Vietje

Ik denk dat het toch belangrijk is om naar de huisarts te gaan om te bespreken waar je angst vandaan komt en hoe je daaraan kunt werken. Anders is er een reële kans dat je teruggrijpt naar drank om je angsten te dempen. Laat schaamte je herstelproces niet belemmeren. Natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan, maar het is te doen.

Hey @Puckje hoe gaat het nu? Hopelijk lukt het je nog steeds van de drank af te blijven. Dat je onder invloed om hulp riep is zo herkenbaar. Ikzelf stuurde zwaar onder invloed een mail naar mijn POH met het verzoek mij door te verwijzen naar een verslavingszorg. Dat was tevens de eerste keer dat ik hier postte (uren na het verzoek & antwoord). Ik hoop dat ook bij jou het knopje om is en dat je echt doorzet. Het is vaak inderdaad alles of niets; voor veel mensen is er geen tussenweg als "drinken met mate". Het leven zonder alcoholgebruik is mooi en natuurlijk stukken gezonder. Mocht je vaak last hebben van zucht, is misschien een AA of NA meeting een optie. Praten met lotgenoten (mensen die gestopt zijn of aan het stoppen zijn) kan je extra kracht en doorzettingsvermogen geven. Van je afschrijven op dit forum kan ook helpen. Ik wens je veel kracht toe!

Ik ga sinds enkele maanden bijna wekelijks naar een meeting. In het begin was ik sceptisch en vond dat ik er niet hoorde, want ik had het "niet nodig". Het kwam bij de eerste keer over als een sekte, dus ik schrok er een beetje (eigenlijk heel erg) van. Ik wilde er niet meer heen. Maar na enkele dagen dacht ik weet je wat, ik kan er gewoon weer heen, mee zitten luisteren en vooraf en na afloop gesprekken voeren met mensen. Toen besefte ik me dat het helemaal geen sekte is, maar een groep lotgenoten die net als ik strijdt tegen verslaving. Je bent nergens toe verplicht, behalve nuchter/clean zijn natuurlijk. En de tweede ontvangst was natuurlijk geweldig, want ik werd herkend en er werd mij gevraagd hoe het ging etc. Het mooie is dat ik gaandeweg het gevoel heb gekregen deel uit te maken van een hele leuke groep; mensen die naar elkaar luisteren, hun verhaal delen én niet oordelen. En regelmatig komt er een nieuweling binnen die goed wordt opgevangen, precies hoe ik goed werd opgevangen. Je voelt de warmte echt. Nu kan ik gewoon zeggen dat het "mijn groepje" is, ondanks dat ik zelf niet share in de kring. Die band met mijn lotgenoten is voor mij een grote steun in mijn strijd. Ik merk nu ook dat ik de groep mis als ik een keer niet aanwezig kan zijn. Bij mij helpt het in ieder geval ook tegen de eenzaamheid. (Edit) Het gaat overigens over een NA meeting. Met de AA ben ik niet bekend; zag het verschil niet toen ik postte 😬

Ik ben een alcoholverslaafde onder behandeling en inderdaad, het zijn gewoontes die ik moet doorbreken en aan het doorbreken ben met hulp.

Dat laatste is tricky. Misschien voor jezelf uitrekenen hoeveel je dan per week of maand drinkt om te beseffen dat het toch veel is? En verder kun je misschien jezelf bezighouden met wat anders zodra dat gevoel opkomt. Vaak daalt de drang na een kleine afleiding. Thuis sporten misschien een optie om je kregeligheid(?) kwijt te kunnen?

Ik dronk van mijn 24ste tot 33ste dagelijks (behalve op zondag🙄) minimaal 6 shotjes vodka en/of whisky. Vaak maakte ik het af met mix drankjes (blikjes whisky cola etc.) en bier en zat ik al gauw op 10+. Daarna tot vorig jaar (tot mijn 42ste) niet meer dagelijks, maar wel heel veel op de dagen dat ik dronk. Nou ja, 1 of 2 is nooit genoeg geweest voor mij.

Dank voor jullie reacties. Het gaat inderdaad stukken beter, maar ik heb helaas nog te maken met 'slippertjes'. Dat komt denk ik door het mooie weer en omdat ik na een paar weken ziek te zijn geweest zo blij was dat ik automatisch mezelf 'beloonde' met de welkbekende zuippartij. Dit zijn dingen waar er aan gewerkt moet worden om uit mijn automatisme/systeem te krijgen. Ik ga ook regelmatig naar meetings voor extra steun en denk dat naast deze website, de meetings bezoeken ook een blijvertje wordt. Het is echt moeilijk te accepteren dat ik verslaafd ben, zelfs nu ik het op het oog heb geaccepteerd. Met moeilijk bedoel ik dat op het moment dat ik voor langere periode clean ben, ik mezelf aanpraat dat ik "niet meer verslaafd" ben, maar moet dus accepteren dat zo'n verslaving niet weggaat, want ik moet echt altijd op mijn hoede blijven. Dankzij mijn therapeuten ben ik nu zover gekomen. Natuurlijk moeten we het zelf doen, maar zonder steun en "lessen" is het echt niet te doen. Ik heb dankzij hen geleerd dat er mensen bestaan die hun vak uitoefenen met de juiste intentie en niet alleen maar omdat het hun werk is. Ondanks mijn slippertjes heb ik gelukkig een verschrikkelijke afkeer van drank. Het maakt me ook heel boos en verdrietig dat alcohol zo erg geaccepteerd is in de maatschappij; je ontkomt er als "zwak persoon" niet aan. Dan vraag ik me af waarom bijvoorbeeld sigaretten moeilijker te verkrijgen is dan alcohol. Dat laatste maakt (ook) letterlijk levens kapot.. Maar ja, zal kijken of daar topics over zijn hier 😬

