CPAS

PEM, We zijn verslaafd. Je hoeft je niet te schamen, omdat je ziek bent. Het is te prijzen dat je weer hebt kunnen stoppen en de negatieve spiraal hebt doorbroken. Leren lopen of fietsen is een gelijkaardig proces. Het gaat met vallen en opstaan. Je bent opgestaan, veeg je knietjes af en stap weer op die fiets. Zonodig geven we je weer een duwtje in de rug en voorlopig zullen we voor je uit fietsen, zodat je niet de volle laag van de wind krijgt.

Wilstoppen, Welkom en gefeliciteerd met 22 dagen alcoholvrij. Heel goed dat je je huisarts hebt ingeschakeld. Niet met antidepressiva stoeien. Hierin moet je goed het voorschrift van je arts opvolgen. Er wordt dagelijks een draad geopend door degene die het eerst wakker is. Daar schrijven we dan de hele dag op.

Marco/Maas, Veel succes.

Hallo Moriarty, Welkom. En gefeliciteerd met al ruim vier maanden alcoholvrij leven. Dat is al een hele prestatie. Ook ik kon niet meer zonder drank en ook niet meer met drank. Mijn leven is veranderd. Daar heb ik geen spijt van. Je kan ook gewoon meeschrijven op onze dagelijkse dagdraad bij de Ditjes, datjes en dagdraad. Elke ochtend wordt door degene die het eerst opstaat de draad voor de dag geopend (die heeft dus altijd de dag van vandaag). De hele dag schrijven we dan op die draad.

An, Ons pact staat. Zeg maar vanaf wanneer we het dagelijks gaan gebruiken. We kunnen zo morgen beginnen.

Dhendro, Sorry, zo had ik het gelezen. Niet zo goed dus. Dwangmatig en vrijwillig stoppen met drinken. Over dwangmatig stoppen kan ik niet veel zeggen. Ik heb moeite gehad, veel moeite gehad met het stoppen met drinken. Toch was het wat ik zelf wou. Ik geloof dat ik anders het gevecht geen 2 jaar had volgehouden. Ik ben nog altijd blij dat ik heb kunnen stoppen. En toch heb ik twee keer gedronken :slamehandvoorhethoofdemoticon; Over dwangmatig stoppen met roken kan ik wel meepraten: dat lukt dus niet echt duurzaam. Toch heb ik het een keer bijna 6 maanden volgehouden om niet te roken. Het was niet echt een gevecht, maar ik stopte niet voor mezelf en niet uit overtuiging en tegen dat de zes maanden om waren, begon ik in het geniept te roken en verdoezelde de geur met een slokje wijn. Een week of zes heb ik op die manier stiekum gerookt en volgens mij ook het zaad voor een alcoholverslaving gezaaid. Vorig jaar ben ik ook pats boem halsoverkop gestopt met roken. Ik moest vanwege de diagnose Raynaud ('een doorgeschoten vaatreactie') stoppen. Ik was precies een jaar alcoholvrij. Ik verkeerde ook in een heel zware depressie waarvoor ik nog maar net op medicatie werd gezet. Dit was dwangmatig stoppen vanuit mezelf. Na 40 dagen heb ik de strijd (want dat was het) opgegeven en ben ik weer gaan roken. Nu ben ik 3 maart gestopt met roken, geheel vrijwillig en het niet roken bevalt me, ook al heb ik nog wel eens trek, ik hoef niet meer, geen zin meer in. Ik zie het niet als een gevecht, maar echt als iets wat ik niet meer wil. Ik ben een gestopte verslaafde. Ik bekijk het allemaal maar per dag, niet alleen het niet-drinken en niet-roken, maar het hele leven doe ik maar per dag anders red ik het niet.

