safidepafi

Soothe Morgen krijg je er 7:P Ik zit on your wagon en hou je vast met mijn virtuele armen om je mee te nemen naar dag 7

Tapas Kat nog zoek....niet erg goed voor de gremlins ....toch knap dat je het bij je drinkende ouders hebt droog gehouden dat moet mij nog lukken een koelkast openen met drank er in en dan niet iets inschenken...ik neem mijn petje af voor je af om dat je op dat moment zelf een gremlin op bezoek had. ik haal hier wel kracht uit voor mezelf...bedankt:rose:

Quera ik ben het helemaal met Soothe eens...no better time than today...nu...morgen heb je wel weer een ander excuus. Door de gootsteen ermee! Beter dan opdrinken en je hebt er moed voor nodig......kom op meid je kan het wel!

Soothe wat ga je goed...ik ben trots op je dus van mij krijg je:present::present::present:

Hoelahoep Ik las bij Wie is wie van Quera waar jij haar welkom heette dat je weer gedronken had. Fijn dat je het bij 1 hebt kunnen houden. Niet te veel over tobben en morgen gewoon weer op nieuw beginnen. Sommigen tellen gewoon door, hoor, omdat ze 1 biertje gewoon alcohol-de-baas-vinden dus het staat jouw vrij omdat ook te doen. Ja het is moeilijk om nee te zeggen tegen mensen waar je normaal wel me dronk. ik heb iedereen op de hoogte moeten brengen van mijn stop poging en bij mij geen alcohol in huis anders red ik het niet. Corinne heeft een stukje geplaatst op tips & adviezen dat gaat over "wat te doen bij een terugval". Misschien dat je daar iets aan hebt.

Voor iedereen die net als ik nog vragen had over alcoholisme en hoe de AA werkt en wat zij voor je kunnen doen heb ik een stukje op het internet gevonden, wat in ieder geval uitgebreid al mijn vragen over de AA beantwoord. Ik heb het net op het forum gezet onder Tips en Adviezen

