Marianne1989

Verdorie.. het is dus helemaal mis gegaan. Had controle en het ging goed. Kwam op een dag thuis van werk en mijn vriend en zijn spullen verdwenen. Sindsdien iedere avond helemaal naar de klote. Ook weer af en toe de cocaïne erbij gepakt. Ik ben kapot. Mijn lijf is op. Ik verwerk niet, ik verzuip alleen. Wil dit niet, maar ik zie even niet waar ik moet beginnen.

Vanmorgen de helft van het huis schoongemaakt en een mega bult was weggewerkt. Heel normaal, maar niet zo vanzelfsprekend voor mij. Heb er gewoon weer puf voor. Miss maar eens een motivatie lijstje maken met wat er allemaal beter gaat! Heb gewoon nog zat energie om vanmiddag te gaan werken over!

Wat een superlieve berichten en adviezen! Ik zit op dag 5 inmiddels! Ben best wel trots. Nog steeds elke avond moeite; ook omdat mijn vriend wel drinkt. Maar dat is nooit meer dan 1 of 2 biertjes. De andere kant is: ik ben elke elke ochtend blij dat ik het niet deed. Scherper, helder. Echt alles; mijn geest, mijn zicht, hoe mijn lijf beweegt en voelt. Alsof ik langzaam aan wakker aan het worden ben!

Ja dat is ook waar. Ik ben een ster in het mezelf moeilijk maken. Wil altijd meer en beter presteren. Dus doe ik maar gelijk het moeilijkste. En oh wee als ik faal. Nou ja vast wel wat mensen bekend hier. Het valt me nu ook ineens op dat drank echt overal is. Iedereen heeft altijd wel een reden of gelegenheid om te drinken!

Dankjulliewel! Superlief! Net bij mijn paardje geweest. Die gaf mij vandaag ineens zo veel meer van zijn vertrouwen dan eerst. Maar ja met een kater op je knol is ook niks.. Dieren voelen veel en die van mij helemaal. Het is een niet dominant paard dat zoekt naar iemand die leiding geeft. Was vandaag veel meer in control en er gewoon bij met mijn hoofd. En dat na pas weer 2,5 dag droog. Als dat al zo'n verschil maakt.. Om te rijden zeggen ze dat je geest en lichaam fit moeten zijn. Nou.. dat was dus nog wel een dingetje. Hier gaan we op voortborduren. Successen boeken. Mijn lieve vriend die dus een rotweekend had door mij. Regelt een huisje met een haardje om dit weekend even uit de omgeving te zijn. Even ontspannen op een andere manier. En dat nadat hij zo'n naar weekend had met mij. Hij zat de volgende ochtend gewoon te huilen op de bank. Ik heb er echt 1 van goud. Maar voor nu! Toch een hele positieve ochtend gelukkig.

Nou dat ging dus niet goed. Vriend zei nah. Het gaat toch wel vaker goed als het alleen bij bier houdt? Verdorie meer had ik niet nodig. Daarbij dronk iedereen en zat ik me echt kapot te vervelen. Ik weet het slechte slappe excuses. Resultaat: Ik en vriend beide onder invloed, knallende ruzie waar ik mij de helft niet meer van herinner. Dag d'r na kinderverjaardag met dus ook een flinke borrel. Ik gaf aan het bij ice tea te laten. Mensen die zelfs als ik het zeg voor de gein lachend maar blijven aanbieden. Niet toegegeven. Vandaag 3e dag zonder drinken. Therapie vd eetstoornis leerde dat ieder moment een goed moment is om het weer op te pakken. Mijn emotionele toestand is niet bepaald stabiel atm.

Pfff vanavond wordt een heftige. Wat wil je voor je verjaardag? Welke drank vond je ook alweer lekker? Nee nee doe maar geen drank, bosje bloemen is goed. Wat drink je niet meer? Nou ja iig even een goede tijd, miss wel voor altijd. Waaaaaat? Ook niet op je eigen feestje? Zie er tegenop dat iedereen wat aangeschoten raakt en ik daar zit. Mijn vriend zei trouwens dat ik sws ook een fles wijn kreeg want dat had ie een gezamenlijke vriendin al gezegd. Ach ja.. Gisteren wel aan mijn vriend duidelijk gemaakt dat ik denk dat ik echt een probleem heb. En dat ik zeker een tijd niet wil drinken, want dat dat de enige manier is om te zien wat hier onder kan zitten. En daarna zien we wel of ik stabiel genoeg ben om wat te drinken. Maar ik heb doelen. Ik wil sparen, huis kopen, meer kinderen, trainen met mijn paard. Weetje ik zet gewoon door. Want gisteravond vond ik het lastig, maar nu in de ochtend ben ik wel blij! Voel me best goed! En heb nu de hele dag voor me! Slaap wel slecht. Herkennen mensen dat? Veel dromen. Alsof alle gedachtes en herinneringen nu ineens vrij door mijn hoofd gaan. Piekeren ook als ik wakker schrik.. is dat 1 vd hordes?

Dag 2. Hard gewerkt en het gevoel dat ik wel een drankje verdiend heb. Niet gedaan. Ergens gegeten met mijn vriend die wel een biertje nam. Net zelfs een pilsje uit de koelkast gehaald voor hem. Ik doe het niet. Ik wil het verdomme wel. Oh nee toch niet.

