Emma

Nou als ik dat zo hoor zijn jullie goed op weg. Waarom is niks beter?? het probleem voor de meeste veeldrinkers zit hem in het eerste glas en dan maar meer en meer willen. Dus ik vind jullie helden. Dan ben je alcohol de baas! Jij beslist. Bij mij gaat het niet zo goed. Zoveel pijn en gedoe. En w helpt erg lekker. En ik ben onmatig in veel, en dus besluit ik voor even of ik nou teveel panadol, teveel morfientjes, teveel pammettjes of teveel drink. Dan hou ik het liever even bij teveel drinken. Ik krijg wel veel tips over hasj, maar eerlijk gezegd weet ik niet of dat minder schadelijk is dan teveel wijn. Ik ken mezelf, na 3 jointjes wil ik elke dag. En met alcohol heb ik ergens "vriendchap" gesloten in de zin dat ik weet wat het met m'n lijf en hoofd doet, ergens een "bekende vijand". Ik moet woensdag weer naar het hos voor een scan van m'n botten (of die niet al te erg aftakelen na de prednison) en laat dan ook m'n bloed weer eens controleren. Gebeurd best vaak i.v.m. chronisch gedoe in m'n lijf en tot nu toe heb ik 1x een onwijs slechte lever uitslag gehad. En toen was het na 6 weken geen alcohol, geen medicijnen zelf geen paracetamol, weer oke. Daarin ben ik wel gezegend. En soms denk ik dat ik zou willen dat ik voor de rest niet zo stevg was. Dan had m'n lijf het al eerder opgegeven. Nee, ik ben niet suicidaal, maar het mag best eens klaar zijn. Nou ja, het lijkt treuriger dan het is misschien. Vanmiddag gezellig met de familie bijgepraat. Was echt leuk. En morgen zien we wel weer. Emma

He Tapas, jammer. Ja het lijkt heerlijk vakantie maar als je net gestopt bent is alles wat je uit je dagelijkse ritme haalt een trigger om.... En dan zo'n WW bericht. Allemaal extra spanning die je er niet bij moet hebben. Ik had gisteren ook een k dag. Alles duurde te lang, teveel wachten en zitten. En niemand die echt iets kan doen. Dag ervoor met psych afspraak die alsmaar van die domme dingen zei als "je moet lekker naar buiten, gaan sporten, echt iets zoeken om je mee bezig te houden hoor"! Terwijl ik uitgebreid had verteld dat ik zo'n pijn in m'n rug heb en dat me dat wel eens moedeloos maakt. En dan in een ziekenhuis waar ze het eigenlijk ook niet weten. En dan nog even wachten bij de fysio. En dan ben ik het zo spuugzat! En i.p.v dat ik dan onder woorden kan brengen wat me dan zo dwarszit (ik ging uit eten) neem ik maar een slokje en lijkt alles lichter. En klets en lach maar mee. Is ook niks mis mee hoor, met dat lachen en kletsen, haalt je uit dat kringetje in je hoofd. Maar daarmee voel ik me dan wel weer steeds verder af staan van mezelf en de mensen waar ik dan mee ben. Waar we het eerder over hadden, ze "zien" en "horen" je niet echt. Of ik laat me niet zien en horen. En ik wil ook niet de zeur worden die enkel treurige dingen heeft te melden. Maar momenteel is er even niet zoveel lolligs te vertellen. Groot deel van de nacht wakker gelegen en naar m'n katje geluisterd die het zo benauwd had. Had ze eindelijk een houding gevonden waarin zij lekker lag kreeg ik zo'n pijn in m'n rug en been dus moest ik wel draaien, kat weer wakker, weer hoesten en piepen. pfff, ga nog maar eens een kopje kof nemen. spreek jullie Emma

ha Anjo, ellendig joh. En dat gepieker van wie heb ik gesproken en wat gezegd. Schuld en schaamte. Ach meis. Maar goed, pak de draad weer op. Mensen vergeten snel heb ik gemerkt. Ja ik vind het wel opvallend dat je gisteren ging drinken, na al je verhalen en teksten op het forum. Je hield mij ook voor het lapje, ik dacht juist dat je je zo goed voelde en dat gevoel met iedereen wilde delen. Maar nu je het zo zegt was het misschien al een voorteken. Zoveel verhalen waar moed en kracht in zaten. Die had je dus zelf nodig. Kun je dat dan niet onder woorden brengen (bij die prachtige teksten?). Of had je het echt niet door? Nee je bent zeker niet dom en zo te lezen heel begaan met een ieder. Ben je ook zo begaan met jezelf? Het is niet enkel geven hoor, je moet ook een beetje leren nemen. Hoop dat je niet al te katterig bent, liefs Emma

