CPAS

Theemuts, Ik quote je even: Ik weet dat er mensen zijn die chronisch depressief zijn maar dat wil niet zeggen dat een depressie alléén maar chronisch kan zijn. unquote Ik heb niet gezegd dat depressie alleen maar chronisch kan zijn. Ik heb ook mijn goede dagen en vroeger had ik er daar best veel van. Het was niet persoonlijk. Het is nu eenmaal een feit dat zoveel mensen spreken van een depressie terwijl ze er niets van afweten (gelukkig voor hun). Alleen drie dagen een dip hebben, heet gewoon geen depressie. Daarmee wil ik je geen onrecht doen, want zo te lezen heb je al heel wat keertjes moeten opkrabbelen uit een dreigende depressie. Als je binnen drie dagen het tij kan keren, vind ik dat knap. Dat is mij nooit gelukt en het heeft tot deze laatste zware depressie geduurd (met aanhoudende suïcidale gedachten en acties) voor ik eindelijk professionele hulp zocht en aanvaardde. Met enig scepticisme zelfs de AD en AP ter ondersteuning naast de therapie. Adam, Word jij maar lekker depressief van het winkelen. 't Is dat ik mijn ergste vijand (heb ik niet) niet eens een depressie zou toewensen, maar ik verwacht toch een beetje meer empathisch vermogen van jou. Deze reactie van je schoot mij echt in het verkeerde keelgat totdat ik las dat je het ironisch bedoelde. Meiske, Jij wordt gelezen! Niemand schrikt hier van een leeftijd. Iedereen vanaf 18 jaar is welkom op het forum om wat aan zijn drankgebruik te doen. Tot een jaartje geleden las ik de hele dagdraad door en reageerde naar iedereen die geschreven had. Dikwijls alleen met een smiley, omdat ik niks verder te reageren had op wat betreffende persoon had geschreven. Inmiddels schrijf ook lang niet zoveel meer en lees ook niet veel meer. Zo af en toe probeer ik het een dag door te lezen, maar ja... En dat hardlopen laat ik aan mijn man en zoon over. Die hebben daar lol in. Ik krijg er hoofdpijn van en mijn knietjes kunnen het niet aan. Vroeger heb ik wel gelopen, maar niet echt uit volle overtuiging. Des te knapper vind ik het nog altijd van mezelf dat ik ooit de halve marathon heb gelopen. Vladimir, Ik heb dan ook nog wel humor, maar het verkeerde soort: cynisch, bijtend sarcastisch. He, Stopper, Ik vind dat "het zit tussen de oren" zo een onzin opmerking van mensen. Tuurlijk zit het tussen de oren, daar zitten namelijk de hersens die ervoor zorgen dat alles in en aan ons lichaam functioneerd. Ik antwoord dan ook altijd met een "ja zeker". Trees, Ziza, Ik quote je: Depressie ; keuze of overkomt je ? Alcoholisme ; keuze of overkomt je ? Pedofilie ; keuze of overkomt je ? Wie stuurt zich zelf vrijwillig en bewust een depressie of alcoholisme of pedofilie in ? Wie stuurt hier wat ? Wie staat er aan het roer van de hersenen ? Mooie vragen en mooie antwoorden ook die ik alleen niet heb ; alleen een vermoeden hahaha... unquote Ik weet het antwoord bijna voor honderd procent zeker: het overkomt je. En ja als je weet dat je het hebt, kan je er wat aan doen. Pas dan is die keuze er. De weg is hoe dan ook een lange. En wie er aan het roer staan van de hersenen? Wel dat zijn o.a. de neurotransmitters, zuurstof- en voedingsrijk bloed, allerlei chemische processen. En er kan wel eens een stofje te weinig zijn wat grote gevolgen kan hebben voor het functioneren. Bij jou ook, want je hebt toch wel narcistische trekjes concludeer ik als leek door de opmerkingen die jij maakt en waarmee je veel mensen toch aardig kwetst. Zo, hallo, ik kon het draad(je) verder niet meer bijbenen. Ondertussen zijn natuurlijk al die lui waarop ik reageerde naar bedje toe. Nou, ja, mogen ze het morgen lezen. Iedereen: een warme groet.

