Syertse

Deze week naar de huisarts. Inmiddels voel ik me een stuk beter. Naast zwemmen ben ik weer voorzichtig gaan joggen, rustig opbouwen met de hartslagmeter. En in mijn lunchtijd snelwandel ik 2,5 km, waardoor ik ook minder eet. Ik ben ook veel actiever in en rond het huis. Keuken opgeknapt, beetje tuinieren en ik heb een sterke behoefte om naar buiten te treden. Het klinkt gek maar ik heb zin om uit te gaan, wat ik dan ook doe. Juist onder de mensen is het voor mij gemakkelijker niet in de verleiding te komen. Zo ben ik al aardig geminderd, ik begin zelfs af te vallen. Door alle bloeddruk-medicijnen kreeg ik namelijk na een aantal glazen wijn een onbedwingbare trek. Nu bereik ik dat aantal niet meer en blijft die trek achterwege. Het is alsof ik al leef bevrijd van Bacchus, maar zover is het nog heus niet. Dacht aanvankelijk dat het de plus-periode was van mijn licht bipolaire hersenen, maar daar duurt het nu veel te lang voor. Misschien is het gewoon de lente ;-)

Hoi Hartje, Dat klinkt heftig!! En weer een nieuwe naam, niet alleen de jouwe, maar Selincro! Had er nog niet eerder van gehoord, maar gezocht te hebben op internet begrijp ik dat men er hoopvolle resultaten mee heeft bereikt. Dank je voor de onbedoelde tip! Hoop dat het snel weer goed gaat met je vriend. Ken je de film 28 days? Is een aanrader! Succes!

Dank voor de reacties! Kon helaas niet eerder dan volgende week woensdag terecht, maar de afspraak staat. Ik was al bezig geweest met opschrijven waar ik voor langs wil komen. Dat heb ik mezelf aangeleerd, omdat ik te vaak na 10 min. consult buiten stond en daar dan een erg onbevredigend gevoel had overgehouden. Heb trouwens al wel Campral gehad, jaren geleden. Tot twee keer toe zelfs. Huisarts gaf het op mijn aangeven, terwijl eerst leverwaarden gemeten moeten zijn alvorens je dat mag beginnen in te nemen... Recentelijk is bloed op van alles en nog wat gecontroleerd en de waarden waren goed, lever, suiker, de hele riedel, maar vitamine, nee, die niet, dus dat kan ik wel nog laten testen. En alle supplementen ten spijt, als de maag het niet kan opnemen zoals ook jij Darjeeling aangeeft, tja, dan kan ik slikken wat ik wil, maar da ga nie werken ;-) De winterdip lijkt met de jaren wel erger te zijn geworden, maar daar heb ik een oplossing voor, naar de zon. En nu bijhouden met af en toe de vitamine D zonnebank om de hoek, blijf ik i.i.g. een gezond kleurtje houden. Zonder gekheid Gerrit, zo'n lamp is een goed idee! Fijne avond!

Succes Miriam, Ik ben gelukkig ongevoelig voor drugs, nooit de behoefte gevoeld, helaas wel voor alchool. Is allemaal hetzelfde liedje uiteindelijk, dus succes hier!

Hoi Saar, Succes, het is zo herkenbaar! Ook al denk ik nog steeds dat als ik een relatie had ik minder zou drinken. Dat was ook altijd zo, maar uiteindelijk ben ik vier jaar geleden gestopt met relaties, omdat ik geestelijk te verzwakt was geworden door de drank en de 'stress' van een relatie me slecht deed voelen waardoor ik toch die 2 halve liters bier of fles wijn 's avonds niet kon laten staan. Dus wie hield ik nou voor de gek ;-) Stel doelen en maak een plan zou ik zeggen, dat is een algemeen conclusie die je na het lezen van veel berichten kunt trekken.