Ellendig he Erica, is het zulk mooi weer MOET je ervan genieten want dat doet toch iedereen en jij het liefst met de gordijnen dicht en het dekbed over je hoofd. Net of je op dit soort mooie dagen nog meer met een depressie wordt geconfronteerd. Maar ik leer te accepteren, weet je dat met dit mooie weer je bed ook heel lekker is, raam open, vogeltjes etc. Waarom zou je ervan moeten genieten? Gewoon doen wat je op regen dagen ook doet, maakt het voor mij een stuk makkelijker. En dan ineens kan ik zo even op m'n balkon zitten met een boek en denken; lekker. Ik slik trouwens ook Effexor en ik moet zeggen dat ik me vrij snel al een stuk beter voelde. Het haalt de scherpte er een beetje vanaf vind ik. Misschien moet je je dokter even bellen? Is het gewoon geen geschikt middel voor je? En ik vind trouwens dat je je heel goed verwoord. Allemaal heel duidelijk. Liefs Emma

Goh Helder wat zeg je dat mooi. Over dat gehoord en gezien worden. Ik denk dat je daarmee de kern van veel verdriet raakt. "wij" hebben toch vaak het gevoel dat je het allemaal maar alleen moet doen, dat niemand echt je strijd ziet, met niemand echt je geluk kan delen. En dat er dan misschien ergens wel een god is die dat WEL allemaal ziet. We willen in alles gehoord en gezien worden en met al onze fouten en nukken geaccepteerd worden. Onvoorwaardelijk dus zonder voorwaarde van je moet aardig, leuk, gezellig, mooi etc. zijn. Ik ga een uurtje pitten, vanmorgen weer een hos van binnen gezien duurde allemaal veels te lang. bleehh. En woensdag weer. bleeeeehhh. En zo naar de fysio bleeeehhhhh. Emma

de vraag is dus "stel dat er een wonder gebeurd vannacht, waar zou JIJ het aan merken in de morgen"? Of wat wil jij wonderlijk veranderen aan je leven ? Het heeft dus niks met realiteit te maken. Verzin! En als je het wilt delen met ons leuk, als niet; schrijf het voor jezelf opl Morgen word ik pijnvrij wakker! En ik heb een nacht doorgeslapen. (of is dat teveel gevraagd). Emma

een gezond iemand heeft honderd wensen een zieke maar 1. Ik ben morgen weer mobiel

hee wat vinden we van "the miracle question". Ik hoop dat dit nog vanavond gelezen word voor het effect. Vraag: Stel dat je morgen wakker word en je probleem is opgelost,(welk probleem dan ook) waar merk je dat het eerst aan? En wat zou je dan gaan doen als dat probleem er niet meer was? Gaarne mail onder MQ ik weet wat .... maar .....

Ik denk wel eens dat we, toen we niet wisten wat donder en bliksem was, of grote droogtes, of sterven en gelukkig zijn, dat we dat op "een ander z'n schouders" wilde laten rusten. Het was niet onze verantwoordelijkheid. Wij deden dat niet. Dat was "van boven af geregeld, gegeven". En naarmate we ouder worden (qua ras) en leeftijd komen we steeds meer tot de ontdekking dat er atmosferische stromingen zijn, dat er een westelijk en noordelijk halfrond is dat invloed uitoefend. En nog steeds de maan en de zon. Maar dat is deel van ons zonnestelsel, daar leven we in. En we hebben het er maar mee te doen. Simpel. En dat dat deels van ons geluk uitmaakt, zou kunnen. Ik ervaar bijvoorbeeld dat ik bij weersveranderingen altijd wat moeite heb. Maar is dat een god??? Die vind dat ik het maar weer es moeilijk moet hebben omdat het me niet gegund is, geen recht heb op....Neen, gewoon luchtdruk volgens mij, reageer ik weer op. Waarschijnlijk veel van ons, gevoelige tiepjes. En misschien ga ik zelf wel te ver in de halfronden, ligt het puur aan onze instelling, ons karakter, ons vermogen om met situaties om te gaan. En toch, als ik erg veel onrust ervaar en zie dat het volle maan is... geeft een excuus een reden.De kosmische wetten zijn makkelijker te accepteren dan mijn wetten. truste Emma

ik doe mee, ook al eens gelezen maar de moeite waard. Zullen we zeggen op 10 juli evaluatie? Of een ieder die in de tussentijd daar iets over te melden heeft gewoon vertellen. Wat vinden jullie?? Emma

mevrouw Houten, het blijft toch wel een heel roerend verhaal. En zo herkenbaar. Misschien dat Helder er ook iets uit herkent. Misschien loopt iedereen wel met dat gat rond alleen denken sommige dat het zo hoort, of staan er niet bij stil dat er een gat zit. Maar ik voel het wel en weet nog steeds niet hoe ik een beetje handiger met dat gat en de bijkomende pijn om moet gaan. Misschien maak ik het allemaal wel te moeilijk. Emma

wel wat zwaar he voor de woensdagmiddag. maar ja, zo zit ik in elkaar (bij vlagen).