Ik duik even onder het dekbed.

Hoi allemaal! Theemuts, Mijn oog viel gelijk op je depressie van 3 dagen waar je heerlijk van bent uitgerust. Dat waren baaldagen waarop je tegen jezelf zei: rust maar eens goed uit. Een depressie is echt wel wat anders. Het gaat nu vrij goed met mij, maar alweer twee jaar geleden is het dat ik in een hele zware depressie ben terecht gekomen. Ik ben chronisch depressief, mijn leven lang al en er van 'uitrusten'? Forget it. Alle energie wordt weggezogen. 't Is net als met griep. Van een echte griep ben je 3-5 dagen echt van de wereld en moeten anderen je goed verzorgen. Bij de minste verkoudheid spreekt men tegenwoordig van een griep. Tja, dan kan ik zeggen dat ik al dik een week met griep kamp. Nee, ik heb gewoon een ordinaire fikse verkoudheid. Ik noem de dingen liever bij de naam zodat het echt ziek zijn wordt onderscheiden van een dagje minder goed in het vel zitten.

Het boek heb ik bij het eerste gesprek volgend op de ontvangst ervan aan mijn therapeute geleend om te lezen. Het lag altijd op haar tafeltje en toen ze vertelde dat het al veel mensen over de drempel heeft getrokken om hetzij over het eigen alcoholprobleem of dat van een gezins- of familielid te praten, heb ik gezegd: hou maar en laat het hier vooral liggen. Dit is wat we willen bereiken: het doorbreken van een groot taboe en onterechte schaamte. Ze was blij, want budgettair kan het niet (raar zijn die grote instellingen). Mijn vriendin heeft een exemplaar gekregen. Zij heeft mij op mijn probleem gewezen en de hele tijd sinds 2005 ontzettend goed gesteund, ook bij het schrijven heeft ze me geholpen door steeds maar weer mijn pennevruchten door te lezen. Een exemplaar voor nog een vriendin die me steunt. Thuis zijn er twee en eentje heb ik aan mijn moeder gegeven. Nu wil ik nog steeds de stap naar de winkelschappen van de plaatselijke boekhandels maken. Ik durf niet zo goed...

Hoi mensen, Ik kom even gedag zeggen. Vandaag gun ik me nog rust i.v.m. mijn verkoudheid. Ze is op haar retour en in de vorm van rustig aan kan ik daarbij nog een duwtje geven. Straks ga ik hier wat lezen. Een draad lezen is tegenwoordig iets waar ik niet meer aan toe kom. Tot later!

Hai Witte! Laat ik ook maar naar bed gaan. Slaap lekker allemaal

Dhendro, Ik vertel over wat me bezighoudt, mezelf en over wat mij helpt staande te blijven in deze maatschappij. Dit doe ik, omdat ik zelf op die manier veel van anderen heb kunnen leren. Joann, Geen idee wat ik met msn heb gedaan. Wel heeft mijn dochter haar account aangemaakt in de Pidgin. Of het daaraan ligt weet ik niet, maar het is wel vervelend als anderen (dat denk ik) je kunnen zien als beschikbaar en je niets ontvangt of kunt sturen. Frustrerend. Morgen maar eens goed uitzoeken wat ik eraan kan doen. Voor sommige contacten heb ik alleen msn en die wil ik toch niet kwijt of missen. Woman, Spannend! Hermie, Vertrouw op jezelf. Je hebt alle kennis tot je genomen. Zorg vooral dat je ontspannen op het examen komt. Doe maar een flink lachsessie. Niets is beter dan dat om je lijf en geest te ontspannen en er energie voor terug te krijgen. Ik wil wel een goede massage en een bqq als het droog is.

Hermie, 't Gaat vast wel lukken. Mijn msn doet het niet. Grrr. Komt iemand on line, wil ik een bericht versturen en krijg een foutmelding retour dat het niet bezorgd kan worden. Grrr. Is dit nu omdat dochterlief hier haar account in heeft aangemaakt???? Dat wordt uitvogelen. He, heb ik weer wat te doen. De eerste keer pech met linux.

