Har

Volgens mij is -lief een toevoeging die juist gebruikt wordt als je dat lief zijn bij die ander betrekkelijk vindt Mijn lief, is dan wel weer heel erg romantisch alhoewel de wederhelft natuurlijk niet van jou is..

.....poeslief Vreemd, zit ook altijd schuin achter mijn PC; kan er mijn benen toch echt onder kwijt.. Pippi Hahaa.. Trees: "Vrouwen moeten voor hun borsten opkomen" Snap wat je bedoelt hoor, moet alleen denken aan vrouwen die met siliconen hun borsten OP willen laten komen Niet veel te melden vandaag behalve dan dat er aan het snoer van mijn scheerapparaat een stickertje zit met afbeelding dat je het snoer niet mag doorknippen...had het nog niet eerder gezien, was stomverbaasd, dat verzin je toch niet

The Big Lebowsky...hahaa, lig hier in een deuk Kom later nog wel effe hier kijken

Mooi verhaal Marjo! Er wordt over je gewaakt..

In de vroege nacht trouwens last gehad van lallende supporters.. Het was feest hier! PSV kampioen..boere, boere!!!!!! en "we are the champions" hoorde ik vlakbij mijn slaapkamerraam. 't Kan me weinig boeien, dat feestgewoel. Ik vind het zo plat....maar ja, ik heb ook nog nooit de behoefte gehad om met het volk (niet minderwaardig bedoeld) een feesie te vieren, ook niet met drank op. Hou trouwens helemaaaal niet van mensenmassa's, als ik er niet omheen kan, dan vind ik het niet bedreigend of ga me er ongemakkelijk door voelen, ik sjok er rustig doorheen zelfs zonder opzij te gaan als men dreigt mij omver te lopen (groepen jongeren kunnen wel eens dat gedrag vertonen). Heb er gewoon niets mee, ik vierde mijn feestjes anders en elders. Erger me trouwens wel aan de rotzooi die gewoon wordt gedumpt en jawel, het gelal van zatte mensen . Lekker dubbel dat laatste. Ben niet zo'n extraverte laller, meer een uitgelaten hond die kwispelt als ik gedronken heb, wel eens lastig voor andere mensen maar dat is dan "lollig" bedoeld. Wel eens een kwade dronk gehad, maar nog nooit een klap uitgedeeld of ontvangen..eerder depri in een hoekje gaan zitten, wel eens gesmeten met het een of ander maar dat waren mijn eigen spullen Pip, vervelend dat men zo over je heen loopt. Als kwaad worden niet helpt misschien er eens rustig over praten...ik zeg maar wat, je staat in je recht!

Morge Trees ook nog van harte was me gisteren niet opgevallen.. Pippi, jij blij met je wachtwoord...nu snap ik helemaal waarom je kwaad wordt als dochterlief haar neusje in jouw zaken steekt Water, wijze woorden. Je hebt gelijk we doen het allemaal op onze eigenwijze Allemaal een fijne werkdag en vanavond nog effe in de zon hè? Degene zonder verplichtingen, maak tijd voor de zon je lijf heeft die hard nodig! Ik voel me lekker, goed geslapen en helder hoofd. Latersssss

Chips, post weg, nou ja. Truste allemaal en ja, op een matras op de grond slapen gaat uitstekend, alleen met opstaan ben je langer onderweg

Deze borrelt nog even naar boven: Ooit een alcie ontmoet die zijn talent niet goed doorleefd heeft? Je kunt maar beter snel op de bodem van die put belanden, des te sneller kom je er ook weer uit. Zo, bedje. Truste allemaal

hehe...Marjo, zal ik die onder Adb terminologie plaatsen? Handig voor Adb'ers die graag willen minderen (Grapje!)

Volgens mij zit er bij Tactus iemand toeter aan de toetsen

Ik kan je lezen hoor Houtje, loud and clear!

