Har

Caro besef wel, dat het forum en wij die je op het forum mogen meemaken nu ineens door jou een advies krijgen wat je vast niet zo bedoelt. Cheer-up meid, stuur anders een mail aan Tactive waarin je je grieven duidelijk maakt. Ben jij uitstekend toe in staat lijkt me zo

quote: Originally posted by: Carolien Voor wie door wil gaan, is w.s. Drup's forum een optie. Nou Caro, dat vind ik wel erg kort door de bocht. De beweegreden van Tactive zit ook alleen maar in de vorm van 1 persoon achter het toetsenbord. Is er niet een gesprek mogelijk? voutje: zit ipv ziet

Herkenbaar wat je geschreven hebt Kohtje. Man, die ellende die je ervaart na een zoveelste "mislukking"...dank daarvoor. Ik heb er wat aan omdat ik me na de laatste keer ook ontzettend kl@te heb gevoelt, alsof alles voor niets is geweest. Maar gelukkig heb ik nog veerkracht, zal me nog meer in moeten spannen en daar ben ik nu mee bezig. De 12 stappen zal ik nooit uit het oog verliezen omdat ze wijsheid bevatten en een leidraad. Maar nu is voor mij belangrijk om te bepalen wat ik extra aan ondersteuning nodig heb, alcoholisme is voor mij niet een op zichzelf staand gegeven als het grote kwaad en dus ook niet HET antwoord. Om dan toch maar even met Ziza's woorden te spreken ik MOET verder kijken....ongetwijfeld bedoelt hij dat anders

Orleando, goed om te lezen dat je standvastig bent en blijkbaar de tijd kunt overbruggen. Goed teken dat je hier dagelijks post, ik wens je sterkte Hoe is het met de ziekenboeg? Hum...had eigenlijk vanmorgen hier willen posten maar ben om 6 uur opgestaan en ben een eind gaan wandelen, zomaar een idee uit het niets. Heeft me wel goedgedaan. Daarna goed ontbeten met flink wat eieren in de pan. Heb iig wel energie. Daarna bij M. gebeld met Novadic (verslavingszorg). Krijg schriftelijk een uitnodiging voor gesprek met de psych die ik in februari gesproken heb. Ben gewoon in kaart aan het brengen hoe nu verder. Moet iig meer gebeuren dan ik de afgelopen maanden heb gedaan. Is niet erg, kan het nu hanteren gelukkig. Wat een moeilijke situatie Anjo! Heb inmiddels uit diverse Pb's begrepen waar het over ging en welk initiatief vanuit jullie genomen is. De beweegredenen van Tactive blijf ik verder af, kan me wel voorstellen dat het voor jou Pip een teleurstelling is....Caro idem dito.

Waar is trouwens het logo van ADB gebleven? Staat er bij mij niet meer op, bij jullie wel?

Hoi, skip maar even mijn reacties op jullie postings en mijn eigen verhaal. Wat is er aan de hand?

Eigenlijk zouden vrouwen het maar over een onderwerp tegelijk mogen hebben: mannen! Zijn ze over het algemeen heel duidelijk over Roger-out. Ga nog effe wat afleiding zoeken Doei

Kijk, en nu volgt dus het moment dat ik er met al die vrouwelijke postings geen worst meer van kan maken. Vinden jullie het gek dat ik weer aan de drank ben geraakt (erg fout grapje) :$

quote: Originally posted by: sammy Zit hier flink te balen!!! Normaal lag ik al lekker in mijn bedje.Ga er niet over uitwijden. Oef. Nou ja, kan alleen maar zeggen dat ik je post gelezen heb; is het een vrouwending?

quote: Originally posted by: marjo Small talk, vind mijn echtgenoot vaak ook moeilijk... Weet je, ik kan het in het echt ook niet meer zo goed Als ik eerder wel eens kon... Dát ging met drank op iig een stuk makkelijker. Nou ja, je kan niet alles hebben! Pim, pam, petten?

quote: Originally posted by: sammy Har, jij bent de afgelopen tijd er voor iedereen geweest, dus nu mag jij ook wel eens even aandacht vragen. Ervaar je dat werkelijk zo?

