stientje

das lief van je soothe. ik kan erg goed onder stress werken, dus dat komt zeker goed!!! bovendien is het vreselijk leuk werk, zeker geen straf. zijn schilderij ligt te drogen, kan niet wachten om hem op te hangen!!!

het stormt hier ook maar er schijnt ook een bleek zonnetje. de tuin barst uit zijn voegen. helaas ook t onkruid. lekker verder werken maar... ik ben bijna op de helft...

brr... tandarts. jij liever dan ik. hier mijn kleine knul ziek thuis. hij maakt nu een groot schilderij voor me. en ik moet er nog twee van hem inlijsten, eentje voor vaderdag, de ander is voor op zijn kamer. en deze grote (50-70) komt tussen de keuken en de kamer. heel mooi! ik ga verder werken, schrik van de tijd, mijn deadline moet en zal ik halen vandaag....

mooi gezegd hoor bolletje. ik sluit me erbij aan.

goeie morgen, ik heb wel een redelijke nacht achter de rug. ik voel me nog wel verdrietig en dat maakt me onzeker maar dat laat ik bij mezelf liggen. ik ga aan het werk, neem een pot thee mee... fijne dag oh... en voor wat het waard is... ik kan ook niet tegen al die negativiteit, daarom ben ik gaan uitloggen gister.

Originally posted by: Tatum DAGPACT RL Albert Lytse Tatum stientje Goedemorgen quote>

he igor, hou vol meis... ik heb er eentje gehad en het hielp echt niet hoor... ik zal eens nagaan waarom ik precies dat ene wijntje nam, ik had me al bewust niet op t dagpact gezet vandaag, door mijn nare ervaring vanmorgen?????? lullig excuus dan... ik ga uitloggen, nog wat rommelen en lekker op tijd naar bed met een goed boek, trusten allemaal

ik toon weinig echt zwakke momenten omdat ik de meeste de baas ben. maar vandaag even wat minder.... dus toon ik mezelf even zoals ik me voel, niet meer en ook niet minder. ja, ook ik heb onzekere momenten, zoa;s een normaal mens. vandaag en afgelopen weken zijn van groot belang geweest, blijkbaa goter dan verwacht. elk voordeel heeft zijn nadeel....

ik allang braaf aan de thee hoor.... heel naar smsje van mijn lief... ik krijg hem niet te pakken wat meer dan genoeg zegt voor dit moment. ik blijf nuchter hoor, ben gewoon erg moe. kruip strks naast jongste in bed.of eerlijk gezegd: hij bij mij!!! fijne avond lieverds, ik ben er nog hoor, sterk als staal!!!

en ik aan de thee.. net een sms van mijn lief... ik vul dus weer alles in. tja, dat herken ik. vooral als hij niets zegt en alleen commentaar geeft bah, ik wil naar bed.... sorry ik ga uitloggen en mezelf verzuipen in THEE!!!!!!!

waaschijnlijk hebben jullie gelijk, er speelt nog veel meer door mijn hoogd. vooral at ik lees en leer van jullie: alcohol is gif. zit ik zaterdag heerlijk met mijn lief in een bootje, pat hij ee halve fles rose tevoorschijn. allebei een glas, en een goed gesprek. maar hij is degene die me nu al twee jaar, en terecht hoor!!!!! alcoholist noemt. verder serveert hij bij de asperges wijn, maakt een toetje die gevuld wordt met prosecco.we gaan vervolgens fijn naar bed en hij neemt de rest prosecco mee met twee galezen die ik dus echt geweigert heb. k zit in een soort spagaat, ik kan en wil gewoon matigen, hij gaat daar op in maar noiemt me wel steeds een alcoholist. ik ga dit ook maar aankaarten, ik kan niet de een en de ander tegelijk zijn. of ik ben een minderaar, maar die tijd wil en ga ik me gewoon echt geven, of hij moet ermee gaan leven dat ik straks niets meer wil of neem. voo hem ook begrijpelijk hoor, al dit gedoe. zijn zus had een rasechte alcoholist als man. maar t maakt niet uit hoe laat je begint, hoe laat je er mee stopt. als t een obsessi is, en je wilt de roes, dan is er echt iets mis. ik nu braaf aan de thee. al kost het me moeite, maar dat tekent de situatie dus des te meer...