Ik was wat aan het browsen op het internet en kwam dit volgende artikel tegen en ik moet zeggen dat de werking van de AA me nog nooit zo duidelijk is uitgelegd. Dus misschien dat er meer mensen zijn die twijfelen of ze bij de AA willen of mensen die niet snappen waarom ze steeds weer met die rot drank beginnen of mensen die proberen te minderen maar dat niet volhouden kunnen hier veel informatie vinden hoe de AA jouw kan helpen. ==================================================================== Sinds het ontstaan van de Anonieme Alcoholisten in 1935 heeft bijna iedereen wel eens iets gehoord of gelezen over deze internationale organisatie van ex-drinkers. AA heeft wereldwijd meer dan 2 miljoen aktieve deelnemers en ongeveer 100.000 werkgroepen, verdeeld over 170 landen. Deze info is bestemd voor iedereen die een drankprobleem heeft, persoonlijk of in zijn naaste omgeving. Voor iedereen die iets wil weten over AA, om welke reden dan ook. In deze brochure presenteren wij een aantal vragen en antwoorden, die een beeld geven van een losjes georganiseerde beweging van mannen en vrouwen die één ding gemeen hebben: het verlangen zelf nuchter te blijven en andere alcoholisten te helpen nuchter te worden. AA'ers zijn geen idealistische helpers van medemensen-in-nood; hun verlangen andere alcoholisten te helpen is gebaseerd op een goed begrip voor eigenbelang. AA'ers hebben leren inzien dat hun eigen blijvende herstel in belangrijke mate afhankelijk is van hun contact met de nog lijdende alcoholist. Noot: In deze 'vrAAgbaak' komen de woorden 'alcoholist', 'hij', 'hem' en 'zijn' voor. Hier wordt steeds bedoeld 'alcoholist/alcoholiste', 'hij/zij', 'hem/haar', 'zijn/haar'. Uitsluitend omwille van de leesbaarheid is voor de neutrale 'mannelijke' vorm gekozen. Alcoholisme en Alcoholisten Vaak wordt alcoholisme beschouwd als een morele aangelegenheid; ook wordt het wel gezien als een ziekte. Hoe het ook zij, voor de alcoholist zelf zal het altijd een hoogst persoonlijke zaak blijven. De alcoholist die AA benadert, stelt vaak vragen die voortkomen uit zijn persoonlijke ervaring, teleurstelling, angst en hoop op een oplossing. Wat is alcoholisme? Er zijn veel uiteenlopende definities van dit woord. De uitleg die door de meeste AA'ers wordt begrepen en aanvaard is: "Alcoholisme is een ziekte, een voortschrijdende ziekte, waarvan men niet kan genezen, maar die net als sommige andere ziekten wel tot staan kan worden gebracht." Dr. Bob (één van de oprichters van AA) zag deze ziekte als een combinatie van lichamelijke overgevoeligheid voor alcohol en een psychische gedrevenheid tot drinken, die niet door wilskracht alleen kan worden doorbroken. Mensen die niet met drinken kunnen ophouden, beschouwen zichzelf dikwijls als moreel zwak. AA ziet hen eenvoudig als mensen die ziek zijn, maar kunnen herstellen als ze bereid zijn een simpel programma te volgen. Wanneer alcoholisme zich eenmaal heeft geopenbaard, is men ziek. En er is niets immoreels aan ziek zijn. In dit stadium kan men met de vrije wil niets meer beginnen, omdat men de macht over alcohol heeft verloren. Het belangrijkste is dan om de feitelijke werkelijkheid van de ziekte te onderkennen en de hulp te aanvaarden die wordt geboden. Er moet een oprecht verlangen bestaan om 'beter te worden'. Onze ervaring is dat elke alcoholist die eerlijk met drinken wil ophouden, tot herstel kan komen. Hoe weet ik of ik alcoholist ben? Deze vraag kunt u alleen zelf beantwoorden. Velen van ons hebben vroeger van artsen, familieleden of vrienden te horen gekregen dat we geen alcoholist waren; dat we alleen maar een beetje wilskracht nodig hadden, een andere omgeving of wat meer rust. Dan zouden er geen moeilijkheden meer zijn. Wij zijn uiteindelijk bij AA gekomen omdat we, diep in onszelf, voelden dat we de alcohol niet de baas konden. We wilden af van de dwang tot drinken. Sommige alcoholisten maakten vreselijke dingen mee vóór ze konden toegeven de alcohol niet te kunnen hanteren. Stelen, liegen en bedriegen, misbruik van werkgever en familieleden. Maar anderen met een minder tragische levensgeschiedenis hebben ook de weg naar AA gevonden. Zij beseften tijdig dat ze de eerste verschijnselen vertoonden van een voortschrijdende ziekte. Zij wilden niet wachten tot het een 'voortgeschreden' ziekte zou zijn geworden. In AA circuleert het gezegde, dat niemand 'een beetje' alcoholist kan zijn. Men is alcoholist of men is het niet. En alleen u kunt beoordelen of alcohol, voor u, een niet meer te hanteren probleem is geworden. Kan een alcoholist ooit weer 'normaal' drinken? De ervaring leert, dat iemand die alcoholist is, dat ook altijd blijft. Zelfs na maanden of jaren van onthouding kunnen alcoholisten niet leren drinken op een manier die de maatschappij als normaal accepteert. Wanneer eenmaal de grens tussen zwaar drinken en onverantwoordelijk excessief drinken is overschreden, bestaat er geen weg terug. Er zijn maar weinig alcoholisten die opzettelijk drinken om in moeilijkheden te komen, maar moeilijkheden zijn wel het onvermijdelijk gevolg van drinken voor elke alcoholist. Na een tijd niet gedronken te hebben, kan een alcoholist op het idee komen te experimenteren met een glaasje bier of lichte wijn. Hij kan op het idee komen dat hij moeilijkheden kan vermijden door uitsluitend bij de maaltijden iets te drinken. Maar al heel gauw is het oude dwangpatroon in het drinken weer terug en drinkt hij excessief, ook al tracht hij bewust zijn drinken te beperken. Er blijven dus maar twee mogelijkheden open: verder drinken met alle steeds erger wordende gevolgen daarvan, of volledig af zien van elke poging tot drinken en een nieuwe constructieve manier van leven zoeken. Mag een AA'er dus nooit meer alcohol drinken? Het 'mag niet' is in AA een onbekende uitdrukking. Niemand zal gaan controleren of een andere AA'er wel of niet drinkt. Het simpele antwoord op deze vraag is, dat wanneer je alcoholist bent, je niet kunt riskeren iets aan te raken dat alcohol bevat, in welke vorm dan ook. Voor een alcoholist is één slokje alcohol teveel en zijn twintig glazen te weinig. Om zijn herstel te kunnen bestendigen, moet een alcoholist eenvoudig van alcohol afblijven, hoe onschuldig de vorm waarin deze wordt opgediend er ook uit mag zien. Natuurlijk zijn er maar weinig mensen die dronken worden van twee flesjes bier, dat weten we maar al te goed. En het kan heel best zijn dat een alcoholist zich een tijdje kan bepalen tot die twee flesjes. Maar vroeg of laat worden het er meer en dan begint de hele geschiedenis weer van voren af aan. Ik drink met grote tussenpozen; heb ik nu ook AA nodig? In AA zeggen we dat het er niet op aan komt hoe vaak of hoeveel u drinkt, het gaat er om hoe u drinkt. Probleemdrinkers kunnen soms weken, maanden, ja zelfs wel jaren zonder drank. En in deze periode denken ze niet eens aan drank. Zonder enige moeite kunnen ze de alcohol laten staan. Dan ineens, om de een of andere reden of zonder enige aanwijsbare reden, komt het tot een geweldige uitbarsting. Zij laten alles in de steek; werk, familie, vrienden enz. en storten zich in een roes die een dag, twee dagen maar ook een of meer weken kan duren. Wanneer het voorbij is zijn deze drinkers gewoonlijk vol, wroeging en nemen zij zich voor: "Dat nooit meer", maar na een tijdje gebeurt het toch weer! Deze periodedrinker is niet alleen voor zichzelf, maar ook voor zijn omgeving een raadsel. Het is maar niet te begrijpen dat hij zo weinig moeite heeft met alcohol in de periode tussen twee uitbarstingen en zo weinig zelfbeheersing als hij eenmaal aan het drinken slaat. Als zijn drinken hem in moeilijkheden brengt en als de tussenpozen tussen de uitbarstingen geleidelijk korter worden, dan kan hij maar beter de feiten onder ogen zien. Er is hier sprake van een alcoholprobleem en ook hier kan de eerste stap worden gezet op weg naar een positieve levenshouding volgens het AA-programma. Anderen zeggen dat ik geen alcoholist ben, maar mijn drinken wordt steeds erger; heb ik AA nodig? Het is niet zo verwonderlijk dat we van anderen te horen krijgen dat we geen alcoholist zijn. Wij geven een verkeerde voorstelling van zaken en zijn niet eerlijk over ons drankgebruik. Op die manier maken we het bijvoorbeeld artsen erg moeilijk een juist oordeel te vormen. Gelukkig slagen artsen er regelmatig in door de leugens heen te kijken en een goede diagnose te stellen. We kunnen niet vaak genoeg herhalen dat de drinker zelf uiteindelijk moet bepalen of hij alcoholist is. Het heeft geen nut dat artsen, familieleden of vrienden dit voor hem doen. Wanneer hij eenmaal zelf tot die erkenning komt, is de strijd in elk geval niet hopeloos meer, want dan kan hij gebruikmaken van allerlei vormen van hulp die hem worden geboden. Kan iemand 'op eigen houtje' herstel verwerven door AA-literatuur te lezen? Enkelen zijn er in geslaagd nuchter te blijven door het AA-herstelprogramma op zichzelf toe te passen en daarbij alleen door correspondentie in contact te blijven met andere AA'ers. Maar zodra zij daartoe gelegenheid hadden, hebben zij andere alcoholisten opgezocht met wie zijn hun herstel konden delen. De individuele AA'er kan zijn herstelprogramma het beste beleven samen met andere alcoholisten. Door het werken met anderen in de groep kan hij zowel steun vinden als inzicht verwerven en in de groep verliest hij het gevoel van eenzaamheid dat hem misschien door zijn drinken heeft gekweld. Omgekeerd zal de groepsbelevenis alleen hem niet kunnen helpen, deze wordt pas zinvol als hij zich bezint op het herstelprogramma en daarnaar tracht te leven. Word ik niet bekend als alcoholist wanneer ik naar AA ga? Anonimiteit is en blijft een essentieel kenmerk van onze gemeenschap. Traditioneel in AA is dat niemand zich ooit in het openbaar met naam en toenaam bekend maakt als AA'er. En zeker zal niemand ooit een ander als AA'er bekend maken. Iedereen die zich tot AA wendt, kan er van overtuigd zijn, dat hetgeen hij over zijn drinkprobleem heeft te vertellen, als strikt vertrouwelijk zal worden beschouwd. De oudere AA'ers weten maar al te goed hoe de nieuweling zich voelt en zij kunnen zich heel goed herinneren hoeveel moeite ze hadden met hun angst om in verband te worden gebracht met dat nare woord `alcoholist'. Zij die eenmaal in AA zijn vinden het meestal amusant te bedenken dat ze zich eens verbeeldden dat hun drinken een geheim was. De meeste alcoholisten raken in opspraak door hun gedrag in de drinkperiode. Het nieuws van hun verheugende ommekeer blijft meestal ook niet lang verborgen en wekt zelfs belangstelling. De meesten van ons vinden het - eenmaal nuchter - niet erg om eerlijk belangstellenden uit onze omgeving te vertellen hoe deze gelukkige wending tot stand gekomen is. Maar onder geen enkele. omstandigheid zal het contact met AA door iemand anders worden openbaar gemaakt dan door de betrokkene zelf en deze zal dit uitsluitend doen tegenover mensen die daar recht op hebben en er geen verkeerde uitleg aan geven. Onze anonimiteit beschermt niet alleen de individuele AA'ers, maar ook AA als gemeenschap. Want wat gebeurt er als iemand zich in het openbaar als AA'er bekend maakt en een tijdje later terugvalt in zijn oude kwaal? Tien tegen één dat de omgeving zal zeggen: "Zie je wel, die AA is ook niets!" Daar zijn het voortbestaan van AA als gemeenschap en het geluk van de AA'ers mee gemoeid! Ik kan geen zaken doen als ik niet drink. Hoe moet dat nou? Het is een feit dat in het zakenleven de borrel vaak een rol speelt bij het leggen van nieuwe contacten en het onderhouden van relaties. Vele AA'ers weten best dat ze vroeger wel eens goede zaken hebben gedaan 'met een borreltje'. Ze weten echter ook dat ze nog veel meer goede zaken hebben verspeeld door datzelfde borreltje. En wanneer ze eenmaal nuchter zijn, zien ze dat een verbazingwekkende hoeveelheid transacties wordt afgesloten zonder dat er alcohol aan te pas komt. Dit hoeft niet te betekenen dat AA'ers nu plotseling alle vrienden en relaties die wel eens wat drinken, gaan vermijden. Zelf weten ze echter dat ze het zonder alcohol beter kunnen. Kan AA mensen helpen die helemaal "aan de grond zitten"? Onze ervaring leert dat iedereen die eerlijk tegenover zichzelf is, met drinken op kan houden door het AAprogramma te volgen, ongeacht de financiële of sociale achtergrond. Het fundamentele probleem is voor ons allemaal hetzelfde en geen enkele AA'er wordt beoordeeld op grond van zijn banksaldo, zijn manier van spreken of de kleding die hij draagt. Het enige dat van belang is als iemand bij ons komt voor hulp, is de vraag of hij het oprechte verlangen heeft om te stoppen met drinken. Zijn er ook mensen die bij AA komen nadat ze het drinken al hebben opgegeven? De meesten van ons hebben zich tot AA gewend op het dieptepunt van onze drinkperiode, maar dit is niet altijd het geval. Er zijn er onder ons die zich pas bij AA aansloten nadat ze met drinken waren gestopt. Waarom gingen deze mensen achteraf toch nog naar AA? Naar ze zelf zeggen, omdat ze weliswaar niet dronken, maar zich diep ongelukkig voelden voordat ze met AA kennis maakten. Hun reeds bereikte nuchterheid werd in AA tot een gelukkiger toestand omgebogen. Zij ondergingen hetzelfde verschijnsel als iedereen in AA, namelijk dat nuchterheid en herstel zinvoller en verheugender worden wanneer ze met anderen worden gedeeld. Waarom helpt AA mensen met een alcoholprobleem? AA'ers hebben 'eigen' bedoelingen bij hun pogingen andere alcoholisten te helpen. In de eerste plaats weten ze uit ervaring dat dit helpen een grote steun is bij het behouden van eigen nuchterheid. Het geeft zin aan hun eigen leven en de voortdurende confrontatie met wat zij vroeger zelf beleefden, maakt het gemakkelijker te grote zelfverzekerdheid, die tot een terugval zou kunnen leiden, te vermijden. AA'ers die hun tijd en energie geven in een poging anderen te helpen, vinden het zelden moeilijk om zelf nuchter te blijven. In de tweede plaats willen AA'ers andere alcoholisten helpen om een schuld te vereffenen. De enige manier om onze dankbaarheid te tonen voor hetgeen AA voor ons deed, is door de AA-gedachte door te geven aan anderen, zoals anderen ons destijds AA doorgaven. Herstel van alcoholisme is niet te koop. Het moet worden verkregen en om het te behouden kan men dit herstel het beste delen met anderen. AA is traditioneel afkerig van het werven van deelnemers. Wij zullen nooit proberen iemand "lid te maken" tenzij de persoon in kwestie zelf hulp zoekt en met drinken wil ophouden. Ook neemt AA traditioneel geen financiële hulp aan, maar bedruipen wij onszelf. De AA-Gemeenschap Wanneer iemand er eenmaal van overtuigd is alcoholist te zijn en de hulp van AA wil aanvaarden, blijft er bij deze persoon een aantal vragen bestaan omtrent de aard, structuur en geschiedenis van de AA-organisatie. Hier volgen enkele van de meest voorkomende vragen: Wat is AA? De letters AA staan voor Anonieme Alcoholisten of, internationaal gezien, Alcoholics Anonymous. De algemeen gebruikelijke omschrijving van AA vindt u op de achterzijde van deze brochure. Wat de mannen en vrouwen in AA met elkaar gemeen hebben is het alcoholprobleem. In AA vindt u uitsluitend ex-drinkers, die tot de ontdekking kwamen dat ze de alcohol niet konden hanteren en dit ook nooit zouden kunnen leren. Dit betekent dat wij, om behoorlijk te kunnen leven, met drinken moeten stoppen en dit ook moeten blijven volhouden. Dit betekent ook dat we, wanneer we ooit weer met drinken beginnen, weer in dezelfde vicieuze cirkel terechtkomen, want wij zijn en blijven alcoholist. Het belangrijkste woord in de AA-definitie is het woord `gezamenlijk'. Ieder van ons heeft persoonlijk gefaald in de worsteling met het alcoholprobleem. Gezamenlijk delen wij onze ervaring, kracht en het vertrouwen dat wij kunnen leven zonder alcohol en, in de meeste gevallen, zonder buitensporig verlangen naar alcohol of naar de roes die alcohol ons kan geven. Een andere manier om AA te beschrijven is door een indruk te geven van de structuur van onze beweging. AA telt op het moment meer dan 2 miljoen deelnemers, in naar schatting 100.000 groepen over 170 landen verdeeld. De groepen houden regelmatig bijeenkomsten, die in drie soorten kunnen worden onderverdeeld: 1.'gesloten' bijeenkomsten, alleen voor alcoholisten toegankelijk, die minstens eenmaal per week worden gehouden; 2.'open' bijeenkomsten toegankelijk voor AA'ers, hun familieleden en vrienden, die enige malen per jaar worden gehouden; 3. 