orleando

Vie, ik begrijp at je bedoelt, maar ik heb veeeeeeeeeeeeeeel sterretjes gezien ja!!!

Tina, mijn man heeft deze week zorgverlof en die zorg is er wel! Volgende week moet hij helaas weer werken, maar ik heb een soort superbuurttam (hebben ze zelf gedaan), die de kinderen de komende week naar en van school verzorgen en ze komen zelfs avondeten brengen...Ik sta sprakeloos, want sommigen ken ik niet eens. Ja, van gezicht, maar verder...Ik voel me ook wel een beetje (boel) schuldig, want ben helemaal niet zo hulpeloos...doe altijd alles zelf. En dat dat nu niet kan vind ik moeilijk voor mezelf te accepteren...Iedereen rent en vliegt voor me en m'n gezin en ik moet toekijken...Normaal ren en vlieg ik... Is dat raar??

Ik heb helaas niks bijgelezen (laptop mocht niet mee naar het ziekenhuis, moest verplicht rusten..hahaha!), maar ik zie, dat Karinneke zwanger is, klopt dat? Zo ja, van harte meid! En Houtje, ik ben net zo eigenwijs als ik iets heb. Ïk ga morgen wel naar de dokter..."en dat dan dagen lang..Sterker nog, ik heb na de val tot in het ziekenhuis geroepen, dat ik niet mee wilde. Hoe stijfkoppig kun je zijn??? Ik zie ook, dat Safi terug is, gelukkig! Waar was je, want ik begon me wel zorgen te maken. En wat alle mijlpalers betreft, ook van harte! Vraagje, Ik stond al langer droog, maar toch wil ik de dag dat ik viel als m'n eerste droge dag gaan tellen. Het was een teken, een ommekeer in mijn leven (en dat van mijn gezin denk ik ook wel). Mag die datum ook als eerste droge dag gaan gelden? En hoe doen jullie die zinnetjes onder de stippellijn? Op quote drukken?

Godemiddag allemaal! Ik ben van mijn bed naar de bank verhuisd en voel me weer wat fitter. Bedankt voor jullie reacties en bloemen gisteren; ze staan mooi in een vaasje hier! Wat er nou precies gebeurd is? Wel, vorige week was het prachtig weer en zoals jullie weten spelen mijn kinderen zowat elke dag buiten. We hadden warm eten al op en ze wilden nog even naar buiten. Gen probleem, maar toen manlief thuis was en z'n bordje eten opwarmde toch de kinderen maar naar binnen geroepen, want ze moesten immers de volgende dag weer naar school. Hun jassen waren echter zo vies, dat ik snel naar boven wilde rennnen om schone uit de kasten de halen en die vieze jassen bij de was gelegd...en je raad het al...Ik zeg altijd tegen ze, niet te rennen op de trap en nu deed ik dat dus zelf...Ik verloor mijn evenwicht toen ik bijna boven was, wilde de trapleuning grijpen en greep mis...Ben steil achterover gevallen en mijn hoofd heeft zowat alle treden geraakt. Alleen bij de 1e klap raakte ik al buiten bewustzijn en ben zo vreemd onderaan de trap terechtgekomen. Mijn nek zat verdraaid en ik ademde niet. Mijn man heeft me verplaatst en toen ademde ik pas heel diep in. Veel bloed, m'n benen en rug lagen in een onnatuurlijke bocht en manlief dacht, dat ik m'n nek gebroken had. Hij heeft de kinderen in de kamer voor de tv gezet en die hebben me alleen onderaan de trap gezien en later de ambulancebroeders. Geen bloed en ook niet, dat ik niet meer ademde. In het ziekenhuis foto's van longen gemaakt en ik bleek een klaplong en een gaatje in diezelfde long te hebben. MRI scan, maar nek en hoofd en rug waren goed. Hartslag en zuurstof niet, dus aan het infuus... Maar goed, het was creepy...maar ik ben er nog...Gelukkig wel.. Ik kan me bijna niks herinneren, alleen vlagen van het hele gebeuren. Met de medicatie de laaste ontwennigsverschijnselen van de alcohol ook in een klap weg, dus dat is wel weer mooi meegenomen. Ik voel dit echt als een 2e kans voor mij. Puur voor mij. Ik heb zoveel gemist met dat gezuip van me en dat gaat niet meer gebeuren. Ik kreeg met die val een gigantische waarschuwing ( en ik had niet eens gedronken) en ik krijg een 2e kans. En die grijp ik met 200%. Geen bier meer voor ondergetekende. Manlief geloofd me nog niet, maar geef hem ongelijk. Maar voor het eerst sta ik (eindelijk!!!) achter mijn eigen beslissing en ga ervoor. Ik ga vanaf de dag dat ik wakker werd in het ziekenhuis en die dagen daar veel heb kunnen nadenken over mezelf en waar ik nou mee bezig was, of het het allemaal waard was enz. Vanaf die dag ga ik zonder alcohol verder...En mocht er nog eens een gremlin komen, dan denk ik aan die smak die ik gemaakt heb en dat valt die gremlin zo mogelijk nog harder! Sorry als ik doorsla, maar dit heeft zo'n indruk op mij gemaakt (laat staan op die 3 kleintjes....). Tja, misschien had ik dit ook wel nodig ook, zoveel schoppen onder m'n kont gehad en nog hielp het niet... Dus met deze val leer ik echt op te staan, letterlijk...

