orleando

An, ik weet wat ik volgende week allemaal ga doen. Op stap met de kids, maar wel zorgen dat er 's avonds eten klaarstaat (dankzij Houtje's tip). Bij het forum langskomen als ik het toch moeilijk begin te krijgen en ook voor de gezelligheid uiteraard. De gedichten enz opschrijven. En een lijst voor mezelf maken met alle ( en dan ook echt alle!) voors en tegens wat alcohol met me doet, voor me doet, maar ook wat ik mis en wat er fout gaat. En als ik niet drink dezelfde lijst. Dan laat ik hier wel weten welke lijst er beter uitziet. Ik zal heel eerlijk tegen mezelf zijn en begint het te kriebelen, dan pak ik die lijst erbij. Want ik weet dat nuchter zijn wint.

met de trek is het prima; die heeft zijn koffer gepakt en weggegaan. Van mij mag íe wegblijven. Ik zit hier nu aan de thee. En of ik nu bier of thee drink, van allebei moet ik toch minimaal 2 keer 's nachts mijn bed uit om te plassen!! Maar bij thee weet ik in ieder geval de trap naar beneden nog fatsoendelijk af te komen, hahaha!

ik ga geloof ik komende week met pen en papier naast me op het forum. Recepten overschrijven, maar ook die mooie gedichten. Heb er zelf laatsts al 1 geschreven hier, maar die van An vind ik ook erg mooi.

ben er weer, bijgelezen en al. Houtje, ik was even stil van jouw antwoord...1 feb. dat is maar net kort geleden!! Vanavond branden er hier dus ook kaarsjes voor jou...en wat dat chloorspul heb je gelijk, maar ik kan de naam niet onthouden. Helpt het echt? Bij mij tot nu toe wel goed, maar ik heb het voor 7 dagen en daarna wil ik graag weer op eigen kracht. Ik hou niet van pillen.. Als ik al die gerechten hier zo lees; jammie:P Vooral die zalm klonk erg lekker, want ik ben gek op vis. Dat rijmen en woorddominoverhaal snap ik niet echt, maar ik ben hier ook nog niet zo lang. En Trees...dankjewel...dit soort dingen heb ik nu echt nodig. Virtuele knuffels noem ik ze. Goh, wat krijg ik hier veel steun. Niet alleen om de pilsjes te laten staan, maar ook nu met het overlijden van mijn vader. Hij heeft trouwens een giga hartinfarct gehad en was direct weg. Niks van gevoeld...gelukkig...want ik weet dat hij erg bang voor de dood was, de mannier waarop enz.

wij gaan zometeen eten, dus ik piep er even tusenuit. Maar vanavond meld ik me wel weer, als de kinderen op bed liggen. Dan lees ik de berichtjes die na mij zijn gekomen wel en beantwoord ik alles. Eet smakelijk voor degen die ook aan tafel gaan en tot straks!

ben vorige week nog naar mij huisarts geweest. Goed gesprek gehad en hij begrijpt me wel, maar vindt het toch jammer dat ik weer was gaan drinken. Toch maar medicijnen gekregen. Ik hou niet van pillen, maar ik kan het schijnbaar niet alleen en daar heeft hij wel gelijk in. Ik heb nu chloornogwatnogwat. De trek in alcohol wordt er minder van en ik word er zelf ook rustiger van. Het helpt wel. De kriebels gaan langzaam weg en ik slaap goed en ook rustiger. Ik ben zo'n woelwater in bed als ik niet gedronken heb (als ik wel gedronken heb...tja...knockout...). En, ook belangrijk, geen bijwerkingen!! Ja, een beetje buikpijn, maar geen enge dingen. IK heb ze voor een week en slik ze trouw elke dag. Na die week moet ik het weer zelf doen. Maar heb ik het dan moeilijk, dan kom ik eerst hierheen, okee??

gelukt!! Ik heb eindelijk ook een smiley!!! Houtje, zer goede tip!!! Dat ga ik doen ook, weer een valkuil minder. Morgen doen we boodschappen, maar dan samen met manlief, dus dan koop ik zowieso niks qua alcohol. En ik dronk wijn, maar sinds de internetbehandeling niet meer en ik heb daar ook geen behoefte meer aan. Ik heb alleen vaak zin in bier, maar als ik idd eten al zowat klaar heb stan, hoef ik ook niet vlug wat te hlen. Want vlees, chips en frisdrank staan naast, respectievelijk tegenover het bier. Houtje, ik had jou dat al eens gevraagd, maar wie ben jij verloren dan?