'openbare' bijeenkomsten, plaatselijk of regionaal, waarbij AA allerlei personen uitnodigt die door de aard van hun beroep of positie bij het alcoholprobleem betrokken zijn (zoals artsen, juristen, sociaal-werkers en geestelijken). Er bestaan ook AA-groepen binnen de muren van psychiatrische inrichtingen, gevangenissen en verslavingsklinieken. Hoe is AA ontstaan? AA is ontstaan uit de ontmoeting (in 1935 te Akron, Ohio) tussen een New Yorkse effectenhandelaar en een plaatselijke chirurg. De man uit New York, Bill W., die al enige tijd nuchter was, raakte in Akron in een situatie waarin hij voelde weer te zullen gaan drinken tenzij hij over zijn probleem kon praten met een andere alcoholist. Hij trachtte met een alcoholist in contact te komen en vond tenslotte Dr. Bob, die nog diep in de vicieuze cirkel van het drinken verstrikt was. De twee slaagden erin samen nuchter te blijven en vonden dat ze hierin zeer gesteund werden door actief andere alcoholisten te overtuigen van de mogelijkheid van een nuchter leven. In de loop van de volgende vijf jaar groeide langzaam een nieuwe beweging, zonder enige organisatie of literatuur. Groepen van alcoholisten vormden zich in Akron, New York, Cleveland en nog een paar plaatsen. In 1939 verscheen het boek Alcoholics Anonymous, waaraan AA haar naam heeft ontleend. Door deze publicatie en de steun van een aantal niet-alcoholisten begon de jonge beweging in Amerika en daarna ook internationaal bekendheid te krijgen. In New York werd een klein kantoor geopend waar de steeds talrijker wordende vragen om hulp en inlichtingen werden behandeld; in de loop der jaren is uit dit kantoor het hoofdkwartier van de internationale AA-beweging gegroeid. Wat zijn de reglementen In AA? Tot de unieke trekken van AA (zowel in de plaatselijke groepen als internationaal) behoort de afwezigheid van reglementen, voorschriften of wetten. Zo is er bijvoorbeeld geen enkel voorschrift omtrent het aantal bijeenkomsten dat een "lid" behoort bij te wonen. Zelfs het deelnemerschap is niet anders geregeld dan door de traditie die zegt: "Het enige vereiste voor AA-deelnemerschap is het verlangen op te houden met drinken." We spreken liever van deelnemers. Natuurlijk is het voor de groepen een ongeschreven wet dat luidruchtige dronken lieden uit de bijeenkomsten worden geweerd. Zulke binnenlopers worden gewoonlijk apart genomen en een poging wordt gedaan om ze veilig thuis te brengen; verdere contacten worden dan de volgende dag gelegd! Wat kost het AA-deelnemerschap? Door zich bij AA aan te sluiten neemt men geen enkele financiële verplichting op zich. Het AAprogramma tot herstel van alcoholisme is ter beschikking van iedereen, of hij nu volkomen 'blut' is of miljonair. Het is gebruikelijk dat bij AAbijeenkomsten 'met de hoed' wordt rondgegaan. Van hetgeen op deze manier is bijeengebracht worden de huur van de groepsruimte en de koffie betaald. Het dan nog overgebleven geld wordt op gezette tijden overgemaakt aan de penningmeester van de regio waartoe de werkgroep behoort. De regio-penningmeester maakt het geld van alle groepen uit de regio over op de rekening van AA Nederland. Uit deze volkomen vrijwillige bijdragen van de groepen wordt de landelijke of internationale centrale dienstverlening bekostigd, zoals AA-literatuur, hulp bij het oprichten van nieuwe groepen, het geven van voorlichting op scholen, in ziekenhuizen, gevangenissen en verslavingsklinieken; in Nederland bijvoorbeeld het laten drukken van folders die weer ter beschikking worden gesteld van de groepen, de kosten van de landelijke 24-uurs-hulplijn en uiteraard de kosten van het Algemeen Dienstenbureau. Het voornaamste punt is dat het AA-deelnemerschap op geen enkele wijze afhankelijk is van financiële draagkracht. De AA-beweging wordt geheel in stand gehouden door vrijwillige bijdragen van AA'ers; financiële hulp van niet-alcoholisten of subsidies worden niet geaccepteerd. Wie bestuurt AA? AA kent geen bestuur in de gebruikelijke zin van het woord. Het ligt echter voor de hand dat zelfs in een zo informele beweging als AA bepaalde organiserende taken moeten worden verricht. In de groepen moet worden gezorgd voor het huren van een ruimte voor de bijeenkomsten; er moet worden gezorgd voor koffie; aanvragen om hulp of inlichtingen moeten worden afgehandeld of naar het Algemeen Dienstenbureau verwezen; contacten met andere groepen worden onderhouden. De groepen kiezen uit hun midden AA'ers die voor deze dienende taken verantwoordelijk willen zijn. Op landelijk en internationaal niveau worden eveneens bepaalde taken verricht. Literatuur wordt geschreven, gedrukt en verspreid. Contacten met nieuwe en oude groepen worden onderhouden. Vragen om inlichtingen worden beantwoord. Voorlichting over AA moet beschikbaar zijn voor onder andere artsen, geestelijken en maatschappelijk werkers. Relaties met de pers en andere voorlichtende media moeten worden geregeld. Internationaal worden deze zaken behandeld door de `General Service Board of AA' in New York. Hier in Nederland werken verschillende landelijke commissies ten behoeve van de AA-groepen in de Stichting Werkgroepen AA Nederland, waarbij uiteindelijk de verantwoordelijkheid wordt gedragen door de `Algemene Dienstenraad' waarin vertegenwoordigers van alle Nederlandse regio's zitting hebben, alsmede de coordinatoren van de landelijke commissies. Deze raad legt op zijn beurt jaarlijks weer rekenschap af aan de `Algemene Dienstenconferentie', waarin ook alle AA-groepen in Nederland vertegenwoordigd zijn. Het antwoord op de vraag wie AA bestuurt is: Alle AA'ers samen, in een uniek democratisch bestel zonder centraal `bestuur' en met een minimum aan formele organisatie. Is AA een religieus genootschap? Neen, want AA vereist van haar deelnemers geen bepaald godsdienstig belijden. Alhoewel veel geestelijke leiders AA erkennen en enthousiast steunen, is er toch geen enkele band tussen AA en enigerlei religieuze organisatie. In AA vinden we onder andere katholieken, protestanten, joden, boeddhisten en mensen die zichzelf beschouwen als atheïst of agnosticus. Ongetwijfeld is het AA-herstelprogramma gebaseerd op aanvaarding van bepaalde spirituele waarden. Individuele AA'ers zijn vrij in hun interpretatie van die waarden, en hebben eveneens de vrijheid die waarden af te wijzen. Het is echter onze ervaring dat weinigen dit laatste op den duur volhouden. De alcoholist die zich tot AA wendt, moet erkennen zijn drinken niet te kunnen beheersen. Voor hem is alcohol een macht geworden die zijn eigen kracht te boven gaat. AA nu stelt hem voor dat, om nuchterheid te bereiken en te behouden, de alcoholist zich overgeeft aan en vertrouwt op een andere macht die groter is dan hijzelf. Sommigen vinden deze `hogere macht' in de God zoals zij die hebben leren kennen. Sommigen beschouwen de AA-groep als `hun' hogere macht. Sommigen hebben er weer heel andere opvattingen over. De meerderheid in AA komt echter vroeger of later tot het begrip van een "Hogere Macht zoals ieder van ons Hem persoonlijk aanvaardt." Alhoewel veel alcoholisten in het begin aarzelend en onzeker reageren wanneer ze woorden als 'God' of `hogere macht' in de AA-literatuur tegenkomen of op bijeenkomsten horen gebruiken, ontdekken ze al spoedig dat ze in AA volkomen vrij worden gelaten wat betreft de manier waarop ze dit hoogst persoonlijke vraagstuk benaderen en oplossen. Is AA een geheelonthoudersorganisatie? Neen, AA staat in geen enkel verband met geheelonthoudersbewegingen. Traditioneel neemt AA geen standpunt in waar het openbare controversen betreft, en natuurlijk behoort de geheelonthouding-als-principe tot wat men dan 'controversen' noemt. Men heeft de houding van een AA'er met betrekking tot alcohol wel eens vergeleken met de houding van een hooikoortspatiënt ten opzichte van hooi! Dat is natuurlijk heel iets anders, dan de doelstelling van de geheelonthouder, die algehele abstinentie als ideaal ziet en nastreeft. De meeste AA'ers vinden alcohol iets dat voor sommigen vergif is, maar voor de meesten een hanteerbaar sociaal smeermiddeltje. Dit neemt niet weg dat als een AA'er persoonlijk zich bij een geheelonthoudersbeweging wil aansluiten, daartegen van de kant van AA geen enkel bezwaar kan bestaan. Zijn er veel vrouwelijke alcoholisten in AA? In de Verenigde Staten telt men op iedere drie AA'ers één vrouwelijke alcoholist. In Nederland lijkt dat aantal lager te liggen. Dit komt misschien omdat hier minder vrouwelijke alcoholisten zijn, of omdat zij hun moeilijkheden langer geheim houden. De ongunstige bijklank, die het woord 'alcoholisme' heeft, wordt bijzonder versterkt wanneer het wordt gebruikt voor vrouwelijke alcoholisten. In het algemeen geloven we dat vrouwelijke alcoholisten het wellicht extra moeilijk hebben. Toch wordt in AA geen onderscheid gemaakt tussen mannen en vrouwen. Wat ook hun achtergronden én de achtergronden van hun drinken mogen zijn, iedere alcoholist kan in AA herstel vinden; vrouw of man. Dat is gelukkig bewezen. Het is niet meer dan natuurlijk dat vrouwen zich vooral met vrouwelijke alcoholisten bezighouden in AA. Niemand kan zo met een alcoholist meeleven als een andere alcoholist; niemand kan zó met een vrouwelijke alcoholist meeleven als een andere vrouwelijke alcoholist. Zijn er veel jonge mensen in AA? Een van de meest hoopgevende verschijnselen in de groeiende AA is dat steeds meer jongeren zich met het AA-herstelprogramma redden vóór hun drinken heeft geleid tot een complete catastrofe. Zo langzamerhand raakt men bekend met het progressieve karakter van de `ziekte die alcoholisme heet' en vele jongeren beseffen dat het beter is meteen iets aan hun kwaal te doen dan te wachten tot het allemaal veel moeilijker is geworden. In het begin heeft men gedacht dat AA typisch iets was voor alcoholisten die alles door hun drinken hadden verloren. Tegenwoordig zijn er onder de AA'ers al mensen van even in de twintig, en velen komen tot bezinning vóór ze hun baan of hun familie of allebei hebben verloren, vóór ze in een gevangenis, verslavingskliniek of een psychiatrische inrichting terechtkomen. Deze jongeren zien in dat ze alcoholist zijn en dat het geen zin heeft toe te staan dat de kwaal zijn onherroepelijk desastreuze loop neemt. Hun poging herstel te vinden is even eerlijk als die van de ouderen, die geen gelegenheid hadden zich eerder tot AA te wenden. Wanneer ze eenmaal bij AA. zijn wordt er geen onderscheid gemaakt tussen de `erge' en de 'niet zo erge' gevallen. Iedereen begint een nieuw leven bij dezelfde mijlpaal: hun laatste borrel. De AA-Groepen De plaatselijke groepen met hun geregelde bijeenkomsten vormen het `gezicht' van AA ten opzichte van de nieuweling; deze plaatselijke groepsbijeenkomsten zijn het eerste `thuis' van de AA'er en vormen het klimaat waarin hij tot herstel kan komen. Deze bijeenkomsten zijn in verschillende opzichten uniek en kunnen een onwennige nieuweling wat vreemd voorkomen. De volgende vragen en antwoorden illustreren hoe een AA bijeenkomst verloopt en hoe de nieuweling daaraan kan wennen. Hoe wordt iemand deelnemer van AA? Niemand 'wordt lid' van AA in de gebruikelijke zin van het woord. Je kunt deelnemer worden. Men hoeft geen aanmeldingsformulier in te vullen, want de groepen houden er geen deelnemerslijsten op na. Er wordt geen entree geheven, geen contributie betaald, er is geen ballotage of iets van dien aard. De meesten komen in contact met AA doordat ze eenvoudig een bijeenkomst van de plaatselijke groep komen bijwonen. Tot deze stap kunnen ze op verschillende manieren komen. Hun arts, maatschappelijk werker of geestelijk raadsman kan het telefoonnummer van het Algemeen Dienstenbureau of de plaatselijke AA-groep hebben gegeven. Het nummer kan opgezocht zijn in de plaatselijke krant of op de website van AA Nederland. Een consultatiebureau voor alcohol kan het adres hebben gegeven of het kan gevonden zijn op een folder die door de plaatselijke groepen verspreid worden onder bijvoorbeeld artsen, apothekers en buurthuizen. Het is ook mogelijk dat ze in contact met AA kwamen terwijl ze in een kliniek werden verpleegd of in een gevangenis zaten. AA'ers gaan daar regelmatig op bezoek en houden er groepsavonden, waar iedereen welkom is die een alcoholprobleem heeft en daaraan iets wil doen. Vrienden of kennissen maken dikwijls iemand met alcohol- problemen attent op het bestaan van AA. Kortom, er zijn inderdaad zeer vele wegen die naar Rome leiden. Als iemand voor het eerst contact zoekt met een groep of voor het eerst een groep bezoekt wordt hem meestal iets verteld over AA. Hij verneemt hoe AA andere alcoholisten heeft geholpen; hij verneemt een aantal feiten over AA en over het alcoholisme en hij krijgt wat literatuur; allemaal dingen die hem kunnen helpen zelf te bepalen of hij eerlijk verlangt met drinken op te houden. Dat verlangen is immers het enige vereiste voor 'AA-deelnemerschap'. De nieuweling zal de raad krijgen de bijeenkomsten bij te wonen en niet te gauw met een oordeel klaar te staan. Hij zal een aantal telefoonnummers krijgen die hij kan gebruiken wanneer hij buiten de groepsavonden contact of steun zoekt. Niemand zal erop aandringen dat hij "lid wordt". Hij moet zelf de keuze maken en als hij, na een aantal groepsbijeenkomsten te hebben bijgewoond, mocht besluiten dat AA niets voor hem is, dan zal niemand er bezwaar tegen maken dat hij verder wegblijft. Mag ik mijn vrienden en familie meebrengen naar een groepsavond? De gewone, geregelde AA-bijeenkomsten zijn `gesloten' bijeenkomsten, waar uitsluitend alcoholisten welkom zijn. AA ziet echter in dat het van belang is de familieleden en vrienden van AA'ers een idee te geven van wat 'hun' alcoholist nu eigenlijk in AA zoekt (en vindt). Daarom worden op gezette tijden 'open' avonden georganiseerd, waar vrienden en familieleden hartelijk welkom zijn. Op zulke open avonden vertelt een aantal AA'ers over hun persoonlijke ervaringen; ze geven hun persoonlijke visie op het AA-herstelprogramma en beantwoorden dikwijls vragen die door de aanwezigen worden gesteld. Voor vrienden of familie van alcoholisten is er AlAnon en voor kinderen van alcoholisten is er ACA. In deze Al-Anon familiegroepen ontmoeten de partners van AA'ers elkaar geregeld en helpen elkaar op ongeveer dezelfde manier als AA'ers dit doen. Hoe vaak moet een AA'er een groepsbijeenkomst bijwonen? Men vroeg Abraham Lincoln eens hoe lang een man moest zijn. Hij gaf het klassiek geworden antwoord: "Lang genoeg om tot de grond te reiken." AA'ers moeten niet een bepaald aantal bijeenkomsten gedurende een bepaalde periode bijwonen. Dit is zuiver een kwestie van persoonlijke voorkeur en behoefte. De meeste AA'ers zorgen ervoor ten minste eenmaal per week een groepsavond bij te wonen om hun contact met het AA-herstelprogramma in stand te houden. Anderen zijn bijna elke avond wel op één of andere AA-groepsavond te vinden. De nieuweling zal vaak de vriendelijke raad krijgen de wekelijkse groepsavonden niet over te slaan. Deze raad is gebaseerd op de ervaring van de meeste AA'ers dat de kwaliteit van hun nuchterheid achteruit gaat als ze te lang achtereen van bijeenkomsten wegblijven. Velen weten uit ervaring dat laksheid in dit opzicht heel gemakkelijk tot een terugval leidt. Vroeg of laat probeert bijna elke alcoholist het alleen klaar te spelen. Bijna iedereen vindt dit al gauw onmogelijk en in elk geval minder plezierig, dan het gezamenl

