Hallo allemaal!
Ik ben een student, en ik woon sinds 2 jaar op mezelf, in een studentenhuis.
Sinds 2 jaar heb ik de gewoonte gehad om dagelijks te drinken. En behoorlijk.
1 of 2 glazen was nooit genoeg voor mij. En hoe langer ik dronk, hoe meer ik nodig had.
Tot ik op een punt kwam dat het mijn leven beheerste. Altijd de zorgen of ik in huis had, en of ik genoeg in huis had. Het is natuurlijk de spuitgaten uitgelopen, en ik moet toegeven dat ik langerzamerhand een totaal ander mens ben geworden.
Ik heb nooit echt willen stoppen. 4 dagen geleden voelde echter als een keerpunt. Het kwam min of meer uit de lucht vallen...maar het voelt nog steeds als heel definitief. Ik kan het niet uitleggen, maar ik weet gewoon zeker dat dit 't is. Dat het gaat lukken. Zelfs al gaat het ten koste van dingen, of moet ik vallen en opstaan. Voor de komende tijd(wie zal zeggen hoe lang?) Geen druppel meer.
Iedereen heeft zijn eigen redenen om te stoppen denk ik. Zoals iedereen ook zijn eigen redenen heeft om het zo ver te laten komen..Mijn grootste drijfveer is, dat ik weer de persoon wil worden die ik ooit was, die persoon die ik op oude foto's zie. De persoon die er goed uitziet, de persoon die net als ieder mens is. Niet verslaafd.
Ik ben 4 dagen sober. Het is moeilijk. Uren lang kan ik me vreselijk onrustig voelen. En soms ben ik uitgeput, wil ik uren lang voor me uitstaren. Over het algemeen heb ik gewoon vreselijk veel zin in alcohol, en voel ik me verdrietig, bang en alleen.
Ik heb al jullie verhalen op dit forum gelezen. Hoe het is om het leven van een alcoholist te lijden(herkenbaar!) De terugvallen, de ups, de downs...Ik weet nu beter wat me te wachten staat, en ik weet dat ik niet alleen ben. Bedankt dus voor al jullie berichten en verhalen die jullie hier in de openbaarheid hebben gebracht!
Blijf sterk allemaal!
