Madeleine

Wat diep en wat eng, Jen.

In mijn taal; Meer als een Robbie Williams van de vroegere jaren. Van de teksten die je hebt gegoogled. Ongrijpbaar? Ja, denk het wel.

Johan W; Je komt soms wel ietwat gecompliceerd over. En dan bedoel ik het niet in de verkeerde zin van het woord. Want we zijn met zijn allen stuk voor stuk gecompliceerd. Maar ik kan van mezelf zeggen dat ik het soms wat moeilijk vind om jou in te schatten. Al lukt het me, denk ik, wel iets beter. Soms komen jouw zinnen er bijvoorbeeld heel goed bedoeld uit, maar is het gewoon net even niet zo lekker uitgelegd. Maar je bedoeld het goed. Bolletje, het is dankzij jullie! Welterusten!

Zonnetjes, misschien lees je het morgen. Maar TLC is onderdeel van Discovery. Van 00.00u tot 02.00u zenden ze interessante programma's uit, zoals True CSI en Disappeared. Daarvoor is het meestal trouwjurken uitzoeken en cakes bakken, want het blijft een vrouwenzender. En als TLC niet uitzend wat ik wil, dan zet ik hem over op Discovery ID (Investigation Discovery). Heel slecht, maar kan extreem genieten van programma's als True CSI, Disappeared, The Haunting, Haunted etc. De laatste twee gaat over kwade geesten. En de laatste tijd vind ik Dr. G. ook erg interessant. Patholoog Anatoom. Stem verschrikkelijk irritant, maar zo goed in haar werk.

Iedereen die gaat, fijne avond en anders welterusten!

Zonnetjes, dat weet ik nog niet. Ik ben aan het genieten van The Voice. Mijn bui is ietwat gezakt. Zoveel liefs waarmee ik werd overstelpt. Vroeg lig ik er niet, denk ik. Want ik wil altijd nog TLC kijken. Mensen die van de één op de andere dag verdwijnen, waarbij ze moord vermoeden, maar waarbij blijkt dat ze zijn gevlucht omdat ze problemen hadden in hun eigen omgeving. Heel interessant, vind ik. Vraag me altijd af waarom dan precies. Maar daar is het programma dan weer net niet voor.

Johan W, dan moet ik even mijn post van een paar dagen geleden voor de geest houden. Ik geloof inderdaad dat ik het laatste bedoelde. Je bent een persoon die bij mij heel veel vraagtekens oproept. Enerzijds zou ik je af en toe even door elkaar willen schudden, anderzijds heb ik continu het gevoel dat het allemaal niet zo moeilijk om jou te begrijpen. En als je dan weer zoiets tikt, dan geloof ik dat het laatste is wat ook aan de orde is. Wel vind ik dat je daar even de moeite voor moet doen. Maar ach, ben de makkelijkste ook niet.

Zonnetjes, dat ken ik dus niet van Pinterest. Moet ik me toch maar eens in gaan verdiepen.

Bier is een dure onderneming. Moet je zien wat het kost in de kroeg. Ik ging op een gegeven moment niet meer voor de gezelligheid, maar voor het aantal en toen ik me bedacht dat ik voor het aantal net zo goed thuis kon blijven en goedkoper was.... Sja, toen zat ik thuis. Hoe moeilijk ik het ook heb, ik kan me niet meer inleven in mijn 7 dagen 7 euro drank. Moet wel van het lotje getikt zijn, om zoveel geld naar de supermarkt te willen brengen. Zonnetjes, Pinterest voor jouw bedrijf? Kan me er even geen voorstelling bij maken, omdat ik Pinterest voornamelijk ken van de bewerkte foto's en lekker eten. Dat laatste maakt dat ik niet al te vaak kijk, want acuut trek.

Welterusten Lenie! Zonnetjes, dan doe je meer op internet dan ikzelf. FB en twee forums, (heb een blog, maar geen idee meer hoe het werkt, want dat is Worldpress geworden) verder kom ik niet. Ik heb een touchscreen telefoon en dat lukt redelijk. Maar een tablet en andere moderne snufjes, ik bak er echt niets van. :$