Gem,

quote: Originally posted by: Gees p.s. ik kom weer wat bij na mijn griep, en nu ligt mijn partner geveld met hetzelfde, maar o, o, o, wat is dit toch met de meeste mannen...... ik kan bijna de uitvaartonderneming bellen..... Heerlijk dat je weer bijkomt na die griep. Doe het wel nog rustig aan de komende week. Ja, als ze toegeven aan hun ziek zijn, kunnen ze flink jammeren. Als ze de pest in hebben over hun ziek zijn (en daar is de mijne dus meestal), zijn ze zo chaggy als maar kan. Wil dan niet naar bed, want zo erg is het niet. Geef wel moppergeluidjes af als het hem te druk wordt. Poeh he, als ik ziek ben, duik ik in mijn bed en kom er alleen uit als het niet anders kan.

Druppeltje, Ik weet niet veel van make-up, maar ik heb toch altijd al gedacht dat mascara onder ogen gaat en niet op de kin.

An, Wij gaan verder. 't Is brandneteltijd helaas. Maar dat van het pact meen ik wel. In ieder geval voor mijzelf. In juni en in juli zal ik ondersteuning/bewaking kunnen gebruiken.

Nu even rustig aan doen tot het eten.

Dhendro, Tja, ruilen wil ik ook niet met die beursman en ook niet met zijn echtgenote. Ik zou het met zo een man ook niet uithouden. Maar zoals je zegt. Hij heeft gewoon lak aan alles en heeft alleen zichzelf en het heden in de picture. Jane, Welkom. Kaia, Hakt er in op lieve wijze (je bericht van half twee aan An). Henkie, Ik heb echt het gevoel dat jij een uitstekende aanwinst bent voor het forum. Je weet steeds de goede toon te treffen en je onderbouwt terdege wat je zegt. Een nuchtere vent. Kate, Ik ben blij dat ik nu de persoon heb ontmoet die de koffer draagt. Rudy, Chemokuur schijnt inderdaad geen lolletje te zijn, maar daarna kan je weer verder - beter. Hannah, Heb ik jou al gehad? En verder wil ik iedereen een onder de riem steken.

quote: Originally posted by: Vie Tjee, wat word ik eng bruin. Ik lijk wel zo'n zonnebankfiguur. An ik was weer eens ongenuanceerd bezig. Ja ik ben een beetje boos op je. Dat komt omdat ik het zo VERSCHRIKKELIJK JAMMER vind. (Nou moe, je hoeft niet te schreeuwen, ik ben niet doof!) Mijn manier om met iemand mee te leven is vaak kwaad worden. Dan denk ik, potsodeju nog aan toe toch, waarom haal je je die spijt en die onvrede op je hals, je weet toch wel beter! Ik lees veel liever van je dat je trots bent op jezelf, dat je het weer geflikt hebt, dan ben ik blij voor je. Rudy, zoveel mensen zoveel chemo's, denk ik, en iedereen reageert er anders op. Ik ben er indertijd soms erg beroerd van geweest maar al met al is het me achteraf meegevallen. En kijk nou eens, alive and kicking. Dat wens ik jou ook toe. Blij voor je dat je mensen om je heen hebt. Deze had ik nog niet gelezen toen ik op je reageerde. Je hebt dus wel compassie.

quote: Originally posted by: linde dus misschien is het wel van zoals de waard is...... Even voor de duidelijkheid, ik hou waanzinnig van mijn kinderen maar soms???? zou je ze liever achter het behang plakken...........

Het aardappeltje is een pootaardappeltje.

