Vie

Dodo toen ik hier begon mee te schrijven was ik ook een nieuweling. En er zijn in die tijd veel mensen bij gekomen die ik ook wilde leren kennen. Sommigen blijven en anderen zijn voorbijgaand. Zo is dat nu eenmaal. Maar je kan zelf de mensen uitkiezen met wie je wat meer voeling hebt. Je hebt nu eigenlijk al heel wat verteld. Het gaat niet zo goed met je vriend en jou dus de fles komt dichtbij. Hoe denk je daar zelf, nuchter gesproken dan, over? Zou dat helpen, etc. ?

Was het zo erg? Of is gewoon iedereen even wat anders aan het doen. Als het luguber was, sorry. Ik heb een goede kennis die actuaris is, en voor een levensverzekeringenmaatschappij de levenskansen van anderen uitrekent. Vandaar. Maar ik wilde niet luguber doen en zo voelde ik het zelf niet. Ander onderwerp dan?

Bol, er zit ook veel in de genen die je mee hebt gekregen. Bij mij in de familie is, ongeacht de levenswijze, 70 jaar al heel wat. Nou, als ik er dan vanuit ga dat ik met de huidige geneeswijzes, de zeventig haal, heb ik nog 20 jaar en twee-en-een-halve maand. Genoeg tijd om er nog iets moois van te maken. En ik hoop dat dit niet luguber klinkt. Het is voor mij een nuchtere gedachte dat het alleen maar beter kan worden. Want als je nou vraagt: wat heb je de afgelopen 25 jaar met al die drank nou eigenlijk echt meegemaakt? O, van alles hoor. Wilde tijden. Maar wat ik ècht heb meegemaakt? Ik kan feiten opnoemen, maar geen dingen die ik oprecht heb gevoeld. Behalve dan weer in het laatste jaar, nu komt het weer terug. En hoe voel jij (en voelen jullie, mocht er iemand wat over willen zeggen) dat?

Ezeltjes zijn heel slimme beesten VM, ik heb er twee. En die stoten zich in het algemeen juist NIET tweemaal. Het maakt me ook niet uit, al druk je drie keer op Antwoorden, maar steeds dubbele berichten voegen voor jou zelf ook weinig toe, dunkt me. Overigens heeft mijn vader nooit gerookt en zeer sporadisch gedronken, maar toch al op zijn 64ste zijn eerste CVA. En zo kennen we ook allemaal die verhalen van mensen die hun hele leven alles hebben gedaan dat ongezond was, en er negentig mee zijn geworden. Ik kwam er alleen op door het bericht van Jane, dat ze last heeft van arthrose (dat hoeft ook nog helemaal niet door drank te zijn veroorzaakt) en dat ik zelf spier- en gewrichtsklachten heb waarvan ik wel denk dat het te maken heeft met mijn excessieve drinken en roken tot nog niet eens zo lang geleden.

Maar VM, als je dat nou weet dat je met ongeduld steeds twee berichten plaatst, waarom doe je het dan nog? Dan is het toch veel handiger om eventjes te wachten? Dan krijg je zelf ook nog een nuttig lesje in geduld. Dit lijkt mij zoiets als: de ezel stoot zich in het algemeen..... Mijn huisarts heeft mij een paar jaar geleden gezegd: "Als jij zo doorgaat met drinken en roken, zit je binnen een paar jaar in een rolstoel of erger". Voor mij is dat nog niet eens de hoofdreden geweest om te stoppen met deze gewoontes. IJdelheid was toen belangrijker. Nu denk ik wel dat ik een heleboel lichamelijk ongemak te wijten heb aan mijn verslavingen. Ik wil dus maar even zeggen dat drinken en roken, vooral voor vrouwen boven de veertig, niet alleen slecht voor hart- en bloedvaten is, maar ook voor de botten en gewrichten. En nee, ik wil geen griezelverhalen ophangen want daar zou ik zelf alleen maar recalcitrant van worden, maar wel de voordelen benadrukken van het tijdig stoppen met ongezonde gewoontes.

Goeiemorgen, Albertientje, ik was er een paar maanden geleden ook eentje van de vaste ochtendploeg. Samen met jou, Dar, Tas (hoe zou het toch met haar gaan) en nog een paar. Maar dingen veranderen nou eenmaal, en dat is goed. Ik ben er niet mee gestopt vanwege enig commentaar - je kan het nou eenmaal niet iedereen naar de zin maken - maar omdat ik tegenwoordig 's morgens vroeg ga sporten. En wat dat betreft Jane kunnen we elkaar een hand geven. Of het nou de kou is of spanningen of de leeftijd, ik word een beetje gestoord van die rug- en nekpijn. Toch doet beweging er wel goed aan.

Bol ik zeg het ook niet om het initiatief af te kraken want ik vind het reuze lief. Ik bedacht alleen hoe ik dat zelf zou ervaren, maar dat geldt uiteraard alleen voor mezelf.