Corinne Ik denk dat je een hele goeie huisarts hebt en ik weet uit ervaring na 21 jaar intensief alcohol misbruik van meer dan 110 glazen in de week naar 11 jaar minderend alcohol misbruik van tussen de 35 en 50 glazen in de week dat ik echt niet sta te ouwehoeren of lui ben als ik zeg dat ik een burn-out heb. Jaren lang ging ik ook in positieve tijden veel te hard van stapel...gelijk een baan van 40 uur als ik me schuldig voelde dat ik zo'n zuipschuit was en dan na 1.5 jaar zwaar overspannen weer bij de Sociale Dienst aankloppen. Nu van 2002 tot midden 2005 gewerkt in Schotland en jankend bij de Sociale Dienst hier aangeklopt of ik alsjeblieft wel een uitkering mocht hebben en of ik alsjeblieft niet hoefde te werken. Nu is het zo dat ik het trof bij de Sociale Dienst en gelijk vrijstelling kreeg van sollicitatieplicht en zelfs als ik aan geef dat ik weer wat wil gaan doen roepen hun ga nu eerst maar een beetje vrijwilligers werk doen en langzamerhand de uurtjes wat opbouwen. Je moet niet te hard willen...je moet niet te snel zeggen...hey met mij is alles OK. Goed advies ook om die sollicitaties niet zo hoog op het agenda te zetten want als je er nog niet klaar voor bent...zoals als nu dan gaat misschien het toch weer mis met de alcohol. Doe het gewoon lekker rustig aan deze winter...geld is niet alles...geestelijk fit voelen wel. Benthe...ik had ook tussen de 4 weken en 6 weken opeens een paar hele vieze gremlins en nu gaat het wel weer...ik ben ook veel gaan doen overdag i.p.v. hier fulltime te schrijven. Nou ja gisteravond zat ik tot 2.30 nog aan de computer en opeens schoot het me te binnen dat ik om9 uur de volgende ochtend een training had en dus al om 7 uur weer op moest. ben nu geradbraakt maar toch te verslaafd aan dit forum om niet even te schrijven voor dat ik ebven plat ga. Toen ik er over na ging denken dat ik stoppen wou met drinken heb ik eerst alcohol vrije uren in gelast dus voor 7 uur 's avonds mocht ik niets...dat een tijdje volgehouden en toen voor 9 uur 's avonds en toen langzamerhand eens een alcoholvrije dag ertussen en toen eens twee en dat langzaam opgebouwd naar af en toe 5 dagen niet drinken. Pas toen ik dit al een tijd kon volhouden ben ik het langzamerhand gaan uitbreiden naar meer dagen niet drinken dan wel drinken en nu dus al 45 dagen niets. Tapas katje...je moet nu onmiddellijk thuis komen want Tapas heeft een heel lekker hapje voor je!!! Ik las net een artikel op het internet >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>: Het project AVP (Alcohol Voorlichting en Preventie) van het NIGZ bestaat uit landelijke massamediale campagnes, regionale activiteiten in samenwerking met 16 AVP-steunpunten, individuele voorlichting, informatievoorziening en onderzoek. Woerden, 9 maart 1999 Zware drinkers ook nuchter niet meer achter het stuur De blijvende schade aan de hersenen die alcohol kan veroorzaken betekent strikt genomen dat vele duizenden zware drinkers niet meer aan het verkeer zouden mogen deelnemen. Dat was een van de meest opmerkelijke conclusies van de onlangs gehouden studiedag over Alcohol en Hersenen. De studiedag werd jl. donderdag 4 maart georganiseerd door het Nationaal Instituut voor Gezondheidsbevordering en Ziektepreventie (NIGZ) in Utrecht voor preventiedes kundigen en hulpverleners. Op de studiedag werd ook gepleit voor gedwongen opname van Korsakoff patiënten en voor de toevoeging van vitamine B aan alcoholhoudende dranken om de kans op vroegtijdig geheugenverlies te verkleinen. Zware drinkers ook nuchter niet achter het stuur Bij mensen die een aantal jaren meer dan 3 glazen alcohol per dag consumeren is reeds sprake van een begin van verschrompeling van de hersenen. Dit kan o.a. waarnemingsstoornissen tot gevolg hebben waardoor deelname aan het verkeer en het uitvoeren van bepaalde handelingen extra riskant kan zijn. Men reageert minder alert en flexibel, de coördinatie van bewegingen is verstoord en men neemt eerder verkeerde beslissingen. Voor de praktijk zou dit kunnen betekenen dat ook als zware drinkers en alcoholisten nuchter zijn, ze niet aan het verkeer zouden mogen deelnemen. Ook beroepen waarbij een grote oplettendheid is vereist zijn taboe. Neuropsychologische tests zouden moeten bepalen in hoeverre de stevige drinkers nog voldoende handelingsbekwaam zijn. Tot het 40ste levensjaar zijn de schadelijke gevolgen van alcoholgebruik voor de hersenen nog redelijk reversibel, mits er sprake is van langdurige volledige onthouding van alcohol. Boven de 40 is er veel minder kans op herstel. Nou dan kunnen ze meer dan de helft van alle volwassen Nederlanders een ban op leggen...gelijk het file probleem opgelost