Dankjewel knakker! Ja de rest gaat vast flink aan de borrel. Maar ik wil het gewoon echt niet meer. Ik ben het zo zat. Ook horen wat ik gedaan heb en denken dat ik gewoon ben gaan slapen. Het is mooi geweest. Of nou ja eigenlijk niet.

Inderdaad dat kunnen we niet meer veranderen! Mijn vriend is er inmiddels ook wel uit dat het voor mij misschien beter is nooit meer te drinken. Ben er gewoon klaar mee. Was wel even vergeten dat ik dit weekend een borrel houdt nog voor mijn verjaardag. Hoezo lekker getimed. Maar ik heb t nou eenmaal afgesproken met mezelf dus ik borrel non alcoholico op mijn eigen borrel!

Nou inderdaad. Mijn zoontje is natuurlijk al reden genoeg. Ik hoop van harte dat ik mijn relatie ook kan redden, want hij zegt weinig te voelen voor opnieuw een kans. Liep kortgeleden weer eens uit de hand. Ach en als dat niet goed komt dan vind ik ook wel weer een weg; daar ben ik niet zo bang voor. Het zou alleen wel zonde zijn. Wat mijzelf betreft voel ik wel dat het roer om moet; ik wil dat. Nu ik mij fysiek beter kan bewegen voel ik me alsnog slap en duf door die troep! Beetje van de regen in de drup zo. Ga er dus echt voor! 1 lijn trekken en dus nooit meer een druppel is makkelijker denk ik dan ergens in het midden. Ik kan gewoon niet normaal drinken. Niet wat tempo betreft en niet wat hoeveelheden betreft. Probeerde dat vaak zat. Hooguit een maand later ging het weer hetzelfde. Ik denk dat ik er niet eens van geniet. Zeker niet zoals vroeger. Kaasje, wijntje. Nu wijn wijn wijn en de kaas vind ik de volgende ochtend weer. Bah bah, als ik dit zo schrijf. Wat doe ik mezelf aan?!

Dag allemaal! Ik ben Marianne en ik ben 31 jaar en mama van het mooiste mannetje ter wereld. Heb een redelijk bewogen leven achter de rug. Van een fijne jeugd naar vanaf mijn 14e misbruik, ongeluk wat mij bijna het leven koste enz enz. Best wel pech gehad zeg maar! Ik ontwikkelde een eetstoornis. Hiervoor een zware therapie gevolgd bij solutions. We werden behandeld als verslaafden en dan met wat specialisatie op de eetstoornis. Super therapie en heb er nu nog steeds wat aan. Was door de eetstoornis wel dik geworden (lees 125kg) Ondanks dat toch een mooi gezond kind gekregen. Omdat ik mentaal ok was en ik een actieve moeder wilde zijn heb ik 6 maanden na zijn geboorte een gastric bypass gekregen. 1 vd beste beslissingen ooit! Weeg inmiddels rond de 65kg en ben daarin heel stabiel. Helaas een jaar na de geboorte van mijn zoon gescheiden. Stond op straat. Ben in een soort derde wereld recreatiewoning gaan wonen en moest snel werk vinden want er moest geld komen. Ik had een gezond lijf, maar ik haatte mijn leven. Eten kon niet meer. Dus ging er elke avond een fles wijn in. Na een maagverkleining heb je geen maagzuur meer dus je krijgt alle alcohol die je drinkt ook in je bloed. Dit betekende dat wat ik dronk wel als dubbel of driedubbele hoeveelheid gerekend mag worden. Zeker met dat kleine lijfje nu. Uiteindelijk hard gewerkt naast het drinken en een leuk huis en een fijne baan gevonden. Ook een lieve vriend die ontzettend goed is voor mijn kleine en waar ik straks bij in de zaak ga werken. Heb mijzelf een paard cadeau gedaan en ben voor het eerst eens echt lief voor mijzelf. Mijn vriend accepteert mijn drankgebruik niet maar vind wel dat ik af en toe wat moet kunnen drinken. Ik denk niet dat dat zo is. Want ik ga elke keer een stapje verder. Totdat het weer helemaal mis gaat en ik verander in een heks die op zoek is naar confrontatie en hem soms zelfs aanval. Dus vandaag heb ik besloten te stoppen. Mijn opa was alcoholist, mijn oom ook een verkapte.. mijn vader is rond deze leeftijd gestopt omdat hij voelde dat hij ook die weg op ging. Het zit in de genen zeg maar. Ik begrijp niet waarom ik nu de behoefte nog voel om te drinken. Want ik heb echt een fijn leven en goede EMDR therapie gehad voor de trauma's. Of komt het miss doordat het inmiddels een ingesleten ding is geworden? Ik vind het moeilijk te bepalen hoe groot mijn probleem is. Ben ik een alcoholist? Het is ergens makkelijker om te zeggen dat ik dat ben. Als het in het midden ligt zou ik dan niet ooit op een dag weer.. ik wil mijn fijne leven met mijn lieve vriend en zoon niet kwijt. Ik wil groeien en ontwikkelen op alle vlakken. Dus ik denk maar dat ik besluit dat ik een alcoholist ben. Dat betekent dat ik die bende nooit meer mag aanraken. Wel zo rechtlijnig denk ik. Nou ja dit ben ik dus. Liefs Marianne