albertina

Lieve mensen, worden jullie niet een klein beetje meegesleept door elkaar? Is er nou niets een héééél klein beetje de moeite waard? Ben je zelf niet een hééél klein beetje de moeite waard? Zijn er helemaal geen zegeningen om te tellen? Hoe klein dan ook? Dat lijkt mij toch sterkt, kom op, een héééél ietsie pietse klein dingetje kunnen jullie je toch wel bedenken?

Goedemorgen, kan nog net, even een pitstop en dan ben ik er weer van tussen. Helaas veel dingen te doen. op zich niet erg maar het weer werkt niet bepaald mee. Vooral niet als ik er steeds buiten opuit moet. Enfin, genoeg geklaagd, volgende ding, weer de regen in.

.Verdriet en Hoop Er was eens een kleine vrouw die langs een stoffige veldweg kwam. Ze was wel al tamelijk oud maar haar loop was licht en haar lachen, had de frisse glans van een onbezorgd meisje. Bij een inééngekrompen gedaante bleef ze staan en keek naar beneden . Ze kon niet veel herkennen. Het wezen dat daar in het stof op de weg zat leek bijna figuurloos. Het deed haar denken aan een grauwe flanellen deken met menselijke vormen. Ze bukte zich en vroeg "Wie ben jij?" Twee bijna levenloze ogen keken moe ophoog. "Ik? Ik ben het Verdriet." Fluisterende een stem stamelend en zo zacht dat ze het bijna niet kon horen. "Och, het Verdriet! ", riep de kleine vrouw blij alsof ze een oude bekende begroette. "Je kent mij?" vroeg het Verdriet wantrouwend. "Natuurlijk ken ik jou. Steeds weer heb je mij een stuk weg begeleid". "Ja maar, stotterde het Verdriet, Waarom vlucht je dan niet voor mij?" "Waarom zou ik voor je vluchten, mijn liefje? Je weet toch zelf maar al te goed dat je elke vluchteling inhaalt. Maar wat ik je wilde vragen, waarom zie je er zo moedeloos uit?' "Ik... Ik ben verdrietig" antwoordde de grauwe gedaante met gebroken stem. De kleine oude vrouw ging naast haar zitten. "Je bent dus verdrietig" zei ze en knikte vol begrip met haar hoofd. "Vertel me eens wat jou zo bedrukt." Het Verdriet zuchtte diep. Zou dit keer echt iemand luisteren? Dat had ze zich al zo vaak gewenst. "Ach, weet je, begon ze voorzichtig, het is zo. Niemand mag mij. Het is nu eenmaal mijn bestemming om onder de mensen te gaan en een tijdje bij ze te blijven. Maar als ik kom schrikken ze terug. Ze zijn bang voor mij en mijden me als de pest.". Het Verdriet slikte hard. "Ze hebben spreekwoorden uitgevonden met welke ze me willen verbannen. Ze zeggen "Ach, het leven is een groot feest". En hun valse lachen leidt tot maagkrampen en ademnood. Ze zeggen "Geërgerd is datgene wat hard maakt". En dan krijgen ze hartpijnen. Ze zeggen "Je moet je maar bij elkaar houden" En ze voelen het getrek in de schouders en de rug. Ze zeggen dat alleen zwakkelingen huilen. En de opgekropte tranen doen hun hoofd bijna uit elkaar springen. Of ze verdoven zich met alcohol of drugs opdat ze mij maar niet hoeven voelen." "Och ja, bevestigde de vrouw, zulke mensen ben ik al vaker tegen gekomen.'! Het Verdriet zakte nog verder in elkaar."En dat terwijl ik alleen maar de mensen wil helpen. Als ik heel dicht bij ze ben kunnen ze zich zelf ontmoeten. Ik help hen een nest te bouwen waar ze hun wonden in kunnen verzorgen." Wie verdrietig is heeft een erg dunne huid. Het leed breekt weer op als een slecht genezen wond en dat doet pijn. Maar alleen wie het Verdriet toe laat en alle ongehuilde tranen huilt, kan zijn wonden werkelijk genezen. Maar de mensen willen helemaal niet dat ik ze help. In plaats daarvan schminken ze een schelle lach over hun littekens. Of ze leggen een dik pantser over hun bitterheid heen." Het Verdriet zweeg. Haar huilen was eerst zwak ,toen sterker en tenslotte erg vertwijfeld. De kleine, oude vrouw nam de in elkaar gedoken gedaante troostend in haar armen. Wat voelt ze warm en zacht aan, dacht ze en streelde zachtjes het bevende hoopje. "Huil maar, verdriet" fluisterde ze liefdevol. "Rust maar uit zodat je weer nieuwe krachten krijgt. Vanaf nu zal je niet meer alleen zijn. Ik zal je begeleiden zodat de moedeloosheid niet meer aan de macht is." Het Verdriet stopte met huilen. Ze ging rechtop zitten en bekeek haar nieuwe met gezellin verbaasd aan. "Maar .. ...maar.. wie ben jij eigenlijk?" "Ik?", vroeg de kleine oude vrouw grijzend, maar daarna lachte ze weer onbezorgd als een jong meisje, "Ik? ,ik ben de Hoop." . ..