Hoi Gerrit, Dank je, jullie allemaal trouwens. Met het voorzichtig aanbreken van de lente lijkt het weer wat beter te gaan. Psychisch dan. Ik begin weer een beetje te leven, ga er weer op uit ipv als een kluizenaar binnen te zitten. Ook ben ik nog met de coach mijn gedrag en werk tegen het licht aan het houden. Op vakantie ben ik tegen het eind geheel gestopt met roken en drinken, maar eenmaal in Nederland sloop dat er weer langzaam in. Er was zelfs een periode in februari dat ik het weer lekker vond als jaren terug, toen ik (er nog van) kon genieten. Fysieke problemen worden helaas niet minder. Ook al sport ik meer en heb ik vandaag voor het eerst (in Nederland dan) weer gejogd. Ben nog niet bij de huisarts geweest. Ik kan me er niet toe zetten, maar ik heb nu wel een goede aanleiding helaas. Mijn voeten en onderbenen. Sinds een paar dagen branden/prikken ze hevig. Naar mijn idee is het polyneuropathie, zenuwbeschadiging door gebrek aan vitamine B12/intoxicatie door alcohol. Al jaren heb ik last van ontstoken maagslijmvlies door roken en drinken. Daar gebruik ik een maagzuurremmer tegen. Door al die factoren kan de maagwand dan nog maar moeizaam B12 opnemen met dat gevolg. Maar goed, ik ben geen arts, dus ik kan mezelf inlezen in allerlei materie. Dat ik verder niet doen, dat is aan de specialist! Wel zit ik nu tegen de grote onrust aan. De onrust jullie welbekend of niet. De onrust dat het stoppen nu toch echt voorgoed moet zijn.... Echt heel eng, als het me al lukt. Kortom de medische noodzaak om naar de huisarts te gaan is groot. B12 deficiëntie laten onderzoeken, als ik er dan eenmaal ben dan zal ik het balletje een flinke zet geven en dan gaat het rollen. Als hij de ernst maar inziet, hangt ook af van hoe ernstig ik het breng natuurlijk. Nog tips daarvoor? Fijne avond

Hoi Bas, Succes! Ik zou zeker alle hulp inschakelen die je kunt krijgen!

Beste Joris, Monster en hulpverlener, Dank voor jullie inspirerende reacties. Ik herken veel in wat jullie zeggen en ik geloof ook zeker in herstel. En ja, het is nu wel heel erg, maar als ik goed nadenk moet ik bekennen dat ik veel van deze klachten eigenlijk als kind al had. Zo heftig dat ik toen al niet meer kon slapen. Daarom zal ik wel zo verslavingsgevoelig zijn. Toch ben ik pas op mijn 23e begonnen met een biertje, ik moest er daarvoor niets van hebben. Ik heb inderdaad eens een langere periode, paar maanden, geheel onthouden, maar eigenlijk veranderde/herstelde er niets, behalve dat ik weer zo slecht ging slapen (net als kind) dat ik op de intensive care belandde met een ontstoken hartzakje en longontsteking, kwam door uitputting. Maar goed ik zal mezelf niet langer voor de gek houden en een plan gaan maken beginnend met een bezoek aan de huisarts. Leverwaarden etc. heb ik recentelijk nog laten meten en alles was normaal, geen afwijkingen, zoveel drink ik nou eenmaal niet.

Vorig jaar oktober kreeg ik plots last van hoge bloeddruk, werd ik al voor behandeld, kon niet meer slapen en begon ik heel erg tegen mijn werk, wat ik al vervelend vond, op te kijken. Inmiddels ben ik bij de cardioloog geweest en die wil nog wat testen uitvoeren voor een diagnose. Ook heb ik een coach voor het werk. Al jaren roep ik dat ik iig geestelijk burnout ben of last heb van de klachten, maar sinds een tijdje doe ik daar niet meer zo laconiek over. Ik ben nu in de fase gekomen dat ik niet alleen erg tegen mijn werk opzie, maar dat prikkels buitensporige fysieke reacties oproepen, lees: tegen de paniek aan. Mijn (korte termijn) geheugen is ook onwaarschijnlijk slecht. Slapen is geen sine cure en ik heb ook regelmatig hartkloppingen, vooral na een maaltijd als het avondeten en soms als ik in slaap val stokt mijn adem, dat is echt eng en naar. En ik heb algeheel nergens zin meer in. Deze problemen maakt het niet gemakkelijk van de genotsmiddelen af te blijven, maar het misbruik daarvan was er al lang voor bovengenoemde burnout symptomen. Nu luidt mijn vraag, in welk stadium van alcoholisme kunnen klachten ontstaan die gelijk zijn aan die van burnout, want ik weet dat die gelijkenis er is. Gaan ze nog weg bij onthouding of zijn de hersenen dan al teveel afgetakeld?