quote: Originally posted by: linde Oh mensen mag ik even stoom afblazen? ik proef bloed! mijn zoon vertelt me net dat hij (voor de zòvèèlste keer) zijn fietssleutel is kwijtgeraakt. ik weet niet wat het is met dat kind maar ik word er soms hoorndol van. de reservesleutel heeft hij, zo biechtte hij op, ook al uit mijn bos reservesleutels gehaald, zonder dit te melden en raad eens ook die sleutel is weg. ik heb hem naar zijn kamer gestuurd en gezegd dat ik hem voorlopig niet wil zien en dat ik niet goed wordt van zijn onverantwoordelijke gedrag, hij wilde n.l ook niet even gaan zoeken naar de reservesleutel, reden GEEN ZIN. dat lijkt bij alleddrie mijn kinderen wel het belangrijkste criterium: heb ik WEL OF GEEN ZIN. Nou mij zakt even de broek af! Ik zin op wraak! Iemand leuke ideeën? of op zijn minst herkenning? Zeer zeker herkenbaar. Om WEL OF GEEN ZIN draait het bij elke puber. Zij zijn nog niet in staat om anders naar de wereld te kijken. Ik beschouw de puberteit maar als een ziekte. Hun hersentjes schuiven letterlijk en dat geeft af en toe kortsluiting. Soms kun je het best maar negeren. In dit geval zou ik ze de sleutel van hun eigen geld laten maken (hou zelf de originele). Mijn dochter verloor ook de ene na de andere sleutel. Heel opmerkelijk dat dat snel minder werd toen ze zelf moest dokken. En laat je niet gek maken, hoor.

quote: Originally posted by: anja62 Voor Schorpioen, Jij vroeg of iemand ervaring had met de ambulante hulp van CM voor 3 dagen per week en wat te doen met je werk. Nu heb ik met dat programma geen ervaring, maar ben 2x kortere tijd opgenomen geweest en heb na een tijdje ambulante ondersteuning de keus gekregen: of geen ondersteuning meer (wel nog detox als ik dat nodig zou hebben) of het Mirage programma volgen van Brijder (6 weken opname volgens de folders, maar in praktijk eerder 3 maanden). Tja, hoe verkoop je 3 maanden afwezigheid aan je werkgever? Ik heb er voor gekozen om in mijn situatie niet te gaan voor de opname (ik heb ook last van sociale angsten en om dan 3 maanden met "onbekenden" samen te leven in een situatie waarin je elkaar confronteert met wat je van de ander vindt ..... dat zou in mijn geval weleens een té botte bijl kunnen worden). Eigenlijk vond de psychologe van Brijder ook wel dat deze behandeling niet bij mij paste, maar dit is wat er aangeboden werd, maatwerk wordt niet geleverd! Ik heb dan ook in overleg met mijn psychologe voor het volgende traject gekozen: als eerste zou ik moeten stoppen met drank. Dat wil ik in mijn thuissituatie doen, omdat ik dan wat meer controle houd over mijn dagindeling (ik word gillend gek van dat niets-doen bij een opname) en omdat ik bij een opname de neiging heb om te "hospitaliseren". Daarna kan er pas iets gedaan worden aan mijn angsten en voor dat gedeelte is een vrijgevestigde psychotherapeut waarmee het klikt en die ervaring heeft met alcoholisme beter geschikt dan een groep min of meer willekeurige mensen - kost natuurlijk wel geld, maar dat heb ik dan uitgespaard door niet te drinken (wat mijn oorspronkelijke "therapie" was - want alcohol was een oplossing voor alles voor mij). Je moet je dus echt afvragen wat voor jou het beste gaat werken en niet afgaan op wat de betreffende zorginstelling aan programma's te bieden heeft. Geen behandeling is volgens mij echter geen keuze. Welkom, Anja, De eerste insteek van mijn verslavingsarts bij de Bouman was ook : opname. Zet mij niet in een groep. Bovendien had ik ook nog eens mijn gezin en mijn werk. Ik dacht wel dat de 3x in de week detox voor Schorpioen een dagbehandeling betrof. Hoe dan ook, ik vond en dat vind ik nog steeds dat ik moest en moet leren leven zonder drank in mijn dagelijkse omgeving. Hoe kom je erachter dat je echt gestopt bent als je intern in een veilige en beschermde (hospitalisering) omgeving zit. Uiteindelijk moet je stand houden in het gewone leven.

