Pammetje

Vandaag naar een natuurgeneeskundige geweest ivm mijn chronische darmontsteking. Dit omdat ik geen antibioticakuur kan verdragen. Mijn darmen zijn door haar behoorlijk verbeterd dmv bioresonantie. Super fijn dus. Nu had zij het er vandaag over dat het handig is om in deze fase van afbouw/ontwenning GABA te gaan slikken. Ik wilde hier even over nadenken maar kan eigenlijk nergens vinden of het nu verstandig is of niet. Daarnaast heb ik inmiddels een super hekel gekregen aan pilletjes. Heeft iemand van jullie kennis en/of ervaring met het slikken van GABA? Hoop dat iedereen vandaag van het zonnetje kan genieten. Een wandeling in de zon is in ieder geval fijner dan door de regen! Pammetje

Moedig, ik ben inderdaad aan de oxa geraakt door een burnout. Na maanden van slapeloosheid en allerhande lichamelijke klachten was de batterij in 1x op en een paniekaanval het gevolg. Achteraf bekeken hebben alleen de eerste oxa's hun werk gedaan. Ik werd iets rustiger maar als snel veranderde dat. Mijn hoeveelheid werd opgeschroefd maar de onrust bleef. 2 a 3 maanden heb ik de opgehoogde dosis geslikt, totdat het woord "verslaafd" viel. Vanaf dat moment ben ik na elke 5-7 dagen met 1/4 ( soms 1/2) gaan afbouwen. Ik werd meer helder, kon weer plannen maken voor de toekomst. Had weer zin om te gaan werken. Deze week heb ik mijn laatste 1/4 afgebouwd. Of mijn burnout is verdwenen? Ik kan daar nu nog niets van zeggen. Afbouwen gaf best wel lichamelijke klachten en na 4 dagen vaak een somber gevoel. Het vervelende afbouwproces vond voornamelijk plaats in mijn hoofd. Tijdens het gebruik vd oxa had ik opeens oorsuizen (of door stress). Tijdens het afbouwen vaak erger dan normaal maar ik hield mij voor dat als ik mijn laatste oxa zou nemen, ik ook minder oorsuizen zou hebben. Mijn herrie in het hoofd is niet gereduceerd maar verergert. Een akelig snerpend geluid. Nu voel ik dus weer veel van de oude onrust/paniek. Misschien is dit deels ook te wijten aan het afbouwen en/of burnout maar zelf denk ik dat mijn grote onrust/paniek nu door mijn oorsuizen wordt veroorzaakt en blijf ik maar zoeken naar antwoorden die er waarschijnlijk niet zijn. (Van jou zou ik graag willen weten of jouw suizen na een aantal maanden afgenomen zijn.) Dus of mijn burnout is verdwenen of dat het last is van de ontwenningsverschijnselen/oorsuizen. Wie zal het zeggen. De tijd zal het leren................

Hoi Ellendig, Omdat je aangeeft dat het hier zo stil is, reageer ik even. Ook jouw verhaal heb ik regelmatig gelezen en jouw manier hoe je deze periode doorkomt en de bemoedigende woorden naar iedereen, zijn zeer opbeurend. Jouw gezinssituatie, bijkomende andere lichamelijke problemen en de ontwenning zijn bij elkaar nogal wat. Ook zonder ontwenningsverschijnselen. En daarnaast ook nog eens moeilijk om alles in 1x op te lossen. Een depri zoon is vreselijk om aan te zien voor een ouder en jouw keuze om een therapeut te zoeken lijkt mij een hele goede. Het feit dat jouw man overmatig alcohol gebruikt is heel vervelend. Alleen, hoe los je dit op? Net als onze afbouw is dit een zaak van een lange adem, lijkt mij. Waarschijnlijk los je dit niet zo maar op, hoe graag je dat ook willen. Misschien moet je in deze periode ook aan jezelf denken. Je hebt het al zwaar genoeg! Tijdens mijn oxa gebruik heb ik ook een antibiotica-kuur moeten volgen ivm een darmontsteking. Deze heb ik vroegtijdig moeten afbreken omdat deze veel te veel impact had op mijn lichaam en ik er super onrustig van werd en hartkloppingen van kreeg. Misschien komt jouw onrust hier ook gedeeltelijk van. Goed dat je naar jouw lichaam luistert en jouw emg hebt afgezegd. Vanaf gisteren ben ik gestopt met de oxa. De dag ging redelijk goed. Vanmorgen alleen met extreem geruis en gesuis in mijn hoofd wakker geworden. Enorme paniek dus! Kan even niet rustig worden dus ik denk dat ik naar het zwembad ga om wat baantjes te trekken. Water heeft op mij een rustgevend effect. Ik weet niet of jij in staat bent om te zwemmen of een zwembad in de buurt hebt, maar misschien is het voor jou ook een optie. Even kiezen voor jezelf! Heel veel succes met alles. Pammetje

Vannacht redelijk goed geslapen (6 uur!!) en yes.....iets minder geruis en gegier door het hoofd. Eigenlijk stond voor vandaag weer een mindering op de agenda maar ik geloof, mede door jullie tip, dat ik deze nog 2 dagen uitstel. Lastig, want je wilt er zo snel mogelijk af maar 2 dagen meer of minder maakt uiteindelijk ook niet uit. Wat een overeenkomsten trouwens. Benzo's, burn-out en allemaal zo enorm gedreven (om er snel af te komen). Heel wat issues om te overwinnen maar als het ons gelukt is dan kunnen wij ons met recht ook "gouden medaille winnaars" noemen. Ik heb in ieder geval de laatste maanden een enorm leerproces doorlopen waarbij het uiteindelijk allemaal draait om meer te luisteren naar ons kostbare lichaam. Want dit nooit meer! Veel succes iedereen......en hoe moeilijk soms ook.......die "plak" gaan we pakken!