Dat gevoel, dat verlangen naar iets buiten mij dat mijn problemen zal oplossen, dát is mijn verslaving". Dat is idd heel treffend. Lang heb ik me slachtoffer gevoeld, van mijn eigen hersenen, als kind al. Zo veel dat ik als 6-jarige al 'suïcidale' gedachten kreeg. Nu ben ik 44, maar om te zeggen dat ik leef? Ik voel me meer een zombie. Nergens fut meer voor. Nu ben ik nog steeds een slachtoffer, van mijn eigen hersenen, maar ik voel me niet meer zo, omdat ik weet dat ík het kan veranderen. Maar niet op eigen kracht, dat weet ik en accepteer ik. Het was dan ook uiterst pijnlijk dat mijn huisarts laconiek reageerde toen ik mijn verslaving uit de doeken deed en ik zei dat ik er iets aan wilde doen, maar daar hulp bij nodig had. Daarom durf ik er niet meer over te beginnen daar...

Dag borderliner, Bij mij is de diagnose nooit hard gesteld, maar lichte trekjes heb ik wel, vooral als ik in een relatie zit. De grap is wel dat het stellen van een diagnose van persoonlijkheidsstoornissen eigenlijk moeizaam bij een alcoholist, omdat veel symptomen van psychische aard gelijk zijn aan die veroorzaakt door alcoholisme. Je kan er bijvoorbeeld erg depressief van raken, geprikkeld, stemmingswisselingen, je erg afhankelijk voelen van je partner, slaapstoornissen, vertrouwensproblemen, noem maar op, ik ken ze allemaal. Dus ik vind het eigenlijk erg knap dat je een relatie hebt en kan onderhouden. Hoe is het verlopen bij Tactus? Of staat dat elders op de site?

Goedemorgen, Inmiddels ben ik weer terug uit de Cariben, waar het me lukte ook te stoppen met roken. Helaas kwam die slechte gewoonte stapje voor stapje weer terug, wat me deed beseffen dat de baan die ik heb echt niet voor mij geschikt is. Letterlijk en figuurlijk vervelend. Daarom ben ik ook met een job coach aan de slag gegaan om daar verandering in te brengen. De klachten die ik had voor de periode van rust waren het begin van burn-out. Dus het is echt goed geweest dat ik lang op vakantie ben geweest. Wat me ook opvalt is dat ik veel moeite heb weer te aarden in Nederland, vast ook door de winter, maar ik vind het echt niets die koude en de manier van leven hier. Gelukkig schijnt de zon vandaag!!

Wat ik hier lees, naast wat 'draadjesruis', zijn overwegend positieve ervaringen met Baclofen. Nou heb ik recentelijk een korte periode gehad dat ik was gestopt met drinken én roken, maar avond 3 werd de trek (vooral in roken) beangstigend overweldigend. Het was dat ik 11 uur in het vliegtuig zat, want anders had ik er zeker een opgestoken!! Drinken heb ik niet gedaan tijdens de vlucht bedenk ik me, pas tegen een uur of 21 na het avondeten, zakte de trek. Eenmaal thuis was de 'besmette' omgeving en de vervelende baan (ik was gaan overwinteren vanwege burn-out verschijnselen) voldoende om weer te verliezen. ;-( Dat ik het niet op eigen kracht kan wordt juist op momenten van onthouding pijnlijk duidelijk, maar ik moet bekeken, ik durf er niet mee naar de huisarts. Onwaarschijnlijk hoe laconiek en onverschillig ze omgaan met mijn mededelingen omtrent mijn verslaving. Campral heb ik al jaren geleden al eens gekregen, wat een naar spul. Baclofen zou ik toch wel willen proberen, vooral omdat het ook op de slaap positief lijkt te werken. Vraag blijft dus: via de huis- of een verslavingsarts??

Hoi, Mijn leeftijd is inmiddels 44 jaren en ik ben een man die graag steun wil geven en ontvangen.

Hoi Luna, Herkenbaar. Alhoewel ik zelf de indruk heb dat mijn hersenen nog slechter prikkels kunnen verwerken door die jaren drankmisbruik. Ik zit sinds een tijdje op het punt dat het filteren wel heel erg faalt (zou ook burn-out kunnen zijn). Als ik tv kijk kan ik hartelijk lachen, maar ook hard huilen. Deze week kreeg ik op mijn werk te horen dat ik aan acquisitie moet gaan doen en sindsdien ligt er een klomp op mijn maag. Mijn eigenwaarde is al zo laag en dan nog eens vreemde mensen telefonisch 'lastig gaan vallen'.... Maar goed, daar had ik 10, 20 en 30 jaar geleden ook al last van en toen was ik nog geen alcoholist. Het moet dus wel iets van structurele aard zijn zoals HSP. Dat levendige dromen hoort volgens mij wel bij ontwenning, ik heb er zelf iig ook last van gehad. Meditatie of een afgeleide Westerse versie mindfulness kan helpen. Kun je ook van alles online of in de bieb over vinden.