Calimero ik hoop dat je je vandaag sterk genoeg voelt om het nog een keer te proberen die eerste te laten staan. Veel succes vandaag.

Taps ik hoop dat je kat weer terug is als ik vanavond weer op het forum kom....rot kat!

Knuffie Jouw gedicht sluit mooi aan bij mijn stukje uit het boek 'Geluk in jezelf van Deepak Chopra' over het sliertje DNA dat ik zondag aan RJB schreef. Zo is het vast bedoeld in dichtvorm en als dat stukje je inspiratiebron was heb je het erg mooi verwoord...anders ook natuurlijk. Ik heb vandaag training voor mijn tweede vrijwilligersbaan; Senioren voorlichter. Moet oefenen op praktijkgerichte situaties...dat wordt vast lachen...daarna lunch maar die doe ik niet met mijn plaatje...helaas. Ik laat de eerste staan vandaag en morgen is weer een nieuwe dag. het lijkt stralend weer te worden en moet lekker een heel eind fietsen daar verheug ik me al op. Lucienne bedankt voor je steun gisteren en een fijne dag. Benthe waar was je ? Charlie waar was je?

De cirkels van Van Dijk: DE CIRKELS Prof. van Dijk uit Groningen heeft op een gegeven moment zijn model van de Cirkels opgesteld [1]. Dit model geeft althans een begin van een mogelijkheid om iets te gaan begrijpen Er zijn vier Cirkels, of eigenlijk vijf. In het midden bevindt zich de cirkel van de 'stof'; van de stof of handeling waaraan men verslaafd is of dreigt te raken. Er omheen draaien een lichamelijke, een farmacologische, een psychische en een sociale cirkel. De sociale cirkel heeft dan in onze visie nog een extra cirkeltje dat het eigen proces van mensen in de omgeving weergeeft. 1. DE LICHAMELIJKE CIRKEL Als men een verslavende stof gebruikt, dan heeft dat invloed op het menselijk lichaam. Het gevolg is klachten, of zelfs ernstige ziekten. Alcohol geeft over het algemeen een ernstiger lichamelijk beeld dan drugs of tranquillizers, maar het gaat niet eens zozeer over de ziekten, maar over de klachten. Neem alcohol. Al vroeg in het verslavingsproces begint men zich minder goed te voelen: slapheid, vermoeidheid, slaapstoornissen, seksuele klachten, etc. etc. Men merkt al snel dat een dosis alcohol op korte termijn tegen deze klachten helpt. 'Een paar borrels en dan kan ik vanavond misschien doorwerken', 'Een paar pillen, en dan kan ik die verjaardag onder ogen zien.' Maar natuurlijk worden de klachten daarmee op iets langere termijn erger, waardoor weer meer van de stof nodig is. Kortom, de Cirkel gaat draaien, en daarmee gaat ook de Cirkel 'stof' steeds harder draaien. Veel alcoholisten lopen artsen af met vage klachten, slikken medicijnen, en zorgen er zorgvuldig voor dat het woord alcohol niet valt. Immers, de alcoholist heeft het gevoel de alcohol echt zo nu en dan even nodig te hebben, en hij loopt niet graag het risico van een alcoholverbod. Verder hoopt hij stilletjes dat de arts een andere oplossing zal weten, zodat hij zich beter zal gaan voelen zonder de alcohol te moeten missen. Druggebruikers doen over het algemeen minder stiekem over hun gebruik, maar ook zij hebben de neiging bij lichamelijke klachten extra te gaan gebruiken, waardoor de klachten weer toenemen, etc. etc. Zo durft een druggebruiker soms niet te stoppen uit angst voor de kiespijn die hij weet dat er dan aankomt. Als dit alles gaat spelen zou het proces vaak nog terug te draaien zijn, door aandacht aan de klachten te geven, het leefschema eens grondig onder de loep te nemen, etc. etc. Maar men neemt maar al te vaak de tijd en de energie er niet voor. Een paar borreltjes lijkt een snellere en gemakkelijke oplossing. 2. DE FARMACOLOGISCHE CIRKEL Van Dijk bedoelt hiermee de technische kant van verslaving, met verschijnselen als tolerantie, abstinentie, en vooral, bovenal, controleverlies. Natuurlijk is men geneigd door te gebruiken als men bij stoppen ziek wordt. Maar deze effecten zijn niet zo heel belangrijk. Vrijwel iedere verslaafde stopt wel eens een tijdje, kickt wel eens af, maar begint uiteindelijk weer. Dan treedt het beruchte 'controleverlies' op. Meestal niet gelijk, niet de eerste keer. Men probeert een klein beetje en het gaat goed. Als een beetje kan, kan een beetje meer ook, en dan komt de zaak opeens in stroomversnelling. Men ziet dit heel fraai bij de nicotineverslaving. Talloze mensen proberen minder te gaan roken; het lukt bijna niemand. Stoppen lukt wel, maar als men begint te denken dat een sigaretje toch zou moeten kunnen, lukt dat de eerste keer wel, maar waarom dan geen twee, en binnen de kortste keren zit men weer op de oude dosering, vaak tot de eigen nijdige verbazing. Dit gaat veel sneller dan toen men voor het eerst begon te roken. Hoe werkt dit? Wel, men kan dit als volgt zien [2]. Het organisme vindt de werking van meeste verslavende stoffen niet bevorderlijk voor het voortbestaan van het individu. De werking wordt zo snel mogelijk geneutraliseerd. Dat wil zeggen: morfine geeft een hartslagvertraging, een stijging van de temperatuur en een verlaagde activiteit. Als die stof in het lichaam komt, begint het lichaam snel de hartslag te verhogen, de temperatuur te verlagen en de activiteit op te voeren om de werking te compenseren. Dit moet het lichaam leren; de eerste keer duurt dat even, dus de eerste dosis voel je heftig en lang. Maar al snel kent het lichaam de truc, en de werking wordt steeds vager en korter gevoeld. Er treedt tolerantie op. Dus neemt men een hogere dosis. Heel simpel. Maar een lichaam is een zeer efficiënte leermachine. Het leert b.v. al snel dat een dosis niet de enige blijft, maar altijd door een heleboel andere gevolgd wordt. Wat gebeurt er nu zodra de eerste dosis binnen is? Dan reageert het lichaam voor alle zekerheid alvast op de twintig die er nog aankomen. Het gevolg is dat de compensatiewerking als het ware doorschiet, het lichaam ervaart in verhevigde mate alle tegengestelde verschijnselen van de werking van de stof, dit is onaangenaam, en het gevolg is een sterke neiging de stof tot zich te nemen. De verschijnselen worden niet op zichzelf waargenomen, net zo min als men de afnemende suikerconcentratie in het bloed waarneemt als men een tijd niet gegeten heeft. Wat men ervaart is het verschijnsel 'honger'. Zo voelt de verslaafde niet wat er in zijn systeem precies gebeurt, wat hij waarneemt is 'craving'. Hier is niets pathologisch aan; hetzelfde gebeurt b.v. als iemand die aan het vermageren is een handje pinda's probeert te nemen; het lichaam produceert als het ware acuut voldoende maagsap voor de hele zak die er gewoonlijk op volgde; met als gevolg een sterke toename van de eetlust. Men ziet deze overcompensatie al vroeg in het begin van alcoholmisbruik: men kan nog goed van alcohol afblijven, maar na het eerste glas gaat men snel op zoek naar meer. Maar de consequenties gaan verder. Men hóeft lang niet altijd de stof te pakken om het geheel in werking te doen treden. Men hoeft soms alleen maar in aanraking te komen met iets dat iets met het gebruik te maken had om dit waar te nemen. Een voorwerp, een kleur, een geluid, maar ook een bepaalde omgeving en de rapen zijn gaar. Dit is vergelijkbaar met een gewone Pavlovreaktie; een geur is voldoende om plotseling heel veel trek te krijgen, al is er geen voedsel in de buurt. Geluid komend uit een café; het zien liggen van een zilverpapiertje; het binnenlopen van een bepaalde straat, en het lichaam maakt zich op om een forse dosis het hoofd te bieden; gevolg: opeens daverende trek. Dit is dus geen psychisch effect, maar een biologisch gebeuren. Het lichaam anticipeert op de komst van de stof die het gewend is binnen te krijgen. Men noemt dit dan ook anticipatieve compensatoire reacties. Dit nu heeft belangrijke consequenties. Het betekent b.v. dat iemand in een omgeving waar hij nooit eerder gebruikt heeft veel minder kan hebben. B.v. matige drinkers kunnen 's avonds veel beter tegen alcohol dan 's morgens, 's Morgens verwacht het lichaam nog geen alcohol, en de compensatie blijft achter. Proefdieren die in een blauw hok verslaafd zijn gemaakt, blijven soms acuut dood als ze in een groen hok opiaten krijgen [3]. Het is gesignaleerd dat veel overdoses van druggebruikers optraden op plekken waar ze anders niet gewend waren drugs te gebruiken [4]. Vandaar dat cliënten in de Detox in alle eerlijkheid kunnen zeggen dat ze helemaal geen behoefte aan alcohol of drugs hebben. Ze weten gewoon niet dat dat opeens totaal anders aanvoelt als ze weer buiten zullen zijn op plekken waar ze vroeger gebruikten. Dit verschijnsel verklaart dus ook het zo moeilijk te begrijpen 'controleverlies'. Nog heel veel jaren later, en bij velen levenslang, blijft het lichaam ingesteld op grote hoeveelheden stof als er een kleine hoeveelheid in de buurt komt. Dingen die eenmaal zeer grondig zijn geleerd, leert men namelijk vrijwel niet meer af. Hoelang duurt het niet voordat iemand zijn moedertaal verleert? Hoelang duurt het niet voordat iemand vergeet hoe je moet zwemmen als je in het water terecht komt? Al heb je twintig jaar niet gezwommen, reken maar dat je zwemt! Niet omdat je dat wilt, maar omdat je reflexen overnemen. Zo werkt ook controleverlies. Niet een psychologische reactie maar fysiologische. Terug naar de Farmacologische Cirkel. Er gebeuren dus fysiologische dingen als iemand een verslaving aan het ontwikkelen is. Hoe meer compensatiemechanismen zich ontwikkelen, hoe meer er gebruikt moet worden om de gewenste effecten te bereiken. en hoe meer compensatiemechanismen er worden ontwikkeld. De Cirkel draait steeds sneller, de Cirkel Stof wordt steeds harder aangeduwd, en zet en passant ook de eerder besproken Lichamelijke Cirkel aan tot harder draaien. 3. DE PSYCHISCHE CIRKEL Dit zijn er eigenlijk twee: een psychiatrische en een psychologische. Eerst de psychiatrische. Psychotrope stoffen veroorzaken psychiatrische ziektebeelden. Alcohol veroorzaakt angststoornissen, depressies en psychotische verschijnselen, opiaten en tranquillizers depressies, cocaïne angststoornissen enz. enz. Lang niet altijd heeft de gebruiker door dat dit soort klachten door het gebruik worden veroorzaakt. Veel alcoholisten vinden dat ze echt pas zijn gaan drinken toen ze depressief werden. De familie ziet dat meestal anders, maar de cliënt gaat op zoek naar een dokter die met antidepressiva en andere pillen de depressie kan genezen, zodat men dan zal kunnen stoppen met teveel drinken. Dit werkt nooit [5]! Zolang men te veel blijft drinken blijft de depressie, al slikt men zich een ongeluk. Meer pillen, andere medicijnen, tot elektroshock toe. Natuurlijk houdt men het alcoholgebruik in de meeste gevallen zorgvuldig voor de behandelaar verborgen; net als bij de somatische arts wil men niet het risico lopen een alcoholverbod te krijgen zolang men nog zo depressief is en de alcohol dus nog nodig heeft. En zo blijft men aan de gang. Hoe meer alcohol, hoe depressiever, hoe depressiever hoe meer alcohol. Hoe angstiger, hoe meer cocaïne; hoe meer cocaïne, hoe angstiger. De psychiatrische Cirkel draait steeds harder. Er spelen hierbij talloze biologische verschijnselen een rol [6]. Allerlei normale fysiologische verschijnselen raken o.i.v. langdurig alcoholgebruik uit evenwicht. Bij voorbeeld het slaapritme. O.i.v. alcoholgebruik neemt de z.g. REM [rapid eye movement] slaap af en de SWS [slow wave sleep] slaap toe. Nu heeft een mens dromen nodig, hoogstwaarschijnlijk om alle gebeurtenissen die dagelijks gebeuren in de hersens te ordenen en te verwerken. Dromen doet men in de REM slaap, en het is goed mogelijk dat het afnemen van vermogen adequaat informatie te verwerken, zoals men dat bij alcoholisten ziet, onder andere ook hierop berust. In de afkick proberen de hersenen de schade als het ware in te halen, en men ziet dan ook heftige dromen en nachtmerries. De wereldberoemde neuroloog Lasague, die in de 19e eeuw leefde, schijnt al eens gezegd te hebben dat het delirium tremens geen psychose is, maar een droom [7]. Dit slaapritme nu is na afkick nog lang van slag: pas na drie maanden is de REM slaap weer op orde. Men zou zich in kunnen denken dat ook dan pas het achterstallig onderhoud in het archief van de hersenen voltooid is en informatie weer in een normaal tempo opgeslagen en verwerkt kan worden. De SWS slaap is echter nog veel langer verminderd, men spreekt van een tot twee jaar, zodat men nog heel lang inslaapstoornissen en onrustige slaap kan verwachten. Men dient dit dus niet te zien als symptomen van een onderliggende, mogelijk neurotische, problematiek! [7]. Dan de psychologische Cirkel. Die heeft van alles te maken met zaken als zelfbeeld, ideaal-ik, schuld en schaamte. Men komt nog wel eens een drugverslaafde tegen die zich vol trots als zware junk presenteert en daaraan een gevoel van eigenwaarde ontleent, maar het is zeldzaam, en bij alcoholisten komt het vrijwel niet voor. Niemand wil verslaafd zijn. Niemand wil dat het etiket 'verslaving' op hem of haar van toepassing is. Niemand is er blij mee eindelijk een bevredigend verslavingsnivéau bereikt te hebben. Integendeel. Het besef verslaafd te zijn is voor iedereen een ernstige krenking van het gevoel van eigenwaarde. Soms zo zwaar dat iemand denkt: 'als ik als alcoholist door het leven moet zuip ik me net zo lief gelijk dood'. Alcoholisten zelf hebben vaak een streng idee over alcoholisten: slappelingen. asocialen, etc. Nu weten veel cliënten heel goed van zichzelf dat ze niet slap en niet asociaal zijn; dus kunnen ze geen alcoholist zijn. Gaan anderen dus beweren dat men het wel is, dan is dat onverklaarbaar en onacceptabel. Vergelijk b.v. wat ieder van ons zou ervaren als de omgeving opeens ging verklaren dat je eigenlijk gewoon debiel bent. Dat geloof je gewoon niet, omdat je duvels goed weet dat je allerlei dingen kunt en gedaan hebt, die nu eenmaal niet samengaan met debiliteit; dus de omgeving kan praten tot iedereen een ons weegt. Zo werkt de ontkenning van alcoholisten ook ongeveer. Dus gaat een alcoholist zijn volledige energie besteden aan iedereen, en vooral aan zichzelf, te bewijzen dat hij geen alcoholist is [6]. Staat er 's morgens een lege fles naast zijn bed, dan komt dat alleen vanwege de kiespijn of de slapeloosheid; natuurlijk niet omdat hij alcohol 's nachts niet kan missen. In dat laatste geval zou hij alcoholist zijn, en dat is nu eenmaal volstrekt onmogelijk. Dit kan jaren duren, en het duurt heel lang voordat men begint door te krijgen dat men echt niet meer met alcohol kan omgaan, en ook dan wil dat niet zeggen dat men bereid is dat aan anderen toe te geven. In het stadium dat men zo nu en dan wel beseft dat men teveel drinkt, houdt men zichzelf b.v. voor dat dat tijdelijk is, dat men kan stoppen wanneer men wil. Of dat men natuurlijk best als ieder ander na twee pilsjes kan stoppen, en dat men dat bij het eerstvolgende feestje ook wel zal bewijzen. Dan wordt men de morgen na het feestje met met een daverende kater wakker, voor de zoveelste keer. Dit levert veel schaamte op: weer gebeurd, wat zal iedereen gedacht hebben, ik ben een slappe zak, het lukt toch nooit, wat maakt het uit, het heeft geen zin om me iets voor te nemen, ik kan me net zo goed dooddrinken, ik ben toch niets waard. Dus men pakt de fles. Zodra men onder invloed is keert het optimisme terug: misschien heeft wel niemand het gemerkt, en de volgende keer zal hij het beter doen. Kortom, hoe meer van zulke gebeurtenissen, hoe meer alcohol nodig is om zichzelf nog steeds onder ogen te kunnen komen. Hoe meer alcohol, hoe vaker dit soort krenkingen optreden. En zo draait ook de Psychologische Cirkel, steeds harder de Cirkel Stof aanduwend, en de Farmacologische- en Lichamelijke Cirkels draaien mee. Dit is een buitengewoon belangrijke Cirkel. Het gebruik van psychotrope stoffen levert sociale problemen op. Met drugs gaat het meer om zware gezinsproblemen, financiële drama's, en justitiële moeilijkheden door verwervingscriminaliteit; bij alcohol vaker om werkmoeilijkheoen. botsingen met de partner, en problemen met justitie in de zin van agressieve delicten en rijden onder invloed. Tranquillizers veroorzaken een stilstand in de ontwikkeling van emotionele contacten, verarming van het sociale bestaan en gezinsproblemen omdat anderen er genoeg van krijgen met een zombie samen te leven. Maar in alle gevallen is de Cirkel krachtig; een mens is een sociaal wezen en relaties met andere exemplaren van de soort zijn voor sociale wezens van levensbelang. 