Goedemorgen, een raar dagje gister, bij mij althans. Mijn modem lag eruit. Dus, geen pc, tv en telefoon. Maar goed, alles doet het nu weer. Gelukkig.

Mijn pc doet erg raar, kan niet online blijven. Ga het later of anders morgen proberen. Super irritant.

Nou, even gerammeld en hij det het weer. . Ah, goedzo droogmelders.

Mijn Pc houdt er steeds mee op.

Oh, gelukkig. Las de draad van gister even door vandaar. Ik houd er over op. Ik heb op mijn balkon ook en hoop planten, ook een paar gewoon kapot geregend. Straks eens kijken wat ik er nog mee kan.

niet van toepassing.

Goedemorgen allen, lekker geslapen? Hier wel, heerlijk, lag er om 21 uur in en geslapen tot een half uurtje geleden.

Hoihoi, ik kom er zo even tussen, vanmiddag was de crematie. In en in triest, er waren bijna geen mensen, alleen wat naaste familie en wat AAers. Alles verloren door de drank. Ik ga even mijn zinnen verzetten en een beetje tv. kijken. Fijne avond nog allemaal.

Nou bedankt hoor allemaal, voor de bemoedigende woorden. Ik ga me douchen aankleden en dan weg. Fijne dag nog allemaal. Wellicht tot later op de dag.

Oeps Fleur, dag maar weer.

Ja, daarom schrijf ik het ook hier, een waarschuwing voor ons allen.

Het hoort bij het leven maar zo jong en zo'n vreselijke einde en dat, alleen maar door het drinken. Zo word ik weer even met mijn neus op de feiten gedrukt. Ook vreselijk voor zijn zoontje, 8 jaar is dat joch pas. Diep triest.

Vanmiddag is de crematie van mijn oude AA maatje. Ik zie er tegenop maar ga wel. Het is confronterend en verdrietig. @letter aangep.

Wederom een goedemorgen, tjee, wat heb ik geslapen en nog moe. Ik keek ook even op de weersverwachting, dat ziet er zeer belabberd uit.

Goedemorgen, Dinah, wat een fijne uitslag. proficiat hoor! Wat een opluchting. . Ya, gefeliciteerd een fijne verjaardag. Ik ben nog niet helemaal uitgeslapen, het is nog sombertjes buiten, dus ik duik mijn bed nog even in.

Ik ga ook in de benen, het is mooi weer hier. Dus, naar buiten. Fijne middag.

Nog even terug op wel of niet vertellen op het werk. Ik denk dat het een groot verschil maakt of je net aan het stoppen bent of, zoals jij niwi, al jaren bent gestopt. Natuurlijk zijn er vooroordelen en zit de kans erin dat je je baan verliest. Daar ben ik het helemaal mee eens. Toch, als je net in het proces van stoppen zit overweeg je, wat kan ik het beste doen, Hoe kan ik zo eerlijk mogelijk zijn en wat helpt mij het beste? Bijvoorbeeld als je moet verzuimen voor gesprekken bij een hulpverlener, hoe moet je dat dan verklaren? Zo kan ik nog legio van overwegingen opnoemen. Zelf heb ik het nooit verteld, gelukkig niet. Ik heb het wel overwogen, het te vertellen, ook uit schuldgevoel naar mijn werkgever toe. Maar goed, iedereen is anders.

quote: Originally posted by: MsLuzac. . Een vraag die nu zo in me opkomt, zijn er mensen hier met een baan die het hun leidinggevende hebben verteld en wat was zijn/haar reactie ? mag via pb maag ook via forum reageren (enkel mis dan wel eens wat). Ja, da's lastig, als ik je leidingevende zou zijn, zou ik begrip hebben. Ook een alci. Maar er zijn meer mensen die het begrip niet hebben een vooroordeel hebben. Persoonlijk zou ik het risico niet nemen, of het moet zodanig zijn dat het je functioneren op het werk beinvloed. Dan kan je overwegen om het wel te vertellen. Ja kan het ook met je hulpverlener bespreken. Het is en blijft lastig.

Hannah, die kids van jou doen het zo slecht nog niet. Zo zie je maar weer....

Ik heb ook een klussenlijstje, dat maak ik elke week, voor de rust in mijn hoofd, zeg maar. S'avonds schrijf ik op wat ik gedaan heb en hoe de dag is gegaan. Een paar minuutjes werk. Héél helpend hoor, vooral als je een dag denkt, van wat heb ik nu maar gedaan? Dan lees ik mijn lijstje van wat ik wel gedaan heb door en dan voel ik mij gelijk een stuk beter.

Bammetje, ik ben héél blij als ik eens wat langer doorslaap en niet al om 6 uur in de kamer zit. Gnagna, mijn bed was heerlijk. @letter vergeten

Goedzo.