Hallo lieve ADB- ers, Jullie hebben een poos niks van mij gehoord en dat kan wel kloppen...Heb wegens een ongeval een poos in het ziekenhuis gelegen. Ben inmiddels weer thuis en howel het er allemaal ernstig uitzag valt het nog een beetje mee. Wat hechtingen in m'n hoofd, klaplong die moet herstellen en een gaatje in dezelfde long, maar die is inmiddels dicht. Voel me als een wrak, maar...ik sta ondanks alles nog steeds droog!! Ben van de trap gevallen, van boven naar beneden, bewusteloos geraakt (dikke hersenschudding) en met de ziekenauto weggebracht...en dat allemaal zonder drank...Manlief is thuis, maar ik hoor eigenlijk in bed te liggen, dus even een vlug berichtje van mij. Alles is goed gezien de omstandigheden dan, maar jullie hoeven je geen zorgen te maken! Volgende week gaat hij weer werken en dan neem ik de laptop wel m'n bed in. Dan horen jullie wel wer meer van mij. Voor nu, ik kruip er weer in. Liefs van mij:heart:

He Sammy, idd een goed idee, alleen was ik wat anders van plan. Zag vanmiddag in de Action dat ze daar fotolijstjes hebben met diepte erin. Een soort klein doosje lijkt het wel. Dus wilde ik een mooie foto van mijn vader en moeder erin doen en hun ring erbij. En dat dan een mooie plaats geven. Maar wat jij schrijft had ik ook kunnen doen. Mijn moeder heeft het volgens mij met de ringen van haar ouders gedaan.

Dankje, Soothe! De panniek wordt al stukken minder en ik voel me redelijk rustig. In ieder geval wel ontspannen en dat is op zich al genoeg. Wanneer ik zo strak als een veer de dag door moet, dan weet ik het wel...Heb nu ook geen trek, gelukkig.

gezellig middagje wezen shoppen met onze jongste dochter. Zij heeft nieuwe schoenen, krijtjes, onze jongste een nieuwe pyjama en alvast een verjaardagskadootje gekocht, zij een ijsje en ik een broodje. Heerlijk! Zit hier aan een cupasoepie en weet, dat ik de spullen van mijn ouders moet opruimen, er een plek voor moet vinden...maar die doos is nog steeds dicht. Vanmorgen was heftig alles weer terug te zien... Morgenavond ben ik alleen thuis en als de kids op bed liggen ga ik er eens goed voor zitten. Er zullen zeker weer tranen komen, maar dat is niet erg...Ik ben ze kwijt, maar ik heb hier foto´s, trouwringen en God mag weten wat ik hier meer heb en straks zal krijgen...zoveel spullen met een verhaal...