Houtje, Inderdaad kan een mens meer aan zonder de drank er nog eens bij. Nou maar hopen dat je kat inderdaad niet van dat geluid houdt.

quote: Originally posted by: tasseke Ha nog net op tijd!!! GOEDEMORGENNNNNNNNN ALLEMAAL:moon: hier een zeer chagarijnige tas!, alhoewelll... het is hier in huis een drukte van belang en behoorlijk chaotisch, neem daar nog even alle afspraken bij, ik ben al de hele week aan het opruimen,soppen en boenen en weten jullie het effect??? die is er niet!! het is nog steeds een troep, ik ruim op, ik draai me om en knipper twee keer met mijn ogen en het is weer een troep!! uit pure nijd ben ik net naar de supermarkt geweest, boodschappen gedaan en een paar biertjes meegenomen! ik heb echt zoiets fuckerdeduck, het kan me niets schelen helaas of gelukkig bemerk ik net bij thuiskomst dat het maltbier is:D in ieder geval ga ik vandaag in staking........... Kijk, dat is nou de reden waarom ik huishoudelijk werk niet leuk vind. Ik heb mijn kont nog niet gekeerd of er zijn alweer sporen en het stof blijft maar vallen en de katten blijven ruien en de korrels uit de bak schoppen. Maar sinds ik gestopt ben met drinken ruim ik het wel weg i.p.v. er naar te kijken en er pas wat aan te doen als het heel veel werk is geworden. Ik ben ook blij dat het malt is wat je kocht en zou nog blijer zijn als je zelfs die aan de kant zet en jezelf tracteert op een lekker bak koffie met een koekje.

Karinneke, Nu niet meer terugtrekken en elke dag komen melden hoe het met je gaat. Je hoeft echt niet alles te lezen en overal op te reageren. Gebruik de steun die er is. Al is het alleen 's ochtends melden dat je er weer voor gaat en 's avonds komen zeggen dat het goed (of - liever niet - niet goed) gegaan is. Maar je zit weer in het zadel?

quote: Originally posted by: Schorpioen81 Hallo iedereen! Heb weer eventjes niet geschreven, want ja, had een terugval (na notabene twee goede dagen nuchter te zijn geweest). Anyway, niet getreurd, vandaag ga ik weer tegenaan. Ik heb net mijn intakegesprek gehad bij CM en vanwege mijn situatie raden zij mij ten zeerste ambulante detox aan (zes weken, drie dagen in de week). Ik weet dat dit goed voor me zou zijn en ik zou het ook heel graag willen, maar het gevolg is wel dat iedereen op mijn werk zal te weten komen dat ik zoiets doe (want wie neemt nu zes weken steeds drie dagen vrij). Bovendien ben ik bang dat ik misschien mijn baan verlies (de eerste ontslagen zijn al gevallen). Wat is jullie advies? Wetende wat ik nu weet, zou ik zeggen: doe de detox. Wat weet ik nu dat ik toen niet wist: mijn leidinggevende wisten allang dat ik overmatig dronk; ze hadden ook een zeer sterk vermoeden dat ik me op een bepaald moment 2 weken ziek heb gemeld om af te kicken. Toen zat ik al in de ontslagfase (die niets met mijn drinken te doen had).

An, Laten we ons pact steeds weer reactiveren als jij een dergelijke bijeenkomst hebt en voor mij de keren dat ik alleen thuis zit. En zorg dat die ZOOI uit je huis weg blijft. Je man moet maar een andere plek dan de koelkast of het huis zoeken. Een oude koelkast in de schuur zetten of in de garage?

quote: Originally posted by: Vie Verder merk ik dat ik niet veel compassie heb met mensen die maar steeds terugvallen. In het begin is het heel begrijpelijk, maar als je al verder op weg bent doe je dat toch niet meer? Je weet toch allang dat je daar niet blij van wordt, of hoe zit het. Maar goed, dat is gewoon mijn mening en mijn eigen ding. Vie, Daar heb ik wel compassie mee, al geef ik volmondig toe dat ik sommigen wel in hun nekvel zou willen grijpen om ze flink door elkaar schudden. Zelf ben ik ook zo twee jaar bezig geweest tot ik het roer kon omgooien op 11 april 2007. En sindsdien heb ik ook twee slippartijen gehad. En jij hebt ook je wijntjes en pastiesjes gehad vorig jaar zomer. Nee, ik voel mee met iedereen die probeert om van zijn/haar alcoholverslaving af te komen.