Hoi Gaba, fijn dat je reageert. Ook jouw verhaal heb ik vaak gelezen en ik bewonder je vanwege jouw doorzettingsvermogen en steun aan iedereen. Ja, ik ken de Ashton Manual maar mijn arts niet. Ik bouw elke 5-7 dagen 1/4 oxa af. Nu nog 1/4 oxa en 1/2 zolpidem te gaan. Lichamelijk kan ik dit aan omdat ik niet, zoals veel van forumdeelnemers, enorme last heb van hoofdpijn, maagpijn, spierpijn, tandpijn, zweten en noem maar op. Ik ben in staat om te sporten en alles rond en in huis te doen. Dus dat is een enorm geluk. Bij mij gaat het in mijn hoofd gewoon niet. Het gegier en gesuis in bijna ondragelijk en slapen is momenteel een probleem aan het worden. Met moeite kan ik 3 a 4 uur slapen en bij het wakker worden is er direct herrie. Alsof er een hele dikke miststorm door mijn hoofd giert. Een geluid dat met een achtergrond muziekje niet te maskeren valt. Je zou denken dat een mens toch eens zou moeten kunnen slapen na zoveel korte nachten, maar niet dus. Inmiddels word ik er paniekerig door. Wat betreft mijn burn-out: ik heb momenteel therapie en hierdoor zijn mijn valkuilen zeer inzichtelijk geworden. Sterker nog, ik heb juist weer zin om te gaan werken. Het is de bedoeling om zeer binnenkort het re-integratieplan op te maken. Maar nu twijfel ik zeer of dit wel verstandig is. Bij mijn arts vind ik geen gehoor. Zijn antwoord is: "het zijn je gedachtes". Maar zo voelt het niet. Ik sta positief in het leven en heb weer zin om de draad op te pakken.....alleen die herrie verstoort de boel vreselijk op dit moment. Ik ben gewoon heel erg benieuwd of dit ook onder de ontwenningsverschijnselen valt.

Al een tijdje volg ik op dit forum de ervaringen tijdens het afbouwen van benzo's. Ik heb bijzonder veel waardering voor de kracht en het geloof van jullie allemaal tijdens deze zware periode van herstel en putte er voor mijzelf ook veel kracht uit! Dank hiervoor maar vooral: blijf bij jullie kracht!!! De reden dat ik jullie verhalen volg mag duidelijk zijn. Vanaf april heb ik oxa voorgeschreven gekregen, in combinatie met slaapmedicatie, nav een burn-out. Na een aantal weken gebruik had ik al ontwenningsverschijnselen maar omdat ik deze verschijnselen niet als zodanig herkende, beschouwde ik ze als symptomen van de burn-out en omdat ook mijn arts deze symptomen niet herkende, werd mijn dagelijkse dosis verhoogd. Het mag duidelijk zijn dat ik ze hierdoor in een veel te hoge dosis en veel te lang heb geslikt. Inmiddels weet ik beter en ben ik gelukkig al erg ver in het afbouwen. Met een beetje geluk ben ik begin september van deze medicatie af. Lichamelijk zijn de ontwenningsverschijnselen nog wel te doen, vooral omdat ik deze herken uit de verhalen van vele van jullie en ze daardoor niet als verontrustend zie, maar met name het proces in mijn hoofd zorgt dat ik nu wel erg onrustig (zeg maar gewoon angstig) ben tijdens deze laatste afbouw. Al gedurende het gebruik ervaarde ik erg veel gesuis en gegier in mijn hoofd. Als een soort elektriciteitskabel die door mijn hoofd raasde. Tijdens het afbouwen heb ik mijzelf steeds voorgehouden dat dit met de medicatie te doen had maar nu, met het einde in zicht, neemt de herrie in mijn hoofd niet af. In tegendeel zelfs. Slapen wordt inmiddels een probleem. Een aantal van jullie hebben dit ongemak ook wel eens gemeld maar ik ben erg benieuwd hoe het hun vergaan is. Valt dit ook onder de ontwenningsverschijnselen en neemt dit na verloop van tijd af (heeft het bijvoorbeeld te maken met het zenuwstelsel) of zal ik moeten accepteren dat ik dit de rest van leven als toegift meekrijg? Graag zou ik jullie ervaringen hierover vernemen. Ik wens iedereen hier veel kracht toe tijdens het herstel. Jullie zijn stuk voor stuk toppers die niet elkaar steunen maar daarnaast ook alle "meelezers" van dit forum! Groetjes, Pammetje