An, Je bent moeder van je kinderen en helaas ook van je ontzettend puberende echtgenoot (sorry, anders kan ik het niet benoemen). Hannah, Voor een ochtendmens zijn late diensten ook al schuiven ze lekker wel een crime. Die draaien liever vroege diensten. In mijn huidige baan voel ik mij juist goed, omdat ik pas om 9 uur hoef te beginnen en daartoe om 7.30 pas opsta. Bij al mijn vroegere banen in Nederland moest ik rond 6 uur opstaan. Niet altijd vanwege het vroege beginnen, maar ook vanwege de reistijd. Brrr. Edoch is het goed dat ik nu wel ochtenden werk en niet de middagen, want dan ga ik helemaal uit de pas lopen in deze wereld vol ochtendmensen. Met Pietje alles ok dit schooljaar? Joann, Ja, jij hebt mazzel met je echt liefhebbende man en ik ook. En bedankt voor die knuffel - voelt heerlijk! Hermie, Het zou zo maar kunnen dat ze de onderdelen van verschillende kasten hebben geleverd. Wij hebben dit gehad met het bed van dochterlief. Het meest idiote was nog dat het een deel van een nieuw model was met hetzelfde artikelnummer. En buurmannen kunnen zomaar wat vergeten zonder dat ze jou vergeten. Suffertje, Desnoods laat je je adem ruiken en anders kan het ook nog zijn dat je met bacterietjes kampt, zoals heel veel mensen. Eerlijk gezegd vond ik het destijd wel prettig dat mijn dochter durfde te zeggen dat ik uit mijn mond stonk. Anders was ik niet naar de huisarts gestapt. Daarvoor lag het aan de drank en dat besefte ik maar al te goed. duuuh Tijn, AR, Spannend nieuw werk! Maar ook prettig natuurlijk. Vladimir, Ik ben momenteel een boekje (echt klein en dun) aan het lezen uit de bieb met de titel: Grenzen stellen - grenzen houden. Al geeft dit boekje geen kant en klare oplossingen (die zijn er ook niet voor) en gaat het niet heel diep op de materie in, het is wel een spiegel en een duidelijke opsomming van valkuilen en mooie allegorische verhaaltjes als vergelijkingsmateriaal. Ik meld dit, omdat ik juist zoveel berichten heb gelezen waaruit blijkt dat het over de eigen grenzen heen denderen wel heel tekenend is voor velen onder ons.

Scheiden doet lijden en vooral kinderen lijden er onder. Probeer vooral geen ruzie te maken en de andere ouder niet zwart te maken. Vecht het niet uit over de rug van de kinderen. Als eenmaal e.e.a. bezonken is, zorg dat voor goede afspraken rondom het ouderschap anders loop je nog de kans dat de kinders de ouders gaan uitspelen tegen elkaar. Dat doen ze ook als je nog gewoon getrouwd bent en samenwoont. Laat altijd weten dat je van je kinderen houdt. Dat is heel belangrijk.

Suffertje, Ook ik bleef uit mijn mond stinken zolang ik de Refusal slikte. Ik heb dit aangekaart bij mijn huisarts en zij heeft mij toen maagzuurremmers gegeven. Daarmee was dat probleem getackeld. Refusal heeft zo zijn werking op de maagsappen en -gassen. De metaalachtige smaak ging niet helemaal weg, maar de stank van knoflook en metaal waren wel weg, wat de omgang met andere mensen toch wat aangenamer maakte.

Hallo, Ik kom weer even binnen vallen. Net het conceptartikel gelezen van het interview dat ik in augustus heb gegeven over ons boek. Heel mooi verwoord en goed geschreven. Uiteraard leidde dit weer tot een emotionele overstroming. Man heeft het gelezen en me dikke knuffel gegeven. Ik geef mezelf ook maar een speekmedaille.

Ik zie nu net dat ---------- KarelK --------- jarig is vandaag. Man, hoe gaat het met je? Ik hoop nog steeds droog en met de collegestoel als avatar. Hoe dan ook : gefeliciteerd met je verjaardag.

