het mij ook lichamelijk op te breken.
Ik wil nooit meer drinken. Gisteren heb ik mij voor de zoveelste keer voorgenomen, om te stoppen met drinken.