Alles is goed gegaan gisteren... Panniekaanval niet met bier bestreden, maar na het eten naar bed gegaan. Vond manlief niet leuk, maar was ineens op. Voel me nu niet echt lekker, hoofdpijn en buikpijn, maar dat heeft een andere reden. De spullen van mijn vader druppelen hier binnen en samen met m'n zus een en ander uitgezocht. We zijn er nog lang niet, maar als je bepaalde dingen dan weer in je handen hebt....heftig... Maar ik wilde jullie bedanken voor de steun en ademhalingstips en even wat van me laten horen. Ben vanmiddag met de jongste dochter de hort op en de andere 2 zitten op school. We gaan samen schoenen kopen en ze heeft er zin in! An, goed te zien dat je er weer bent. Is Safi hier ook weer geweest?

Ik haal de kinderen naar binnen, we gaan zo naar het zwembad... Hopelijk gaat het zo beter...Ik meld me straks nog en anders morgen... Ben bang, echt BANG, maar vertik het om wat te halen...Het ging goed, het gaat straks vast ook weer goed en het kan daarna alleen maar beter worden...

Ben alvast begonnen met de voorbereidingen voor het avondeten. Niet omdat het mis zou gaan straks, maar puur voor de afleiding. Was opruimen, strijkgoed klaarleggen voor morgen enz. Bezig zijn en bezig blijven, anders ga ik straks al hyperventilerend naar de zwemles van onze oudste... Ik ben echt bang nu, sta hier te trillen, hart op hol, zweten en ademhalen lukt ook niet op de normale mannier.... Ik voelde me goed, leuke dag gehad, mooi weer...allemaal positief.... Help?!

Sammy, ik zal wel moeten, want moet straks weg (zwemles) en eten maken enz..maar zit hier nu te hyperventileren, heb net overgegeven en ben helemaal in panniek...wat gebeurd er??? Gelukkig spelen de kinderen buiten, want die zullen wel wat gedacht hebben me zo te zien... Voel me totaal niet op m'n gemak...

Ik zit hier niet te eten maar te vreten, alles door elkaar; chips, dan weer broodje, niet normaal. Had ik het net niet nog over rust in mijn hoofd? Chaos!! Is dit zo'n triggermoment, panniekaanval of wat dan wel? Ineens is de trek terug (verd...) en hoe!!! Gelukkig: - niks in huis - over een uurtje onze oudste naar zwemmen brengen en ik kan haar zien en dat geeft meer voldoening dan bier - de 2 jongsten spelen buiten, dus kan ik niet stiekem naar de super Wat waren ook alweer mijn positieve gedachten???? Oh, oh... Hoe kan dit, het ging zo goed...Help?!

Karrineke, mijn moeder dronk ook, maar mijn vader sloeg het ook met grote hoeveelheden voor haar in. Twee flessen wijn op 1 dag was meer regel dan uitzondering. Ik kreeg vanaf m'n 3e slokjes bier en cognac van haar en mijn vader zei niks. Nee op verjaardagen enz. vond iedereen het amusant, hoe ik erop reageerde... Ik dronk als m'n kinderen al op bed lagen, maar werd dan nog halfdronken wakker en dan moest alles normaal doorgaan, alleen kon ik dan pas rond de middag echt op gang komen. M'n moeder sloeg ons en werd agressief in haar doen en laten, ik dronk mezelf k.o. Ik rook niet, want om van de drank af te blijven is al moeilijk genoeg en om 2 verslavingen te moeten overwinnen...moet er niet aan denken. Ook ik zocht liefde in dieren. Toen ik op mezelf woonde gelijk een hond angeschaft en thuis ( en nu nog) altijd cavia's gehad en vroeger ook konijntjes. Nu een groot aquarium wat me rust geeft als het te druk wordt in m'n hoofd.