Ha Kate, je hebt gelijk hoor. Daar moet ik ook steeds meer over denken. Ik ben wie ik ben. En ik zal nooit voldoen aan de wensen of eisen van m'n omgeving. Dus ik leef voor mezelf en alleen ik kan beslissen wat ik leuk vind of niet. Als dat idee echt diep in je wegzakt is het bevrijdend maar ook eng. Want dan doe je het nergens anders voor, alleen voor jezelf. Net of je een godsbeeld of een overtuiging loslaat. Ik ben bang voor die god van toorn, want stel dat.... en dan ineens is het niet meer dat die god boos word om de fouten die je maakt maar dat je er zelf last van hebt. Of is de donder en de bliksem geen booshied van de goden meer, maar gewoon een natuurverschijnsel wat schade op kan leveren als je niet goed voor jezelf zorgt. m'n leven ligt niet in Gods hand, ook niet in dat van m'n ouders, enkel ik kan met die hand iets bewerkstelligen. En dat... tja, ook weer even nadenken. Emma

Helder, Poe as in Winnie the Poe heeft erg leuke boeken. Maar wat doe jij zo vroeg of laat toch uit je bedje? Gaat het een beetje? kan ik iets voor je doen? Emma

het wordt een beetje een zwaar draadje, maar als ik er zo over nadenk lijkt het ook een beetje op de kinderen van de holocaust overlevenden, of het jappen kamp. Ze (de ouders) praten er niet veel over maar er zit zo'n zwaarte aan, er is zoveel gebeurd. En ook dat zo nu en dan "daar praten wij niet over". Terwijl je als kind best veel oppikt. En het is dan voor die kinderen heel lastig om concrete vragen te stellen, concreet te vragen wat er dan gebeurd is, hoe moeilijk het was. hoe pijnlijk of hoe overweldigend. Mijn ouders zijn niet Jood, niet Indisch maar hun geschiedenis heeft vergelijkbare trekken. En de pijn en het verdriet wat ze nu nog meenemen lijkt daar veel op. Ook de boosheid die ze niet meer kwijt kunnen, omdat degene die ze leed heeft aangedaan er niet meer zijn. En gelijk wil ik mijn problemen en lastigheden niet geheel op hun terugvoeren. Wat dat betreft ben ik dan wel weer blij dat ik zelf geen kinderen heb. Want ooooo, wat een "geschiedenis" had ik ze meegegeven. Emma

Leuk draadje geworden. Ik ben nog wel van de '70 therapeuten die een arm om je heen deden en mee gingen huilen, ik was toen een jaar of 15. Indruk maakte dat. En het eerste therapeutisch contact was op m'n 8ste, bij een psychiater vanwege verlatingsangst. Als ik er nu wel eens op terug kijk.... ik ben m'n ouders dankbaar voor wat ze voor me hebben gedaan. Gezinstherapie, groepstherapie en alles en alles. Maar naarmate m'n ouders ouder worden komt het er steeds meer op neer dat ik een soort "spons" ben geweest voor alles wat er mis zat in hun verledens. En soms krijg ik daar erkenning voor, en dat helpt me nog het meest. Ik slorpte het op, ongewild, ook door m'n ouders, ook m'n broer en zussen vroegen dat niet van me. Maar ja, niet alles heb je in de hand. Ooit vroeg een therapeut wat ik dan wilde met m'n ouders (ik was begin 20 ofzo), of ik zou willen "dat ze er niet meer zijn". Tja, en ergens zit het daar wel. Ik voel me verantwoordelijk voor hun geluk, wil hun plezier geven, hun trots maken, hun laten zien wat ik doe en kan en wat vooral zij voortgebracht hebben. En elke keer faal ik daar in mijn gevoel weer in. Zij hebben het niet echt gemakkelijk gehad en ergens wil ik het "goedmaken" voor ze. Maar dat kan ik niet. Kon ik alleen maar zeggen "ik ben gwoon gelukkig in wat ik doe", daar zouden zij zo blij mee zijn. Wat het ook maar is. Misschien hebben veel "kinderen" dit gevoel, ik weet het niet. Ik begrijp ook niet van mezelf dat ik dat zo belangrijk vind. Emma