Nee, nog niet helemaal gewend. Het is windows 8 en dat is nog best lastig in de omgang. Want op Windows 8 kan ik geen filmpjes kijken en dan moet ik overschakelen naar Windows XP. En als ik toevallig hier zit te tikken en bedenk me dat ik iets anders wil bekijken, even snel tussendoor, dan kan dat niet, omdat hij de andere vensters niet meer weergeeft. Hij geeft het pas weer, als ik weer in het hoofdscherm van internet explorer zit. En als ik te snel over de muis ga, dan vergroot en verkleind hij het beeld. Voorloper van touchscreen. Ook heb ik de calculator en andere programma's nog niet gevonden. Ze zijn er wel, zei de computerman, maar het is even zoeken. Het is de toekomst, dus ik moet nog even verder wennen. Ik voel me acuut oud en vraag me af hoe mensen met het geboortejaar ergens in de jaren 90 dit oppikken. Want ik leerde internet en computers pas echt kennen op mijn 22e. Het noorden hè, wij lopen achter.

Ik wil me vanavond best op het avondpact zetten en vind het heel erg lief dat jullie mij allemaal willen helpen, echt heel erg lief van jullie, maar ik weet niet hoelang ik het ga volhouden. Ik weet wel dat elk gewonnen uur er één is....

En ik heb pinda's.

Ik ben hier ook. Ik heb volgens mij een gat in mijn traanbuis geschoten, want hij blijft lopen. Hoe vervelend. Ik heb ook besloten dat ik nu best wel even zielig mag zijn. Dat mag wel, is niet verboden. En zal jullie daar niet al te veel mee lastig vallen. Want jullie kennen me onderhand wel een beetje; Ik kan zwelgen in zelfmedelijden. Maar ik sta ook wel weer op. Heb gezegd dat ik tot maandag heb. En dan moet ik opgestaan zijn. Kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst zo'n verdriet heb gehad. Wat erg eigenlijk.

Dank je wel. Ik zit hier gewoon niet lekker meer. En dan heeft die grrr onderbuurman ook nog eens zijn muziek op standje disco gezet.

Voor iedereen die nog op mij heeft gereageerd, terwijl ik niet meer ingelogd stond; Dank jullie wel! Het gaat hier gewoon niet goed. Ik weet al niet meer hoe ik moet zitten. Ik wil iets doen; Eten of drinken. Het liefst beiden. Veel en vooral verdovend. Vanmiddag vertelde ik over mijn verveling en het feit dat ik daardoor dronk. Maar ik dronk ook, omdat ik altijd en overal het gevoel had niet goed genoeg te zijn. Uiterlijk en innerlijk. Ik verdacht mijn toenmalige partner ervan niet van mij te houden, maar te houden van het idee een vriendin te hebben. En mijn ouders heb ik er altijd van beschuldigd mijn liefde te kopen met cadeautjes, terwijl mijn broertje de fysieke liefde kreeg. etc. Ik voel me nu ook niet goed genoeg. Alsof het niet uitmaakt wat ik nog doe. Dat ik toch niet goed genoeg zal zijn. Ik weet dat het een gevoel is. En dat ik dat gevoel moet overwinnen. Maar ik vlieg tegen de muren omhoog.

Lytse, het niet willen werken, komt eigenlijk voort uit mijn eigen onzekerheid. Ik dacht dat als ik dat maar vaak genoeg uitspreek, dan komt de klap niet zo hard aan als ze me afwijzen. Hielp niets. Mijn stem sloeg al over tijdens het gesprek.

Rudy, dat klopt. In principe had ik de baan aangekund, vandaar ook dat ik er zo kapot van ben, maar ik heb de functie niet daadwerkelijk gedragen in het verleden. Het zou een stap op de ladder zijn. En dat was ook te merken. Want waar mijn beslissingen in het verleden altijd in overleg zijn gegaan, wordt er toch een andere aanpak in deze functie verwacht. En daardoor merkte ik in het gesprek al dat ik te licht bevonden zou worden (en dat vond ik zelf ook). Ik kan immers geen ervaringen delen, die ik niet eerder heb opgedaan. Het positieve aan alles is dat ik benaderd ben om te solliciteren op de functie. Dat houdt in dat ik mezelf nog niet in de rol zag, maar dat anderen dat wel zagen middels mijn cv. Ik kon het in het gesprek niet waarmaken en als ik dan kijk naar mezelf, moet ik ook bekennen dat ik het heb laten aankomen op mijn werkverleden en mezelf niet al te goed heb voorbereid om te kunnen zien, wat zij van mij wilden zien. Ik ben er echt verdrietig om, maar het is niet anders. Er komt vast iets anders op mijn pad. Moet nu voor mezelf gaan bepalen in welke rol ik mezelf het liefste zie. En wat ik aankan. Ik ga nu eerst zo eten en dan even bankhangen. De trek is aanwezig. Want ik vind mezelf even heel erg zielig. Ik hoop dat het afneemt of dat er iets anders positiefs gebeurd tussen nu en 21.00u. Want ik sta nog niet voor mezelf in. Sorry, maar het is zo.