Hallo beste lieden, Vanochtend gewerkt met mijn snotkop. 'k Heb wel even een pauze moeten nemen om verder te kunnen. Gelukkig is dat allemaal mogelijk bij mijn baas. Als het wettelijk mogelijk is (i.e. dat de werkgever dan niet verplicht is aan het eind daarvan tot een vast contract over te gaan), dan krijg ik deze week nog een contract voor drie of zes maanden. Zo dit niet mogelijk is, dan is het einde werk. Voor mij vroeger dan voor de andere twee. Het blijft wel raar voelen (voor ons allemaal) nu we zo half over de afgrond hangen. We kijken allemaal uit naar een andere baan terwijl we toch proberen om steun binnen te krijgen en dan natuurlijk voornamelijk financiële injecties. Op zich toch een redelijk vooruitzicht. Wel grappig is dat doordat ik op mijn voicemail (na een week, want mobiel kwijt) een bericht vond over iets wat mijn collega's was ontgaan in alle drukke actie rondom het redden wat er te redden valt. Zo kon e.e.a. toch nog goed geregeld worden. Feels good ondanks alles. Verder doe ik het nog rustig aan om die verkoudheid uit te zieken. Dat betekent dat ik zo even een half uurtje ga liggen en aansluitend met mijn voeten ga spelen (pedicure spelen). Ik zag nog wel een leuke vacature van 18 uur bij een gemeente voor de balie burgerzaken, maar helaas is die gemeente van hieruit dik een 5 kwartier reizen met 3 (krappe) overstappen. Dát is ondoenlijk. En eindelijk is het openen van de SODOIRT rekening klaar en heb ik de overstapservice aangevraagd. Tja, KNABTSOP was leuk totdat dat de GNI werd. Ik weet graag wat er met mijn geld gebeurd en heb graag dat dit maatschappelijk verantwoord gebruikt wordt. Ik hoor trouwens van heel veel mensen die daarom overstappen op SODOIRT of NSA. Tot later!

Morgen weer aan het werk. De koren heb ik afgezegd wegens stemgebrek. Ik ga proberen om er een voor mij goede week van te maken. Slaap lekker.

Hoi mensen, Ik zie veel positieve reacties op mijn bericht van gisternacht. Dat geeft veel warmte. Ik vond het tijd worden om dit met jullie te delen. Tijdens het schrijven wel een hele berg tissues gebruikt. Ik durf het nu echt bij naam te noemen en ik hoef mij niet te schamen. Ik was een kind. De pijn uit het verleden is geweest, ik mag deze gehad hebben, ik was niet schuldig. Nu ik dit weet en weet dat ik niet afgewezen ben, kan ik toch weer een stap vooruit maken in het leren leven zonder de last van het verleden mee te torsen. Inmiddels heb ik een nieuwe mobiele telefoon en mijn nieuwe sim-kaart met mijn oude nummer terug. Ook een zorg minder.

Licht uit :light:

Ik wens jullie allemaal een hele goede nachtrust toe. Slaapzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz

Dar, Ik kan nergens een aanval op jou van wie dan ook ontdekken. Misschien ben je overgevoelig door emoties of moeheid? Slaap lekker. (Wat jammer dat je niet over me heen walst )

En hiermee vergeet ik helemaal een van de meest helpende mensen te bedanken. Iemand die ooit onze nachtzuster heette: Joann. Ze is nog geen spat veranderd ondanks alle tegenwind die ze hier heeft gehad. Inmiddels is ze een flink stuk langer droog dan ik en heeft ze zich niet van het spoor laten dringen door tegenslagen. Witte, Bedankt voor het compliment.

Dar, Carolien vertrekt om de haverklap van dit forum als ze enige aanmerking krijgt hetzij over haar ontzettend veel reclame maken voor haar eigen commerciële schilderwinkeltje hetzij omdat iemand haar erop wijst dat zij niet de enige is die hier schrijft met een probleem hetzij dat iemand aangeeft dat hardheid bepaald niet altijd een werkend middel is en een aai over de bol en een schouderklop veel meer resultaat kan bereiken. Ook jij hebt je al menigmaal van het forum afgekeerd en afscheid genomen. Toch kom je iedere keer terug. In tegenstelling tot Carolien (dat mag gezegd worden) sla jij dan ineens overal om je heen en kwets je juist de mensen die hier het meest behulpzaam zijn bij de ondersteuning van nieuwe en oude forumleden. Nu mag je even al je gal spugen naar mij toe. Be my guest! En als je nu nog eens zegt dat je weggaat, blijf dan ook weg. Tenzij je natuurlijk nog wel wil leren om sociaal te worden.