ben hier en daar aan het bijlezen, maar ik heb te veel gemist. Maar ik zie, dat jullie wel aanmij gedacht hebben, de afgelopen paar dagen. Safi, dankjewel en ook Stien bedankt. En iedereen die ik vergeten ben: Thanx! Ik zal me volgende week wel vaker melden, als ik niet met de kinderen op stap ben. Vraagje; hoe krijgen jullie die smiley's tevoorschijn? Want of ik krijg niks of alleen de tekst en niet zo'n plaatje:huh:

het is in mijn situatie ook wel, dat ik nu letterlijk met de neus op de feiten ben gedrukt; mijn ouders zijn er nu allebei niet meer, maar mijn gezin nog wel. Springlevend, lief, aanwezig envooral me ontzettend dierbaar. Ga ik door met drinken, dan ben ik hun kwijt, maar zij mij ook. Kunnen ze naar mijn crematie, want ik ben erg bang mezelf ooit nog eens de dood in te drinken. Ik weet aan den lijve hoeveel pijn je voelt als er iemand wegvalt...en dat wil ik ze besparen. Dus ik drink niet. Ik zit nu aan de warme chocomelk!! Komende week wordt een testweek voor mezelf. Dan zijn de kinderen vrij van school en mijn man moet lange dagen werken. Dus ik moet eigenlijk alles alleen doen. Vind ik niet erg, maar normaal ging ik dan rommel kopen. Om een uur of 4 begint het dan te kriebelen en rond kinderbedtijd had ik het bier al koudgezet...Kom ik komende week droog door, dan is mijn sterke kant weer terug. Ik vind momenteel veel troost in mijn man en kinderen en in muziek. Ik draai wat af en huil me suf dan...maar het werkt wel! Op internet al vanalles uitgzocht, waar ik van de week met de kinderen heenkan. Ze hebben immers ook recht op plezier. Ze hebben zich vrijdag uitstekend gedragen, ookal zijn ze nog zo klein. Ze waren lief, rustig en keken met een soort van eerbied naar mijn vaders kist, omringd met heeeeeeel vel bloemen. Dus ga ik ze komende wekk platverwennen met leuke uitstapjes. Enne...dan zijn de valkuilen voor mij ook kleiner!

Safi, maak je daarover maar geen zorgen! Mijn man is deze dagen een enorme steun voor mij geweest. Heeft vrijgevraagd op zijn werk en is er ook echt voor mij. Veel tegen zijn brede schouders kunnen uithuilen en we zijn erg naar elkaar toegegroeid. Ook onze kinderen hingen heel de dag om me heen en ik kreeg veel knuffels van ze. Ze zijn ook meegeweest (wilden ze zelf) naar de crematie om afscheid van opa te nemen. We hebben (in overleg met mijn vaders vriendin) foto's van de kist gemakt en van de bloemen. Mijn vader heb ik wel nog gezien, maar daar wilde ik geen foto van. Die zit wel in mijn hoofd en ik heb mijn vader wel op foto's staan, zoals hij eruitzag toen hij nog leefde. Hij zag er rustiger uit dan de zaterdag in het ziekenhuis. Op de een of andere mannier kan ik ook met zijn overlijden beter omgaan dan met die van mijn moeder. Misschien omdat ik er nu nauwer bij betrokken was. Veel zelf regelen, kist was even open voor ons als familie en ik heb , samen met zijn vriendin en mijn man zelf de kist mogen dichtdoen. Dat voelde echt als een soort definitief afscheid...heel raar, eng en verdrietig, maar toch ook weer goed. Kan het niet zo goed uitleggen...