Ik blijf wel. Ben nog niet uitgehuild. Heb acuut geen zin meer in het avondeten. Dus dat heb ik voor nu ook maar even uitgezet. Ik heb nu één ding geleerd. Ik kan mezelf in ieder geval weer inschatten.

Zojuist gebeld. Ik ben afgewezen. Huil nu (want hij kwam toch wel binnen) en zie het even niet meer zitten. De reden is precies zoals ik gisteren zelf al zei. Ik ben te licht voor de functie. Daarnaast kon ik niet concreet aangeven wat ik in bepaalde situaties zou doen. Dat is ook correct, dat had ik zelf ook door. Ik weet zo even niet wat ik moet doen. De supermarkt is zo dichtbij. Zo in één klap is mijn doel weer weg.

Rudy, ondanks dat het slechts verveling was en nog steeds is, is mijn lichaam en geest wel afhankelijk geworden van de drank. Ik denk dat op het eind de verslaving op het eind op dezelfde manier moet worden opgelost, maar is het iets makkelijker om niet te drinken, als er complete drukte is? Weet het niet, weet alleen dat ik wel afhankelijk ben geworden.

Akelei, dat is correct.

Owja, had van de week volgens mij verteld over mijn bestelling bij de webshop, die ik had geannuleerd en toch was verzonden? Nou hij is binnen en ze hebben echt storing gehad. Ik heb elk kledingstuk dubbel, haha. Het is maar goed dat ik het toch niet pas, te klein besteld, dus ik zo even het retouretiket op de doos plakken en terug naar de webshop zenden. Bezigheidstherapie.

Precies, A3. Geldt voor mij net zo. En ik moet bekennen dat ik het zo ontwend ben om iets te doen in het weekend, dat ik ook nog niet zo ver ben gekomen om afspraken in te plannen. Wil binnenkort even naar Duitsland, gewoon omdat ik dat altijd leuk heb gevonden, en een vriend wilde wel mee, maar het komt er maar niet van om het daadwerkelijk door te zetten. Heb eigenlijk wel weer zin in een Curryworst. In het nieuwe jaar toch maar eens wat weekenddoelen stellen. Mijn vloer is weer gedweild. Had gisteren gestofzogen, maar ik kan dat dus echt niet. Overal lagen nog kruimeltjes. Dus die heb ik nu maar opgedweild. Heb echt een hekel aan stofzuigen, puur omdat het niet loont om het te doen.

Even doorbijten, Wijfie. Goed bezig iig! Lytse; Daar heb ik mij, als puber, weleens over verbaasd. Want hoeveel ze ook hadden gedronken of hoe laat ze ook naar bed gingen, de volgende dag stonden ze er weer. Behalve dan de keer dat ik om 07.00u met de trein moest en mijn ouders mij en mijn vriendin moesten wegbrengen. Toen was het kennelijk niet heel goed gegaan. En boos dat ik was. Het was al weken bekend dat ik om 07.00u met de trein zou gaan en dan nog zoveel drinken. Grrr! Maar we hadden hier altijd een groot voetbaltoernooi en terwijl ik moeite had om überhaupt mijn bed uit te komen, stonden zij, na een nacht van drinken, gewoon weer hun ding te doen op het voetbalveld. Moet wel zeggen dat ze dan ook gewoon een biertje als ontbijt namen. Maar dat deden alle vrijwilligers, dus ook dat vond ik niet vreemd. Mijn vader zei ook altijd, heb je een kater? Een biertje doet wonderen. Geprobeerd en het klopt inderdaad. Mijn vader drinkt overigens niet meer zoveel. Hij is meer dagen zonder bier, dan met. Het scheelt dan ook dat zijn huidige vrouw niet zo van de drank houdt. Of althans, ze vindt het wel lekker, maar staat na één mixje al op haar kop haha. Nu achteraf denk ik dat mijn moeder al niet meer zonder drank kom. Want als haar vriend besloot geen bier meer te willen halen, omdat hij het uit de hand vond lopen, dan ging ik over op cola, maar zij besloot dan een fles Martini te pakken. Ik heb volgens mij niet de juiste voorbeeld gehad. Het was voor mij heel normaal.