4. DE SOCIALE CIRKEL Deze Cirkel werkt opvallend anders voor druggebruikers dan voor alcoholisten. Sociaal gezien is druggebruik een heel ander fenomeen dan alcoholisme. De druggebruiker is vrijwel vanaf het begin in conflict met de rest van de wereld, en hij weet dit ook. Zijn sociale gedrag is vaak onaangepast Dit wordt veroorzaakt doordat hij of zij al jong zich afwendt van het proces van aanpassing aan de samenleving waar andere adolescenten zich mee bezig houden. Hij leert de drugsscène hanteren, maar de gewone wereld niet. Hij weet niet wat dat is, functioneren als werknemer, als partner. als vader, maar ook niet als buurtbewoner, als collega, als patiënt, etc. etc. Hij krijgt veel ruzies met anderen, omdat hij niet weet wat er van hem verwacht wordt. Hij weet niet hoe een normaal mens zich eigenlijk gedraagt in een ziekenhuis, op een werkplek, bij een instantie, etc. etc. Hij gedraagt zich overal zoals hij geleerd heeft zich in de drugsscène te gedragen, en dat is niet overal adequaat gedrag. Hij beoordeelt iedere situatie ernaar of die hem toevallig aanstaat of niet, vandaar dat het vaak de druggebruikers zijn die op een Detox in het begin tegen alle regels aantrappen; ze staan hem niet aan, en dus deugen ze niet. Inzicht in het hoe en waarom ervan kan hem slechts na langere tijd bijgebracht worden. Zo weet een druggebruiker heel goed dat andere druggebruikers niet te vertrouwen zijn, maar wordt desondanks woest als blijkt dat men hem niet vertrouwt Hoe langer een druggebruiker verslaafd is, hoe meer hij van normaal gedrag vervreemdt, hoe moeilijker de weg terug wordt. Als hij op zijn dertigste afkickt is hij In emotioneel en sociaal opzicht nog de vijftienjarige die begon met pillen slikken; en haal dat maar eens in [8]1 Hij wil wet een baan, maar beseft nog niet eens dat je dan elke dag erheen moet, dom routinewerk moet doen. beleefd moet zijn tegen je baas, en met collega's moet kunnen opschieten. [Een pas afgekickte druggebruiker ging solliciteren als hulp op een kantoor. Hij had in het verre verleden nog wel eens een mavo-diploma gehaald en was vol zelfvertrouwen. In het sollicitatiegesprek deelde hij openhartig mee dat hij graag bereid zou zijn boodschappen voor de directeur te doen. maar dat hij niet van plan was als koffiezetter te fungeren, dat kon de directeur zelf wel. Hij was heel verbaasd dat hij niet werd aangenomen!]. 5. DE SOCIALE CIRKEL BIJ ALCOHOLISTEN. Een opvallende trek van veel alcoholisten is dat zij er veel belang aan hechten om mee te draaien op hun plek in de maatschappij volgens de regels die zij vinden dat er op die plek gelden. Met grote regelmaat zijn dit ook de regels die de andere deelnemers aan dit systeem aan zichzelf en anderen stellen; maar het komt ook voor dat anderen zo streng helemaal niet zijn, maar dat iemand alleen zichzelf zulke opdrachten geeft. Er lijkt wel een taboe op afwijken te bestaan. Men moet alles kunnen wat een ander ook kan. [dit fenomeen staat wel bekend als iets niet kunnen kan niet]. Neem als voorbeeld een vrouw die vindt dat ze een goede echtgenote moet zijn die altijd klaar staat om haar man op te vangen, een moeder die altijd tijd heeft voor haar kinderen, een schoondochter die altijd bereid is haar schoonmoeder bij te springen, een vriendin die altijd een luisterend oor heeft, een werkneemster op wie altijd gerekend kan worden, en natuurlijk ook een leuke buurvrouw die gezellig een glaasje meedrinkt. Dan draait ze natuurlijk dol. Met een beetje pech merkt niemand het, omdat ze zelf vindt dat het ook nog allemaal vanzelfsprekend moet zijn. Gaat ze teveel alcohol gebruiken, dan faalt ze op een gegeven moment als echtgenote, als moeder, als schoondochter, als vriendin, als werkneemster en als buurvrouw[9]. Als men op deze manier in het leven staat, kan er overbelasting ontstaan, met allerlei klachten als gevolg: oververmoeidheid, spanningsklachten, relatieproblemen. Het gedrag aanpassen mag niet; men moet immers kunnen volhouden wat anderen ook kunnen volhouden. Alcoholgebruik is een mogelijkheid om deze situatie langer te kunnen voortzetten, en het is een geaccepteerde manier binnen het eigen sociale gebeuren. De sherry van de huisvrouw, de pils van de bouwvakker en de whisky van de zakenman horen bij het zo belangrijke gewenste rolpatroon. Begint zich een alcoholprobleem te ontwikkelen, dan treedt er een zeer interessant fenomeen op. Tengevolge waarschijnlijk van de andere drie Cirkels, krijgt men meer behoefte aan alcohol dan in de sociale omgeving gebruikelijk is. Er komen signalen dat men begint af te wijken, en dat mocht nu eenmaal niet. De oplossing wordt er niet in gezocht dat men het alcoholgebruik vermindert, maar dat men indien mogelijk de sociale omgeving aanpast. Dit is vaak bij mannen meer zichtbaar dan bij vrouwen, de meeste vrouwen hebben minder bewegingsvrijheid in hun sociale omgeving. Voorbeeld: na het werk gaan een aantal collega's altijd wat drinken. Iedereen drinkt twee consumpties, maar langzamerhand gaat dhr. X er vier drinken. Hij vangt licht afkeurende reacties op, en voelt zich gelijk minder op zijn gemak. Vervolgens trekt hij de conclusie dat hij deze collega's eigenlijk niet zo aardig vindt, en na enige tijd bevindt hij zich bij een ander groepje collega's die allemaal vier consumpties nemen; en hij hoort er weer bij. Tot hij er zes nodig heeft natuurlijk, dan herhaalt het proces zich. Dit verschijnsel voltrekt zich heel langzaam, in de loop van jaren; niet alleen op het werk maar overal. Die zwager die niet drinkt is eigenlijk maar een droogstoppel: daar gaat dhr. X niet meer heen. De schaakclub waar men met het spel serieus omgaat, en waar weinig alcohol is, wordt opgezegd, eigenlijk kost het toch teveel tijd. Veel leuker om wat te gaan sporten; en wat toevallig dat daar een leuke sportkantine bijhoort. Dit alles gaat zo ongemerkt dat dhr. X het zelf niet beseft. Hij merkt het pas als hij uiteindelijk met drinken stopt; dan denkt hij nog een functionerend sociaal bestaan te hebben, en aardige vrienden; alleen maar om te ontdekken dat hij daar zonder alcohol helemaal niet meer thuishoort. Werk waar alcohol helemaal bij hoorde wordt heel anders ervaren als men niet meer drinkt. Collega's weten er geen raad mee, klanten en de baas begrijpen er niet veel van. Hoe meer het werk met alcohol verweven was [horecapersoneel, zakenlieden, journalisten, kunstenaars], hoe onmogelijker zijn positie wordt. Hetzelfde heel geleidelijke aanpassingsproces heeft zich ook in zijn naaste omgeving voltrokken. Men kent hem alleen als drinkend. Zijn vrouw is er al lang aan gewend dat ze op hem niet hoeft te rekenen. Ze kan hem zelfs om die reden gekozen hebben[10], al is ze zich dat meestal niet bewust geweest. Als zijn alcoholprobleem uit de hand loopt wil ze daar wel verandering in hebben, maar als hij helemaal stopt kent ze hem niet meer. Dat kost regelmatig alcoholisten hun relatie. Kinderen hebben geen echte band met hem opgebouwd, en het is na het stoppen vaak te laat, hij wordt niet serieus meer genomen. Soms is alles zo uit de hand gelopen dat er van werk of gezin geen sprake meer is. Bekijkt men al deze gevolgen op een rij, dan kan het geheel als volgt worden samengevat: een investering van vele jaren in een gedragspatroon dat bedoeld was om zo goed mogelijk in een patroon te passen, is er op uit gelopen dat men op ieder maatschappelijk veld niet meer in het patroon past. Het is niet zo vreemd dat wij het op de Detox hebben over een levensfaillissement in zulke gevallen. Bateson noemt dit de Bodemervaring[11]. Het hoeft trouwens lang niet altijd te gaan om mensen die zich proberen aan een maatschappelijk wenselijk rolpatroon aan te passen. Men ziet hetzelfde gebeuren bij mensen uit min of meer randgroepen die in teveel alcoholgebruik verzeild raken, en het in die omgeving ook niet kunnen maken om opeens aan de Spa Rood te gaan zitten. Daarmee komen we dan terecht op een van de belangrijkste en meest tragische feiten over een niet meer drinkende alcoholist: hij zal de rest van zijn leven afwijkend zijn als het om alcohol gaat. Is alcohol voor andere mensen een plezierig zijlijntje in het bestaan, voor hem zal het voortaan de stof zijn die hij ten koste van alles zal moeten vermijden of waaraan hij ten onder zal gaan. Als de oorspronkelijke hypothese klopt dat het hier juist gaat om mensen voor wie een taboe op afwijken geldt, dan is dit een zeer zware belasting. Dat blijkt dan ook wel. Wat zo'n cliënt doormaakt als hij in het begin met een glas cola op dezelfde verjaardag zit waar hij vroeger altijd de voortrekker op alcoholgebied was, is indrukwekkend. Hij voelt alle ogen op zich gericht, en fantaseert de meest negatieve gedachten in de hoofden van de mensen om hem heen. Kortom, hij voelt zich doodongelukkig. Desgevraagd zal hij dat echter niet gauw toegeven. Hij is het er rationeel namelijk helemaal mee eens dat het doodnormaal zou horen te zijn om met een glas cola daar te zitten; dat dat voor hem niet doodgewoon is, is een geheim dat met veel schaamte is beladen. Immers, hij mocht toch niet anders zijn dan anderen?[12] Dit geheel is in andere terminologie prachtig omschreven door Gregory Bateson in 'de Cybernetica van het Zelf'[11]. Hij heeft het over de strijd tussen de alcoholist en de fles, waarbij de alcoholist zichzelf steeds weer wil bewijzen dat hij gewoon sociaal kan drinken en de alcohol de baas is. Drinkt hij niet, dan heeft hij daarmee toegegeven verloren te hebben, drinkt hij wel, dan merkt hij gauw genoeg wie er de baas is. Ons inziens betrekt Bateson hier niet voldoende de rol van de omgeving bij, die immers voortdurend de norm uitstraalt dat een mens sociaal hoort te kunnen drinken. Daarom is het betrekken van de omgeving bij een behandeling zo belangrijk, als de eis je moet sociaal kunnen drinken in de omgeving kan worden vervangen door drinken is nergens voor nodig, dan is de cliënt een heel stuk verder. Helaas kent dit zijn beperkingen. In een gezin lukt dit veel gemakkelijker dan b.v. op het werk, in de buurt, bij een vereniging of bij kennissen. Bateson[11] geeft als belangrijkste werking van de AA aan dat men daar begint met te accepteren dat men de strijd verloren heeft en dus kan ophouden met vechten. In communicatietermen wil dat zeggen dat men de symmetrische strijd vervangt door een complementaire: men zal zich voortaan staande houden door de strijd juist niet aan te gaan. Ook dit is echter een beslissing die men buitengewoon moeilijk op eigen kracht kan nemen, er kijken vele ogen mee, en er zijn talrijke meningen van derden in het spel waar rekening mee moet worden gehouden. Men kan dit goed merken als men het geploeter meemaakt van cliënten: 'Wat moet ik zeggen als ze bij dat jubileum champagne schenken? Wat zullen ze denken als ik weiger bij een rondje? Hoe kom ik die zakenlunch door? Mijn schoonouders hebben nooit wat gemerkt, hoe hou ik dat nu verborgen? Ik krijg ieder jaar een fles whisky van de baas, hoe moet dat nou? Mijn dochter trouwt, hoe kan ik nu een toast uitbrengen met een glas limonade? Ik wil zo graag weer gaan stappen met vrienden. De nieuwe buren komen kennismaken, wat zullen ze wel denken als ik geen borrel schenk?' etc. etc.. Je hoort als hulpverlener zulke klachten niet eens zo vaak. De cliënt heeft zijn eigen antwoorden als klaar: een feestje moet ook leuk kunnen zijn zonder alcohol, mijn dochter houdt van me ook wel zonder dat ik drink, wat een ander denkt moet je aan je laars lappen, eerlijkheid is altijd de beste strategie, vrienden met wie je alleen kunt stappen zijn toch geen echte vrienden, als het de buren niet aanstaat blijven ze maar weg, ik kan toch niet voor de lol van de slijter naar de knoppen gaan, etc., etc. Ze hebben zulke troostende opmerkingen al zo vaak gehoord, ze zijn het er ook wel mee eens, maar ja, het voelt allemaal zo heel anders, en ga dat maar eens vertellen aan een ander die niet heeft meegemaakt wat jij meemaakt. Daarmee word je eenzaam. Natuurlijk wil de omgeving helpen en steunen, maar daaraan zitten beperkingen. Na zo'n half jaar begint iedereen het gewoon te vinden dat je niet meer drinkt, maar voor jou zelf is het dat nog allesbehalve, voor jou is het nog een dagelijks geploeter. De omgeving gaat echter weer eisen aan je stellen, het probleem is immers wat hun aangaat achter de rug? Het volgende verhaal hebben we in talloze versies gehoord: De cliënt had een rotdag, collega's hadden grapjes gemaakt over zijn glas gemberbier, bij de lunch had hij zich hopeloos buitengesloten gevoeld als enige met een glas Spa, de baas was kwaad omdat hij bij een receptie was weggebleven, vrienden hadden plannen gemaakt voor het carnaval en hadden niet eens meer gevraagd of hij meeging, naar het café na het werk was hij maar niet meegegaan, omdat hij wist dat daar de pils al klaar zou staan voordat er besteld was. In een afschuwelijk humeur kwam hij thuis; en kwam daar terecht in een ruzie met zijn vrouw omdat hij vergeten was dat hij een van de kinderen ergens mee zou helpen. Zijn conclusie was dat blijkbaar niemand het een donder kon schelen dat hij zoveel moeite deed om droog te blijven, en als dat toch niemand wat kon schelen hij net zo goed weer kon gaan drinken. En dat was het dan. Hij kon geen waardering meer waarnemen voor zijn strijd, bij collega's niet, bij klanten niet, bij zijn baas niet en ook in zijn gezin niet, en daarmee was de strijd in zijn beleving waardeloos geworden. Cliënten zullen voorbereid moeten worden op de eenzaamheid waarmee ze verder zullen moeten. Want natuurlijk kan hij ook anders naar zo'n situatie leren kijken. Hij zou ook kunnen constateren dat zijn vrouw hem juist een compliment gaf: ze liet immers merken dat ze hem weer zag als een normale partner waar ze een normaal meningsverschil mee kan uitvechten, en niet meer als de slappe alcoholist waar iedereen rekening mee moet houden, omdat hij anders weer gaat drinken. De cliënt moet leren accepteren dat het simpelweg niet van familie te verwachten valt dat het hele bestaan voortaan om het droog blijven van de alcoholist zal draaien, dat zou ook voor alle andere gezinsleden en voor de alcoholist een uiterst ongezonde zaak zijn. Hij zal of het zonder zichtbaar begrip van anderen moeten doen, of een plek moeten vinden waar wel begrip voor het probleem blijft bestaan; wat een van de redenen is dat we op de Detox zo graag mensen naar de AA zien gaan. 6. DE CIRKEL VAN DE OMGEVING. Door deze Cirkel van de alcoholist draait dan ook nog de Cirkel van de partner [of andere nabije personen]. Laten we uitgaan van de vrouw van de mannelijke alcoholist, dat is de meest voorkomende situatie, [hoewel de problemen vergelijkbaar zijn als de vrouw het drankprobleem heeft]. De schande van het alcoholgebruik is ook haar schande, en het duurt niet voor niets zo lang voor er uiteindelijk alarm wordt geslagen. Ze schrikt terug voor de kritiek die ze kan krijgen. Er is meestal een plotselinge, vaak niet eens ernstige gebeurtenis voor nodig om te besluiten dat het nu niet meer gaat. Daarvoor heeft ze het alcoholgebruik langzaam zien escaleren, ze heeft bij de ontwikkeling bijgedragen door haar eigen ontkenning, haar eigen pogingen tot verheimelijking, en haar eigen bereidheid taken en verantwoordelijkheden over te nemen. Men kan dit zien als een logische reactie op een verslaafd rakende partner, maar er wordt ook wel op gewezen dat er frequent sprake is van zg. 'collusiefenomenen'[10]. Hiermee wordt een onbewust spel van beide partners bedoeld om de situatie ongewijzigd te houden. Van de kant van de vrouw is er dan een sterke neiging tot zorgen of tot de macht over de relatie houden, waar een alcoholische partner haar alle kans voor geeft. Die is immers de schuld van alles. Vandaar dat we op de Detox zien dat partner wil dat wij de cliënt genezen, zonder dat zij aangesproken wordt. Dat werkt dus niet. Later in de behandeling moet ook de partner wijzigingen in haar gedrag aanbrengen om samen tot een nieuw evenwicht te komen. Dan nog moeten beiden leren over het probleem in de bredere omgeving te communiceren, om te zorgen dat er weer een normale, open sociale omgeving kan groeien. Ook moet de partner leren over de verschijnselen van verslaving, over zaken als terugval en controleverlies, zodat ze op een reële manier kan omgaan met de

