Vietje

Ik merk dat ik deze site automatisch opzoek als ik even last heb van zucht, zoals vandaag. Verder probeer ik mensen te bellen van de meetings. Ik kom er nu ook achter dat het vooral eenzaamheid is dat tegenwoordig zucht opwekt. Door me er zo mee bezig te houden probeer ik zo de oorzaken aan te pakken. Morgenvroeg ga ik naar een plek waar ze me zullen helpen een sociale kring op te bouwen. Mezelf afzonderen (uit angst voor drankgebruik) is voor mij geen optie meer, anders val ik 100% terug.

Mijn vader is/was alcoholist. Zo ook by far de meeste mannelijke familieleden van mij (neven, ooms, etc). Het zal bij ons vast in de genen zitten 😅🤷‍♂️

Mooie tips. Ik probeer zelf vaak in m'n hoofd vooruit te spoelen naar hoe ik me voel een dag na alcoholgebruik. Zo herinner ik mezelf waarom ik hulp heb gezocht om te stoppen. Ik ben nou eenmaal iemand die het nooit zal houden bij 1 of 2 drankjes. Dat is vaak mijn valkuil geweest: koppigheid, denken dat het me "nu" wel lukt 1 of 2 drankjes te doen. En altijd liep het verkeerd af. Ik moet zeggen dat ik heel veel geluk heb met de mensen die ik nu om mij heen heb. Zo veel steun en begrip. Dit is zeker mijn intentie. Ik besef dat ik er nog niet ben. Dit zijn pas de eerste stappen. Nu moet ik vooral zorgen dat ik meer routine krijg in mijn dagelijks leven. Ik merk nu als ik terugkijk echt hoe mijn leven draaide om alcohol. Nu maar snel verder vooruit.. 😬

Nu anderhalf maand later ziet alles er stukken beter uit. Tijdens de feestdagen (Pasen, Koningsdag) clean gebleven, doordat ik van te voren rekening mee hield. Het waren de eerste feestdagen in jaren zonder drankgebruik. Sindsdien voelt het makkelijker om te gaan met zucht. In mijn achterhoofd blijf ik natuurlijk waken voor slippertjes of een terugval. We weten allemaal hoe makkelijk en snel dat kan gaan. Fysiek voel ik me ook véél beter dan zeg maar 2-3 maanden terug. Het gaat met vallen en opstaan, maar als ik terugkijk waar ik een halfjaar geleden stond en waar ik nu sta.. Zo een vooruitgang had ik niet verwacht. Van wanhoop naar hoop op een goed en gezond leven.

Ja, ik dronk ook op werk. Mijn toenmalige werkgever had daar geen problemen mee.

Ik denk dat het toch belangrijk is om naar de huisarts te gaan om te bespreken waar je angst vandaan komt en hoe je daaraan kunt werken. Anders is er een reële kans dat je teruggrijpt naar drank om je angsten te dempen. Laat schaamte je herstelproces niet belemmeren. Natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan, maar het is te doen.

Hey @Puckje hoe gaat het nu? Hopelijk lukt het je nog steeds van de drank af te blijven. Dat je onder invloed om hulp riep is zo herkenbaar. Ikzelf stuurde zwaar onder invloed een mail naar mijn POH met het verzoek mij door te verwijzen naar een verslavingszorg. Dat was tevens de eerste keer dat ik hier postte (uren na het verzoek & antwoord). Ik hoop dat ook bij jou het knopje om is en dat je echt doorzet. Het is vaak inderdaad alles of niets; voor veel mensen is er geen tussenweg als "drinken met mate". Het leven zonder alcoholgebruik is mooi en natuurlijk stukken gezonder. Mocht je vaak last hebben van zucht, is misschien een AA of NA meeting een optie. Praten met lotgenoten (mensen die gestopt zijn of aan het stoppen zijn) kan je extra kracht en doorzettingsvermogen geven. Van je afschrijven op dit forum kan ook helpen. Ik wens je veel kracht toe!

Ik ga sinds enkele maanden bijna wekelijks naar een meeting. In het begin was ik sceptisch en vond dat ik er niet hoorde, want ik had het "niet nodig". Het kwam bij de eerste keer over als een sekte, dus ik schrok er een beetje (eigenlijk heel erg) van. Ik wilde er niet meer heen. Maar na enkele dagen dacht ik weet je wat, ik kan er gewoon weer heen, mee zitten luisteren en vooraf en na afloop gesprekken voeren met mensen. Toen besefte ik me dat het helemaal geen sekte is, maar een groep lotgenoten die net als ik strijdt tegen verslaving. Je bent nergens toe verplicht, behalve nuchter/clean zijn natuurlijk. En de tweede ontvangst was natuurlijk geweldig, want ik werd herkend en er werd mij gevraagd hoe het ging etc. Het mooie is dat ik gaandeweg het gevoel heb gekregen deel uit te maken van een hele leuke groep; mensen die naar elkaar luisteren, hun verhaal delen én niet oordelen. En regelmatig komt er een nieuweling binnen die goed wordt opgevangen, precies hoe ik goed werd opgevangen. Je voelt de warmte echt. Nu kan ik gewoon zeggen dat het "mijn groepje" is, ondanks dat ik zelf niet share in de kring. Die band met mijn lotgenoten is voor mij een grote steun in mijn strijd. Ik merk nu ook dat ik de groep mis als ik een keer niet aanwezig kan zijn. Bij mij helpt het in ieder geval ook tegen de eenzaamheid. (Edit) Het gaat overigens over een NA meeting. Met de AA ben ik niet bekend; zag het verschil niet toen ik postte 😬

Ik ben een alcoholverslaafde onder behandeling en inderdaad, het zijn gewoontes die ik moet doorbreken en aan het doorbreken ben met hulp.