Ha Houtje, tja dat maakt het soms zo hopeloos he. Denk je dat je alle therapeuten van Nederland wel een beetje hebt gehad, dagen, maanden, jaren naar de navel gestaard en gehoopt dat er een 'teken" kwam van wat of wie dan ook. Maar nee, niks. Ik lag vannacht in bed m'n hele therapeutisch verleden door te nemen, alle plekken en situaties waar ik inspiratie uit heb geprobeerd te halen. Periodes dat ik redelijk blij was, periodes echt diep ongelukkig. Tja en dan kom ik toch tot de ontdekking dat ik wel iets heb meegepikt van alles wat "buiten" mij gebeurde maar dat ik het toch "binnen" in mij moet vinden. En misschien moet ik al dat gegraaf en gezoek eens een poosje loslaten en doen wat de dag me geeft. Een oude vriend van mij zegt wel eens dat hij datgene gaat doen die dag was bij het wakker worden voor z'n voeten ligt. Mooi. Ga het ook maar eens toepassen. Gelijk ben ik dan ook weer zo bang dat ik dan helemaal de grip of richting in m'n leven kwijt raak. Ik denk dat ik toch wel structuur nodig heb, een plan een doel. Ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat ik op deze manier (het graven en zoeken) niet blij word, niet vind wat ik zoek. Dus geef ik het een poosje de kans het anders te doen. Loslaten! Rozen tussen mij en de problemen inzetten, en weer loslaten! Ik ga alles maar eens loslaten (nee jullie niet hoor). En dan schijnt de pijn op miraculeuze wijze ook over te gaan. Geloof jij het?? groetjes Emma

Lieve Hermientje, heeeeel veel plezier in Italië. Ik hoop dat je een onwijs mooie vakantie hebt. Ik kan me wel voorstellen dat je je wilt gaan richten op de toekomst en dat alcohol eigenlijk al een geschiedenis voor je is. Maar ik zal je missen! Maar ja, we blijven natuurlijk wel heel nieuwsgierig of je grote droom uit gaat komen. Liefs Emma

Houtje en haar foutje, balen meid. Balen. Maar zoals pp al zegt, fiets opvissen (of misschien een inzameling voor een nieuwe) en hup. hup hup hup. Vervelend dat je er zo depri van bent. Hier gaat het weer wat beter. Vanmorgen bij kraak meneer. Het is deze keer dus wel een tussenwervel die verschoven is. Hij noemde het frictie en dan gaan al die spieren hun best doen de boel recht te houden. En dat doet pijn, heel veel pijn. Hebben ook nog even over de WAO gepraat. Er zat volgens hem wel ergens een verband tussen, ik verzet me ertegen dan ontstaat er frictie en hup. Het gevoelige tiepje he. Maar de ergste pijn is minder, ik kan weer een beetje bewegen. Alleen m'n been doet ellendig veel pijn. Spieren kwestie. Ik ga daar maar eens met voltaren zalf ofzo smeren. Maar echt heel blij ben ik nog niet. Het ziet er toch een beetje uitzichtloos uit vind ik. Volgens kraakmeneer die ook denkt dat hij coach is (misschien is hij dat ook wel) moet ik van m'n passie m'n beroep maken, het gaatje in de markt vinden. Ja ja zucht ik dan, daar ben ik al jaren mee bezig maar ik heb geen passie en ik zie geen gaatje. Maar ach, we gaan door. Het is beter weer, dus morgen ga ik op een terras zitten met een kussen in m'n rug en een boek en laat liters koffie aanrukken. En heel moeilijke broodjes. Ook naar van immobiel zijn, een boterham smeren en soepopwarmen lukt nog net maar dan is het wel over. grrrrr. Emma

Ten eerste, bedankt voor jullie lieve woorden. Ik viel gisteren om 19.00 in slaap en werd om half 2 wakker ('snachts natuurlijk) lekkere planning. maar toch nog hier en daar geslapen. En nu nog een uur. Ericia, je hebt wel gelijk met het adviseren van pilletjes. Ik ben daar ook niet zo voor en ik snap dat je het met gemengde gevoelens leest daar je zelf er aan verslaafd bent. Ik moet ook erg veel moeite doen het binnen de perken te houden. Deed ik eerder een half jaar met 30 pammetjes, nu jas ik ze er in 2 maanden wel doorheen. Dus oppassen! Pff ben blij dat het weekend voorbij is. Was wel heel stil. De zondagsrust, vind het nu wel lekker dat er auto's rijden en mensen 'dingen doen", geluid in iedergeval. Heb vanmiddag een afspraak met een vriendin, weer even iemand spreken. Kan dit echt niet al te vaak meer hebben hoor. Maar goed, ga me naar de douche begeven, voordat ik iets aan heb ben ik ook weer drie kwartier verder. Emma

????

moet even wat luchtiger hoor.