quote: Originally posted by: linde Goedemorgen iedereen! Iedereen die al niet meer drinkt en iedereen die dat wil gefeliciteerd! Daarom zijn we hier toch, we willen geen van allen drinken, de een is wat verder dan de ander maar het doel is hetzelfde. Heb net mijn 2 dochters uitgezwaaid die een bezoek gaan brengen aan hun grootouders. Ruziemakend en bekvechtend over wie het presentje zal geven. hoop dat de lucht een beetje opklaart tegen de tijd dat ze arriveren. Mijn zoon kwam daarnet thuis van het uitgaan, was verdacht vrolijk en zei dat hij veel had gedronken. Daar ben ik toch altijd erg mee bezig. Hebben mijn kinderen mijn (grote) verslavingsgevoeligheid geërfd? Ik weet het niet maar ben er altijd bang voor. Ik praat er regelmatig met ze over en waarschuw, ik hoop dat het blijft hangen. Zij zullen evenmin als ik ervoor kiezen om verslaafd te worden, daar kiest niemand bewust voor geloof ik. Ik zie mezelf absoluut niet als slachtoffer maar alcoholisme wel als een ziekte! Echt! Iemand ie aan suikerziekte lijdt is toch ook geen slachtoffer. En lijden doen we als we drinken en door blijven drinken. Lijden met een hele lange ij!!! Hoe zeer ik soms ook verlang naar een glas witte wijn op een zonovergoten terras met mijn liefste als ik eraan denk dat ik niet meer kan stoppen en dus mezelf beroof van vrijheid, dan heb ik het alweer helemaal gehad! Ik wens iedereen een fijne dag met positieve ervaringen en bezigheden! quote: Originally posted by: linde Omdat er nog niet gereageerd is op mijn vraag( misschien heb ik het niet goed gebracht?) vraag ik toch nog maar eens. Hoe doen jullie het met jullie grotere kinderen die uitgaan. Ik vertelde dat mijn 18jarige zoon vanmorgen pas thuiskwam van het uitgaan en zei dat hij veel had gedronken. Ik praat regelmatig met mijn kinderen over verslavingsgevoeligheid die ze misschien van mij hebben geërfd, waarschuw ze voor overmatig gebruik maar wat kun je meer doen? hoe doen jullie dat, ben echt benieud? Kan er misschien iets van opsteken! Linde, Gedurende de puberteit van mijn kinderen heb ik gedronken (1999/2000 tot 2007). Ik ben nooit een uitgaander geweest. Ik dronk thuis en verdoezelde zoveel mogelijk hoeveel ik dronk. Ze hebben me zien worstelen met het stoppen. Er wordt altijd afgesproken over het thuiskomen en eventueel bellen bij niet thuiskomen. Dat gaat heel goed. Mijn zoon (21) heeft zijn sociaal leven in een andere stad en dat gaat dus wel eens mis met de nachtrein. Hij blijft dus geregeld bij vrienden slapen. Mijn dochter (18) loopt en fietst niet graag alleen in het donker. Een enkele keer heeft ze de afspraak bij iemand te logeren, meestal belt ze met haar mobiel terwijl ze naar huis fietst. Dat gaat altijd goed. Mijn zoon drinkt wel eens een biertje bij de studentensociëteit en een wijntje als we uit eten gaan. Mijn dochter drinkt een enkele keer een breezer bij het uitgaan op een terrasje. Ze houden er geen van beiden van als iemand in hun gezelschap overmatig drinkt. Ze zijn zich bewust van de gevolgen van drankgebruik. Ze roken geen van beiden. Ik maak me nu geen zorgen over mijn kinderen. Wat de toekomst brengt, weten we geen van allen.

Har, Ik dank je voor het delen van je relatie-ontwikkelingen. Ik zit hier nu wel te suffen achter de compu. Eigen schuld natuurlijk, want ben veel te laat mijn bed ingedoken.