Spontaan ben ik nooit geweest, ad rem nog minder. Dat alles is mij al vroeg afgeleerd: eerst wikken en wegen en bezint eer ge begint. Ik kon er ook niet goed mee om als kind om a.h.w. 3 vaders en 2 moeders te hebben en een broer die me terroriseerde en altijd maar gelijk kreeg van de a.h.w. ouders. De a.h.w. ouders waren de ouders van mij en mijn broer, de anderen de grootouders langs moeders zijde en de broer van mijn moeder. Mijn broer was het lievelingetje. Ik was 3-4 jaar later gepland, maar een 'lekke band' heeft er voor gezorgd dat ik 18 maanden na mijn broer het levenslicht zag. Mijn moeder (echt heel lief, maar met een eigen rugzak) heeft het zwaar gehad om mij te accepteren. Ik was een avond- en nachtmensje vanaf de geboorte; ik lag nooit 'netjes' in bed, wieg of kinderwagen; later was ik geen 'meisje', maar wel een kwajongen die in de bomen klom (wat mijn broer niet eens dorst te doen); ik was ook nog eens een heel gevoelig kind dat weliswaar mopperde, maar dan toch overstag ging om een ander dienstbaar te zijn. Ik heb nooit geleerd om met mijn gevoelens om te gaan. Voor een deel ligt dit in onze complexe gezinssituatie waardoor steeds verschillende signalen werden afgegeven. Naar buiten toe was onze familie (zo noem ik mijn thuis nu even) heel verdraagzaam naar andere samenlevingsvormen, seksuele geaardheden en diens meer. Mijn homofiele oom was echter vanaf den beginne op het hart gedrukt om noch aan mijn broer noch aan mij kenbaar te maken dat hij homoseksueel was. Mijn broer was daar snel achter, maar ik zal altijd alles uit economisch perspectief en ik zag vriendschap als heel belangrijk. Wat interesseerde me dat nou zolang iedereen maar gelukkig was. Zelf was ik ongelukkig en niemand zag dat. Gepest door mijn broer, geslagen door mijn broer en al die vernederingen werden voor mij gewoonte. Op school werd ik gepest en ik zweeg, want ik had vernomen dat mijn moeder mijn oom behoorlijk had geterroriseerd en op school ook een raddraaiertje was geweest. Aan zo een moeder ga je toch niet vertellen dat je gepest wordt op school. Het kwam uit toen ik in mekaar geslagen werd en een klasgenote mij naar huis bracht. Mijn moeder stond achter mij. Wouw! Ondertussen werd ik wel misbruikt door mijn achterneef in de zomervakanties. Ik zweeg, want was er van overtuigd dat ik het zelf uitgelokt had en ik was ook blij met de aandacht (ik had geen vriendinnetjes of vriendjes waar ik dit soort dingen aan kwijt kon). Ik had een vriendin waar ik het mogelijk aan had kunnen vertellen, maar haar lichamelijke problemen en het feit dat ze een psychotische moeder had, weerhielden mij daarvan. Mijn 'probleempje' was daarbij toch peanuts. Al deze pijn heb ik er dinsdagavond na de voorstelling uit gegooid in een gesprek met mijn moeder. Zij nam mij serieus, ze was geschokt. Samen hebben we gehuild en zij heeft me in de armen genomen. Fysiek contact is ons beiden vreemd, dus dit was een heel speciaal moment. Nadat zij was gaan slapen, heb ik een dierbare forumgenote gebeld en we hebben een heel lang gesprek gehad. Ook weer emotioneel, maar zo teder en begripvol en heel helpend. Ik heb ook de volgende dag met haar gepraat en haar bedankt voor het luisteren en serieus nemen. Ik heb haar ook gezegd dat haar geen blaam treft en dat ze er verder niets mee hoeft te doen en zich niet schuldig mag voelen. En misschien moet ik dat nog een keer benadrukken. Ze was al zo teleurgesteld in haar lievelingetje. Voor mij hoeft ze haar liefde voor mijn broer niet in haat om te keren. Zeer zeker niet, want zelfs ik haat hem niet al hoef ik geen contact met hem. Belangrijk voor mij is dat ik mij nu helemaal aanvaard voel door mijn moeder zonder daarvoor een prestatie te hoeven leveren, wat ik altijd dacht te moeten doen. Stomme prestatiedrang, stomme invulling van verwachtingen. Ik heb een hoop geleerd. Nu hiermee verder zien te gaan op een goede manier voor mezelf. Misschien klinkt het allemaal wat verward, maar ik heb niet de fut om het te herlezen. Slaap lekker allemaal.