oh RL, wijn is er wel in huis hoor, maar t laatste beetje kleine flesje prosecco is op. de rest laat ik staan. wijn zat hier, maar daar taal ik niet naar... ik heb mijn lesje geleerd... ook al voel ik me zo alleen, ik ben het NIET

en de fles is niet HEILIG! heeft het je ooit tot inzicht gebracht, een orakel????? nee schat, dat moet je grijze massa doen...

@madeliene, je hebt denk ik veel te verwerken gehad... kies een pad die jou gelukkig maakt, en weg voor jou eerst. en op jouw pad kom je ongetwijfeld mensen tegen, kruisingen... kies met je gevoel. het is niet heilig, daarom sta ik ook op dit moeilijke punt in mijn leven, van geen enkele man heb ik ooit meer gehouden dan va deze schat, op mijn kinderen na, die allemaal mannen zijn, haha... maar serieus, ik sta blijkbaar ook op t kruispunt. maar daarbij zou ik iemand moeten loslaten die me veel te dierbaar is. en heeeeeeeeeel soms, denk ik... kunnen we vrienden blijven... de tijd zal t leren... ik ga over op de thee en ff eten koken voor de kids, eentje eet op zijn werk, ik heb totaal geen trek....

madeleine, wat fijn dat je er eerlijk over bent. ik drink nu een glas prosecco, het is het laatste wat ik in huis heb en heb ook verder niets gekocht. dat dan weer wel.... ik ben gewoon moe, moe van echt alles soms. van mezelf, door het drinken, wat het me NIET gebracht heeft, moe van t zorgen van drie heerlijke mannen, t zorgen voor mezelf, want dat vind ik heel essentieel, zowel lichamelijk maar zeker ook geestelijk, dmv beeldhouwen, musea etc... ik ben t ook wel eens zat, echt maar, maar tegelijkertijd weet ik wat ik waard ben en waar ik heen wil. misschien is dat een taak voor jou, madeleine, wat il jij, wat wil je bereiken, wat zijn je mogelijkheden? als je meer doel en structuur hebt (en dan bedoel ik niet structureel drinken, haha) in je leven, kan dat je helpen. hoewel dat echt niet voor iedereen is weggelegd. maar misschien voor mesnen met een alcoholprobleem essentieel, ik weet t niet... ik kreeg l ee uitnodiging voor een borrel nt, die neem ik niet aan. hierna ga ik koken en misschien lekker in abd. ik had in de tuin willen werken vanavond... teveel hooi op mijn vork dat wil ik niet meer. maar te weinig al helemaal niet. ik heb vandaag een belangrijke opdracht geweigerd, gewoon omdat ik niet NOG twee manden 6 a 7 dagen per week wil werken. wat dan wel zou moeten. ik kies nu even voor mezelf, ik heb er maar één....

nou, ik voel me steeds en steeds kleiner worden... en dat doe ik dus mooi ZELF. ik laat dat gevoel toe. bah, ik ben pissig op mezelf. ik ga boodschappen doen.... doe ik nog wat nuttigs, haha, das een grapje hoor. dit nadenken en piekeren heeft ook zijn doel, daar ben ik van overtuigd. drinken niet al is dat zeer voor de hand en heb ik er heel veel zin in maar ik voel dat het dan om de verkeerde reden zou gaan. oh en de jongste heeft net zijn verhaal gedaan over pantserwagens en geweren en loodballetjes alias granaten. ik ga ook maar een bommetje om mezelf gooien, wordt ik tenminste wakker geschudt uit dit nare gevoel, tot later lieverds, xxx