Lijkt me soms ook wel een dilemma hoor Marjo, om dan te bepalen ná de kids, of jij nu aan de beurt bent.

quote: Originally posted by: pippi Is ook wel een beetje jammer als dat altijd zo is Har. Maar tevens heeft iedereen dat denk ik wel. In periodes dat het minder gaat heb je de handen vol aan jezelf. En uiteindelijk zit je hier ook voor jezelf. Weet je wat ik niet kan? Gewoon lekker kletsen. Misschien heeft dat wel te maken met dat ik geen koters heb rondlopen of een vervelende echtgenote waar ik over te z@ken heb; hoe liefdevol bedoelt ook. Gna...heb verdorie alleen maar met mezelf af te rekenen binnen deze muren en dat is wel eens lastig.

quote: Originally posted by: marjo Hoi hoi. He he. Slechte verbinding steeds. Wat ben ik toch afhankelijk geworden van internet in korte tijd. Ik voel me iig nu met je verbonden Marjo

quote: Originally posted by: pippi Zo vermoeiend al dat gewroet, maar is soms nodig om verder te komen. je voor jou, Pip. Ik weet ook lang niet altijd wanneer het wel of juist niet nodig is.

Wat ik wel jammer vind is dat ik er zo weinig voor een ander kan zijn. Daar is een forum toch voor bedoeld. Ben zo op mezelf gericht en heb daarom moeite met adviezen geven. Ik meen altijd vanuit mezelf gepraat te hebben als ik adviezen gaf, maar is dat ook zo? Daarom heb ik het maar vaak achterwege gelaten.

Hoi Sammy, nee...natuurlijk niet, jij toch ook niet?

Orleando en Wannes, prijs me nog enigszins gelukkig dat ik niet alleen sta met mijn probleem. Grijp alle hulp aan die je kunt gebruiken en voel je daarbij niet te trots omdat je niet als mislukkeling gezien wenst te worden. Heb de afgelopen dagen gemerkt dat ik juist niet als mislukkeling word gezien door mijn naasten maar als iemand met "die" handicap; dat maakt hun medeleven er niet minder om. Afzondering is dodelijk, moet je niet doen en hoef je ook niet te doen. Zeker weten, dat alhoewel een ander je niet begrijpt ( jij begrijpt jezelf immers ook niet) jij de toegestoken hand moet grijpen. Kom uit die put, het kan echt! Liefs, koester de aandacht die een ander voor je heeft.