quote: Originally posted by: niwi nee, vladimir, ik vind het niet erg om als klankbord te fungeren voor nieuwelingen, ook voor jou, doe ik met alle plezier. Maar als ik enkel en alleen uit eigen ervaringen vertel en eigen meningen verkondig, vind ik het niet nodig om totaal afgekraakt te worden. Ik heb in AA altijd geleerd, als ik over mezelf praat, kan een ander me niks verwijten. Helaas, de ervaring is anders. Dit is de AA niet. En ik ben bij de AA geweest en daar voelde ik mij afgekraakt. So be it. Ik ben daar ook weggegaan. Ik neem je dus niks kwalijk als je hier weggaat, maar zeg dat dat je je afgekraakt voelt en niet dat je afgekraakt wordt. 21 jaar is een lange tijd. Ik zal dat nooit halen en dat is ook niet mijn streven. Ik hou niet van zulke wedstrijden van wie het langste kan volhouden. Waarom niet? Simpel: ik ben niet stressbestendig en heb al van kindsaf de lat veel te hoog gelegd voor mezelf. Dat wens ik dus niet meer te doen en daarom ben ik geen AA-aanhanger. Joann, Laat je niet van de wijs brengen. Jij bent zeker geen trol. Wie dat zegt, mag eerst eens in de spiegel kijken. Lieve nachtzuster.

He, beste mensen, Ik heb weer mijn oude gsm-nummer. Alleen moet ik nog alle telefoonnummers gaan toevoegen. Een heidens karwei, want ik heb die nummers her en der verspreid staan in boekjes, notities, noem maar op. Ik denk dat ik ook maar eens ga beginnen met het aanleggen van een papieren telefoonboekje. Papier is zo geduldig en minder vluchtig dan een microchip uit een mobiel telefoontje. Momenteel gaat het redelijk goed met mij. Ik ben snotverkouden en nog steeds moe. Antwerpen was fantastisch. We hebben twee keer een volle bak gehad. Leuk was dat iedereen meedeed, van jong tot oud, net als de voorstellingen in juli. De basisschoolkinderen die vrijstelling hadden gekregen, de middelbare scholieren die vrijstelling kregen, de kersverse HBO-studenten die de moed hadden om op en neer te reizen, onze asielzoeker die toch vrijstelling kreeg om deze twee dagen in België mee te mogen doen. Onze ploeg was compleet. De dinsdagavond heb ik een heel indringend en emotieel gesprek gehad met mijn moeder. Ik ben blij dat ik haar heb kunnen vertellen over vroeger. Ze heeft er geen weet van gehad (seksueel misbruik). Na dit gesprek heb ik nog iemand kunnen bellen van het forum. Ik ben toch nog steeds heel blij dat ik hier ooit terecht kon en nog steeds kan. Dit forum heeft mij heel veel vriendschappen opgeleverd. Ik die niemand kende voor dit forum. Met alcohol raak je in een isolement en al helemaal als je sowieso al geen contacten hebt als immigrant. Nu heb ik de beschikking over een heel netwerk. En dat alleen maar omdat ik stopte met drinken via dit forum. Prettig weekeind voor iedereen.

Volle bak hier.