Leuk, ik heb weer zielemaatjes gevonden. Wie leest er nou nog Cissy van Marxveld! hier dus. Houtje volgens mij ook, volgens mij leest ze ook de "dolle tweeling, de olijke tweeling en die jongens boeken, wat zijn ze nou.....O ja, Bob Evers. Lees ik niet, maar m'n broer vroeger wel, vandaar die chocolade flikken. Aanrader, Marian Keyes, maar liefst in het engels. Rachels Holyday. Treurig maar pretvol. The celebs in the sauna. Tja. celebs, sauna, lees zelf maar. ja mijn ouders zijn meer dan lief maar ze worden ook ouder. Ik ben nu 10 jaar "ziek" en in eerste instantie brachten zij mij in accute situaties naar een hos, haalde mij weer op na een operatie en mocht ik daar herstellen. Maar dat gaat niet meer zo makkelijk. Het "gaat" nog net maar echt veel kan ik niet meer aan ze vragen. En dat maakt me bang. Wie dan wel? Ik heb 2 zussen en een broer die meer dan lief zijn, maar allemaal druk, baan, kids. Nou ja niet piekeren heb ik besloten. Als het echt moeilijk gaat worden vind ik wel weer iets, of zijn m'n ouders toch nog net sterk genoeg. emma

Pim, meid, een soort alter ego van me. En Sissy, elk jaar "zomer zotheid". of eens per 2 jaar. Zeker als ik weer eens geveld ben en zoveel zorg nodig heb dat ik bij m'n ouders intrek. Maar laten we met James Fry beginnen. Ik lees ook wat commentaar van Oprah hierop. Wel boeiend. Wat is fictie, non-fictie, autobiografisch?? Kunnen we mee nemen in de bespreking. Ik moet het boek nog kopen of zien te vinden bij de bieb. Ik ga een potje maken van kleingeld voor dit soort boeken. Ja, ik lees ook nogal wat Engels Amerikaans. Vind dat wel prettig. M'n engels ik vrij redelijk maar toch "dringen" sommige woorden niet zo door, en sommige juist weer wel. Ik merk dat steeds meer en meer mensen in het engels lezen. Grappig he. Ken jij Elisabeth George, is een vriendin helemaal wilt van. Maar je moet dan wel bij boek 1 beginnen vanwege de karakters. Dus nog heeeeel wat te lezen. (ik heb ze ook nog niet gelezen). Rug: ellendig, tot tranen aan toe. Gelukkig kwam m'n moeder even kletsen. Tot horens, Emma PS, er zijn zelfs Oprah book club OBC sokken, pj's, housecotes etc. Want lezen doe je niet zomaar. Ik zie een hele lijn voor de ADB

Hoi Anjo, vind het trouwens een erg leuk idee van je boekclub. Kijken of we het "virtueel" ook met elkaar kunnen bespreken. Ik ben wel in voor een gekozen boek van de maand en dat dan bespreken. Maar ik vind boekenlijsten van anderen ook heel leuk. Ik ben zelf dol op Saskia Noort cs en natuurlijk (bijna een must wil je de geschiedenis op het forum kunnen begrijpen) "Zadelpijn en anders damesleed" van Liza van Sambeek. Vervolg is "het verwende nest". En verder de wat oudere literatuur, ik kan nog best genieten van Couperus "langs lijnen der geleidelijkheid", zo mooi. maar nu lees ik Leni Saris. Oo vreselijk, schande. Maar ik kan m'n hoofd er niet bijhouden en hier maakt het niet uit of je het e.o.a. mist, wat een bijzinnen, bijvoeglijknaamwoorden. En een Cissy van Marxveld wil er dan ook nog wel eens ingaan. Trouwens, ik kwam op het idee nog even te reageren n.a.v. de Oprah website. O heeft zelf t-shirts van de Oprah book club (OBC) maken wij toch shirts met adb (alcohol de baas, of alcohol; de boeken club). Ik drink niet nee ik lees. In bling bling erop. Ik heb een ontwerpje: (afgekeken van O) voorop: Ik drink niet want ik lees en dan achterop het logo van ADB (kan net zo onder je haar vallen). Kom je met een boek voor de komende maand?? Niet meteen met De ontdekking van de hemel, liever iets luchtigers. Groetjes Emma