Gelukkig weten ze hier onze regels wel (al proberen ze natuurlijk wel een paar dingetjes...), maar die ettertjes van vanmorgen...Nou zie ik die ouders er ook wel bij als ze van en naar school gaan en sommigen maakt het echt niet uit, wat hun kinderen uitvreten. Mijn moeder is 10 jaar geleden overleden en mijn vader afgelopen februari...Alles omtrend hem moet nog geregeld worden (testament enz bedoel ik) en als dat allemaal achter de rug is, kan ik het een plek geven. Maar idd wel moeilijk. Soms zie ik iets op tv of gebeurd er iets en dan ben ik al halverwege het telefoonnummer om hem te bellen en dan...tja...ophangen maar, he. Vooral onze jongste dochter lijkt erg veel op mijn moeder. Niet alleen qua gezicht, maar ook in haar doen en laten. En het is leuk samen met ze wat te doen op school, zoals vandaag en die uitstapjes. Volgend jaar gat de jongste ook naar de basisschool en dan wil ik weer gaan werken, maar wel proberen een baan te vinden, die ik met hun kan combineren. Ik heb me al opgegeven voor hulp in de huishouding bij chronisch zieken en een vriendin van mij vindt dat belachelijk. Ik heb HBO niveau en kan makkelijk een betere baan vinden, zegt ze. Maar dat schoonmaken is in de ochtenduren en als de kids dan 's middags vrij zijn, ben ik ook thuis. En de zieken hebben een schoon huis. Iedereen tevreden, toch?

Maar niet te vaak, Pippi! Ik ga wel vaak mee als er vervoer nodig is en neem dan 5 kinderen en een juf mee (we hebben een 7 zitter, dus ze vragen me toch wel als er rijders nodig zijn) en ben laatst ook meegeweest op excursie en dat vind ik leuk. Dan heb je 5 of 6 kinderen onder je hoede, waarvan 1 van mijzelf. Dat is nog te doen, maar vanmorgen was een kippenhok. Al ik juf zou zijn en dan na een werkweek vrij was... Nou hou ik ook erg van kinderen. Okee, ik kan die van mij ook wel achter het behang plakken, maar ze geven je onvoorwaardelijke liefde terug en nu ik beide ouders niet meer heb koester ik ze al helemaal. Maar vanmorgen zaten er een paar echte ettertjes bij en dan wil ik m'n geduld wel verliezen...Gelukkig heb ik me kunnen inhouden, maar wat luisterden die slecht!

Sammy, kruip een uurtje in het zonnetje buiten, dat geeft vast wel energie! En voor het geval er bij jou geen zon schijnt:

Ben trouwens blij niet meer te drinken (en nu volhouden, verdorie!!), want kon laatst met onze jongste dochter 's avonds naar het ziekenhuis. Niks ernstigs achteraf gelukkig, maar ze lagen al op bed en dan was ik normaal aan het drinken geslagen...en hoe had ik dan met de auto (!!) naar het ziekenhuis gemoeten? Ik was er, was nuchter en ben er met haar heengeweest. En met een rustiger gevoel weer terug. Tot voor kort had dat dus niet gekund...weer een doemscenario, maar mocht ik een gremlin op bezoek krijgen, dan maar eens aan deze situatie terugdenken...

Jawel, Sammy. Was leuk, die glunderende snoetjes en ik schoot steeds vol als ik mijn beide kids zag. Maar de 2e keer dat ik heenging, was wel druk! Voor mij dan, want zie meer dan 30 kleintjes in toom te houden...phoe! Als ik later groot ben, word ik geen juf, hahaha!! Foto's gemaakt en onze jongste, die nog op de peuter zit, ocht van de juf ook meedoen en hij vond het geweldig! Dus ondergetekende glom van trots.