OK Bol, dank voor de uitleg. Ik denk er nog even over na. Een bedenking heb ik wel: ik ken Marjo niet persoonlijk, alleen via het forum maar heb het idee dat zij heel snel, goed bedoelde bezorgdheid als een last of verplichting voelt. En als ze iets zo voelt, al snel in een soort van paniek raakt. Dat ze aan een beeld moet voldoen. Zelf zou ik opteren voor een heel leuke, king-size kaart met onze namen er op, dan weet ze toch wel dat er aan haar wordt gedacht. Persoonlijk zou ik me behoorlijk generen als er een hulprekeningnummer voor me geopend zou worden. Alsof ik een derdewereldkind was, ofzo, dat niet zelfstandig kan functioneren. Maar misschien zie ik dat verkeerd.

Hoi Bol, wat moet er in dat pakket zoal komen te zitten?

Dag dag Niknok, had je een speciale bedoeling met dat Zuidafrikaanse stuk?

Goeiemorgen, Tapas, dat vind ik nou eens woorden waar ik wat aan heb. Ook al waren ze voor Alf bedoeld, maar zo zie je maar, tot algemeen nut. Zo ben ik de laatste tijd vrij fanatiek aan het sporten gegaan. Okee, hartstikke gezond en ik voel me er lekker bij, maar is dat ook niet een vorm van niet-willen-voelen? (Ja zo kejje overal wel een probleem van maken ) Maar ik vraag het me af, omdat ik binnenkort in therapie ga en niet kan blijven wegrennen voor ........

Water, officieel wist ik dus eigenlijk niet van je hond. En je zet het meteen over in iets positiefs naar een ander. Veel sterkte. Je zet de dingen zelfs vandaag nog in perspectief.

Ja Kirk, dat geloof ik graag, maar dat hiero en daaro zit je niet op het forum te doen, toch? Het maakt ook niet uit, ik haakte eigenlijk in op een discussie die al een tijdje suddert. (P.S. En waar ik het wel mee eens was.)

VlaamsMeisje, ben jij nou zo ignorant of hoe zit het met je. Ik weet niet of het je opgevallen is, maar veel mensen vinden het met de toeloop van zeer veel nieuwe medeforummers (wat op zich hartstikke goed is) al lastig om alle berichten bij te houden. Sommige mensen willen graag bijhouden wat er zoal speelt. Maar de veelheid aan berichten wordt velen, zelfs de snellezers zoals ik, wat te gortig. Als er dan ook nog anderhalve bladzijde vol staat met hiero links en dan daaro rechts, dan denk ik, kijk, dat is nou typisch iets dat op een Persoonlijk Bericht thuishoort.

Bol daar log ik dan nog even voor in. Wat vind ik dat heerlijk voor je (en voor hem). Hoeraaaa!

Bol het was helemaal mijn bedoeling niet om je aan de huil te krijgen. Ik vroeg me alleen af, wat is de waarde van zo lief op iedereen proberen te reageren als je niet eens de tijd hebt om goed te lezen waar het over gaat? Dan ben ik het eens met vorige berichten: concentreer je wat meer op jezelf en probeer een ander eens wat minder te helpen. En het is ook, dat ik van mezelf uit redeneer: ik zou zoiets nooit als kwetsend opvatten, alleen maar van: hee ja zeg, volgende keer beter opletten. Maar dat is een lesje voor mij, om wat meer rekening met de gevoelens van een ander te houden. Kom meid, hier een doosje virtuele tissues. Zelf ben ik wat hyper, want iets te veel suiker op de wentelteefjes, en ik eet anders nooit suiker.

Dank je Dar, ik was er inderdaad al min of meer uit, maar dat je nog meedenkt vind ik lief van je. Weekend voor jou, lekker! Spud ik heb 1 keer in mijn leven een man met een toupet op gekend, en dat vond ik zo'n onsympathiek figuur! Dat vind ik trouwens ook van die kalende mannen die hun resterende haarslierten over hun kop kammen, met een beetje vet, gètver! Scheer die kop toch kaal, dat is nog seksie ook. Ik dacht dat ze een toepet vastzetten met speldjes aan het resterende haar.

Bol ik heb er een hekel aan om voor anderen te antwoorden, maarrrrr.... De moordenaar van Woman haar vader, vertelt ze net, zit opgesloten in Suriname. Ze werd alleen met zijn naam geconfronteerd omdat de dader nog bij de videotheek ingeschreven stond. Toch ècht een beetje zorgvuldiger lezen? En verder vind ik je een schat hoor. Niknok waarom wil jij altijd van iedereen weten waar ze wonen of waar ze werken?

Haha Cathy, mijn gordijnen zijn ook van dat bekende woonwarenhuis. Maar misschien stel ik wat lagere eisen aan mijn gordijnen Nu ik er zo naar kijk zijn ze niet geheel ongekreukeld. Een echte huisvrouw zou er iets op aan te merken kunnen hebben Willie dat is mijn therapie in het begin geweest: iets actiefs ondernemen. Maar ontgiften is geen sinecure, en misschien heeft je lichaam nu wel behoefte aan wat meer slaap. Overigens hoeft dat niet altijd zo te zijn hoor, na drie maanden pas. Lichamelijk was ik na twee weken weer het haantje. En dan had ik 20 jaar stevig ingenomen. Het heeft me wel veel tijd gekost om weer zin te krijgen om dingen te doen. Ik deed ze wel, maar alleen omdat ik niet in een leegte wilde vallen. Dat is pas na verloop van tijd weer teruggekomen. Maar je vindt er vast jouw oplossing wel voor.