ik ben ook weer aanwezig...ik ga niet uitweijden over afgelopen vrijdag, maar het was heftig, emotioneel, druk (zo veel mensen!!) en toch ook wel mooi...De mensen van de uitvaartverzekering maakten zelfs buigingen en ook collega's van mijn vader deden dat. Maar goed, jullie mogen alles vragen wat je wil weten ovr de crematie. Met mij gaat het naar omstandigheden goed. Heb een goed gesprek met huisarts gehad en toch maar medicatie gekregen; chloornogwatnogwat. Het maakt me rustiger en de trek in alcohol neemt af. Ze werken wel en ik slaap er ook goed op. Alleen gisteren de fout ingegaan, maar de trek wordt idd minder. En het is welliswaar zondag, maar ik voel niet eens de behoefte om naar de supermarkt te vliegen.En dat is toch een goed teken! En An, bedankt voor jouw berichtje ...deed goed te lezen, dat je me vrijdag niet vergeten was...

heel lang en eenmalig berichtje van mij... pf, waar moet ik beginnen...ik mis mijn vader..maar dat was al duidelijk..gisteren op de condoleance geweest...en toch maar gekeken...Mijn vader lag er veel minder zorgelijk bij (wel opgeblazen en huidskleur klopte ook niet, maar toch)..mijn vader was echt een man in pak en dat heeft zijn vriendin goed gedaan...Morgen crematie...op de condoleance kende ik niemand, waren alleen werknemers etc van mijn vader...maar morgen...familie, familie en erg goede vrienden van mijn ouders... Mijn huisarts heeft zeer veel begrip en geduld met mij en me toch wat voorgeschreven, heb ik ook aan de internetbehandeling doorgegeven...als ik nu ga drinken...tja..dan ben ik bij mijn ouders in no time..en mijn gezin dan..? Ik heb een rots in de branding hier vlakbij (op de bank in de kamer; mijn man dus) en mijn kinderen geven mij heeeel veeeel knuffels... Ik ben erg trots op mezelf dat ik vandaag de afscheidsrede zelf geschreven heb; zelf SORRY tegen mijn vader heb gezegd en.pffffffffffffffffff...dat we onze kinderen hierbij betrekken?? Ze willen afscheid nemen van hun opa...en we nemen ze morgen mee...ze hebben tekeningen gemaakt voor mijn vader en ze hebben zulke mooie oneliners..."Mama, jouw papa is nu bij jouw mama en waakt over jou"en nog zoeen: "Jouw papa is nu in de hemel, maar wij zijn hier en wij houden zoveel van jou en papa"...dan schiet ik dus vol.. Lieve forummers...denk aan mij morgen..ik hou het denk ik niet droog, maar dan bdoel ik tranen... ik meld me volgende week weer...

en nu word ik boos...zo'n woede heb ik met het overlijden van mijn moeder niet gekend....WOEST!!! Dus ik ga er uit, hond mee,,,jongens wat is dit???Is dit normaal??? Onze kinderen liggen gelukkig lekker te slapen...en ik ontplof zowat...dit is nieuw voor me...zooookwaad en geen zin in drinken, maken jullie je daarom geen zorgen. Maar waar komt die woede vandaan??? Ik log zometeen uit en meld me zaterdag en anders volgende week weer. Mijn liefde voor jullie is er nog steeds en ik heb al een en ander in mijn agenda geschreven, maar ik word haast zelf bang van die woede in mij.... Ik meld me weer...als ik eraantoe ben..

mijn kinderen op bed gebracht...ga nu alle kaarsen aansteken...ik heb nu effe geen tekst pfffuu, weet ik veel...alles gaat door en ik...sta stil..??? Ik steun nu alleen op jullie...en eigenlijk ook op mijn ouders, want wat waren ze sterk...Nou ja, ik ga jullie hier ook verder niet mee lastigvallen... Trees, ik heb mijn vader afgelopen zaterdag op zijn ogen gekust en hem het vergeven...ik heb toen echt bewust afscheid van hem genomen..ikkie in mijn uppie voor het echie...maar het voelde wel goed...nu alleen nog een plek vinden en dat duurt bij mij altijd lang...Dus vanaf morgen ben ik er voor een ieder die afscheid wil nemen van mijn vader...en als alles achter de rug is...tja, dan komt Orleando... Ik ga zometeen aan een kopje thee House kijken....ik moet toch wat,niet?? Ik zal jullie heel hard nodighebben...enne Spud..ik dicht in een soort van dagboek (voor mezelf al heel erg lang en het werkt uitstekend!!) Houtje...???ik ook van jou Trees, Albertina, CPAS< SAfi SPud en een ieder die ik nu niet noem, maar wie ik echt vergeten ben...ik hou van jullie!!!! Lieve Forummers, dank jullie...voor het begrip, medeleven en steun... veel kaarsjes (en nog veel meer thee!!) Orleando