Voel me eerlijk gezegd best wel een looser; vanwege mijn terugval dat is punt 1 maar juist dat ik nu de grote afwezige ben; alsof jullie nooit voor mij hebben bestaan, mij niet kunnen steunen Is niet zo hoor, heb gewoon even tijd nodig gehad om te bepalen hoe nu verder. Een forum "discussie" helpt mij niet altijd daarbij, had meer de afgelopen dagen aan de lange telefoongesprekken die ik heb gevoerd. Ben er inmiddels voor mezelf uit. Ben enorm geschrokken de 25e, toe ik voor het eerst de fout inging. Weg was de wereld onder mijn voeten en toen nam het verstand het over. Waarom??? Ben als een gek gaan zoeken naar verklaringen en daardoor weer een keer de fout in gegaan vorig weekend omdat alcohol inmiddels weer vermengd was met het WILLEN weten en dat brengt me dus niets verder. Chaos brengt het wel, omdat ik de simpele verklaring uit het oog verloor dat de weg verliezen erbij hoort. Alcohol is bij mij altijd al een gevolg geweest van depressies. Duh...Har, je hoeft niet na te denken, alleen maar te beseffen dat je het alleen niet aankunt .....je bent alleen op een volgende reden uitgekomen waar je nog geen antwoord voor bedacht hebt. Inmiddels weet ik het weer, simpel....alcohol is me gewoon weer de baas geweest, niets meer. Heb hulp nodig nu, omdat ik die kl@te depressies mijn leven lang al gehad heb alleen er nog nooit iets voor gebruikt heb behalve alcohol. Zucht, zal dus nog een stap verder moeten gaan. Toegeven dat ik het niet alleen zonder alcohol maar ook niet zonder anti-depressiva kan redden. Dubbel hè, bedoel natuurlijk dat ik het iig zonder alcohol moet doen. Dat besef heeft me behoorlijk de diepte in gesleurd uiteindelijk, voordat ik ben gaan drinken. Maar ook dichter bij het inzien van mijn werkelijke probleem heeft gebracht, m.a.w. niet alleen de drank bevechten heeft prioriteit. Heb dat wel eerder ingezien door div. therapieën om tot inzicht te komen te ondergaan...dacht altijd dat het voornaamste was mezelf te begrijpen om tot daden en genezing te komen. Nee dus. Uiteindelijk misschien wel, maar heb nu nog hulp (medicatie) nodig. Is wat voor mij hoor om dat toe te geven. Afgelopen 2 dagen gesprekken met mijn zus daarover gevoerd en M. met name over hoe hun mij hebben gezien de afgelopen tijd. Voor mij was dat nuchter en met de goede instelling. Ze vonden me onevenwichtig de laatste maanden, terwijl ik juist dacht gefoccused te zijn, strak op weg naar mijn doel. Ze zagen me onder dat gewicht inzakken terwijl ik dacht dat moeheid erbij hoorde en een stapje verder mij in balans zou brengen. Nee dus, die onrust heeft me teveel gekost waardoor ik WEER niet met mate werkelijk mijn weg kon uitstippelen. Ben nooit jaloers geweest op een ander, maar mijn pijn zit wel in het feit waarom ik nog nooit op een gebalanceerde manier iets heb kunnen bereiken in mijn leven, werkelijk een stap vooruit heb kunnen zetten zonder daar mijn energie letterlijk in kwijt te raken Liep wel aan tegen onrust maar heb die niet kunnen (willen) vertalen naar de zoveelste depressie. Ik hak nu de knoop door, ga proberen of anti-depressiva (kan het woord haast mijn strot niet uitkrijgen) mij wat meer in balans kunnen brengen zodat ik kan gaan uitvoeren wat ik wil, met een tempo wat bij mij past. Die cursus praktische filosofie is zeker niet verkeerd omdat die juist gericht is op het denken los te laten en in rust en wijsheid op het moment aanwezig te zijn. Geen pretenties, alleen maar bewust zijn van je hoe je je VOELT. Vind het knap van mezelf dat ik de discipline heb opgebracht de afgelopen week om 4 x dagelijks kort te mediteren, heeft me rust gebracht....iig uit de onrust. En vrijwilligerswerk brengt me uit mijn kop en daardoor met aandacht bij de ander en wat die nodig heeft. Zal wel moeten waken voor anderen met psychische problemen, want ben immers zelf nog daarin verwikkeld; kan er zelfs een drama van maken :$ Heb de afgelopen week dan ook de afspraken afgezegd. Ben er wel uit voor mezelf. Voel me weer wat sterker en heb niet gedronken de afgelopen week. Heb aan de bel getrokken en weet nu dat ik een volgende stap moet zetten. Doe ik ook. Morgenvroeg bellen voor een afspraak bij de dokter, een week geleden wist ik het nog niet zeker....ben wel als een aangeschoten vogeltje bij haar geweest, morgen ga ik er stevig op doorpraten. Dat is wel het belangrijkste van alles, wil er zelf over nagedacht hebben en dat heb ik gedaan! Voel me geen slachtoffer meer nu, zelfs niet een mislukkeling. Ik ga door!

Vergat ik nog even te zeggen, ik ga niet meer in op jullie persoonlijke ervaringen. Wel heel mooi om te lezen hoe jullie het doen maar kan er helaas niet op ingaan omdat ik dan juist weer in MIJN denken terechtkom; kan het niet scheiden van elkaar. Toch geef ik veel om jullie en ben begaan; wil ook blijven lezen over hoe het jullie vergaat. Kan gewoon niet meer dan dat. Het minste is wel, dat ik alle overwinningen van jullie een warm hart toedraag dus alsnog van harte voor alle jubilarissen...BamBam, Rudy en wie ik verder nog vergeet. Dank je voor je aanbod Spud, kan ik waarderen maar ik vind mijn weg wel.

