Mick

Nou, het was echt vreselijk (straks lezen ze nog mee, maar ja... het is toch zo?). Ja, ik had ook helemaal zin in die stappen, maar er kwam niets. We waren met 5 man. Ik kwam helemaal doorgerookt en moe buiten... hahaha... helemaal verrot van de AA. Ze hebben het nog over de belastingdienst gehad... GAAAAAP

Hahaha, heb je ook op google zitten kijken? Ja, ik weet het... Nou, BB, ik denk dat ik dan zondagochtend maar ga.... lol

Ach, deze mag er mee door.

@BamBam: Hahaha, dit poppetje bedoel ik helemaal niet.

Nee Marieke, ik dacht de hele tijd.. "Wanneer beginnen we?"

Ik ben al aan het kijken op google...

@BamBam: Zoals jij vertelt over de avond, zo ging het ook in de vorige groep waar ik ooit in zat. Dit klinkt beter dan waar ik me vanavond begaf. Nee, er werden geen stappen besproken. Het sloeg voor mijn gevoel eigenlijk nergens op en ik begreep niet wat ik er deed. Ik heb 1000x meer aan dit forum, maar goed... ik heb me niet volledig laten ontmoedigen hoor. Ik ga ook nog ns kijken bij een andere groep. Ook al zo'n hoofdpijn? Lekker slapen. Welterusten.

Lekker he, Marieke!!

Zo, ik kom maar weer even binnen vallen.... Tjongejongejonge, wat heb ik jullie gemist Nee, ik voelde me er niet op mijn plek. Ik ging er al heen met hoofdpijn, maar deze werd daar steeds erger. Het was een kleine groep en er werd heeeeeeel stevig gerookt en dan ook allemaal zware shag. De 1 na de ander... Ik 'kon' er niets van zeggen. Buiten dat ik er van overtuigd ben, dat het stuk voor stuk lieve mensen zijn, kon ik niets uit de gesprekken halen. Er werd niets uitgediept, of hoe ik dat ook moet noemen. Ik viel zo wat van mijn stoel van de verveling. Om 9.30 heb ik een goed moment uit gezocht om te melden dat ik weg ging. Pffff, was echt blij om weer buiten te zijn. Lekker in de frisse lucht en op weg naar mijn 'vriendjes' op het forum. Zat ik daar een beetje ongezond te zijn.... buh. Maar goed, ik laat me niet uit het veld slaan en ga ook eens bij een andere groep kijken. Misschien wel bij mijn oude groep. Deze was wat groter en er werd ook een duidelijke richting gegeven aan de avond. De groep waar ik vanavand was, zit hier bij mij om de hoek, dus dat was wel lekker, maar helaas.... Ik kom natuurlijk ook eigenlijk alleen maar voor die mooie aaibare blauwe penning en die hebben ze daar echt niet hoor

Ik ook..... ik hoor de klokken al luiden.... is vast voor mij....

@Stien: Ik vind afbellen ook niet leuk (vind zelfs moeilijk) en toch lucht het op, wanneer je het gedaan hebt. Eerlijk en duidelijk voelt bevrijdend. Ik stond afgelopen dagen voor 3 verschillende keuzes. Wel of niet naar ...., wel of niet naar.... wel of niet naar.... Ik heb uiteindelijk overal nee op gezegd. Heerlijk.

@Rosie: Ja, natuurlijk kan dat. Ik ben juist blij dat je het opschrijft, graag zelfs. Ik lees het dan aandachtig door en heb er ook zeker wat aan. Ik vind ieder zijn mening interessant en leerzaam, ook al hoef ik me niet in alles te vinden. Hier, een :present:ie

@BamBam: Heel herkenbaar wat je daar schrijft.

Goedemorgen, @knuffie: veel plezier in W. Rusland. @Rosie: goed hoe jij jezelf onder de loep nam gister. En wat betreft dat stukje aan mij, over het leven... Ik snap wat je bedoelt, maar ik kan mezelf er niet helemaal in vinden. Ik denk dat je het hier toch misschien iets meer over/tegen jezelf hebt. Ik zit niet te wachten op de dood, integendeel. Sommige dingen 'kunnen' nou eenmaal niet. Ik zie mijn denken niet alleen maar als denken en zitten in de wachtkamer. Ik zie mijn denken ook als een stukje verwerken en groeien. Ik onderzoek mijn gedachten, ik onderzoek mijn pijn. Ik onderzoek bijvoorbeeld wat 'loslaten' nu eigenlijk is. Men kan wel makkelijk zeggen van; 'Joh, gewoon loslaten', of '3 x met je kop schudden', maar wat is dit loslaten dan eigenlijk? Ik kan er niet onderuit om dit te onderzoeken, want het is aan de hand, ik ben bij wijze van de hele dag bezig met loslaten. Ik heb niets om te verdoven, ik heb niets om in te vluchten. Ik ben namelijk aan het ervaren wat loslaten is. Ik heb hier gister heel nauwkeurig naar gekeken, of beter ik heb het gister heel goed doorleeft wat loslaten is. Loslaten is niet zoiets als laten gaan. Laten gaan is weer meer een soort vlucht. Ik wil juist niet weglopen van mijn gevoel. Dit heb ik 25 jaar gedaan, waarvan ruim 20 jaar met 'behulp' van drank en (hard)drugs. Ik merk dat loslaten een proces is, het is niet zomaar een kwestie van loslaten en hop weg is het. Nee, loslaten is je gedachtes laten komen en gaan... het accepteren dat ze er zijn. Troostende woorden zijn hierin ook een soort gladstrijken... Nee, loslaten is de waarheid keihard onder ogen zien, het doorleven en er niet tegen knokken. Er valt niet tegen te knokken.... Loslaten is het doorleven en accepteren van de gebeurtenis. Niemand kan je daarbij helpen... niets helpt, behalve niets doen. @Kate: Het reizen naar een ander land, kan ook een soort vlucht zijn. Net wat je zegt, verre reizen, wat kan ik daar vinden als ik het niet in mezelf kan vinden. Dit heb ik al eens eerder gedaan en vaak genoeg. Ik dacht dat het gras altijd groener was aan de andere kant... eenmaal thuis begon het weer van voren af aan. Maar goed, dat neemt nog niet weg dat ik graag nog eens wil reizen en zeker ook omdat ik me laat weerhouden door vliegangst en dat vind ik geen goede zaak.