Hallo Quera Welkom op het forum! Fijn dat je mee komt schrijven en hopelijk kunnen we veel steun aan elkaar ondervinden. Ik ben ook een nieuwkomer hier en ben 7-7-07 gestopt met drinken . Tot nu toe 32 jaar een alcoholverslaving gehad en al vanaf mijn 15 de elke dag geblowt en best veel. 21 jaar heb ik echt een ruig leventje gehad, erg veel gedronken en op woonwagenkampen gewoond en toen het me teveel werd en de hard drugs te dicht bij kwam wist ik dat we moesten minderen. Dit zijn we(ik en mijn man) nu 11 jaar aan het proberen. Maar dat blijkt toch niet echt te lukken op langere termijn alhoewel het mijn alcohol gebruik wel van 100 glazen in de week naar 35 terug had gebracht. Toch brengt dit me niks want mijn hele leven draait nog steeds om :wanneer mag ik nu eindelijk drinken. Nu ook eindelijk de knop in mijn hoofd omgedraaid en probeer er deze keer voor 100% voor te gaan. Is me eerder 5.5 maand gelukt in 2001 maar nu wil ik niet weer beginnen . Maar ik neem elke dag als een nieuw begin en maak me alleen zorgen om die dag. Bovendien ben ik de internet behandeling van Alcohol de Baas begonnen en dat heeft me al hele positieve en onderbouwende redenen gegeven waarom ik alcohol niet meer wil en waarom het slecht voor me is op langere termijn. Ik hoop dat het je lukt en zal je daarin ook graag onder steunen.

