Madeleine

Originally posted by: kirky Originally posted by: Madeleine Ok. Maar ga jouw avond niet verpesten. Dus post gewoon door, Kirk.quote> Mijn avond is al verpest, eigenlijk gewoon mijn hele dag, door anderen. Daar veranderd niemand meer iets aan.quote> Ik vind dat zo ruk om te lezen. En misschien ben ik gewoon niet de aangewezen persoon geweest om dat wat ik heb gezegd, te zeggen. Maar ik zit al zolang op fora dat ik bijna door het beeld heen kan voelen/lezen dat het niet goed gaat. En sorry dat ik 'kwaaie dronk' gebruikte.

Ok. Maar ga jouw avond niet verpesten. Dus post gewoon door, Kirk.

Heel erg welkom! Tip, Ditjes, draadjes en dagdraad. Lekker meekletsen en eigen inzichten krijgen.

Als het lijkt alsof....

Nou ja, ik vind dat ik nu wel even eerlijk moet zijn. Eergisteren had je duidelijk de lolbroek aan, daarvoor vond ik je gewoon een leuk persoon, maar gisteren leek het opeens veranderd te zijn. Ietwat chagrijniger, sneller op de teentjes getrapt e.d. Bedoel er niets mee, durfde het gisteren niet eens te benoemen, maar heb ewel het gevoel dat er iets veranderd is in jouw gedrag. En moet eerlijk bekennen dat ik even dacht, gisteren, dat je een kwaaie dronk over je had. Sorry, sorry, sorry, als ik het helemaal fout heb. Maar dit is puur mijn gevoel geweest.

Ben je een beetje down, Kirk?

Originally posted by: kirky Originally posted by: Madeleine Niet zo hatelijk, Kirky.quote> Hartelijk bedoel je ?quote> Iemand die zegt dat iemand wellicht geen advies wil, komt nogal niet hartelijk, eerder hatelijk, over.

Niet zo hatelijk, Kirky.

Vandaag heb ik wederom een goed gesprek met mezelf gehad. Deze vinden meestal plaats onder de douche. Dan kom ik tot de meest onzinnige of juist zinnige dingen. Zondagmiddag had ik het even moeilijk. Ook al gaf ik aan, dat ik absoluut niet de behoefte had om in de auto te stappen. Hierop werd in het dagpact geantwoord, dat als de zin zo groot was, dat ik allang in de auto had gezeten. Degene had gelijk. De zin was helemaal niet zo groot. Zondagavond werd ik ziek en dit heeft erin geresulteerd dat ik sowieso stopte. Want in tegenstelling tot andere ziektedagen, had ik nu absoluut geen behoefte aan bier. Wel om fatsoenlijk te kunnen slapen, wat voor mij verband houdt met drank (bier, want iets anders lust ik niet), maar om een krat weg te werken, was iets wat alleen al in gedachte een opgave leek. Donderdag werd het iets beter. Op het hoesten na. Ik sliep slecht en veel te weinig. En om die reden bedacht ik dat een biertje wel lekker zou zijn, om in ieder geval goed in slaap te komen. Tijdens een rondje centrum, waar de meesten dachten dat ik naar de winkel was gegaan, besloot ik niet te drinken. Gisteren kreeg ik het pas echt moeilijk. Zo kinderlijk moeilijk. Want ik wilde het. Nu! En zoals hier boven al staat geschreven, het kreeg kinderlijke vormen. En ik zag mezelf dan ook, in gedachten, stampend op de grond en schreeuwen dat ik het wilde. En het werd benoemd, heeft eigenlijk mijn ogen wel geopend en heeft mij aan het denken gezet. Want ik ben toch geen kind dat om een snoepje zeurt en in krijsen uitbarst, omdat er 'nee' wordt gezegd? Dat kind heb ik 27 jaar geleden achter me gelaten en lach ik nog smakelijk om met de ouder die mij op dat moment rustig moest krijgen. Als ik na mijn week kijk, dan kan ik concluderen dat ik weinig echt zin had. Maar dat iets in mij zei dat ik het gewoon moest hebben. Ik denk dat ik de woorden 'bier' en 'drinken om dronken' te worden te groot heb gemaakt. En dat dit zich manifesteerde in krankzinnigheid. Ik weet dat ik een probleem heb met alcohol. Maar ik moet het zeker niet groter gaan maken dan het is. Ik had trek, ja. Maar ik heb als volwassen vrouw de keuze om er naar te handelen of om mijn gedachten te verzetten. Het kan misgaan, het kan. Maar ik moet er niet op voorhand vanuit gaan dat het misgaat. Elke dag is er immers één als ik niet gedronken heb. Voor mezelf heb ik besloten om wat minder te praten over alcohol en mijn drang hierna. Ik moet hetzelf doen. Het forum is ondersteunend en heeft me vaak positief geholpen. Maar om elke dag te melden dat ik het moeilijk heb, terwijl ik dondersgoed weet hoe ik het moet doen, is not done. Als ik nu trek krijg, dan trek ik mijn 'trui met gat' aan, ga ik mijn bed opmaken, mijn afwas doen, een kop koffie zetten, een bak vla eten. En als ik het echt, echt, echt, echt, echt niet meer trek, dan zal ik mij melden. En ik moet mijn zin niet verwarren met enkel gedachte aan bier. Want zelfs mensen die geen probleem hebben met alcohol denken weleens aan bier, als ze er nog niet eens zin in hebben. En als ze geen zin hebben, dan nemen ze gewoon niet. Wat ik ermee wil zeggen is dat ik geobsedeerd lijk door niet drinken, dat dit zo'n impact heeft momenteel, dat ik al wil drinken, zonder dat er daadwerkelijk zin in. En dat als ik niet krijg wat ik wil (horen), begin te jengelen. Terwijl het helemaal niets om hakken heeft. Want ik had niet eens zin....