Hum, het vloeit uit de pen vandaag. Nog maar een stukkie herbeleven De Italiaanse Droom...verdorie, heb een Franse Droom gehad. Het had niet veel gescheeld of ik was een medebewoner geworden van een ecologische gemeenschap in Frankrijk. Jaar: 2004. Na collectief ontslag wegens faillisement, ik zat al thuis met een flinke burnout....en het overlijden van mijn vader eind 2003, was het me allemaal welletjes. M. gaf me de vrijheid om alleen op vakantie te gaan; vanwege haar migraine die toen behoorlijk heftig was, waren langere vakanties in een tent voor haar onmogelijk. Ging dus alleen op stap en had alle tijd van de wereld. Wou de eerste 2 weken van mijn vakantie doorbrengen in een "hollandse nederzetting" in de Frankrijk; dat werden er dus 4. Is de fijnste vakantie van mijn leven geweest, kwam volledig tot rust en genoot van de zuivere lucht en fijne sfeer. Voelde me echt één met de natuur en de mensen. Ik bewoog me in slow-motion na jarenlang rennen en genoot van dansen, muziek, de kampvuren en andere activiteiten; waaronder beeldhouwen. Het was gewoon een sprookje wat uitkwam. Ik dronk wel eens wat teveel maar meestal smaakte de wijn gewoon lekker (oei!) Het was er goedkoop en het eten werd met liefde bereid; vegetarisch. Er werkten nogal wat vrijwilligers en ik liep warm voor het idee om als try-out, als vrijwilliger aan de slag te gaan daar. Wat me vooral trok was met een vaste bewoner de ruïne op te knappen, het was zijn eigendom. Daarna zou ik kijken of ik me als vaste bewoner "in zou kopen", na minimaal 6 weken vrijwilligerswerk gedaan te hebben. Afspraken werden gemaakt en ik zou na 3 maanden terugkomen om een start te maken. Ik vervolgde mijn vakantie in Zuid-Frankrijk, het weer was abominabel in het noorden...en na zo'n 3 weken ging ik terug naar huis. Maakte de voorbereidingen thuis en na rijp beraad met M. ging zij akkoord dat ik de stap in 1e instantie alleen zou maken...zij zou eventueel pas overkomen als ik daar mijn kostje gemaakt had. Ik kreeg na 2 maanden een mailtje dat vanwege een vrijwilligersstop mijn komst daar niet meer gewenst was (!?)....einde bericht. De werkelijke reden zal ik hier niet plaatsen, maar daar kwam ik via via achter..het rommelde nogal daar, voornamelijk onder de bewoners. Komt in de beste families voor, maar dit was van de buitencategorie. De "window of opportunity" verstreek voor mij, vooral om financiele redenen (lag inmiddels met instanties overhoop) maar ondernam samen met M. toch een poging op een andere locatie. Moet wel eens denken aan jullie opmerkingen over primitief leven Safi & Blacky; ben wel wat gewend maar waar we terechtkonden was het nog erger dan bar en boos. Keihard werken en nog bijbetalen ook.. Tsja, er lopen wat idealisten in Frankrijk rond te dolen, oftewel "hoe verlies je de realiteit uit het oog: start een eco annex spiritualiteitscentrum". Zweef er op los en laat alles over aan het universum. Nou, dat had M. al jaren eerder achter de rug en ik kon weliswaar redelijk zweven maar paste ervoor om geheid met een harde klap op moeder aarde terug te komen, berooid en een illusie armer. Tsja, daar ging dus de toekomstdroom en dat was maar goed ook. M. had het al eerder ervaren met haar andere vriend...ze hebben voor nop zich anderhalf jaar lang uit de naad gewerkt op diverse centra. Huurhuis opgegeven en de inboedel weggeven aan een goed doel...het is maar materie nietwaar? Nu zijn mijn zorgen van een ander kaliber, maar ik weet iig wat me te doen staat hier in dit kikkerlandje...misschien een bed and breakfast, langs een fietsroute? Haha...is mijn zus van plan, ik wacht rustig af of ik kan participeren...vooralsnog hou ik het rustig en simpel, is ook M's idee.

Pip, niet pips worden hè van pubergedrag...die @#$%^ snotjong ook! Laat maar gewoon waaien, je doet het toch nooooooooooiiiiiit goed Sammy, yes...ga nu met de beentjes omhoog op de bank, lekker niets doen. Oh ja, naar de Italiaanse Droom kijken

Hehe...M. heeft me aan de telefoon maar even virtueel vastgepakt; zij is ook moe. Op de kleinkinders gepast gisterenavond en vandaag naar een toneelvoorstelling van haar zoon geweest, die er qua energie momenteel helemaal doorheen zit...dat viel haar nog het meeste op (---) Goed, twas me 't dagje wel..blijf maar thuis want kan die 7 km naar M. gewoon niet meer fietsen. Zie haar morgen weer...ze heeft zo'n fijne tuin, lekker zonnen en maar een pietsiekleinbeetje werken. Gewoon genieten!!!!!!!!!!!!!!! Lieverds hier een hug, en Corinne een hele dikke dank voor je eerlijkheid en de kracht die hier ondanks alles van je uitstraalt

Dank jullie, heb nu M. aan de telefoon

Beetje vreemde dag voor mij vandaag...vanmorgen behoorlijk emotioneel omdat ik al schrijvend nogal wat los heb gemaakt bij mezelf. Kon nooit bij dat innerlijk kind komen oftewel het verdriet wat ik als kind heb gehad. Was volgens peut(en) noodzakelijk omdat ik als kind behoorlijk depressief was en dat mijn groei in de weg heeft gestaan. Ik haalde er een beetje mijn schouders bij op; zag het belang er niet echt van in...en kon er gewoon niet bij komen. Pats, vanmorgen was het er ineens! Ik voelde me letterlijk een klein kind en heb een behoorlijke partij gebruld...in flitsen trokken vroegere momenten aan me voorbij waarin ik diep verdrietig en verward was; zag er zelfs mijn kamertje bij dat ik tot mijn 10e heb gehad (!) Heb er de tijd voor genomen en ben stil op de bank gaan zitten, ogen dicht...tranen en gedachten laten stromen. Pfff...kreeg ineens voor elkaar wat nog geen peut gelukt is. Voelde me licht in mijn hoofd maar niet echt opgelucht. M. is naar Utrecht vandaag, komt pas later terug. Heb in haar tuin aan het terras gewerkt...een gedeelte opnieuw gelegd. In alle rust weliswaar en de tijd genomen om in de zon te zitten en goed te eten en drinken. Had haar eerder terugverwacht, bleek een misverstand te zijn en zit nu thuis. Voel me leeg en verdrietig...laat maar gebeuren. Ik heb in ieder geval mijn innerlijk kind omarmt...is me dat toch nog gelukt!