Dat laatste is tricky. Misschien voor jezelf uitrekenen hoeveel je dan per week of maand drinkt om te beseffen dat het toch veel is? En verder kun je misschien jezelf bezighouden met wat anders zodra dat gevoel opkomt. Vaak daalt de drang na een kleine afleiding. Thuis sporten misschien een optie om je kregeligheid(?) kwijt te kunnen?

Ik dronk van mijn 24ste tot 33ste dagelijks (behalve op zondag🙄) minimaal 6 shotjes vodka en/of whisky. Vaak maakte ik het af met mix drankjes (blikjes whisky cola etc.) en bier en zat ik al gauw op 10+. Daarna tot vorig jaar (tot mijn 42ste) niet meer dagelijks, maar wel heel veel op de dagen dat ik dronk. Nou ja, 1 of 2 is nooit genoeg geweest voor mij.

Dank voor jullie reacties. Het gaat inderdaad stukken beter, maar ik heb helaas nog te maken met 'slippertjes'. Dat komt denk ik door het mooie weer en omdat ik na een paar weken ziek te zijn geweest zo blij was dat ik automatisch mezelf 'beloonde' met de welkbekende zuippartij. Dit zijn dingen waar er aan gewerkt moet worden om uit mijn automatisme/systeem te krijgen. Ik ga ook regelmatig naar meetings voor extra steun en denk dat naast deze website, de meetings bezoeken ook een blijvertje wordt. Het is echt moeilijk te accepteren dat ik verslaafd ben, zelfs nu ik het op het oog heb geaccepteerd. Met moeilijk bedoel ik dat op het moment dat ik voor langere periode clean ben, ik mezelf aanpraat dat ik "niet meer verslaafd" ben, maar moet dus accepteren dat zo'n verslaving niet weggaat, want ik moet echt altijd op mijn hoede blijven. Dankzij mijn therapeuten ben ik nu zover gekomen. Natuurlijk moeten we het zelf doen, maar zonder steun en "lessen" is het echt niet te doen. Ik heb dankzij hen geleerd dat er mensen bestaan die hun vak uitoefenen met de juiste intentie en niet alleen maar omdat het hun werk is. Ondanks mijn slippertjes heb ik gelukkig een verschrikkelijke afkeer van drank. Het maakt me ook heel boos en verdrietig dat alcohol zo erg geaccepteerd is in de maatschappij; je ontkomt er als "zwak persoon" niet aan. Dan vraag ik me af waarom bijvoorbeeld sigaretten moeilijker te verkrijgen is dan alcohol. Dat laatste maakt (ook) letterlijk levens kapot.. Maar ja, zal kijken of daar topics over zijn hier 😬

Inmiddels maanden verder en onder behandeling. Het gaat goed, helaas grijp ik nog wel eens naar de fles, maar veel minder dan voorheen. Dit jaar 2x gedronken. Merk ook dat ik veel minder aankan dan voorheen. Ben nog niet waar ik wil zijn, maar het gaat de goede kant op. Van paniekaanvallen heb ik inmiddels nauwelijks last meer van, althans, ik kan er inmiddels goed mee omgaan.

Inmiddels doorverwezen naar een verslavingszorg. Telefonisch intake gehad en over enkele weken een intake op locatie. Hulp zal geboden worden om mijn verslaving en paniekaanvallen aan te pakken. Er is zelfs een ervaringsdeskundige die mij telefonisch pusht en zelfs heeft aangeboden mij op te halen om naar een praatgroep te gaan. Echt blij en dankbaar dat er mensen zijn die dit serieus nemen en er zo veel aan doen om mij te helpen. Heb helaas wel enkele keren flink gedronken de afgelopen weken. Maar we gaan ervoor. Echt, alcohol maakt zo veel kapot en toch blijf ik het gebruiken. Aan mensen die denken hun verslaving in hun eentje de baas te worden, aub, zoek hulp. In je eentje zal het zelden lukken. En aan iedereen die het alleen is gelukt: RESPECT! Jullie weten als geen ander hoe ontzettend zwaar dit is.

Allereerst dikke respect dat je zo bent kunnen stoppen! Ik wil wel ff vragen of je de drang nog voelt om toch te drinken. Zo ja, hoe ga je ermee om? Zo niet, nog meer respect!:) En zijn er dingen die je sinds je bent gestopt anders doet? Bijv. tijdsbesteding?