F. fuctioneert prima tot uitstekend in zijn werk, maar veranderingen, nee daar houdt hij niet va. zo hadden we laatst de kunstroute en moesten mijn beelden en overige werk een plekje krijgen. nu snapte hij wel dat t noodzakelijk was voor dat weekend. pfff... maar anders... twee weken erna had hij een nieuw beeld van hem op een plek gezet waar iets anders voor moest wijken, daar had hij dus echt moeite mee. maar mijn lief is ook heel spontaan als t gaat om even dagje weg, plotseling uit eten etc. ik laat t maar op t feit dat hij een einzelgänger is.... wat hij ook bij tijd en wijlen benoemt. daarom laat ik hem ook zoals hij is, daar wil ik me niet in mengen, het is een prachtmens. maar soms voel ik me zo enorm eenzaam, zoals nu, maar ik weet dat hij dat ook zo ervaart. dat maakt t zo lastig: twee mensen die zoveel van elkaar houden en toch beiden eenzaam zijn. hij trekt zich terug en laat niets van zich horen en ik greep naar de fles. isschien zijn we niet goed voor elkaar.... hij kan me hierin niet steunen, dat is duidelijk voor beiden. en toch... zoveel liefde, genegenheid, zoveel gedeelde interesses. van de week zei hij: dat hij en ik elkaar op t juiste moment voor DAT moment hadden ntmoet, ik om te leren op mijn manier en hij op de zijne. en op zich geloof ik daar wel in, maar wil deze mooie en lieve man niet loslaten... hoewel houden van loslaten is he????

@hot, ik heb hoogtevrees, ik blijf liever in het ruisende veld staan dan aan de rand van een klif, hoewel ik dol ben op de zee. alleen van vallen hou ik niet zo... het is rustig in huis, ik zou moeten werken maar voel me te moe in mijn hoofd, morgen twe keer zo actief en vol goede moed. lekker rustig is het wel nu... eentje speelt met de hond en maakt tussendoor zijn huiswerk, eentje gaat los tijdens de buitenspeeldagen (die hier heel leuk worden georganiseerd met stoere militairen, granaatgooien (ik heb nog geen ontplofingen gehoord gelukkig!!!) zeepbaanglijden van de heuvel en noem maar op). en de laatste knul is aan het werk. rest mij boodschappen doen zo... snoekbaarsfilet uit de roomboter en ovenfrietjes met (voor mij) daslookmayonaise... fruit en sla erbij...