Inmiddels maanden verder en onder behandeling. Het gaat goed, helaas grijp ik nog wel eens naar de fles, maar veel minder dan voorheen. Dit jaar 2x gedronken. Merk ook dat ik veel minder aankan dan voorheen. Ben nog niet waar ik wil zijn, maar het gaat de goede kant op. Van paniekaanvallen heb ik inmiddels nauwelijks last meer van, althans, ik kan er inmiddels goed mee omgaan.

Inmiddels doorverwezen naar een verslavingszorg. Telefonisch intake gehad en over enkele weken een intake op locatie. Hulp zal geboden worden om mijn verslaving en paniekaanvallen aan te pakken. Er is zelfs een ervaringsdeskundige die mij telefonisch pusht en zelfs heeft aangeboden mij op te halen om naar een praatgroep te gaan. Echt blij en dankbaar dat er mensen zijn die dit serieus nemen en er zo veel aan doen om mij te helpen. Heb helaas wel enkele keren flink gedronken de afgelopen weken. Maar we gaan ervoor. Echt, alcohol maakt zo veel kapot en toch blijf ik het gebruiken. Aan mensen die denken hun verslaving in hun eentje de baas te worden, aub, zoek hulp. In je eentje zal het zelden lukken. En aan iedereen die het alleen is gelukt: RESPECT! Jullie weten als geen ander hoe ontzettend zwaar dit is.

Allereerst dikke respect dat je zo bent kunnen stoppen! Ik wil wel ff vragen of je de drang nog voelt om toch te drinken. Zo ja, hoe ga je ermee om? Zo niet, nog meer respect!:) En zijn er dingen die je sinds je bent gestopt anders doet? Bijv. tijdsbesteding?

Daar sta ik ook open voor. Op dit moment ben ik alle schaamte en koppigheid voorbij. Samen met de POH zal ik kijken wat het beste is in mijn situatie. En moet zeggen dat ik dit forum heel motiverend vind. Heb wat verhalen doorgelezen. Aan de ene kant denk ik, wat verschrikkelijk wat mensen doorheen gaan. En aan de andere kant voel ik een vorm van opluchting dat ik niet alleen ben. Dit blijft een blijvertje op weg naar herstel.

Bedankt voor de reacties. Het besef wat voor schade ik heb aangericht door de jaren heen is voor mij nieuw en inderdaad, als ik erover nadenk, is het niet sociaal kunnen functioneren ook een excuus om te drinken. Dit zijn allemaal dingen waar ik aan wil werken met behulp van professionals. Ik heb mezelf ook voorgenomen me volledig open te stellen voor hulp. Hopelijk houd ik me daar ook aan en ga ik niet mezelf in de weg zitten.

Nee, ik ben nog niet gestopt. Dat stoppen lukt mij gewoon niet, tenzij ik mezelf thuis opsluit en nergens meer heen ga. Maar dat is dus geen oplossing. Ik wil graag helemaal stoppen, het liefst per direct. Ik drink al sinds mijn 24e, waarvan bijna dagelijks tot mijn 33e. Sindsdien regelmatig met pauzes van soms weken. Maar dat wil zeggen dat ik dan weken thuis zit. Eigenlijk kort samengevat: ik kan op sociaal gebied moeilijk functioneren zonder alcohol. Ik heb volgende week maandag een afspraak met een praktijkondersteuner GGZ die mij zal doorverwijzen. In het verleden ben ik nooit zover gekomen. Ik zegde gesprekken af en stopte dan zelf een paar weken met drinken, mezelf voor de gek houdend dat ik het zelf kan..

Hey allemaal. Ik zal me even voorstellen. Ik ben een man van 42 inmiddels, heb geen gezin, geen kinderen. Ik drink niet dagelijks en heb me daardoor jarenlang voorgehouden dat ik niet verslaafd ben en het onder controle had. Maar feit is dat ik zwaar verslaafd ben. Als ik drink zijn het minimaal 6-8 drankjes; van alles door elkaar. Ik heb me ook lang voor de gek gehouden door zogenaamd hulp te zoeken (het bleef bij praatjes), terwijl ik dat diep van binnen niet wilde. Allemaal schijn om zo goodwill te kweken in mijn directe omgeving na weer eens toxic dronken gedrag. Inmiddels is het knopje om, heb ik contact met professionals en sta ik op het punt (volgende week gesprek) doorverwezen te worden naar een verslavingszorg. Echt verschrikkelijk hoe ik jaren van mijn leven heb verprutst door alcohol. Heb deze forum vandaag gevonden en het doet me goed te lezen dat ik niet de enige ben die hiermee worstelt. Mochten jullie adviezen voor mij hebben, verwelkom ik die van harte. Zelf heb ik nauwelijks sociale contacten meer vanwege mijn gedrag in dronkenschap. Helaas besef ik dit te laat.