Goedemiddag! Twee draadjes voor de prijs van één. Overdaad schaadt niet. Niet zoveel te melden. Straks even douchen, aankleden, make-up op de kop en een ronde wandelen. Ik ben laat vandaag. Maar ach, beter laat, dan nooit.

Er zijn twee dagdraadjes, de ander wordt waarschijnlijk over het hoofd gezien omdat de titel Blanco is.

Ik meld me droog af. En ga nog niet slapen. Ik ga nog even een spelletje spelen op de pc en dan wel slapen. Welterusten iedereen!

Ik snap het wel. Mijn stiefmoeder vindt mij zonder drank een stuk liever en begaander. Ze was altijd bang voor mij of mijn reactie, vooral als ik een borrel opkreeg. Want dan gooide ik er alles uit wat slecht en lelijk was. Minder grappig vind ik dat ze me dit nu pas durft te vertellen. Want nuchter komt het best hard aan, moet ik zeggen. Ik voel me over het algemeen wel rustiger. Want ik kon ook de dramaqueen uithangen overmand door drank. Want pure emotie kon ik het niet noemen. Er zitten zoveel voordelen aan, echt. Maar elke avond heb ik hetzelfde gevoel. Nu ben ik blij dat ik het niet gedaan heb en over twee uur lekker naar bed kan....

Krijg ik de pb nog? wel gelezen, maar kreeg niet alles mee.

Mijn laptop hield ermee op en geen idee hoe ik zelf een pb kan sturen. Maar had het nog gelezen. In totaal heb ik nu 15 jaar therapie achter de rug. En aardig inzicht in het geestelijke. Het enige minpunt is dat ik niet weet wat ik ermee moet. Ik kan van alles vertellen over het verleden, ook met tranen dik over de wangen, maar ik heb nooit geleerd hoe ik het achter me kan laten. dat is mijn grootste probleem. Ik vertel het vandaag vol met emotie, maar een jaar later precies op dezelfde manier en met dezelfde emotie.

Haha, Jane. Wat je zegt klopt als een bus. En ik heb het hier ook al eerder gehoord. En het klopt als een bus. Soms ben ik net een klein kind die haar zin wil en moet hebben. Soms zei ik mezelf gewoon als klein meisje stampend op de grond met de tekst 'Ik wil het, ik wil het, ik wil het!' Het komt denk ik omdat ik me in de afgelopen jaren niets heb misgund. Wilde ik bier, dan ging ik bier halen. Wilde ik chips, dan kreeg ik chips. Wilde ik pizza, dan haalde ik pizza. En als ik het net niet redde om het te halen of de plannen liepen anders dan ik in gedachten had, dan barste ik in tranen uit en was ik boos op de hele wereld. Het is heel erg om het toe te moeten geven. Maar ik moet door mijn eigen aangemeten patroon heen. Net als vele anderen kan ik niet alles doen wat ik wil. Daar moet ik doorheen. Heb het trouwens alleen met eten en drinken dat ik zo doe. Voor de rest ben ik gelukkig wel volwassen. En ik doe het ook altijd als ik alleen ben. Zodat anderen het niet merken, want het is eigenlijk wel iets om voor te schamen.