Even iets anders, ik heb het idee dat de tijd een uur achter loopt op het forum, kan dat kloppen?

Zo heeft iedereen zijn eigen vorm van drinken. Juist in een sociale context weet ik me te beheersen, maar alleen helaas niet. Is er iemand om me heen, dan voel ik de behoefte niet (behalve uit gewenning) en dan drink ik niet. Ben ik alleen, dan ben ik bang om niet te kunnen slapen en al die andere rotsmoezen, die angst is diepgeworteld want ik slaap al slecht sinds de lagere school, dus al meer dan 30 jaar nu. Ik werd ook niet gezelliger van drank in gezelschap. Vaak dacht ik: ik ga liever naar huis en doe mijn drankritueel. Dus liet ik op feestjes, etc. de drank staan en had een leuke avond, maar verpestte dat gevoel door thuis dan toch die fles wijn leeg te drinken. Moet wel zeggen dat ik na een feest vaak zo vol indrukken en gesprekken zat, dat ik echt de slaap niet kon vatten, dat is dus een valkuil. En ja, zelfverzekerder worden gaat vanzelf als de fles niet langer een 'maitresse' (krijg dat dakje niet op de i) is, het dubbelleven valt weg dus ook de schaamte of de angst door de mand te vallen. Dat is echt een fijn gevoel!! Ik ga nu op vakantie, ben eind januari weer terug. Succes!

Goedemorgen, Het is wat aan de late kant, maar ik wil iedereen hier een voorspoedig 2015 wensen. Vlak voor o&n ben ik even uit de lucht geweest, mede door een griep (wie niet?) en aan het begin van het nieuwe jaar door een zware aanval van depressie (bipolaire stoornis...) Omdat mij dat niet vreemd is na de feestdagen had ik mijzelf een vakantie in het verschiet gesteld, morgen vlieg ik naar de zon, waar ik nog steeds meer tegenop zie dan naar uit kijk, maar dat zal vast anders zijn als ik eenmaal op het strand lig. Een groot lichtpunt is wel dat ik wegens hoge bloeddrukklachten bij de cardioloog ben geweest en na voorlopig onderzoek er geen sprake lijkt te zijn van hartfalen en/of dichtgeslibde kransslagaderen te, ook al was dat wel het sterke vermoeden. Dus als nu ik ook nog weet te stoppen met roken, waar de vakantie mede voor is bedoeld en ik ga stevig afvallen, dan zal 2015 voor de verandering gerede hoop en wel levensvreugd met zich mee gaan brengen. En dat laatste wens ik iedereen, vooral de forumleden meer dan van harte toe. Tot over enkele weken!

Beste Moderator, Als volwassene/hartpatiënt 40,5 ºC aantikken is geen pretje, gelukkig zorgde de medicatie er dan weer voor dat de bloeddruk/hartslag niet uit de hand liepen. Heb de griep iig kunnen aangrijpen om weer te detoxen. Bedankt voor de info!

Nee, ik zit nog onder de 50. En ja het is flink worstelen, het verbaast me eigenlijk dat ik überhaupt nog zoveel heb geleerd en onthouden van niveau 1 ;-) Denk hetzelfde boek als u/jij Ruslan Russisch 1 - John Langran e.a. Succes!