Nou, even wat huishoudelijks. Cathy, als ik mijn gordijnen heb gewassen hang ik ze nat op. Dan zakken ze tijdens het drogen vanzelf glad uit.

Dank je Tapas, en ja, jezelf geen bitch voelen is inderdaad moeilijk.... Ik denk eigenlijk dat ik mijn vraag daarom vandaag op het forum stelde, omdat ik me niet zo rottig over mezelf wilde voelen. Maar jezelf een sul voelen omdat je weer je grenzen hebt overschreden is nog rotter. Succes in het bos en kijk uit. Sanne what's up?

Hoi hoi, ik wilde toch even reageren op een vraag van Katje: ben je soms bang dat je zelf weer in de verleiding komt? Nee, ik denk van niet. Maar ik weet nog wat een hekel ik aan mezelf had toen ik nog dronk en allang wist dat ik ermee moest stoppen. Ook is het hele proces van het stoppen nog maar relatief kort geleden, en ik weet niet of ik het aankan om dat van dichtbij, uit de tweede hand, weer mee te maken. Ik ben nu zelf nog volop bezig om het leven na drank weer op poten te zetten. Bovendien binnenkort zelf in therapie. Je raad was goed, ik zal het haar uitleggen hoe ik dat nu voel. Dan is het aan haar wat voor gebruik ze er van wil maken. Maar Bol, je hebt gelijk hoor, je wil toch doen wat je kan, en zomaar nee zeggen lijkt ook weer zo hard. Ik heb zelf niet zo dat ik hier liefde en erkenning haal die ik in het echte leven niet krijg. Soms denk ik dat ik meer krijg dan me toekomt, dat is weer een ander uiterste. Wel veel herkenning. En dat heb je toch niet met mensen die geen verslaving hebben meegemaakt.

Hee hallo zeg, wat lief, zo zie je maar, even schreeuwen en iedereen denkt mee. Dank! Ik heb haar al adressen gegeven van verslavingszorg en ook van het forum, maar ze zit nog in het stadium van zich rotschamen. En dat is mijn ongeduld hierin: als je hulp vraagt, moet je ook bereid zijn iets aan jezelf te doen. Niet alleen maar klagen en emmeren, maar hop, ga ervoor. Toen ze mij gisteravond opbelde, had ze al het nodige op. Weten jullie wat? Kijk, zo krijg ik meteen een idee. Nogmaals dank. Ik zal haar voorstellen dat ik best dingen met haar wil ondernemen die haar van de drank afhouden (ze mag zich ook aanmelden voor de DA, Bol ) maar als ik ook maar een spoor van drank ruik of merk, is het voor die dag einde verhaal. Okee, over tot de dingen van de dag. (Met ook dank aan Tapas, van wie ik het verhaal nog heel goed herinnerde van de drinkende vriendin die je na verloop van tijd afkapte als ze gedronken had.)

Lieve mensen, om 11.41 plaatste ik een berichtje, misschien had ik het explicieter als vraag moeten formuleren. En ik wil helemaal geen afbreuk doen aan de verhalen over dieren, want ik weet maar al te goed hoe belangrijk die in je leven kunnen zijn. Voor wie geen zin heeft om terug te lezen: een vriendin van vroeger heeft me gevraagd om haar buddy te worden in haar poging om te stoppen met drinken. Ik weet niet of ik daar toe in staat ben. Ten eerste ben ik erg ongeduldig, dus wie weet heeft ze niets aan me. Ik wil me ook niet geforceerd in bochten wringen om te proberen toch meevoelend te zijn. Ten tweede komt het me erg dichtbij, want ze drinkt nog wel heel veel. (Dat lijkt dus iets teveel op mezelf voordat ik stopte.) Maar ik wil haar niet afwijzen ook, omdat zoiets, als je net probeert te stoppen, erg hard kan overkomen. Zou een van jullie met me mee kunnen denken, hoe dit aan te pakken?

Goeiemorgen. Welkom Dodo en sterkte. Mij is door een schoolvriendin van vroeger gevraagd of ik haar buddy wil worden in haar streven met de drank te stoppen. Op zich is het wel grappig: ze had via-via het forumboek gekregen, en hoewel mijn verhaal daar onder weer een andere naam staat, het toch herkend. Maar ik weet het niet hoor, ik ben helemaal niet zo'n buddy-type. Maar moeilijk ook om nee te zeggen, want uiteraard zou ik voor haar graag willen dat het haar lukt. En wil haar door een afwijzing niet kwetsen, zeker niet in de wankele periode waar ze nu in zit. Enfin, nog maar even over nadenken.