Dit van me af te schrijven is zo helpend...het is BAM! RAAK!!!! voor mij. Ik voel het tot in mijn tenen en het is zoals het is...geen woord gelogen of overdreven, geen opgeblazen taal. Ik mag er zijn en niemand die dit van mij afpakt!

Wat het ook is wat je tegenhoudt Corinne om te leven, verbleekt bij wat je neerzet in je leven! Werkelijk, er zit ergens in jou ook een knop...die mag je omdraaien

Phoe...en nou zit ik me toch een partij te brullen..heheeeeeee

Gisterenavond nog even het draadje doorgelezen over hoe je terugkijkt naar je alcoverleden. Moest nog even nadenken over een antwoord. Ga het is proberen nu. Kan me voorstellen Charlie dat je stoplicht op rood sprong. Had trouwens effe niet in de gaten dat je het je zozeer aantrok. Dus dat grapje over je handtekening moet je me maar vergeven, oke? Heb mezelf behoorlijk ondermijnd door de drank en heb zeker niet de neiging om mijn verleden te romantiseren. Maar, je bent een alcoholist of je bent het niet. Het enige wat ik kan doen is dat accepteren; dat houdt dus ook in dat ik de shit mag accepteren, want al die dwalingen hebben mij bij het besef gebracht dat ik met mijn handicap moet leren omgaan. Niet tientallen maar honderden keren ben ik op eenzelfde manier in de fout gegaan; hoezo ontkennen? Ik heb mijn eigen drama gecreeerd zoals ook anderen doen die halsstarrig voor diverse problemen tegen beter weten in, geen oplossing bedenken. Wat ik verkeerd met mezelf doe heb ik inmiddels in kaart gebracht, je zou het bewustwording kunnen noemen en ja, de shit was de weg. Kan ik mezelf om veroordelen, ach en wee blijven roepen en zelfs na mijn STOP blijven denken dat ik tegen een monster moet vechten. Vind ik niet helpend om door te gaan. De schade die ik heb aangericht komt (gelukkig) vooral op mijn conto en degenen die ik benadeeld heb kunnen mij vergeven...waarom zou ik het mezelf dan niet kunnen vergeven? Daar doe ik die ander geen plezier mee, die zien mij liever sterk nu, dan zwak omdat ik in een verleden blijf hangen wat er niet meer is. Ik heb een boek dichtgeklapt op het moment dat ik letterlijk STOP!!! heb uitgeschreeuwd: 23-1-2008! Alle "redenen" die het rechtvaardigden om te blijven drinken heb ik op die dag de deur uitgemieterd! Weg met zelfbeklag, weg met die "boze instanties" die mijn leven vergald hebben, weg met het verdriet over het verliezen van mijn werkplek; ik had toch zelf die keus gemaakt? maar vooral weg met het idee dat het leven niet de moeite waard is! STOP DRANK, STOP DRAMA...ooh wat horen die twee bij elkaar, daarom heb ik er maar een setje van gemaakt want het een kán niet zonder het ander. Als ik een drama voel opkomen en dat ook nog ga dramatiseren weet ik dus dat de drank zijn werk aan het doen is; de geest van de fles. Ben het met Ziza eens dat Aktie een toverwoord is...kom in aktie! Werp de baricades op, gebruik je handvatten. Heb ik nu de garantie dat het me niet meer kan overkomen? Nee, de garantie niet, wel de wil die alleen maar groeit als ik bewust ben en blijf dat ik helemaal niet hoef te verdrinken! En dat drankverleden zie ik als een kind, wat met vallen en opstaan moest leren lopen. Wat doe je met een kind wat telkens weer de weg kwijtraakt? Juist, je omarmt het....het wist niet beter. Laat ik dan maar als ouder de verstandigste zijn en dat kind een aai over de bol geven... Ja, ik vergeef mezelf want het kind in mij is de moeite waard. taalfoutje

Mogge...mooi inzicht An, van kramp naar kracht. Ik ervaar het ook zo. Eerst nog een senseo

Toppunt van dronkenschap? Naestt het blaazen pijjpje

Blij niet Charlie, dat zal ik niet beweren. Kom er morgen op terug....andere nachtbrakers ook truste

Ik ga nog wat opruimen en naar bed. Ook truste Soothe, zie je lampie nog branden

Truste Charlie, kan me voorstellen dat je dit onderwerp nu wel gehad hebt