Dank jullie lieve mensen voor de zorgen en de aandacht. Ga er niet persoonlijk op antwoorden, maar ik zie wel veel overeenkomsten over hoe jullie over mij (nu) denken en wellicht over jezelf ooit gedacht hebben of daarmee nog aan het stoeien zijn; voel me daardoor niet alleen in mijn strijd, dank voor het delen Ik ga zorgen dat die kop van mij rustiger wordt. Omdat ik de zwaarte niet aan kan ga ik voor medicijnen..goh, voor het eerst in mijn leven. Heeft zeker met mijn ego te maken hoor dat ik dat niet eerder gedaan heb, maar vooral ook met angst de Har die ik ben te verliezen. Compleet met ups and downs hou ik eigenlijk best van mijzelf en gelukkig heb ik nog nooit een ander kwaad gedaan. Ben geen gefrustreerde drinker in de zin dat ik de wereld de schuld geef van mijn falen; heb geen last van agressiegevoelens naar de ander, jaloezie enz. ben eerder een verdwaalde zoeker, maar kan die frustraties bij mezelf houden....misschien deel ik ze zelfs wel te weinig en houd ik ze teveel voor mezelf waardoor ik vastloop. Pfff.....same old, same old...waarom doe ik dat toch elke keer weer. Maar goed, niet meer praten maar doen. Genoeg getwijfeld en geanalyseerd de laatste tijd, ben het helemaal beu en dat vind ik een goed teken. Ga bekijken hoeveel bezoeken bij de psycholoog vergoed kunnen worden en zo snel mogelijk over tot medicatie. Hoe nu verder met vrijwilligerswerk weet ik even niet. Time-out dan maar. Groet van Har

Misschien nog even uitleggen dat ik met onbereikbaar juist bedoel dat IK me anders moet verwoorden om nog meer afstand te kunnen verkomen. Ik begrijp jullie emoties en belevingswereld wel, maar kan me voorstellen dat het andersom moeilijk is want daar ligt juist mijn zwakte....AL VAN KINDS AF AAN, dat ik dat niet goed kan verwoorden. Dat we nu niet weer het geleuter krijgen dat alcohol die veroorzaakt heeft. Natuurlijk heeft het dit wel versterkt. Maar nu hoop ik eindelijk eens bij de kern uit te komen....de oorzaak van MIJN probleem. Geef me de tijd en ik antwoord alleen nog maar met Ja of Nee Prachtig als dat voldoende is.

Adam Pb. Zal je een link van het forum sturen. Maak het liever niet openbaar want daar liggen voor mij ook foute voetsporen

quote: Originally posted by: tapas Har, je bent inderdaad heel onbereikbaar vanavond, je probeert ons van jouw gedachtenspinsels te overtuigen. Het is momenteel jouw waarheid maar niet DE waarheid, trouwens die ligt zowiezo altijd in het midden . Jij denkt nu dat iedereen tegen je is maar ik lees het als dat mensen zich zorgen om je maken en proberen je te laten stoppen met al dat denken en analyseren.... maar jij blijft het zien als 'iedereen is tegen mij' Nee, niet tegen je, maar begaan en tegen je gedachtenspinsels waarmee je jezelf gek aan het maken bent. Ik denk het verschil wel te kunnen lezen uit de reacties...no hard feelings. Voel me niet zozeer aangevallen maar wel verkeerd begrepen....behoorlijk verschil. Ben niet achterdochtig, wel voorzichtig We vullen het ooh zo graag voor elkaar in, ik niet minder :$

Chips, neem het jullie niet kwalijk hoor maar dan had ik dus net zo goed niets kunnen schrijven vanavond. Kan alleen maar aan jullie vragen of je het nu met andere ogen kunt lezen. Ga eens naar bed, genoeg geweest voor vandaag. Welterusten