dank je wel hoor, lief van jullie... ik ben gewoon ff de draad een beetje kwijt en toch ook weer niet. f. wil t liefst thuis zijn, daar pakt hij zijn rust t meest en door alle emoties van de afgelopen jaren komen die nu ps echt los sinds ik 5 a zes weken geleden bij tacus begon. ik snap heel goed dat wanneer er ruimte komt, die ruimte gevuld wordt met emoties die je dan niet toestond om overeind te blijven. hij is heel trots op me, dat wel. nu ging ik bewust gister naar hem zodat hij optimaal zijn rust kon pakken. maar hij was werkelijk geshoqueerd dat ik de pup mee had genomen. als hij bij mij zou komen, dan was muppy er ook. het nare is dat hij het de hele avond zo duidelijk heeft laten voelen en ook vanmorgen. ik vroeg hem of hij liever had dat ik nooit met muppy zou komen maar dat vond hijzelf onredelijk. ik laat hem hier maar even over nadenken. mar verdrietig ben ik wel, ik had aangeboden (omdat hij zo moe was en is) om lekker uitgebreid te koken, om bij hem te slapen.... maar wat ik vervolgens ook doe, het is blijkbaar niet juist voor hem. dan de vraag: wat is juist voor mij. dit was voor mij een goede oplossing, het was een weloverwoge keuze om zowel voor zijn rustmoment te kiezen maar dat hield wel in dat ik muppy meenam. misschien had ik haar naar mijn ex moeten sturen. ik weet niet heel goed of ik wat verteld heb van ons verleden wat natuurlijk een zware rol speelt. we zijn bijna zeven jaar samen, maar met een zware donkere wolk boven ons hoofd: een zeer agressieve ex. lang verhaal heel kort samengevat: we zijn allemaal nu in rustig vaarwater gekomen en respect is terug gevonden, iets waar ik heel lang voor gevochten heb. waarom? omdat hij de vader van mijn kinderen blijft en ik altijd een respectabel contact wilde. al heb ik daar heel veel voor moeten slikken en vooral huilen van teleurstelling. maar het is ons gelukt al hebben we heus een terugval soms, maar die respecteren we wederzijds. maar neemt niet weg dat we zeer zware jaren hebben gehad, varierend van een agressieve ex tot een uitermate agressieve puber die niet te handhaven was. voor mijfaalde ik als moeder, nu kijk ik er anders op terug. mijn oudste werd uit huis geplaatst maar daarmee was het probleem niet weg. wel kreeg ik rust om hard aan het werk te gaan met mezelf. binnen drie maanden was ik onherkenbaar veranderd in een mens met ankers, met wortelen diep in de grond en met een heilig overtuigen dat ik wist waar ik stond, wat ik waard was. en ben. want die persoon staat nog steeds overeind. het laatste grote stuk van mijn puzzel en genezing is het drinken en te veel genieten van wijn. daarom de stap naar tactus en ik wilde graag de lange behandeling om mezelf er maar zo diep mogelijk van te doordringen waar ik bezig was en welke koers ik mijn leven wilde geven. vorig jaar heb ik een maand of 5 niet kunnen werken door alle stress en vooral angst om en voor mijn eigen kind. als zzper is dat niet handig, als alleenstaande al helemaal niet. ik moest en zou er bovenop komen. nu ben ik zo hard op weg met dit stuk, ik ga ervoor, ik kan het en ik doe het. met vallen en opstaan, maar ik kom er. en nu krijgt f. de ruimte voor zijn verdriet.... en dat wil ik het liefst omarmen, maar mezelf wil ik niet vergeten... en ik was er gister voor hem, mijn keuze, maar ik sloeg de plank mis.... nou, lang verhaal, ik denk dat ik maar een soap ga schrijven, haha

nou wijffie, dan zijn we met zijn tweetjes verdrietig...

hot, gaat het wel? je klinkt melancholischer dan anders voor mijn gevoel...

hot, heb je geminderd dan? en toch wat gedronken wat je niet beviel? ik herken dit. eigenwaarde is alles. maar dan ook alles....

je hebt gelijk hoor bol, ik laat het voorlopig even rusten.. maar ik ben niet van plan om ALLES aan mezelf te veranderen. alcohol: JA, balans: JA maar ik wil zeker mezelf blijven. dat os ook wat hij wil hoor. hij zit met zichzelf in de knoop. ik kan alleen een arm, een schouder en een luisterend oor bieden. maar iets oplossen moet hij zelf doen...

een aai kon er zelfs niet af (voor mijn pup dan).... zijn reactie vanmorgen: tja, je weet toch hoe ik er over denk... tja, das waar... daar heeft hij gelijk in. maar het voelt niet fijn. ik had een hond toen hij me leerde kennen, na vier jaar overleed ze en ik mis haar dag in, dag uit. en ben nu zo blij met dit bolletje. ik ben bewust naar hem toe gegaan ipv da hij hier kwam, omdat dat ons oude ritme was en ik weet dat hij veel liever thuis is. hij heeft hier al elf dagen niet geslapen en dat zal nog wel even duren vrees ik. hij rijdt overigens wel elke dag vlak langs mijn huis. sorry dat ik zo mopper, ben er even stil van, van mezelf en het drukkende gevoel dat ik nu heb. ik ga dit gevoel even laten zakken en kijken of we er dit weekend toch een goed gesprek over kunnen hebben, ik heb dat in ieder geval nodig. dan gaat muppy ook met de kids mee naar ex. extra weekend vanwege vaderdag...