geen sterren, dus laat staan die twee felle... Maar...ze hebben hier de mond vol over mijn vader; tekeningen en kleurplaten worden (nu nog!!) driftig bewerkt, dus het houd onze kinderen echt bezig. Weten jullie wat? Ik ga mijn verdriet met hun delen, maar dan op hun eigen mannier. Daarna deel ik het wel met mijn man. Of ik deel niks, want met mijn moeders overlijden was ik immers ook alleen. Maak je aub geen zorgen over mij...dit doet zo'n pijn, maar de waterijsjes vinden bij mij heeeeel erg gretig aftrek....en ik heb gelijk mijn huisarts gebeld...Een ieder weet hoezeer ik mijn vader mis...(en nog meer mijn moeder), maar een Orleando is een grote meid... 1 vraagje: willen jullie een kaars voor mijn vader branden??? Die was (net als ik) dol op de warme sfeer van kaarsen in huis... Onze jeugd is imiddels boven, dus tot zaterdag en anders tot volgende week???

heel erg foute gedachten vanaf deze kant van de pc...maar weggegeten ...met waterijsjes.. Mijn kinderen hebben de buikjes vol, dus we maken ons klaar voor de nacht. Ik??? Voor mij hoeft alles niet meer...maar wie schreef, dat mijn gezin me nodig heeft...je hebt gelijk..ik wil nu niet meer...maar wel bij mijn man en kinderen blijven...oh verd.... Okee, kaken op elkaar en kiezen voor mijn gezin...denk ik...mijn ouders kom ik wel tegen als het mijn tijd is...toch???

Houtje, zo lang ben ik hier ook nog niet, maar rouw jij ook?? Zo te lezen wel, maar dat heb ik allemaal niet meegekregen. Ik zal eerst met de kids eten, boekjes lezen enz enz. Ze op bed brengen dus. Ik zal me of straks weer melden of ik ga diep in een schuimbad...Ik zie wel...

doggy is ook uitgelaten en die moest errug nodig! Arm beestje... Ik lees hier iets over gehaktballen. Recept wat we thuis altijd kregen en nu hier ge(vr)eten wordt: gehakt, vermengd met een stuk of wat gesnipperde uitjes. Dat draai je tot ballen en daarna eerst door eimengsel en daarna door panneermeel. Alles wat ik erbij maak (aardappel, groenten enz) dat laten ze staan. Die gehaktballen, daar gaan ze voor!

wasgoed is aan de kant, strijk ligt er voor ruim de helft nog, want mijn Vaporesse is op (mooi smoesje, maar helaas wel waar en ik vertik het om in dit humeur naar de supermarkt te gaan, want dan ga ik heel andere dingen inslaan). De pannen voor het eten staan zo goed als klaar. Nu mijn oudste halen en daarna eten maken. Ik meld me straks weer, maar laat de pc wel aanstaan.

ik heb het niet gehaald...ik heb gefaald... Moet het eten nog maken, hond uitlaten, was opruimen, strijken, kinderen fatsoendelijk in hun bedjes krijgen, oudste over een uurtje bij een vriendinnetje ophalen...en al 1 liter bier op...Gelukkig wel met een normaal alcoholpercentage, dat dan weer wel... Waarom? Ik kreeg net de overlijdingskaart van mijn vader over de post. Zwart op wit maakt het wel erg reeel...en de deelnemingskaarten komen ook al binnen... Waarom????Waarom mijn ouders, die ik (ondanks alles) zoooooooooooooinnig liefhad? Waarom niet en of andere criminele gek??? Houtje, als je nu naast me zat, hand ik je hand kapotgeknepen, denk ik. Ik laat de pc aan, de cd met muziek erbij. Ik moet een paar dingen doen: de was, het strijkgoed, eten maken, goede moeder proberen te zijn en ze op bed krijgen terwijl ik nog weet wat ik doe en de hond uitlaten... Daarna, tja...zal ik dan maar bij jullie komen??? Ik weet het niet meer. Voel....niks...leeg,koud...

