Davve

Dag 15. 3de weekend in morgen. Vandaag loopschoenen voor het eerst in jaren weer aangetrokken en 5km gelopen. Mijn doel is om mijn neurotransmitters en receptoren een feestje te geven als ik de loopschoen uit haal. Ik hoorde ze vandaag eerder schreeuwen HELP. Heheh. Leek wel of ik een of ander opwekkend middel had genomen na de run. Zalig gevoel. Doch had ik kort erna een bepaald gevoel van, een lekkere trappist zou me smaken. Tintelingen op tong en gehemelte. Maar het weerstaan was makkelijk. Geen haar op mijn hoofd die nu aan weer drinken denkt. Eerste week was ik een wrak. Tweede week heb al klussen in huis gedaan die al jaren op zich laten wachten. Wel ik kijk uit naar het weekend. Want dat waren toch de cravingperiodes. Elk droog weekend maakt me sterker. Mijn huid ziet er gaver uit. Nog een fijne avond iedereen en sterkte voor zij die het nodig hebben. BTW ik krijg een foutmelding voor gebruik smilies. Ik zou jullie anders een bloemetje sturen voor jullie ervaringen en tips die een grote steun zijn voor me.

Welkom @kilijana1989 @Bob Bedankt voor deze video. Had ik nog nooit gezien en heb de tijd genomen deze met volle aandacht volledig te bekijken. Heel duidelijk, wetenschappelijk onderbouwd en to the point! je krijgt een inkijk wat er in je brein gebeurt als verslaafde. Mijn receptoren zijn beduveld. Het is me een enorme steun om te begrijpen waarom ik niet eentje kan drinken en waarom ik bv craving ervaar op bepaalde plekken en er elders geen last van heb. Een echte eye-opener deze video!! Thx

De laatste maanden hield ik dagelijks in een excelbestand bij welke dagen ik gedronken had en welke niet. Ook de dagen dat ik echt wel sterk over de grens was gegaan. Dit om mijn gebruik te analyseren en me het gevoel te geven, ah een week niets dus nu kan het wel weer. Tijdens mijn eerste stop gedurende 8 maanden hield ik een kalender bij van het de dagen dat ik droog was. Als motivator. Lekker elke avond een kruisje kunnen plaatsen op die dag. Maar na een maand of twee was het niet drinken vrij normaal en ben ik daarmee gestopt. Ik ben nu aan dag 12 en ik zet weer elke dag een kleurtje op de dag dat ik de avond droog heb gehaald. Dan voel ik me trots en het geeft me moed om de volgende dag hetzelfde kunnen doen. Wie houdt er ook zo'n kalender bij. Of een ander systeem. Een app? Of helemaal niets? Misschien is er al een draadje hierover. In dat geval sorry dan.

Bedankt voor de bemoedigende reacties! @bumperjim Ik heb chronische rugpijn sinds mijn 20ste. Mogelijk door een waar auto-ongeluk. Ik heb in al die jaren tal van behandelingen ondergaan (medicatie, kiné, dry-needle techniek, accupunctuur, injecties, ...). Ik bleef met de pijn zitten. Als ik fysiek werk dan ben ik blij om eens een pijn te voelen in mijn rug die anders is dan de dagelijkse pijn. Als ik gestresseerd dan is de pijn nog erger. Maar ik heb ermee leren leven in al die jaren. Ik neem al jaren medicatie om die pijn wat te onderdrukken. Alleen hebben ze die medicatie uit de handel gehaald. Gevolg was dat ik nu alternatief middel neem maar dat helpt minder goed, werkt verslavend, en ben ik 's ochtends minder fris van. Door de alcohol verdween mijn rugpijn. Ik heb dat besproken met de huisdokter toen ik net voor mijn eerste stop van 8 maanden op consultatie ging om hulp te vragen. De dokter zei dat de alcohol de pijn verdoofde. Logisch. Maar een echte duurzame oplossing had ik niet. Andere medicatie. Die neem ik nu al jaren. Soms dagelijks, soms een maand niets, soms eens per week, enz. Om de gewenning en verslaving ervan tegen te gaan. Misschien was dat destijds de aanleiding om te beginnen drinken. Maar toen had ik geen probleem met alcohol. Dat is pas begonnen na de geboorte van onze drieling. We sliepen haast niet meer die eerste jaren na de geboorte. Ik ging als een zombie naar het werk. Toen ben ik echt wel regelmatig beginnen drinken. Ik denk dat het probleem toen ontstaan is. @brazer Klopt. Volledig stoppen is de enige optie. Maar ik wil dat zo niet bekijken want dat voelt als een loodzware mantel op mijn schouders en ontneemt me de moed. Ik voel die klik en herken het verschil. Mijn geest en lichaam vooral zeggen STOP! En ik wil mijn gezin niet kwijt. We hebben leuke en beleefde kids, een eigen huis, allebei een goed werk, ... Ik drink vandaag niet. Morgen is morgen. Ik zeg niet dat ik nooit meer zal drinken. Ik weet dat ik vandaag niet zal drinken. Die dagen worden weken en die weken worden maanden. Zoals ik het 8 maanden gedaan heb. Ik weet wel dat als ik zelfs binnen 10 jaar één pint zou drinken, die slapende en wachtende demonen wakker maak. Ze zitten opgesloten zolang ik niet drink. Van dag op dag. Maar de sleutel weg gooien dat kan helaas niet. Die hangt aan een ketting om mijn hals en zal ik altijd meedragen. Dat is iets wat mensen die geen probleem hebben met alcohol niet snappen. Ik ga niet op zoek gaan naar een mogelijk achterliggende reden. Ik zoek wel een oplossing om mijn rugpijn te beheersen en mijn stress onder controle te houden. Nog iets anders dat toch wel vreemd is eigenlijk. Ik ben een gelegenheidsroker maar ik kan bv op vakantie een pak sigaretten roken op een week en dan maanden niets meer. Het doet me niets. Ik kan ervan genieten maar ik heb de drang niet om elke dag een sigaret te roken. Rokers begrijpen dat niet. Ik ook niet. @lady jane Geweldig dat T-shirt :-) @Quinn De dagdraad zal ik zeker lezen. Bedankt voor de tip.

