Knuffie, Stien, Ik heb dat stukje van Luciene er maar even bij gepakt Hier is het.
quote:
Originally posted by:
luciene Ik hoop niet dat jullie er gek van worden dat je steeds een berichtje van mij te zien krijgt maar dit is wel de veiligste plek voor nu.
Ik schrijf soms korte verhalen en die zet ik o.a. op www.nederlands.nl onder mijn eigen naam. Nu wilde ik daar weer een verhaal op zetten dat ik al een tijdje geleden geschreven heb. Dus ik keek in Word waar dat verhaal was. Toen kwam ik een artikel tegen over alcohol dat ik al een tijd geleden heb opgeslagen. Het is wel 1 1/2 kantje lang maar ik wil het toch aan jullie laten lezen daar het voor ons interessant is.:
Waarom kan een alcoholverslaafde nooit meer 'sociaal' drinken?
Er bestaan vele theorieën over - en zienswijzen op - alcoholisme als
verslavingsziekte. Soms is men geneigd te veronderstellen dat er evenveel
meningen over bestaan, als er hulporganisaties zijn. En dat zijn er helaas
nog steeds niet weinigen.
Het is daarom begrijpelijk, dat vele alcoholpatiënten door de bomen het bos
niet meer zien en blijven hopen op het nooit komende 'later' of op de
'grote medische uitvinding', die hun die genezing zal bieden. Intussen hopen
zij dan de nodige kracht en karaktervastheid te kunnen opbrengen om net als
hun medepatiënten, het glas te laten staan en zo nieuwe alcohol-ellende te
voorkomen.
Alcoholisme heeft echter niets te maken met eigenschappen als 'karakter' of
'wil'. Het is in de eerste plaats een lichamelijke ziekte, die voorkomt uit
een van de meest essentiële symptomen van deze kwaal: het controleverlies.
Dit controleverlies is het 'niet meer kunnen stoppen' met drinken, nadat men
zich heeft voorgenomen niet meer dan een bepaald aantal glazen, in een
bepaald tijdsbestek, te drinken. Na 1 of 2 borrels/pilsjes (of andere
alcoholhoudende dranken), heeft het lichaam een enorme drang naar meer
alcohol, waardoor er meestal van alle goede voornemens niets terechtkomt.
Dit 'controleverlies' heeft te maken met veranderingen, die plaats vinden in
de hersenen.
Wat is namelijk het geval? Door langdurig of excessief alcoholmisbruik, dat
verslaving tot gevolg had, vormden zich in de hersenen bepaalde stoffen die
daar niet meer weg gaan, ook als met geruime tijd geen alcohol nuttigt. Deze
stoffen heten 'Tetra-hydro-iso-quinolines', kortweg TIQ's genaamd. Die TIQ's
ontstaan uit acethaldehyde, een afbraakproduct van alcohol. Het zijn deze
stoffen, die aan het alcoholisme haar verslavend karakter geven. Dat wil
zeggen: wanneer men ook maar 1 enkel borreltje /of dergelijke drinkt, deze
stoffen weer werkzaam worden en het lichaam zodanig ontregelen, dat het om
meer alcohol gaat vragen.
Het kan zelfs zodanig zijn, dat de meest sterke 'geest' het moet afleggen
tegen de lichamelijke 'zucht' naar datgene, wat in het verleden ook tot
opheffing van die ontregeling diende, de alcohol. Bij een alcoholverslaafde
of iemand die de verslaving tot dan toe onder controle had, gebeurt in wezen
het volgende:
1. De alcohol komt via de mond, slokdarm en maag direct in de
bloedbaan. Het wordt door het bloed opgenomen.
2. Dit bloed stroomt op de normale wijze (ook) naar de hersenen.
3. Behalve de onmisbare - en tot alle functies dienende - hersencellen,
worden ook de TIQ's door het bloed gevoed.
4. De hersenen geven, via de zenuwbanen, signalen door aan de rest van het
lichaam.
5. Het lichaam reageert op de 'van boven' gegeven commando's en zal om meer
alcohol gaan 'vragen'.
6. De 'vraag' (zucht) naar alcohol is vaak te sterk om te weigeren en
7. Alle opgebouwde psychische weerstand wordt onderdrukt en de ellende kan
opnieuw toeslaan.
Er zijn gevallen bekend, waarin tijdens het drinken het bewustzijn van de
gevolgen terdege aanwezig was, doch de lichamelijke reacties sterker bleken,
dan de verstandelijke redeneringen. Dit geeft aan, dat verslaving een sterke
lichamelijke kant heeft en dat lichaam en geest niet altijd in balans zijn.
Het proces (de verandering) welke in de hersenen is ontstaan, blijft daar
altijd aanwezig. Voor wie niet meer drinkt, zal het nooit meer kwalijke
gevolgen kunnen hebben, in de vorm van 'verslavingsverschijnselen'. Maar
'het eerste glas' kan de kettingreactie in gang zetten en de gevolgen
daarvan mogen bekend zijn.
Natuurlijk reageert iedereen verschillend en individueel op het 'eerste
glas'.
De één zal direct 'doorzakken', hetgeen betekent dat de TIQ's bij hem
bijzonder snel werken. Terwijl een ander soms wel weken of langer 1 of
enkele glazen per dag kan gebruiken voor de TIQ's werkzaam worden. Maar ook
mensen inde laatste categorie zullen onherroepelijk terugvallen.
TIQ's stellen dus altijd de verslavende processen weer in werking en vandaar
is 'sociaal drinken' voor een verslaafde of als je wilt ex-verslaafde nooit
mogelijk.
Wie het tegendeel 'bewijst', bewijst alleen maar, dat zich bij hem of haar
geen TIQ's gevormd hebben en er dus nooit van een echte verslaving sprake is
geweest. Echter de meeste mensen hebben dit herhaaldelijk uitgeprobeerd en
erkennen dat ze wel degelijk verslaafd zijn aan de alcohol.