ik log weer uit, kinderen komen uit school. Misschien probeer ik vanavond nog en anders word het pas zaterdag of volgende week. Ik zal heel erg mijn best doen, jullie woorden in mijn achterhoofd. Morgen weer naar mijn vader en vrijdag...dan ben ik hem echt kwijt...en ja, daar zijn de tranen ook weer...maar dat kan me niet schelen.

jongens, wat krijg ik veel virtuele knuffels van jullie...ik word er stil van, maar dan op een goede en geen pijnlijke mannier...Had het eerst niet verwacht, maar ik krijg toch ontzettend veel steun op dit forum van jullie. Duizend maal dank, ik heb het momenteel hard nodig! Ik zal jullie woorden in mijn agenda opschrijven en als ik dan wil drinken, eerst dat doorlezen. Het zet me genoeg aan het denken. Mijn vader verdient een waardig afscheid en dat zal ik het potverdorie geven. Van harte, met liefde en veel tranen, maar ZONDER drank!!!Ik zal het vrijdag met de crematie niet droog houden, maar al jank ik heel de dag door, geen drank die dag!! Ik zal troost vinden in muziek, wandelingen met de hond, de knuffeltjes van mijn kinderen, de brede schouders van mijn man en jullie woorden, maar niet in bier. Bier verdoofd, maar dat is geen troost. (nu alleen er zelf nog van overtuigd raken...)

An, ik kom deze week hier niet zo veel, moet vanalles geregeld worden en mijn vader woonde niet naast de deur, dus we rijden wat af. Maar volgende week is het vakantie en mijn man moet dan veel werken. Dan kom ik jullie wel lastigvallen, geintje. Ik hoef dan zelf niet weg om kinderen naar school te brengen, manlief kan niet meelezen (wil hij ook niet), dus dan zien jullie me wel verschijnen. Tenzij ik ook zo wegval. Mijn moeder overleed plotseling, haar broer, mijn vaders vader en nu dus ook mijn vader...mijn kant van de familie wordt niet zo oud, geloof ik...en dat maakt me dan ook wel weer bang... Ben vanmorgen naar de supermarkt geweest en veel ijsjes ingeslagen. Want voor mijn vaders overlijden ging dat net een beetje werken, ijsjes eten ipv bier drinken. En wijn drink ik zowieso al niet meer...

Mijn man is een grote steun voor me en mijn kinderen...hoe klein ze ook zijn, ze voelen mijn verdriet en zijn zoooo lief!! Samen spelen zonder ruziemaken, knuffelen me plat en zeggen steeds, dat mijn vader nu bij mijn moeder in de hemel is, "Maar wij zijn hier nog bij jou, mama" Nou, dan kan je mij bij elkaar vegen...Mijn man heeft vandaag een vergadering, maar de rest van de week is hij thuis, bij mij. De schat. Ook voor hen moet ik weer het goede pad op. Probeer afleiding te zoeken in muziek en mezelf bezighouden met de tuin, huishouden enz. Maar nu bier drinken is o zo veel gemakkelijker. En dan voel ik deze intense pijn en leegte niet meer...

hallo allemaal. Ik meld me even snel...Heb kleine stukjes bijgelezen, maar ermee opgehouden. Is niet te doen en mijn hoofd staat er ook niet na. We weten nog niet waaraan mijn vader is overleden. Er is sectie op hem verricht, maar ik weet niet hoe lang het duurt voordat je daar de uitslag van hoort. Maar het ging wel ploseling, ja...Hij was niet ziek of zo. Gewoon een mooie dag gehad, het was immers prachtig weer zaterdag. Hij was buiten, liep naar binnen....en viel dood neer... Nou heb ik hier niet zo vriendelijk over hem geschreven, maar ik wil dit ook niet!!! Mijn moeder leeft ook niet meer en ik heb ze beiden hard nodig. Ben zaterdag, eenmaal weer thuis, met de hond een flinke wandeling wezen maken. Onder de sterrenhemel. Waren het nou echt twee wat fellere sterretjes of was het mijn verbeelding. Maar ik stond dus midden op de stoep te brullen als een klein kind. Mijn plan koude biertjes te verruilen voor koude waterijsjes is nu helemaal mislukt. Ik zit hier 's avonds dus aan de drank en dat moet niet...Morgenochtend ga ik naar mijn huisarts, samen een plan bedenken om hier nuchter door te komen. Jullie schreven daar ook al iets over en jullie hebben gelijk. Maar god, wat is dit moeilijk...