Kate, kan je bewust je spieren ontspannen? Heb het geprobeerd, maar ik krijg er last van in mijn nek. Dus ik doe het niet goed. Ik weet dat ik ontzettend klaag en dat ik ontzettende medelij met mezelf heb. Dit blijft een hekelpunt. Van half acht tot negen uur ben ik gewoon niet zo sterk meer. En vervallen alle andere goede gedachten. Johan, snoepen zou helpen. Maar dat mag ik niet van mezelf. Ik heb net wel een bak Bananenvla op en de onrust is iets verdwenen. Het is 20.39u, zo ineens, zie ik, dus de winkel wordt hem al niet meer. Lytse, de trui, of jas in deze, is aan. Ik kan me nu niet meer omkleden. Dus ik blijf zitten waar ik zit.

Om half zes heb ik een bord vol Tagliatelle gehad. Ik zat bomvol. Ik kan nu wel janken, zo onrustig ben ik. Ik loop door het huis, doe voor de helft de afwas en ga weer terug naar iets anders. Heb al bedacht wat ik zou kunnen doen om van dit gevoel van af te komen. Maar alles wat ik doe, ik blijf dat vieze zenuwachtige gevoel houden. Ook al denk ik aan mijn koude glas ranja zometeen, er blijft een beeld opdoemen dat ik zo mijn eerste openklik. Niets in huis, dus daar word ik nog zenuwachtiger van.

Nogmaals maar schrijven op mijn draad. Want ik trek het niet meer. Ik word steeds onrustiger en ik sta op het punt om me om te kleden en wederom naar de winkel te gaan. Want ondanks dat ik niet wil drinken, of dronken wil worden, wil ik dit gevoel niet. Ik word hier zoooo moe van!

Goedenavond! Ben er weer en weer met hetzelfde gevoel. Gaat dit ooit over?

Nee, de trui met gat is niet aan. Hij stonk en gisteren had ik het warm, waarschijnlijk van de griep, dat ik mijn 17 jaar oude jas heb aangetrokken i.p.v. 2 van mijn andere truien met gat. (Voor de beeldvorming: Toen ik 13 was, was er een bepaalde merk jas in de mode. Ik wilde deze jas graag, maar hij was 150 gulden en dat vonden mijn ouders te duur. Toch kreeg ik hem, nog zonder te zeuren ook. En ik heb hem bewaard als soort sentiment.) En een jas kan het trouwens niet meer worden genoemd. Ja, er zit een rits in en ja, hij kan nog steeds dicht. Maar daar waar stof moet zitten, zit enkel iets doorzichtigs. Ook iets om me niet mee op straat te vertonen. Kan me voorstellen dat je vol met verhalen zit. Maar je bent nog maar zo kort thuis, dat het denk ik wel goed is om lekker mij tijd te hebben. Maar grappig, iedereen aan hun eigen versie van trui met gat.

Dank je wel, Gwen. Je woorden doen goed. Rose, Laptop. Schootdoos noemen we het altijd. :$

Zojuist ben ik naar de supermarkt geweest. Niet heel slim als ik met trek opsta. Maar ik moest en zou eten wat ik vanavond wilde eten. Ik heb voor mijn gevoel weer uren in de supermarkt gestaan. Want natuurlijk stond ik te twijfelen of ik niet even een kratje mee moest nemen. Toen ik had besloten dat het geen bier zou worden, wilde ik iets anders lekkers te drinken meenemen. Maar iedereen raadt het al waar ik uit kwam, bij de wijnen en mixjes. Dus dat heb ik ook maar laten staan. Ik ben toen maar voor het lekkere eten gegaan en ben daarin volgens mij geslaagd. Niets fancy, gewoon een luchtig knabbeltje, voor de trek, en toastjes met smeersels, die ik meestal gewoon op brood eet. Bij de Kassa nog even getwijfeld of ik terug moest gaan om het toch te halen. Zelfs in de auto, toen ik moest wachten om de weg op te gaan, getwijfeld of ik niet toch terug moest gaan. Maar ik ben doorgereden. Nu ben ik thuis, lichtelijk blij en heb mezelf als troost een glas ranja ingeschonken. Straks 'trui met gat' aantrekken, want ik hoef de deur niet meer uit. *Er blijft een stemmetje zeggen dat ik me nog niet hoef om te kleden. Dat als er vanavond iemand belt om naar de kroeg te gaan, dat ik ga. En we weten allemaal hoe dat afloopt. Wanneer worden die stemmen toch eens minder in mijn hoofd. Duiveltjes, engeltjes en dingen zonder mening. Heel vervelend.

Daar was ik al bang voor, Lavendel1. Was er toevallig vanmorgen al wezen snuffelen. Even kijken wat ik kan kijken, omdat mijn schootdoos kuren heeft en hij warm wordt van alles wat teveel vermogen vraagt.

Haha, nee de bonen zijn niet modern. Het apparaat dat de bonen thuis maalt, vind ik wel modern.