Heeft iemand al wat van Safi of An gehoord?

Karinnike, ik heb ook vaak het idee mezelf voorbij te rennen en dan sloeg ik vaak een biertje achterover en dan werd ik wat rustiger. Dat is natuurlijk schijn, want ik dronk al gauw te veel en deed dan veel minder (lees niets) en dat kon ik de dag daarna weer inhalen, nog meer te doen in nog minder tijd, nog meer stress dus nam ik er weer een stuk of wat. Nu ik niet drink krijg ik wel meer af, maar soms raak ik op de stomste momenten in panniek en word bang. Wat als ik het niet red, als ik alles niet af krijg wat ik nog moet afmaken, wat als ...?? enz. Ik mag niet terugvallen en het is beremoeilijk. Soms doe ik ademhalingsoefeningen, soms zet ik mooie muziek op en sta bewust stil bij die gevoelens. Ook eng, ja, maar het helpt bij mij wel. Har, ik heb een vitamine B12 gebrek (al jaaaaaaaaaaaaaaaren) en krijg daar injecties voor en last van een voor- en najaarsdepressie, wat met het weer te maken heeft. Een onregelmatige hartslag (ook al voordat ik dronk), waar ik heel oud mee kan worden (maar voor mij soms eng aanvoelt). Ik denk dat het trillen en stotteren komt doordat ik nu alles zelf moet doen en niet kan terugvallen op de "hulp"van bier.

Ik ga zo weer terug naar school. Ik lees hier wel ens, dat men er beter gaat uitzien zonder drank. Ik vind mezelf er helemaal niet goed uitzien. Wallen onder de ogen, bleek toetje en die ontwenningsverschijnselen mogen ook wel eens ophouden...Handen trillen nog steeds en ik stotter of kom niet op het juiste woord. Irritant, maar in sommige situaties schaam ik me er voor. Stond vorige week op het plein de kinderen op te wachten, begin ik me een partij te trillen ovr m'n hele lijf, niet normaal meer. Kon het ook niet stoppen en om me heen iedereen vragen of ik het koud had. Nee dus...Ik schaamde me kapot. Is dit allemaal normaal en houdt het ooit op?

Rudy, ik lees wel altijd wat je schrijft en soms herken ik gevoelens en soms niet. Maar je klinkt dan zo somber. Of somber is ook niet het goede woord, maar ik weet niet hoe anders te omschrijven. Jij schrijft de alcohol van je af en het helpt jou. Eigenlijk doe ik dat ook, maar niet op het forum maar in een dagboek. Vie heeft dat hier al eens geschreven en m'n hulpverlener gaf ook aan, dat te doen. Het helpt idd en als je dan terugleest zie je (ik tenminste wel) ook waar gevoelige momenten om de hoek komen, waar ik dan gelijk naar bier greep. Die momenten en gevoelens probeer ik niet te omzeilen, maar blijf er bewust bij stilstaan, ervaar het en ga dan verder. Val niet in de verkeerde gewoontes terug. Het maakt me sterk. Ervaar jij het ook zo?

Goedemorgen iedereen. Kom net van de open dag van de basisschool en de weergoden waren ons gunstig gezind; tijdens de opening was het droog en stonden er allemaal glunderende kinderen en trotse ouders buiten. Ik zou de buitenactiviteiten begeleiden, maar het is te koud, dus zijn we binnengebleven. Ik ben nu even "vrij", maar over een half uurtje mag ik er weer heen. Ik stond er wel steeds met vochtige oogjes, als ik m'n kinderen voorbij zag komen. De emoties liggen hoog zonder drank, maar dat voelt prettig. Ik voel!!

Ik ga jullie verlaten; eten verder maken, was enz enz. Tot later en anders tot morgen!!