Dag fruitvlieg, wat herkenbaar. Ik heb heel vaak de gedachte gehad: die fles wijn 's avonds is een beloning (hoogtepuntje) voor weer een vreselijk vervelende dag 'at the office' (ook mijn huidige werk(gever) hekel ik grondig). Ik zocht de spanning en sensatie ook in andere dingen, hard rijden, relaties op scherp zetten, mezelf steeds verder drijven in sportieve prestaties, altijd maar groter, sneller, verder, meer. Behalve drank gek genoeg. Met uitzondering van mijn studententijd en grote feesten ben ik in 21 jaar tijd niet meer gaan drinken. Als ik dronk een fles wijn per avond en in het weekend 1,5 heel soms 2, dat was al genoeg om in slaap te vallen, want dat was toch eindelijk het oorspronkelijke doel. Ook al heb ik na mijn studententijd wel jarenlang slechts in het weekend genuttigd. Hoe was dat eigenlijk bij jou Appel, dronk jij iedere dag? Gerrit: Ik heb wel oren naar een groep, ben namelijk wel gevoelig voor de dynamiek en het geweten van een groep. Ben wel eens bij een AA groep geweest maar ja, dat was het destijds toch niet. Wat voor andere groepen heeft Tactus? Fijne een na laatste avond van 2014

Hoi Aap, Heb je onderwerp gelezen beginnend met een student die teveel drinkt en om welke reden dan ook verslavingsgevoelig is tot dat je nu in een kliniek zit!! Pff, heavy shit. 20 jaar is de titel van jouw verhaal. Ik ben nu precies 21 jaar verder toen bij mij de eerste tekenen van verslaving zich aandienden. Ik was al jarenlang een psychisch en fysiek wrak toen ik ging studeren. Heb het al snel ingezien, maar toen was er nog geen internetforum als nu. Toch ben ik uiteindelijk bij allerlei hulpdiensten terechtgekomen. Helaas zonder resultaat. Waarschijnlijk wilde ik het niet echt en was mijn leven zo mislukt, studie niet afgerond door de drank, vond ik, dat ik er ook de motivatie niet voor kon vinden. Maar jij bent 20 jaar jong, 'de wereld ligt nog aan je voeten', je kunt professionele, adequate hulp krijgen, je lichaam kan zich nog gemakkelijk herstellen, er is van allerlei medicatie om je te helpen, maar je moet wel willen. Die onverschilligheid, dat herkennen we hier allemaal maar al te best net als het geïrriteerd zijn of slecht slapen. Doe daarnaast aan verwachtingsmanagement, dat zullen ze in de kliniek ook vast tegen je zeggen. Ik kreeg bijvoorbeeld antidepressiva en dacht: nu ga ik me zo goed voelen dat ik geen behoefte meer heb aan alcohol. Maar zonder psychische ondersteuning had ik zoveel last van de bijwerkingen (mede door ze met drank in te nemen), dat ik weer stopte, met de pillen, niet met de drank. Vooral Zoloft was listig, dat schakelde mijn geheugen uit, maar ook mijn schuldgevoel, dus ik ben toen ook wel eens dronken achter het stuur gekropen!! Wat een geluk dat er nooit is verkeerd is gegaan... Dus hou je taai!

Goedemiddag, Da's toevallig, zoveel mensen voelen de behoefte Russisch te leren niet. Zitten we toevallig in dezelfde cursus? ;-) Las net een bericht van iemand die al een tijd is gestopt en die het eigenlijk steeds moeilijker begint te vinden. Belooft nog wat...

Hoi Ree, Lekker gesport? Ik ga er zodra ik beter ben van de griep ook weer snel mee beginnen. Uit interesse: Hoe was je nachtrust voor je begon met drinken?

Hoi Appeltje, Toch knap dat je het volhoudt clean te blijven. Ik weet na talloze therapieën, behandelingen en zelfstudie, dat wel degelijk persoonlijkheidsstoornissen aan de basis liggen van mijn alcoholverslaving. Zo ben ik enkele jaren geleden gestopt met daten, juist omdat het me aanzette de uit daten/relaties voortvloeiende stress en 'emotioneel geweld' te beteugelen met drank. Want ja, mijn hersenen zijn ook hoog-sensitief. Maar zoals alcohol slecht samengaat met alles, zo ook met relaties. Aan de ene kant gaf het contact van een relatie me rust en sociale controle, maar aan de andere kant 'koos' ik steeds voor vrouwen die eigenlijk niet de ware liefdes waren, op het laatst ook omdat ik er dan emotioneel niet te afhankelijk van was (licht Borderline). Over struisvogel gedrag gesproken... Ik werd er zwaar depri van. Op mijn werk heb ik diverse collega's en die drinken niets, helemaal nooit, dus als je op date bent, die optie is er ook nog, je drinkt gewoon niet. Wat betreft minder met jezelf bezig zijn, zelf denk ik naast een zelfhulpgroep aan vrijwilligerswerk (voor de zingeving), wordt volgens mij ook niemand slechter van. Succes!