Catty Ik heb je een Pb tje gestuurd

Hallo Hoelahoep Gestopt op 6 augustus dus dan zit je op twee weken..even veel als Sandra Die trek is normaal..je lichaam heeft behoefte aan de zoetigheid die normaal in je alcohol zal...ga veel fruit eten daar zit natuurlijk suiker in. En veel water drinken...want je lichaam zegt ook dat het honger heeft terwijl het juist dorst heeft...maar wij alcoholisten zien dat verkeer...dus gingen we zuipen....lekker handig. Even ter opluistering elke dag wordt er een draadje geopend dat is meestal vrij vroeg in de ochtend met datum en discussie titel.....we proberen om maar 1 draadje te beginnen anders wordt het te moeilijk. het gaat wel vaker fout hoor als er meer nieuwe mensen bij komen. Dat geeft ook niets. maar als je weer een stukje wilt schrijven kijk/zoek dan eerst even naar de datum van die dag en schrijf daar je berichtje...dan krijg je zeker respons. Dat draadje kan je vinden onder Ditjes &Datjes...daar openen we 1 discussie voor de hele dag. Delta had nl al een draadje geopend en de mensen schrijven bij wie het eerste begint. Dus zie je daar? Jij ook Calimero?

Hallo Miez Goed gedaan...probeer dat gevoel in je geheugen te prenten ...je zal het nog nodig hebben als je weer eens trek krijgt maar NIET wil drinken. Ik heb je een PBtje gestuurd

Joann Ik krijg er kramp van in mijn maag...zo'n kurketrekker achtige kramp. En ja het is gemakkelijk gezegd niet vooruit kijken......als er constant zo'n aapje op je schouder zegt...NOOOOOIIIITTT meer? Ik zal per dag leven BB...maar als ik wel ga drinken ......en het niet bij een paar kan houden en.... niet bij die avond alleen dan ga ik naar de AA. Dan zoek ik hulp...want daar ben ik niet goed in....wil het zelf doen...wil zelf de controle houden...vertelde hulpverleners en doktoren ook nooit dat ik een drank probleem had...nee ik was gewoon depressief...ze hadden de drank eens weg willen halen...stel je voor. Maar als het een binge wordt dan zoek ik hulp...dat beloof ik mezelf nu. Water die gremlin is een vies zwart harig galspuwend monstertje emt grote oren die elk gefluister in je hersenen hoort en daar gelijk op af springt. Benthe...dat vind ik ook zo knapvan je dat je ondanks al die stress met je lief niet bent gaan drinken Mensen voel je kleding op je huid....voel je hart...voel je ziel...lekker slapen Tot morgen

Die van NOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOIIIIIIIIIITTTTTTTTT meer????????????????????????

Heeft verder niemand wat op zijn ziel...wil verder niemand even met de billen bloot?

Bedankt mensen...zal jullie woorden. An. Joann, Haddock, Water en Benthe even goed tussen mijn oren knopen. Mijn vriendin zei ook al...dan begin je weer bij 1 ...wat heb je daar nou aan?

Water ik begrijp wat je wil zeggen en ben het met je eens...maar mijn grmelin zegt...Hoe neem ik mezelf in de maling? ben nogal dom als het mezelf aangaat

RJB Als je wordt verwekt ben je niet meer dan een dubbele sliert DNA, een stipje informatie en intelligentie dat zich differentieert in ontelbare veel cellen. Deze cellen groeien uit tot een volwaardige baby met ogen, een neus, oren, hersenen, armen, benen en genitaliën Jij hebt niets gedaan om dat te laten gebeuren, en toch heb je het laten gebeuren. In die blauwdruk,die stip informatie is een plan aanwezig voor de groei van je tanden, het begin van je puberteit, het aanmaken van je sekshormonen zodat jij op jouw beurt nieuw leven kunt voortbrengen. Het is allemaal al in die stip aanwezig, het gebeurt vanzelf en spontaan, moeiteloos, met speels gemak, zonder weerstand. Je kunt zonder in de war te raken ontelbaar veel cellen maken en iedere cel kan haar eigen unieke taak verrichten en haar activiteiten feilloos op de activiteiten van alle andere cellen afstemmen. De intelligentie van het universum stroomt door die DNA stip en je kan dus het beste maar gewoon laten gebeuren, het is niet verstandig je ermee te bemoeien. Wat houdt dat in je ermee bemoeien? In spirituele termen houdt dat in dat je je innerlijke zelf verliest omdat je denkt dat je je zelfbeeld bent. je verliest het besef van verbondenheid met je ziel, je bron. In meer algemene termen kun je zeggen dat je je ermee bemoeit als je je zorgen gaat maken , je gaat nadenken over problemen die er niet zijn, als je probeert alles in de hand te houden, je bang bent, het gevoel krijgt dat je alleen op de wereld bent ...dan strem je je natuurlijke intelligentie. Je innerlijke zelf is je aangeboren intelligentie,het is je vermogen om te scheppen, te groeien, je te ontwikkelen, je uit te drukken. Je zelfbeeld is de indoctrinatie door de samenleving , via het onderwijssysteem. Het is het beeld dat je van jezelf hebt gecreëerd op basis van wat anderen van jouw vinden. Op het moment dat jet het Zelf offert ten gunste van het zelfbeeld verlies je de goddelijkheid en krijg je er een illusie voor terug, iets dat niet echt bestaat. Het zelfbeeld is een hallucinatie, het bestaat niet werkelijk, het verstoort de stroom van intelligentie. Aangeboren intelligentie is spontaan, intuïtief, evolutionair en heel. Deze intelligentie is de stroom van het universum die via jouw actief is. Maar je verkrampt die stroom door angst, twijfel, zorgen, zwaarmoedigheid, en die verkramping 'bemoeit' zich met de spontane stroom van intelligentie. Wat wij 'stress' noemen is in feite datgene wat de stroom van intelligentie belemmert. Steeds als je weerstand ervaart, als er dingen misgaan, als je frustratie voelt, als er te veel moeite gedaan wordt, ben je niet in contact met je bron, het veld van zuivere potentie. De toestand van angst is de toestand van gescheidenheid, van weerstand tegen wat is. Op dit moment ben je je er waarschijnlijk niet van bewust dat je met je voet de zool van je schoen raakt of dat je kleren op je huid rusten. Richt je daar je aandacht op, dan wordt dat jouw werkelijkheid. Wat je aandacht geeft , wint aan kracht in je leven, dat is het basisprincipe. Als mensen pijn ervaren, proberen ze die weg te nemen of eraan te ontsnappen. hoe meer ze dat proberen hoe meer aandacht ze hebben voor het idee van pijn. Het idee van pijn wordt uitvergroot en dat zorgt natuurlijk voor meer pijn. Dus als je hoofdpijn hebt en wil je jezelf daarvan verlossen, wees simpelweg met je aandacht bij de hoofdpijn, wees samen met de pijn. Analyseer niet, interpreteer niet, probeer de pijn niet te veroordelen. Voel met je volle gewaarzijn de lichaamlijke sensatie. richt je aandacht op die sensatie en je zult merken dat de hoofdpijn verdwijnt. En dit kan je ook doen met al je hartepijn. Zuiver bewustzijn is een helende kracht. Misschien dat je hier iets aan hebt en zo niet het heeft mij wel weer geholpen het beter te begrijpen door het hier voor je neer te tikken.

Haddock...het gek is ik heb nu geen trek. Ik ga ook een filmpje kijken Tot morgen Blacky ik ben trots op je:-)) Morgen is Taps er weer en horen we alles over de Bosperus plons...jippeee!

Joann bedankt voor je openheid en uitleg en ik weet wat je bedoelt met leermoment van een uitglijder....in 1996 heb ik besloten om te stopen en ik heb in die afgelopen 11 jaar heel wat minder gedronken dan ik zou hebben gedaan als ik toen niet tegen mezelf had gezegd ik wil stoppen. Vele uitglijders gehad maar ik heb me daarna ook vaak weer sterker in mijn schoenen zien staan en zelf steeds minder gaan drinken. Elke dag zonder is een mooie dag. En voor jouw ook respect dat je wat van je uitglijders leert

An Klare woorden ...goede dagen...dag 6 al bijna weer voorbij ..krijg je van mij 6 :present::present::present: En mijmeren en fantaseren en een rot humeur hebben hoort allemaal bij alcohol de baas zijn