Even voorstellen hier. Ik ben 48j en drink ongeveer 15 jaar, waarvan 5j matig tot 10j stevig. 1,74m en 77kg. Stevig is voor mij dagelijks 4 tot 5 eenheden (gewoon bier tot zwaar bier). Ik dronk zelden sterke drank. Ik ben een man van extremen. Ik eet graag sauzen. Niet een lepeltje. Doe mij maar een halve pot mayo. Als ik ga sporten dan moet dat weer extreem. Als ik aan de koffie zit dan zijn dat liters per dag. Als ik een serie kijken dan ga ik bingewatchen, als ik lui ben dan verzet ik geen moer, ... matigheden zijn saai voor mij. Misschien is dat eigen aan mensen die een verslaving hebben. Na de eerste lockdown ben ik meer gaan drinken. Ik kreeg steeds meer fysieke problemen. Ook mentaal ging het minder goed omdat ik me wel zeer goed bewust was van het feit dat teveel dronk. Door de lockdown viel het mijn partner en gezin ook op dat ik veel dronk. Niet dat ik agressief was ofzo maar in de sofa in slaap vallen, rood gezicht, met een dubbele tong spreken, drankadem, ... Ik wou dat verbergen waardoor ik me vreemd begon te gedragen. Niet veel zeggen, afstand houden van mijn partner, enz. In 2014 is het me gelukt om 8 maanden te stoppen (zonder hulp). Hervallen en sindsdien het gevoel gehad dat het kalf verdronken was. Een paar weken geleden heeft mijn partner me geconfronteerd met mijn drankgebruik. Zij drinkt zelf ook maar ze heeft geen problemen met drank. Ik zie dat verschil ook. Eén is geen voor mij. Ik drink niet omdat ik het lekker vind maar omdat ik niet kan stoppen. Ik begon mijn lege blikjes en flesjes te verstoppen, stiekem naar de winkel of nog snel dat ene sausje dat ik vergeten was gaan halen (zogezegd), met schaamrood mijn lege flessen naar de winkel brengen, met een glas teveel op achter het stuur,... herkenbaar niet? Mijn partner vroeg me om in de spiegel te kijken en een keuze te maken (zonder details maar dat was duidelijk). Ik was boos om mezelf, gefrustreerd, down, beschaamd, ... en voelde me nog slechter. Ik was al maanden van plan om er iets aan te doen maar ... ach ik doe toch niets mis dus doe nog even verder. Ondertussen mijn bloedwaarden laten checken en voor de eerste keer in mijn leven een cholesterol way to much en leverwaarden iets te hoog (maar niet zorgwekkend). Een eerste wakeupcall dus. Maar dat belette me dus niet om verder te doen. Ik zou wel wat beter gaan opletten met drank en minder vet eten. Minder drank... integendeel. Ben wel op mijn voeding gaan kijken en 2kg verloren op 2 maanden (ook door wat meer te bewegen > elke dag een stevige wandeling). Omdat ik reeds 8 maanden ben kunnen stoppen, weet ik wat het is, hoe het moet, wat de valkuilen zijn, de fases die men doorgaat: de euforieperiode, de roze wolkperiode, de saaie periode, op, ben toen zelf op café kunnen gaan op water, cola, of NA, enz, naar feestjes gegaan zonder drank, enz. Na de herval heb ik af en toe eens een weekje of paar dagen kunnen stoppen. Maar dat was voor mij niet stoppen maar een korte pauze. Antabuse gebruikt en misbruikt. Ik stopte met het doel enkele dagen te herstellen en terug te kunnen drinken om zogezegd toch goed bezig te zijn. Anderen beliegen. Mezelf voorliegen dat ik zoveel drink door mijn rugpijn (chronisch) of de stress (ik ben een stresskip). Vandaar de titel "Been there, done that". Het zat er aan te komen en ik had die pijnlijke confrontatie wel nodig om die drempel weer over te stappen. De klik is gemaakt. Ik kan dat niet uitleggen maar ik voel het. Ik heb mijn partner uitgelegd dat ze moet begrijpen dat ik niet met alcohol kan omgaan zoals vele andere mensen die sporadisch drinken. Vandaag dag 12. Heb terug meer energie. Slaapritme nog niet ok. Gemoedstoestand zit goed. Fysieke klachten verdwijnen. Ik heb maar voor één ding angst. Tijdens mijn eerste stop van 8 maanden kwam na ongeveer 3 maanden de gewenning van het niet drinken. Weg met de euforie, het dagelijkse vechten, weg met de roze wolk, ... 'is het dat nu'-gevoel, ... Dan kwam dat craving gevoel plots weer opzetten. Eerst één keer per week, dan meerdaags en op het einde bijna dagelijks. Ik had geen steun meer, geen hulp, niemand die nog trots op me was, geen schouderklopjes meer, ... Maar ik heb nog tijd om te zien hoe ik dit ga oplossen. Ik moet nog wat fases doorlopen om daar te komen. Ik zoek dan wel tijdig hulp. Veel lezen over het onderwerp, motivatie speeches bekijken op Youtube, de draadjes hier lezen, ... dat zal me alvast door de eerste maanden loodsen. Ik heb er zin in deze keer. Dag per dag. De klik is gemaakt en de trein is vertrokken. Ik zit er op en heb geen zin om bij de eerste halte al af te stappen.