Goedenavond allen. Heb hele draadje doorgelezen. Vind weer zoveel in ieder zijn mening zitten. Ik hoef het niet overal mee eens te zijn. Geen mens is hetzelfde en dat vind ik prachtig. Ik ben bekaf en ga lekker naar bed. Morgenavond naar de AA... heb er nu al zin in.

@koh: Dan komt toch de verzoeningsfase? Nog maar 11 dagen joh,... ik leg de champagne alvast koud!! Mick

Ik viel gisteravond met een nogal 'sombere' gedachte in slaap. 'Het leven is te kort'. Ik voel me nog zo jong. Het past niet bij me om oud te worden. Het uiterlijke verval is nog daar aan toe (hoe lang zal ik dit zo blijven denken/vinden/voelen?), maar het inwendige lichamelijke verval is voor mij maar moeilijk te accepteren. Het idee dat de dingen alleen maar slechter worden en niet meer beter. Alle nieuwe atleten staan aan de start... daar zal ik nooit meer staan. Het keiharde besef maakt me soms zo enorm droevig. Wat is dat toch 'de dood?'. En wie is IK eigenlijk? Ik zit maar gevangen in dit lichaam en kan niet ruilen met jouw lichaam... een geest die vast zit op deze plek en dit lichaam bestuurd en mij nu laat typen. Zo raar. En als ik me bedenk wat ik eigenlijk allemaal nog wil... er zal nooit genoeg tijd voor zijn. En als ik me bedenk wat ik eigenlijk allemaal nog voel... er zal nooit genoeg tijd voor zijn om daar iets mee te (mogen) kunnen. De tranen springen me alweer in de ogen en ik krijg ter plekke pijn aan mijn keel, nu ik me dit weer maar al te goed besef. Ja, zo is het leven en ik heb me er bij neer te leggen. De tijd, altijd maar weer die tijd... zucht.. Ja, in sommige gevallen lijkt de tijd een eeuwigheid te duren, maar in het grotere geheel is mijn tijd hier op aarde maar een flits. Vaak hoor je mensen ook zeggen, wanneer ze zitten te roken en te drinken.... 'Wat maakt mij het uit, ik leef maar 1 keer.' Juist, denk ik dan, je leeft maar 1 keer....

@marieke: Heb jij een Nilfisk?

Slaap lekker moesje en knap dat je niet drinkt vanavond.

@BB: Weloverwogen beslissing wb je werk. Slaap lekker.

Onlangs werd mij gevraagd, toen ik zei bang te zijn, wat is er het ergste dat je kan overkomen?

@Anna: Wil je mijn strijkijzer even lenen??? Verder heb ik eindelijk eens (na verrichte arbeid) echt lekker onderuit in onze tuin gelegen. Het was heerlijk... de bloemen staan in bloei, de buurman speelt viool en die was mooi aan het oefenen en verder heb ik ook nog even een poging gewaagd op mn didgeridoo (dat circuleren van de ademhaling blijf ik heel moeilijk vinden). Emmertje thee erbij en een stapel volkoren kaakjes...mmmmm Later een boekje gepakt (Help ik (ver)zuip).. best een grappig boek, maar werd er niet helemaal rustig van (door de schrijfstijl leek het alsof ik haast had), maar ik voelde wel weer even heel duidelijk waarom ik ook alweer gestopt was. Buhhh.. gore alcohol. Soms denk ik dat het met mij wel meevalt, maar als ik dan die verhalen lees dan herken ik die tijden van blackouts maar al te goed en dat valt zeker niet mee. Lichamelijk gaat het redelijk, ik doe rustig aan. Geestelijk gaat het ook redelijk, soms beter dan de andere keer ... ik kan maar slecht bepaalde situaties loslaten en dat merk ik nu zeker nog beter, nu ik niet meer drink. Ik kan er misschien wel wat beter en rustiger mee omgaan dan toen ik nog dronk, maar ik merk dat ik sommige dingen die een grote inpact in mijn leven hebben (gehad) niet snel een plek kan geven. Dit herken ik wel, maar voorheen trok ik er gewoon een fles bij open en liet ik de tranen vloelen.. nu weet ik niet zo goed wat te doen met mijn gevoel. Nou ja, zoiets dus...

Hoi Bibelle, Ik weet nooit zo goed wat hierop te zeggen... Heel veel sterkte en kracht.

Met mijn gezondheid ook weer stukken beter. Mijn rug zo goed als over (er zit nog wel een bobbel en een pijnlijke plek... heb jij daar ervaring mee Sneeuwwitje?), alleen ben ik nogal snel uitgeput en wat draaierig. Ben net voor het eerst sinds dagen weer naar buiten geweest, lekker uit eten geweest. Nou, als ik dat weer kan, dan kan ik morgen ook wel weer rustig aan beginnen met werken. Slaap lekker iedereen, op naar een nieuwe alcoholvrije dag.

@bibelle: Wat vreselijk voor je. Heel veel sterkte.